Οι 10 μεγαλύτερες gaming απογοητεύσεις του 2024

Το 2024 ήταν μία ακόμη πολύ δυναμική χρονιά από άποψης κυκλοφοριών, με δεκάδες φανταστικούς τίτλους για το PlayStation. Παιχνίδια όπως τα Metaphor: ReFantazio, Final Fantasy Rebirth, Astro Bot πρωταγωνίστησαν, με την indie σκηνή να έχει τις δικές της μεγάλες στιγμές στο πρόσωπο των Animal Well, Balatro, Lorelei and the Laser Eyes κ.α. Σίγουρα οι φετινές κυκλοφορίες μας δημιούργησαν ανεξίτηλες μνήμες, ενώ το backlog μας μεγάλωσε ακόμη περισσότερο.

Φυσικά, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και το 2024 έφερε και αρκετά παιχνίδια που δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες κοινού και κριτικών. Πολλά ήταν τα studios που στραβοπάτησαν και παρέδωσαν κυκλοφορίες που είτε πέρασαν στα αζήτητα, είτε δεν στάθηκαν αντάξιες του ονόματός τους. Έτσι, χωρίς να λέμε πως μιλάμε για τα χειρότερα παιχνίδια της χρονιάς, ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε και να καταγράψουμε τους τίτλους που παρέδωσαν πολύ λιγότερα από αυτά που μας είχαν υποσχεθεί. Εννοείται πως περιμένουμε και τις δικές σας επιλογές ή/και παιχνίδια που δεν χώρεσαν στη δική μας δεκάδα.

10. Open Roads

Το όνομα της Annapurna στη διανομή ενός παιχνιδιού συνήθως αποτελεί εγγύηση ποιότητας, συνοδεύοντας κυκλοφορίες με καλογραμμένες, συναισθηματικές ιστορίες και πανέμορφες εικαστικές προσεγγίσεις. Μία τέτοια περίπτωση φαινόταν να είναι και το Open Roads, που μάλιστα είχε τις Kaitlyn Dever και Keri Russel στους ρόλους μίας κόρης και μίας μάνας, που μαζί ξεκινούν ένα μεγάλο road trip και ανακαλύπτουν πολλά για το παρελθόν της οικογένειάς τους. Δυστυχώς οι χαρακτήρες δεν είχαν κανένα βάθος, η ιστορία δεν είχε αξιομνημόνευτες στιγμές, τα πάντα ήταν πολύ πιο υποτονικά απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα τέτοιο project. Τουλάχιστον είχε εύκολη πλατίνα…;

9. Alone in the Dark

Το φετινό Alone in the Dark λειτούργησε ως ένα άτυπο reboot της σειράς, βασισμένο στο πρωτότυπο του 1992, ένα από τα πιο επιδραστικά παιχνίδια τρόμου όλων των εποχών. Το reboot βασίστηκε εν πολλοίς στη λογική των πρόσφατων remakes των Resident Evil, ενώ είχε και 2 πασίγνωστους πρωταγωνιστές, με τους David Harbour και Jodie Comer σε βασικούς ρόλους. Δυστυχώς, παρότι ο ίδιος ο τίτλος δεν είναι πραγματικά κακός, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε πως ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες. Το χειρότερο είναι πως πέρα από τη μειωμένη απήχηση σε fans και κριτικούς, η κακή εμπορική πορεία του τίτλου οδήγησε στο κλείσιμο της Pieces Interactive από την Embracer Group.

8. Funko Fusion

Το Funko Fusion είχε όλες τις προοπτικές να είναι ένα από τα πιο φιλόδοξα crossover events στη βιομηχανία. Το εν λόγω action-adventure περιλαμβάνει χαρακτήρες από δεκάδες franchises που έχουν εμφανιστεί ως Funko Pops. Χαρακτήρες από IPs όπως τα Back to the Future, Invincible, Jaws, The Office και πολλά ακόμα δίνουν το παρών, το ίδιο το παιχνίδι όμως είναι μία εντελώς ασύνδετη προσπάθεια. Ο αρχικός ενθουσιασμός έδωσε τη θέση του σε επαναλαμβανόμενο gameplay και πολλαπλά τεχνικά προβλήματα, ενώ ακόμη κι όσοι επέμειναν συνάντησαν ατελείωτο grinding, πράγμα που εξάντλησε την όποια καλή θέληση υπήρχε εκ μέρους τους.

7. Slitterhead

Το Slitterhead μας έδωσε αρκετούς λόγους να περιμένουμε κάτι καλό, με κυριότερο τη συμμετοχή του δημιουργού του αρχικού Silent Hill, Keiichiro Toyama. Με ένα τόσο διάσημο όνομα πίσω από το τιμόνι, το Slitterhead φαινόταν να βρίσκεται σε καλά χέρια. Επιπλέον, το παιχνίδι φαινόταν να τιμά τις καταβολές του και να αναδεικνύει τις επιρροές του, με φρικιαστικό σχεδιασμό τεράτων όπως αυτόν των Silent Hill και ρευστή δράση βγαλμένη κατευθείαν από το Gravity Rush. Δυστυχώς, οι κριτικοί συμφώνησαν πως τα ελαττώματα του παιχνιδιού ήταν περισσότερα από τα προτερήματά του. Η απόπειρα ισορροπίας μεταξύ δράσης και τρόμου είχε ως αποτέλεσμα κανένα από τα δύο να μην λάμπει πραγματικά, η μάχη έμοιαζε αδύναμη αντί για συναρπαστική, και ο τρόμος φάνταζε “φτηνιάρικος”. Επιπλέον, ο σχεδιασμός των αποστολών και των επιπέδων ήταν ελλιπής, και ενώ έχει μερικά ωραία χαρακτηριστικά όπως τα Rarities, ούτε αυτά αναδεικνύονται επαρκώς.

6. LEGO Horizon Adventures

Το πάντρεμα Horizon και LEGO φάνταζε “match made in Heaven”, με το παιχνίδι να κυκλοφορεί όχι μόνο στο Steam, αλλά και στο Nintendo Switch, που αποτελεί το ιδανικό playground για όσους ασχολούνται με τίτλους LEGO. Η αλήθεια όμως είναι πως το περσινό Skywalker Saga της Traveller’s Tales ανέβασε πολύ τον πήχη για την εν λόγω κατηγορία παιχνιδιών και η φετινή ιδιαίτερη εξιστόρηση των περιπετειών της Aloy δεν ανταποκρίθηκε σε αυτά τα standards. Ο σχεδιασμός των επιπέδων ήταν πολύ πιο απλοϊκός από το επιθυμητό και το παιχνίδι φάνηκε να απευθύνεται κυρίως σε μικρότερες ηλικίες, κάτι που σε συνδυασμό με την υψηλή αρχική του τιμή δεν το βοήθησε καθόλου να φτιάξει όνομα και να καταγράψει ικανοποιητική εμπορική πορεία.

5. Skull and Bones

Όχι πως περίμενε κανείς πολλά από την πρώτη AAAA (Θεέ μου) παραγωγή στην ιστορία της Ubisoft, αφού μετά τα τόσα χρόνια αναβολών ήταν ξεκάθαρο πως το Skull & Bones θα κυκλοφορούσε “με το ζόρι”. Εάν εξαιρέσουμε τις ομοιότητες του παιχνιδιού με το Black Flag σε ό,τι αφορά τις ναυμαχίες, η αλήθεια είναι πως δεν είχε πολλά ακόμη να προσφέρει. Η αδιανόητη έλλειψη περιεχομένου με το που ο παίκτης πατούσε το πόδι του στη στεριά, αναπόφευκτα έδειξε πόσο υστερεί σε σύγκριση με τίτλους όπως το Sea of Thieves, που για πολλούς αποτελεί τον απόλυτο πειρατικό εξομοιωτή. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις, το παιχνίδι έχει λιγότερους από 200 ταυτόχρονους παίκτες στο Steam, όχι πως οι συγκεκριμένοι αριθμοί πρόλαβαν ποτέ να εκτοξευτούν…

4. Silent Hill: The Short Message

Μετά από δέκα χρόνια παρατεταμένης παύσης, η Konami αποφάσισε επιτέλους να επαναφέρει το Silent Hill, δίνοντας το πράσινο φως σε πολλαπλά projects, μεταξύ των οποίων και το εκπληκτικό remake του Silent Hill 2. Δυστυχώς, τα ίδια καλά λόγια δεν μπορούν να ειπωθούν και για το Silent Hill: The Short Message, που κυκλοφόρησε στις αρχές της φετινής χρονιάς. Η μικρότερη κλίμακα του παιχνιδιού είναι κατανοητή, ακατανόητη είναι όμως η απόφαση της Hexadrive να επιδιώξει να χωρέσει τόσα καρπούζια σε μία μόνο, όχι και τόσο ευρύχωρη, μασχάλη. Ο τίτλος καταπιάνεται με πληθώρα πολύ σκληρών θεματικών και φυσικά η συντριπτική πλειοψηφία αυτών μένουν εντελώς υπανάπτυκτες. Το Short Message έδειξε πως μπορεί να δείχνει ένα σύγχρονο Silent Hill, σε καμία περίπτωση όμως δεν έδειξε πως θα πρέπει να είναι γραμμένο.

3. Suicide Squad: Kill the Justice League

Είναι απορίας άξιο πως ένα studio σαν τη Rocksteady κατάφερε να παραδώσει αυτό το παιχνίδι ως συνέχεια της τριλογίας (τετραλογίας, αν ρωτάτε εμάς) των θρυλικών Arkham. Πολλοί θεώρησαν ότι η μεταχείριση ορισμένων χαρακτήρων ήταν εντελώς ασεβής, αλλά ήταν σίγουρα μια παράξενη κατεύθυνση για να οδηγηθεί η σειρά, όπως και να έχει. Το gameplay άφησε πολλούς παίκτες απογοητευμένους, καθώς η εμπειρία απαιτούσε αδιανόητη ποσότητα grinding και δεν προσέφερε πολλά που δεν θα μπορούσαν να βρεθούν σε ένα πολύ πιο γυαλισμένο παιχνίδι του ίδιου genre. Παρά τα όποια ελαττώματά του, το περσινό Gotham Knights είχε πολλά περισσότερα να προσφέρει στους λάτρεις του Batman και του Arkhamverse.

2. Star Wars Outlaws

Εάν μία εταιρεία είναι ικανή να κερδίσει 2 από τις 10 θέσεις της λίστας, τότε αυτή είναι η Ubisoft. Το Star Wars Outlaws ίσως είναι το καλύτερο από τα δέκα παιχνίδια, ήταν όμως από αυτά που μας απογοήτευσε περισσότερο. Το πρώτο παιχνίδι ανοιχτού κόσμου στο σύμπαν του Star Wars παρουσιάστηκε με ένα εντελώς αναχρονιστικό σύστημα stealth, που αποτέλεσε μόνιμο πονοκέφαλο για όσους επιχείρησαν να ασχοληθούν μαζί του νωρίς. Πλέον, μετά από αλλεπάλληλα patches, η Massive Entertainment έχει ήδη διορθώσει πολλά από τα κακώς κείμενα, κάνοντας στροφή 180 μοιρών σε βασικά gameplay συστήματα του τίτλου, κάτι που αποδεικνύει περίτρανα σε πόσο κακή κατάσταση βρέθηκε το παιχνίδι στο λανσάρισμά του. Όχι πως το περσινό Avatar: Frontiers of Pandora ήταν σπουδαίο, σίγουρα όμως ξέρουμε ποιο προτιμούμε εμείς.

1. Concord

Νομίζω πως εδώ ένα όνομα λέει όλη την ιστορία, αλλά ας είναι. Με ένα γιγαντιαίο budget, το Concord αποτέλεσε την πιο τρανταχτή απόπειρα της Sony στη μάχη των live-service και κατέληξε να είναι ίσως το μεγαλύτερο στραβοπάτημα στην πορεία του PlayStation. Παρότι το παιχνίδι δεν ήταν τόσο κακό, δεν προσέφερε τίποτα το ιδιαίτερο ώστε να ξεχωρίσει, σε ένα genre που προσφέρει ποιοτικότερες επιλογές και μάλιστα δωρεάν. Η Sony, βλέποντας την πορεία του τίτλου, έσπευσε να τραβήξει την πρίζα και να τον αποσύρει εντελώς από την αγορά, κλείνοντας τους servers και προσφέροντας refunds σε όσους είχαν επενδύσει, λίγες μόλις ημέρες μετά το λανσάρισμά του. Δυστυχώς, η μπάλα πήρε και την ίδια την ομάδα ανάπτυξης, με τη Firewalk να κλείνει και τους εργαζομένους της να βλέπουν την πόρτα της εξόδου. Παταγώδης αποτυχία.