Το gaming genre των FMV είναι από μόνο του ένα είδος υπό-κουλτούρας, με δικό του κοινό να το υποστηρίζει. Οι χαρακτήρες του παιχνιδιού παίρνουν σάρκα και οστά με την βοήθεια πραγματικών ηθοποιών. Το αποτέλεσμα φέρει τον παίκτη στον ρόλο του παρατηρητή μιας, θα μπορούσαμε να πούμε, διαδραστικής ταινίας, που μερικές φορές η κάθε του ενέργεια επηρεάζει την ιστορία. Δυστυχώς -ή ευτυχώς- δεν υπάρχουν αρκετά παιχνίδια αυτού του είδους, καθώς πρόκειται για μεγάλο ρίσκο που μπορεί να πάρει κάποιος στην δημιουργία του. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που τα αξιόλογα FMV μπορούν να μετρηθούν μόνο στα δάχτυλα των χεριών μας. Το « Who Pressed Mute on Uncle Marcus? », δεν είναι από αυτές τις εξαιρέσεις, κάνοντας το, ένα από τα δεκάδες FMV που απέτυχαν ολοσχερώς.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το μέρος που θα καταλάβει το κυρίως περιεχόμενο αυτού του review, την ιστορία. Ο θείος Marcus καλεί την πρωταγωνίστρια μας για να της πει ότι πεθαίνει γιατί τον έχουν δηλητηριάσει. Οι γιατροί έχουν δώσει λίγες ώρες ζωής και σύμφωνα με την καθημερινότητα του θείου, οι μόνοι που θα μπορούσαν να τον δηλητηριάσουν, ήταν η οικογένεια του. Συγκεκριμένα η μέλλουσα πιθανή δολοφονία έγινε σε μια συνάντηση, ένα οικογενειακό τραπέζι που παρόντες ήταν δύο αδερφές, η γέρικη μητέρα τους και τα ενήλικα παιδιά τους. Όλα τα παιδιά ήταν εκεί, εκτός φυσικά από την πρωταγωνίστρια μας, που κατάφερε να αποφύγει το κλασικό άβολο οικογενειακό τραπέζι. Ο θείος Marcus λοιπόν, όπως φυσικά θα έκανε κάθε “λογικός” άνθρωπος, αποφάσισε να θέσει υπεύθυνη της υπόθεσης την ανιψιά του αντί των αρχών. Έτσι καλούμαστε λοιπόν, να βρούμε το δηλητήριο, τον δολοφόνο και τον λόγο της δολοφονίας. Οι γιατροί έχουν φτιάξει τρία μπουκαλάκια με φάρμακο-αντίδοτο από τρία πιθανά δηλητήρια. Αν χορηγηθεί το σωστό, ο θείος θα σωθεί, ενώ αν γίνει το αντίθετο θα έχει έναν βάναυσο θάνατο.
Την ίδια ημέρα, τυγχάνει η μητέρα μας να έχει τα γενέθλια της, που ως οικογενειακό έθιμο, μαζεύεται διαδικτυακά όλο το σόι να παίξει παιχνίδια ερωτήσεων. Σε αυτά, φτιάχνονται ομάδες μεταξύ των μελών της οικογένειας, με έναν από αυτούς να “κάθεται” στο κέντρο και να κάνει τις ερωτήσεις. Αυτές μπορεί να αφορούν τον ίδιο και την προσωπική του ζωή, μέχρι και πιο γενικά θέματα ή στατιστικά. Έτσι λοιπόν έχουμε την ευκαιρία μας, να μπούμε στην οικογενειακή βιντεοκλήση, και να ξεκινήσουμε διακριτικά τις ερωτήσεις. Μια ιδέα κάπως ενδιαφέρουσα, για αυτούς που τους αρέσει να λύνουν μυστήρια, αν εξαιρέσουμε φυσικά την αρχική λογική της πλοκής που είναι άστοχη. Φυσικά η κατάσταση δεν γίνεται καλύτερη, με την ιστορία να εκτυλίσσεται αλλοπρόσαλλα μπροστά στα μάτια του παίκτη δίχως ενδιαφέρον.
Η υποκριτική των ηθοποιών -σε γενικές γραμμές- θα μπορούσαμε να πουμε ότι είναι εντάξει. Αυτοί που ξεχώρισαν ήταν φυσικά ο Andy Buckley, γνωστός και για τον ρόλο του στην σειρά The Office, η Eileen Davies υποδυόμενη την γιαγιά και η Susannah Doyle ως η αλκοολική αδερφή της μητέρας μας. Βέβαια δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι άβολες σκηνές που κάνουν τον θεατή να θέλει να πατήσει skip από την αμηχανία. Ο κάθε χαρακτήρας φαίνεται αντιπαθητικός και δύσκολος να προσεγγισθεί, φέρνοντας τον παίκτη σε ένα αδιέξοδο ως προς την επίλυση του μυστηρίου. Αυτό δυστυχώς δεν κρατάει πολύ διότι οι χαρακτήρες είναι πολύ επιφανειακοί, σε σημείο που κουράζει αφάνταστα από κάποια στιγμή και μετά. Η “ψυχανάλυση” που πρέπει να υπάρχει σε αυτά τα παιχνίδια είναι άφαντη, κάτι που οφείλεται στο κακό γράψιμο. Υπάρχει συνεχής προσπάθεια από όλους τους ηθοποιούς να δείξουν τον “κρυμμένο” χαρακτήρα τους, με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται εντελώς η ψυχοσύνθεση τους. Τουλάχιστον η σχέση και η εικόνα των μελών της οικογένειας, γίνεται κατανοητή κατευθείαν από τον παίκτη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το πρώτο θετικό, μικρό στοιχείο ανάμεσα στα πολλά αρνητικά.
Προχωρώντας στο gameplay, το παιχνίδι διαρκεί από τριάντα λεπτά μέχρι μία ώρα το πολύ. Βέβαια ο τίτλος στηρίζεται κυρίως στο replayability μετά τον τερματισμό του. Αυτό σημαίνει ότι ο παίκτης θα πρέπει να ξαναπαίξει το παιχνίδι από την αρχή, παίρνοντας διαφορετικές αποφάσεις, μέχρι να βρει στην επίλυση του μυστηρίου. Ο μηχανισμός αυτός αν και έξυπνος, δεν εκτελείται σωστά με αποτέλεσμα να γίνεται αγγαρεία. Αν και υπάρχει η επιλογή με το πάτημα ενός κουμπιού να προσπεράσουμε μερικούς διαλόγους που έχουμε ξαναδεί, δεν δουλεύει τις περισσότερες φορές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε συνέχεια τις ίδιες σκηνές, που πολλές φορές κρατούν πέντε-έξι λεπτά η κάθε μία, μέχρι να πάρουμε το στοιχείο που χάσαμε στο προηγούμενο playthrough. Συμπερασματικά, η gameplay λούπα καταντάει ανυπόφορη και χρονοβόρα για τον παίκτη, κάνοντας τα πάντα μετά τον πρώτο τερματισμό να φαντάζουν μια αγγαρεία. Σίγουρα υπήρχαν παιχνίδια με εξαιρετικά παραδείγματα replayability που θα μπορούσαν να έχουν επηρεάσει τον τίτλο, όμως αυτό δεν συμβαίνει.
Κλείνοντας με το θέμα του gameplay, δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε την επιλογή αποφάσεων. Κατά την διάρκεια μιας συζήτησης, μερικές φορές θα ζητηθεί από τον παίκτη να πάρει μια απόφαση. Είτε είναι να συνεργαστεί με κάποιον για το παιχνίδι ερωτήσεων, είτε να ξεκινήσει την ανάκριση, η απόφαση πρέπει να γίνει πολύ άμεσα. Ο χρόνος που δίνει το παιχνίδι είναι ελάχιστος, δυσχεραίνοντας έτσι την επίλυση του μυστηρίου. Δυστυχώς ο παίκτης δεν προλαβαίνει να σκεφτεί την επόμενη του κίνηση, διότι όλες οι επιλογές εμφανίζονται σε χρόνο που θα μπορούσε να παρομοιαστεί με quick time event. Είναι αδικαιολόγητο σε ένα παιχνίδι που χρειάζεται στρατηγική και σωστή επιλογή απόφασης να μην υπάρχει αρκετός χρόνος.
Στον τομέα της μουσικής εκτός του ότι γίνεται συνειδητή μόνο στο αρχικό μενού δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορούμε να σχολιάσουμε. Τεχνικά μιλώντας, η κάμερα που χρησιμοποιήθηκε για την βιντεοσκόπηση των ηθοποιών ήταν εξαιρετική. Σε κινηματογραφικά επίπεδα, η ανάλυση θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το μόνο θετικό σε αυτό το παιχνίδι. Αν και υποτίθεται ότι πρόκειται για webcam υπολογιστή και όχι μία του βεληνεκούς που βλέπουμε, σίγουρα μπορούμε να το παραβλέψουμε.
Συνοψίζοντας, το «Who Pressed Mute on Uncle Marcus?» είναι ένα παιχνίδι προς αποφυγήν. Αν και η τιμή του είναι στα 11.69€, δεν θα θέλαμε να το προτείνουμε παρά μόνο αν ήταν δωρεάν. Η ιστορία του από την αρχή φαίνεται πως δεν έχει προοπτική και δυστυχώς η ανησυχία μας επιβεβαιώθηκε. Οι χαρακτήρες αν και θα έπρεπε να ήταν το δυνατό κομμάτι σε ένα FMV είναι επιφανειακοί και πρόχειρα γραμμένοι. Το gameplay του κυρίως μετά το πρώτο playthrough καταντάει αγγαρεία και το γεγονός του περιορισμένου χρόνου το κάνει χειρότερο. Επενδύστε τον πολύτιμο χρόνο και χρήματα σας αλλού.
