Από την περασμένη γενιά κόνσολών οι indie παραγωγές με καλλιτεχνικό εικαστικό και αφηρημένο σενάριο έχουν αρχίζει να πληθαίνουν και πλέον ανήκουν σε μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη κατηγορία στην βιομηχανία των video games. Πολλά από τα παιχνίδια αυτά, έχουν δεχθεί διθυραμβικές κρητικές και έχουν κερδίσει την εκτίμηση του κοινού που καταπιάστηκε μαζί τους. Πλέον οι indie developers οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τις παραγωγές αυτές, απολαμβάνουν την αναγνώριση τους στην βιομηχανία και τραβάνε πάνω τους τα βλέμματα καθώς το ενδιαφέρον του κοινού γίνεται ακόμα πιο έντονο σε κάθε νέο τους εγχείρημα.
Σε αυτό το αφιέρωμα θα αναφερθούμε σε κάποια σπουδαία παιχνίδια στα οποία μας διηγούνται τις ιστορίες τους χωρίς διαλόγους και κείμενα. Παιχνίδια που με τον τρόπο τους μας ταξιδεύουν νοητά στον κόσμο τους, με ορισμένα από αυτά να μας οδηγούν στο δικό μας αφηγηματικό συμπέρασμα.
Οπότε με βάση την ατμόσφαιρα τους και την αφηρημένη αφήγηση των ιστοριών τους καταφέραμε να φιλτράρουμε και να θέσουμε συγκεκριμένα κριτήρια έτσι ώστε να σας καλύψουμε σε αυτό το άρθρο με τις προτάσεις μας. Οι τίτλοι που ακολουθούν δημιουργήθηκαν από μικρά studios, εντυπωσίασαν παίκτες και κρητικούς και αποδεικνύουν περίτρανα πως τα video games εκτός από ένα μέσο ψυχαγωγίας, είναι και μια μορφή τέχνης που προκαλεί θαυμασμό.
Το PS addict θα σας παρουσιάσει ορισμένους από αυτούς τους τίτλους, οι οποίοι θεωρούμε πως αξίζουν κάθε στιγμή από τον χρόνο που θα τους αφιερώσετε.
INSIDE
Η Playdead είναι ένα μικρό ανεξάρτητο studio που έχει κυκλοφορήσει δύο τίτλους οι οποίοι έλαβαν διθυραμβικές κρητικές. Επιλέξαμε να ξεκινήσουμε από το Inside με το οποίο η Playdead κατάφερε να χτίσει κάτι μεγαλύτερο από το πρώτο της αριστούργημα. Η αφηρημένη, σουρεαλιστική αφήγηση που του έχουν δώσει οι προγραμματιστές, το κατατάσσει στα κορυφαία παιχνίδια του είδους και όχι μόνο. Πρόκειται για ένα 2d puzzle platformer που θα σας κρατήσει προσηλωμένους με τις αδυσώπητες συνθήκες που επικρατούν στον κόσμο του.
Το σκηνικό του απεικονίζεται σε ένα μουντό τρισδιάστατο περιβάλλον, με θαυμάσια γραφικά και animation που κρίνονται ικανοποιητικά για το ύφος του παιχνιδιού. Χωρίς κάποια προαιρετική εισαγωγή, χειριζόμαστε ένα αγόρι το οποίο έχει μπει σε μια απαγορευμένη περιοχή. Το μέρος αυτό περιβάλλεται από μυστήριο όπου αποδίδεται ελεύθερη ερμηνεία σε όσα θα συναντήσετε. Θα αισθανθείτε τον κόσμο του τόσο ζωντανό και πιστευτό που θα σας απορροφήσει μεταφέροντας σας την ανησυχία, την αγωνία και το άγχος του χαρακτήρα που χειρίζεστε. Οι περιβαλλοντικοί ήχοι συνοδευόμενοι από την αναπνοή και το βάδισμα του παιδιού, ενδέχεται κατά την διάρκεια του παιχνιδιού να σας προκαλέσουν νευρικότητα και ανασφάλεια. Η μουσική εισέρχεται στο προσκήνιο σε κάποια σημεία που περιβάλλονται από μυστήριο, καθώς και στις περιπτώσεις που παραμονεύει ο κίνδυνος όπου κορυφώνεται όταν γίνεστε αντιληπτοί και ξεκινά η καταδίωξη σας.
Οι μηχανισμοί που αφορούν το gameplay μαζί με τους ευρηματικούς και συνάμα εύκολους γρίφους καθιστούν το platforming τόσο απολαυστικό το οποίο σε συνδυασμό με την περιέργεια που θα σας προκαλέσει ο κόσμος του, θα σας οδηγήσει μονομιάς στην ολοκλήρωση του. Χωρίς να αφήνει σε κάποιο σημείο του την αίσθηση της μονοτονίας, το παιχνίδι καταφέρνει να προξενεί συνεχώς ενδιαφέρον καθ’ όλη την διάρκεια του. Με την χρήση δύο μόνο κουμπιών μπορείτε να τρέξετε, να κάνετε άλμα και να σπρώξετε ή να πιάσετε ένα αντικείμενο. Το animation είναι τόσο αληθοφανές και προσδίδει ρεαλισμό στις κινήσεις του παιδιού. Στο σύνολο του είναι μια πραγματικά immersive εμπειρία η οποία δεν στερεί πουθενά και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ακριβότερες παραγωγές.
Όπως αναφέρθηκε, η αινιγματική ιστορία του και η ασάφεια κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, θα σας οδηγήσει σε κάποιες δικές σας εξηγήσεις και συμπεράσματα τα οποία δεν θα σας είναι ξεκάθαρα. Στη συνέχεια το ιδιοφυές τέλος του έρχεται να ολοκληρώσει τον σκοπό του καθώς θα σας αφήσει προβληματισμένους και θα αναρωτιέστε για τις πράξεις και τις συνέπειες του πρωταγωνιστή. Η αδιανόητη ανατροπή του μπορεί να σας αφήσει άναυδους, μπερδεμένους και πιθανότατα άφωνους καθώς το παιχνίδι αυτό έχει πυροδοτήσει έντονη συζήτηση στο διαδίκτυο.
Επιπροσθέτως το εναλλακτικό τέλος του, ενδέχεται να αποτρέψει τις όποιες θεωρίες και σκέψεις είχατε σχηματίσει και ίσως ακόμα και να αναθεωρήσετε για την ιστορία του. Πρόκειται για έναν τίτλο ο οποίος ενδέχεται να σας βάλει στην διαδικασία αναζήτησης άλλων παρόμοιων παιχνιδιών, μερικών εκ των οποίων θα σας παρουσιάσουμε παρακάτω.
LIMBO
Το Inside ακολούθησε την επιτυχημένη συνταγή του Limbo. Ο πρώτος τίτλος της Playdead κυμαίνεται στο ίδιο ύφος με το δεύτερο πόνημα του studio να κατατάσσεται και αυτό στα κορυφαία παιχνίδια του είδους. Με πρωταγωνιστή και πάλι ένα αγόρι, ριχνόμαστε σε έναν κυριολεκτικά ασπρόμαυρο κόσμο όπου σε κάθε του ακολουθία παραμονεύει ο κίνδυνος. Μέσα σε ένα ομιχλώδες τοπίο ο χαρακτήρας αλληλοεπιδρά με τα διάφορα αντικείμενα και αποφεύγει κινδύνους. Και εδώ οι περιβαλλοντικοί ήχοι μας απορροφούν στον εξίσου μυστήριο κόσμο του τον οποίο καλούμαστε να διανύσουμε αποφεύγοντας δύσκολες καταστάσεις, λύνοντας puzzles και αντιμετωπίζοντας διάφορες platforming προκλήσεις.
Το Limbo είναι εξίσου ατμοσφαιρικό και αινιγματικό όσον αφορά την ιστορία του. Είναι από τα παιχνίδια τα οποία καταφέρνουν με αριστουργηματικό τρόπο να μας διηγηθούν μια ιστορία χωρίς κανένα ίχνος διαλόγου. Η περιγραφή trial and death που του είχαν δώσει οι προγραμματιστές του, δεν είναι αρκετή για το επίτευγμα τους καθώς το Limbo δεν το χαρακτηρίζουν μόνο τα puzzles και το platforming στοιχεία του, αλλά επίσης πολλά, πολύ περισσότερα. Πρόκειται για μια βαθιά συγκινητική και σε κάποια σημεία, απολύτως τρομακτική συναισθηματική εμπειρία λόγω του τρόπου αφήγησης του. Μόλις το ολοκληρώσετε, δεν θα σας αφήσει την αίσθηση ότι ασχοληθήκατε απλώς με ένα παιχνίδι, όπως το ίδιο ακριβώς ισχύει και με το Inside.
Και αυτός ο τίτλος έχει μια μεταφορική ποιότητα που είναι δύσκολο να διατυπωθεί. Τόσο η απλότητα του χειρισμού του, όσο και η κυρίαρχη αισθητική του θα σας δημιουργεί ένα αίσθημα ονειροπόλησης καθώς παίζετε, απομακρύνοντάς σας πλήρως από το φυσικό σας περιβάλλον. Οι προγραμματιστές μας ρίχνουν σε ένα δύσκολο μέρος για να επιβιώσουμε, όμως με δυσκολία θα αποχωριστείτε το παιχνίδι χωρίς να φτάσετε στην ολοκλήρωση του.
ANOTHER WORLD
Εικάζεται ότι από αυτόν τον τίτλο ξεκίνησαν όλα, παρόλου που η ιστορία του είναι λιγότερο ασαφής συγκριτικά με τα υπόλοιπα παιχνίδια. To Another World (γνωστό ως Out Of This World στην αγορά της Αμερικής και Outer World σε εκείνη της Ιαπωνίας), δημιουργήθηκε από τον Eric Chachi για λογαριασμό της Delphine Software το μακρινό και νοσταλγικό 1991. Ο τίτλος αρχικά κυκλοφόρησε και έκανε αισθητή την εμφάνιση του στους πιο δελεαστικούς home computers της εποχής, στην Amiga και στον Atari ST και μετέπειτα μεταφέρθηκε σε αρκετά άλλα, ακόμα και σύγχρονα συστήματα όπως οι κονσόλες της περασμένης γενιάς.
Θα σας πάω πίσω σε μια εποχή όπου η αφήγηση των ιστοριών των video games δεν γινόταν μέσω voice over, αλλά κυρίως μέσω κειμένων και στους χαρακτήρες έδιναν φωνή κάποιες φορές ορισμένα συμπιεσμένα ηχητικά samples. Βλέπετε, πέρα από τα cartridges των 16bit κόνσολών της εποχής εκείνης, το αποθηκευτικό μέσο στους υπολογιστές ήταν η δισκέτα η οποία για στις δισκέτες 3,5” ο αποθηκευτικός χώρος ήταν μόλις 1,44 Megabytes. Το Another World χώρεσε σε δύο δισκέτες και ο δημιουργός επέλεξε εσκεμμένα να παραβλέψει τα όποια κείμενα και χρησιμοποίησε ελάχιστα ηχητικά samples δίνοντας την ερμηνεία μιας φανταστικής γλώσσας στους χαρακτήρες. Με μουσική υπόκρουση βασισμένη σε ambient ακούσματα σε κάθε στιγμή αγωνίας, το παιχνίδι μας μεταφέρει σε ένα απόκοσμο σκηνικό που το περιβάλει το άγνωστο. Το παιχνίδι είχε ένα απόλυτα κινηματογραφικό ύφος για τα δεδομένα της περασμένης τεχνολογικής αυτής εποχής, το αποτέλεσμα ήταν μοναδικό και έτσι η συνταγή αυτή πλέον εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα.
Με μια κινηματογραφικά σκηνοθετημένη εισαγωγή ο τίτλος μας παρουσιάζει έναν επιστήμονα, ο οποίος κατά την εκτέλεση ενός αποτυχημένου πειράματος μεταφέρεται σε έναν άγνωστο αφιλόξενο κόσμο. Η απόκοσμη ατμόσφαιρα του και τα σύντομα cinematics θα σας μαγνητίσουν και θα σας προκαλέσουν να ανακαλύψετε τον κόσμο του στην προσπάθεια σας να αποδράσετε.
Ο τίτλος σήμερα κουβαλά αρκετά χρόνια στην πλάτη του και ενδέχεται να απωθήσει κάποιους εξαιτίας της προηγμένης τεχνολογίας του, ο λόγος όμως που το εντάσσουμε στην λίστα του αφιερώματος είναι ότι έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο που μόνο απαρχαιωμένος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εξαιτίας του περιορισμού του hardware στο οποίο αναπτύχθηκε. Το animation του χαρακτήρα είναι θαυμάσιο, στα πρότυπα των Prince Of Persia και Flashback και το platforming σε συνδυασμό με τα action στοιχεία του παραμένουν ελκυστικά.
Το Another World έχει τόσα ενδιαφέροντα στοιχεία που το κάνουν να αξίζει ακόμα και σήμερα την προσοχή και τον χρόνο σας. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που το κατατάσσουν ανάμεσα στους τίτλους που αναφερόμαστε και θα μπορέσετε να το διαπιστώσετε εφόσον ασχοληθείτε μαζί του, ιδίως με την ελαφρώς βελτιωμένη επετειακή του έκδοση. Ο τίτλος επηρέασε σπουδαίους προγραμματιστές όπως και τον Famito Ueda, τον δημιουργό των Ico, Shadow Of The Colossus και The Last Guardian, ο οποίος έχει δηλώσει ότι τον ενέπνευσε ο συγκεκριμένος τίτλος για την δημιουργία των αριστουργημάτων του. Για όσους σέβονται το είδος, τους συνιστούμε ανεπιφύλακτα να επιστρέψουν πίσω στις ρίζες της gaming βιομηχανίας και να βιώσουν μια φανταστική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, η οποία είναι ταυτισμένη με την τότε νοσταλγική εποχή.
LITTLE NIGHTMARES I & II
Ο τίτλος αυτός ξεκίνησε ως αποκλειστικότητα της Sony για το Playstation 4 από την Tarsier Games η οποία ήταν υπεύθυνη για την μεταφορά του Little Big Planet στο PS Vita, όμως τελικά κατέληξε στην Bandai Namco και κυκλοφόρησε σε όλα τα σύγχρονα συστήματα. Η αρχική ονομασία ήταν “Hunger Games” όμως τελικά μετονομάστηκε για να μπορέσει να έχει νόημα στην εξέλιξη της σειράς καθώς ο αρχικός τίτλος ταυτίζονταν με το πρώτο παιχνίδι. Το γεγονός αυτό μαρτυρά την σιγουριά της επιτυχίας από τους προγραμματιστές και ότι θα προέκυπτε ένα franchise που ο κόσμος θα ανυπομονούσε για την επόμενη κυκλοφορία του.
Τα sequel στα video games συνήθως κρίνονται επιτυχημένα συγκριτικά με τις ταινίες. Με κάθε νέο franchise στην βιομηχανία των video games χτίζονται οι βάσεις και τα θεμέλια για μια επιτυχημένη σειρά. Η θετική κρητική και οι πωλήσεις στη συνέχεια προσφέρουν καλύτερες συνθήκες και περισσότερη ελευθερία στους προγραμματιστές για να συνεχίσουν το έργο τους. Επίσης, η εξέλιξη της τεχνολογίας τους επιτρέπει να επεκτείνουν την δημιουργικότητα τους και η εμπειρία μαζί με το μεράκι τους και τις αυξημένες φιλοδοξίες τους, συνήθως τους οδηγούν στον σκοπό τους. Στόχος τους είναι να καλύψουν τους fans που απέκτησε ο πρώτους τους τίτλος, επιδιώκοντας παράλληλα να προσελκύσουν περισσότερους για να μεγαλώσει το franchise, να αναγνωριστούν καθώς και να διακριθούν στην βιομηχανία.
Με τον πρόλογο αυτόν επιδιώκουμε να σας παραπέμψουμε στο δεύτερο μέρος για να σας παρουσιάσουμε μια επιτυχημένη σειρά που θα πρέπει αν δεν έχετε ασχοληθεί ακόμα, να την έχετε στα υπόψιν σας. Φυσικά και τα δύο παιχνίδια είναι εκπληκτικά και ιδανικά προτείνεται να ασχοληθείτε αρχικά με τον πρώτο τίτλο. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσετε να συμπεράνετε και εσείς ότι η εμπειρία στο δεύτερο μέρος διατηρείται αναλλοίωτη και ότι θα παρατείνει το ενδιαφέρον σας μόλις ολοκληρώσετε το πρώτο παιχνίδι. Ο λόγος που προκύπτουν όσα προαναφέραμε, είναι ότι τα δύο παιχνίδια ομοιάζουν αρκετά που ίσως να δυσκολευτείτε να ξεχωρίσετε κάποιο ανάμεσα στα δύο.
Για το αφιέρωμα αυτό, επιλέξαμε εσκεμμένα το δεύτερο μέρος ως σημείο αναφοράς της σειράς, λόγω του ευρηματικού απρόσμενου τέλους του. Πρόκειται για μία ατμοσφαιρική περιπέτεια που συνοδεύεται από εφιάλτες που θα μπορούσαν να αναδύονται από το υποσυνείδητο μικρών παιδιών. Σε ορισμένα σημεία ο οπτικός του τομέας φέρνει αρκετά σε stop motion ταινία, κάποιες φορές δείχνει σαν να είναι γυρισμένη σε κουκλόσπιτο, ενώ κάποιες άλλες αφήνει την εντύπωση ότι υπάρχουν γενικά κοινά μοτίβα με εκείνα των εφιαλτικών σκηνικών των ταινιών του Tim Burton. Στο παιχνίδι θα σας καταδιώξουν αλλόκοτες ανθρώπινες καρικατούρες που σε κάποια σημεία προκαλούν ανατριχίλα μαζί με μία αίσθηση τρόμου και ίσως σε κάποιους προκαλέσει ακόμα και γέλιο στη προσπάθεια σας να τους ξεφύγετε.
Οι αναλογίες των χαρακτήρων διαφέρουν και γενικά τα πάντα στο Little Nightmares δείχνουν δυσανάλογα και ανομοιόμορφα. Ο κόσμος του αποτυπώνεται ιδανικά στην οθόνη βάζοντας μας μέσα σε παιδικούς εφιάλτες που μπορούν να σας προκαλέσουν ακόμα και φρίκη την ώρα που θα τους βιώσετε στο παιχνίδι. Στη προσπάθεια σας να αποδράσετε, θα πρέπει εκτός του να κρύβεστε, να κινήστε αθόρυβα και σε αρκετές περιπτώσεις να πράττετε θαρραλέα για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε και να καταφέρετε να ξεφύγετε από τους ψυχωτικούς χαρακτήρες που θα βρεθούν στην πορεία σας. Διάφορα περιστατικά και σύμβολα θα σας μπερδέψουν σε σημείο που θα αναγκαστείτε να εγκαταλείψετε κάθε προσπάθεια για να τα ερμηνεύσετε όπως συμβαίνει και με τα όνειρα.
Ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι την σειρά την αναδεικνύει η ατμόσφαιρα του, ο συνδυασμός με το gameplay που έχουν εφαρμόσει οι προγραμματιστές κρίνεται ιδανικός. Υπάρχουν stealth στοιχεία που δεν προκαλούν μονοτονία καθώς δεν ακολουθούν αποκλειστικά την hide and seek λογική που επικρατεί συνήθως σε διάφορα παιχνίδια που σκοπεύουν να σας μεταφέρουν με συνηθισμένες πρακτικές την αγωνία και τον τρόμο. Μερικές φορές η διαφυγή σας συνδυάζεται με action στοιχεία καθώς και με άλλες ευρηματικές ιδέες και η ακολουθία αυτή θα σας κρατάει συνήθως σε αγωνία κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Ενός παιχνιδιού που δεν σκοπεύει να σας τρομάξει μέσα από ανούσια jump scares, αλλά να σας φορτίσει ψυχολογικά βάζοντας σας για τα καλά μέσα στον εφιαλτικό κόσμο του. Σε όλα τα παραπάνω έρχονται να κουμπώσουν οι μελωδίες που ηχούν κάποιες φορές σαν ένα μουσικό κουτί, άλλοτε με concrete ακολουθίες, ενώ θα ακούσετε και κάποια κομμάτια θα σας θυμίσουν αρκετά τις συνθέσεις του Danny Elfman. Η σειρά αυτή είναι γενικά καλοδουλεμένη, έχει καταφέρει να βρει την απήχηση του κοινού και ευελπιστούμε να μας προσφέρει ακόμα περισσότερα στο μέλλον.
