Η μακρόχρονη πορεία των WWE βιντεοπαιχνιδιών είναι ευρέως γνωστή στο χώρο. Κάποιες από τις παλαιότερες προσθήκες της σειράς θεωρούνται εμβληματικοί τίτλοι κονσολών όπως το PS2. Τον Οκτώβριο του 2019, η Visual Concepts παρέδωσε πιθανώς τη χειρότερη προσθήκη του franchise, με το WWE 2K20. Η αποτυχία του παιχνιδιού ανάγκασε το studio, καθώς και την 2K να προβούν σε ένα εκτεταμένο διάλειμμα, αφήνοντας πίσω τους τις ετήσιες κυκλοφορίες. Έτσι, 2.5 ολόκληρα χρόνια μετά το φιάσκο του 2K20, η σειρά επανέρχεται με το WWE 2K22, το οποίο έχει δεχτεί ριζικές αλλαγές, με σκοπό ένα σαφώς πιο ανταγωνιστικό προϊόν. Πως τα πήγε όμως η Visual Concepts στη δεύτερη απόπειρα της στο franchise;
Το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι οι εμφανείς διαφορές στο χειρισμό. Χωρίς να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες, η χρήση των finishers, οι light και heavy επιθέσεις, η άμυνα κ.α. διαφέρουν απ’ όσα γνωρίζαμε στο παρελθόν. Οι αλλαγές αυτές, σε συνδυασμό με την έλλειψη περιορισμού στα reversals, την προσθήκη των combos, καθώς και τη γενικότερη αύξηση του “οπλοστασίου” του κάθε παλαιστή, συνθέτουν ένα πολύ πιο ρευστό gameplay, που σίγουρα ικανοποιεί. Η έκβαση κάθε αγώνα είναι πλέον αρκετά απροσδόκητη, κάτι που οφείλεται και στην αλλαγή του pinfall, το οποίο πλέον γίνεται με button mashing, αν και υπάρχει επιλογή και για το πατροπαράδοτο σύστημα αποφυγής. Η δράση εντός του ρινγκ παρουσιάζεται σχεδόν αψεγάδιαστη και είναι βέβαιο πως οι έμπειροι παίκτες θα είναι αμέσως σε θέση να βγάλουν ματς 5 αστέρων, με οποιονδήποτε αντίπαλο. Μικρό ζήτημα παρουσιάζεται στη χρήση αντικειμένων, η οποία είναι αρκετά “βαριά” και αργή. Από την άλλη, είναι η πρώτη φορά που τα αντικείμενα έχουν πραγματικά physics και παραμορφώνονται/σπάνε όπως και στην πραγματικότητα, κάτι που σίγουρα συνδράμει στο ρεαλισμό της δράσης.
Ευτυχώς, σε αντίθεση με τις τελευταίες προσθήκες της σειράς, το WWE 2K22 είναι ένα πραγματικά υπέρ-πλήρες πακέτο. Εν αρχή, έχουμε το MyRise mode, που ουσιαστικά αντικαθιστά το MyCareer. Στο εν λόγω mode ο παίκτης δημιουργεί τον παλαιστή της αρεσκείας του και προσπαθεί να ανέλθει στο WWE. Μάλιστα, υπάρχει το αντρικό και το γυναικείο σενάριο, με το καθένα εξ’ αυτών να διαρκεί 25 ώρες. Έτσι, αμέσως-αμέσως μιλάμε για 50 ώρες περιεχομένου. Το MyRise παρουσιάζεται αρκετά βελτιωμένο σε σχέση με το MyCareer, με τον παίκτη να εμπλέκεται σε δεκάδες μικρά και μεγάλα σενάρια και να αναπτύσσει προκαθορισμένες μεν, ενδιαφέρουσες δε, κόντρες. Το mode περιλαμβάνει και στοιχεία RPG, αφού διάφορες επιλογές σε διαλόγους, αλλά και η γενικότερη συμπεριφορά του παλαιστή μας καθορίζουν εν πολλοίς το πως ακριβώς θα “παίξουν” τα υπάρχοντα σενάρια. Αξίζει να σημειωθεί πως ξεκινάμε από το Performance Center της εταιρείας και έπειτα έχουμε την ευκαιρία να ανελιχθούμε στα brands (Raw, Smackdown, NXT) και να τα βάλουμε με την αφρόκρεμα του χώρου. Παρότι κάποια από τα μικρότερα σενάρια μοιάζουν να μπαίνουν σφήνα στα μεγάλα και να μην τα αφήνουν να αναπτυχθούν επαρκώς, η συνεχής εναλλαγή των ιστοριών βοηθά στο να κρατά το ενδιαφέρον μας αμείωτο.
Περνώντας στην πολύ-αναμενόμενη επιστροφή του MyGM mode, η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θριαμβευτική. Για όσους δεν γνωρίζουν, στο εν λόγω mode ο παίκτης επιλέγει το brand της αρεσκείας του και διαχειριζόμενος το ρόστερ του προσπαθεί να αυξήσει τα τηλεοπτικά νούμερα και να γεμίσει τις αρένες. Έτσι, οφείλει να διαχειριστεί σωστά το υπάρχον μπάτζετ, να χτίσει ενδιαφέρουσες κόντρες που θα έχουν απήχηση στο κοινό και να οδηγήσει το show της επιλογής του στην απόλυτη καταξίωση. Παρότι το MyGΜ είναι ίσως το πιο εθιστικό από τα διαθέσιμα modes, η αλήθεια είναι πως κάνει μόνο τα βασικά και φοβάται να ρισκάρει ιδιαιτέρως. Σίγουρα, θέτει πολύ καλές βάσεις για το ίδιο του το μέλλον, όμως κάποιοι περιορισμοί στα rosters, η απουσία των mid-card ζωνών, καθώς και κάποιες άλλες μικρές ελλείψεις δείχνουν να κρατούν το mode πίσω. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει βέβαια η ανάληψη 2 brands από 2 διαφορετικούς παίκτες και η μεταξύ τους κόντρα, οπότε εάν έχετε κάποιο φίλο, συστήνουμε να το δοκιμάσετε.
Σειρά έχει το Showcase, που αυτή τη φορά εξιστορεί την καριέρα του θρυλικού Rey Mysterio. Παίζοντας σημαντικούς αγώνες από την πορεία του luchador, ξεκινώντας 25 χρόνια πίσω και φτάνοντας μέχρι το σήμερα, ο παίκτης βιώνει κάποιες από τις πιο καθοριστικές στιγμές της πορείας του απόλυτου underdog. Το εν λόγω mode μας αφήνει με ανάμεικτα συναισθήματα, αφού παρά την εξαιρετική του δομή, μπλέκοντας το gameplay με σκηνές από τους πραγματικούς αγώνες του Rey, καθώς και εμπεριέχοντας έναν τρόπο αφήγησης που σίγουρα βάζει τον παίκτη στο κλίμα, γεμίζοντας τον με νοσταλγία για τις παλαιότερες, χρυσές εποχές της εταιρείας έχει και κάποια εμφανή ελαττώματα. Ένα εξ αυτών είναι σίγουρα η διάρκεια του, αφού τα 12 ματς δεν εγγυώνται κάτι παραπάνω από 3 ώρες ενασχόλησης, ενώ και η ίδια η επιλογή των αγώνων είναι ανά σημεία περίεργη. Κάποιες πολύ σημαντικές στιγμές της καριέρας του Rey απουσιάζουν και σίγουρα θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν ή τουλάχιστον να αντικαταστήσουν τα πιο αδιάφορα ματς της υπάρχουσας λίστας (Samoa Joe, Dolph Ziggler etc). Επιπροσθέτως, τα objectives κατά τη διάρκεια των αγώνων περιορίζονται σε πολύ βασικές κινήσεις, κυρίως στα νεοεισαχθέντα combos, με τον παίκτη να είναι περισσότερο θεατής των σπουδαίων στιγμών, παρά να τις βιώνει ο ίδιος. Τέλος, η έλλειψη σχολιασμού κρίνεται ως πέρα για πέρα άστοχη, με τη μουσική που τον αντικαθιστά να μοιάζει παράταιρη και να αδυνατεί να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα. Η Visual Concepts μάλλον θα μπορούσε να έχει αναπτύξει και κάποια ακόμη showcases, αυξάνοντας τη διάρκεια του mode και μαθαίνοντάς μας κι άλλες σπουδαίες ιστορίες από το χώρο της επαγγελματικής πάλης.
Τα υπόλοιπα modes δεν κρύβουν πολλές εκπλήξεις, πλην ενός. Τα παραδοσιακά exhibition matches είναι εκεί και μπορείτε να παίξετε μόνοι ή με φίλους, online ή τοπικά, χωρίς να διαφέρουν ιδιαίτερα από όσα γνωρίζουμε. Τα match types είναι τα καθιερωμένα, ευτυχώς όμως παρατηρείται μεγάλη βελτίωση στα 8-man matches, που μέχρι πρότινος ήταν εντελώς “σπασμένα” και δεν λειτουργούσε τίποτα. Το online δυστυχώς έχει θέματα, με αρκετές αποσυνδέσεις και αδυναμία συνδέσεων σε lobbies, όπως μας έχει συνηθίσει η 2K. Το Universe mode, στο οποίο έχουμε τη δυνατότητα χειρισμού των WWE events, της δημιουργίας feuds, tag teams, την ανάπτυξη promos και γενικότερα ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, δεν απογοητεύει και αποτελεί για μία ακόμη φορά ένα mode που μπορεί να φάει πολλές ώρες από τη ζωή σας. Για το τέλος αφήσαμε το MyFaction, που είναι ένα ολοκαίνουριο mode, που εάν απουσίαζε ίσως να ήμαστε και πιο ευχαριστημένοι. Ο λόγος για αυτό είναι πως πρόκειται ουσιαστικά για ένα αντίστοιχο Ultimate Team από το FIFA, με τον παίκτη να συλλέγει κάρτες παλαιστών με διάφορα attributes και να τις χρησιμοποιεί κόντρα σε άλλους. Παρότι μία τέτοια ιδέα κρύβει μία αίσθηση ευχαρίστησης, στην ουσία αποτελεί έναν πολύ καλό λόγο προσθήκης microtransactions, σε έναν full-price τίτλο, με season pass και διάφορα DLCs στον ορίζοντα. Σίγουρα δεν επικροτούμε ένα mode που εκ φύσεως καθοδηγεί τον παίκτη σε τέτοιες τακτικές.
Για το τέλος αφήσαμε τα τεχνικά της υπόθεσης, ένας τομέας που διαφέρει παρά σάγγας από τον αντίστοιχο του WWE 2K20. Τα φρικιαστικά μοντέλα των χαρακτήρων ανήκουν -ως επί το πλείστον- στο παρελθόν, τα μυριάδες glitches και τα ατελείωτα game-breaking bugs λάμπουν διά της απουσίας τους και γενικότερα ο τίτλος παρουσιάζεται σε πολύ καλή κατάσταση, ιδίως για τη launch περίοδό του. Η οπτικό-ακουστική παρουσίαση εντυπωσιάζει και οι διάφορες λήψεις των καμερών προσδίδουν μία εντελώς διαφορετική αίσθηση, με τα entrances των παλαιστών κυρίως να ρίχνουν σαγόνια. Από τον πρώτο έως και τον τελευταίο τροχό της αμάξης, όλοι οι wrestlers έχουν φοβερή ακρίβεια στις κινήσεις τους κατά την είσοδό τους. Η ίδια βελτίωση παρατηρείται και εντός των σχοινιών, αφού νέες λήψεις με zoom-ins και zoom-outs προσθέτουν τεράστια αυθεντικότητα ως προς το τηλεοπτικό προϊόν. Πλέον έχουμε μία πραγματικά 1:1 μεταφορά των όσων λαμβάνουν χώρα στα εβδομαδιαία shows της εταιρείας, κάτι που θα χαροποιήσει ιδιαιτέρως τους πιστούς fans. Στην ίδια αίσθηση του authenticity συνδράμει και το ελαφρώς βελτιωμένο commentary, με κάποια πιο εύστοχα σχόλια, που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Βεβαίως υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα έως ότου φτάσει το επίπεδο της αντίστοιχης του NBA. Συνοπτικά, το WWE 2K22 είναι ένα οπτικό υπερθέαμα, όπως άλλωστε μαρτυρούν και οι παρατιθέμενες φωτογραφίες. Κάποια φαινόμενα uncanny valley στα πρόσωπα, μαζί με λίγα οπτικά glitches, όπως οι ζώνες που περνούν μέσα από τους παλαιστές, δεν στέκονται ικανά να αλλοιώσουν τη γενικότερη εικόνα.
Συμπερασματικά, δεν χωρά αμφιβολία πως έχουμε στα χέρια μας έναν πολύ αξιόλογο wrestling τίτλο. Οι αλλαγές στο gameplay πετυχαίνουν διάνα και ο ανανεωμένος χειρισμός προσφέρει τόσο την απαραίτητη φρεσκάδα στους “μπαρουτοκαπνισμένους” του franchise, ενώ ταυτόχρονα βοηθά και όσους θέλουν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα σε αυτό. Μπορεί κάποια από τα modes να κρίνονται ως κατώτερα των περιστάσεων, όμως ακόμη κι έτσι το τελικό πακέτο είναι υπέρ-πλήρες και σίγουρα θα ικανοποιήσει. Περιττό να αναφέρουμε πως το WWE 2K22 είναι με διαφορά το πιο όμορφο WWE παιχνίδι και η πιστότατη οπτικό-ακουστική μεταφορά θα ενθουσιάσει τους fans της εταιρείας του Connecticut. Έτσι λοιπόν, η απόκτηση του τίτλου από όσους επιζητούν ένα άρτιο παιχνίδι πάλης θα πρέπει να θεωρείται επιβεβλημένη.