Έπειτα από μερικές καθυστερήσεις, το νεότερο και επιφανειακά πιο εντυπωσιακό Watch Dogs, κυκλοφόρησε και έφτασε η στιγμή να μιλήσουμε για τις αρετές και τις ατέλειες του. Με τον απογοητευτικό πρώτο τίτλο και ένα αρκετά βελτιωμένο δεύτερο μέρος στο ενεργητικό της, η Ubisoft φέρνει στο προσκήνιο το πρωτοποριακό “play as anyone” σύστημα για να συνοδέψει το τρίτο και σίγουρα πιο φιλόδοξο entry, Watch Dogs: Legion. Καταφέρνει ωστόσο να χτίσει ένα αξιοπρεπές, φουτουριστικό open-world Λονδίνο βασισμένο στο προαναφερθέν σύστημα ή παγιδεύεται για ακόμη μια φορά στα σχεδιαστικά λάθη της εταιρείας, δημιουργώντας έτσι μια ρηχή εμπειρία; Οι πολυπόθητες απαντήσεις στο αναλυτικό review που ακολουθεί.
Ας ξεκινήσουμε αναλύοντας έναν τομέα, που αποτελεί συχνή δυσφήμηση για την σειρά, το σενάριο. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο Legion κατέχει η DeadSec, μια ομάδα με βασικό χαρακτηριστικό το hacking και κεντρικό στόχο την κατατρόπωση μιας εγκληματικής οργάνωσης, σκοπός της οποίας είναι η ανατινάξη των διαφόρων περιοχών του Λονδίνου. Σε αντίθεση με τους Aiden Pearce και Marcus Holloway των Watch Dogs και Watch Dogs 2 αντίστοιχα, ο πρωταγωνιστής του WDL λάμπει δια της απουσίας του καθώς όπως προαναφέραμε το παιχνίδι βασίζεται στην στρατολόγηση μιας ευρείας γκάμας από διάφορους NPCs, τοποθετώντας τους άστοχα στην θέση του πρωταγωνιστή. Το παραπάνω φαινόμενο παρότι σαν ιδέα μπορεί να λειτουργήσει, στην συγκεκριμένη περίπτωση εμποδίζει την ροή του παιχνιδιού, προσδίδοντας μια λιγότερο focused εμπειρία. Επιπροσθέτως, η γραφή αυτή καθαυτή, είναι καθόλα απογοητευτική με αρκετές περιπτώσεις επαναληψιμότητας και πολλαπλά κενά που απλώς δεν βγάζουν κάποιο νόημα. Ας μην έφτανε αυτό, το τραγελαφικό voice acting του κάθε χαρακτήρα, λειτουργεί εντελώς μεμονωμένα από το υπόλοιπο προϊόν, καθώς μέχρι και στις “κρισιμότερες” στιγμές φαντάζει περισσότερο κωμικό παρά σοβαρό και υποτυπώδες.
Συνεχίζοντας, αξίζει να σταθούμε στην εξέλιξη και πορεία τόσο των NPCs που θα επιστρατεύσουμε όσο και στους villains του τίτλου, με τους οποίους θα έρθουμε αντιμέτωποι. Από τα πρώτα λεπτά του Legion, εμείς σαν παίκτης θα χρειαστεί να επιλέξουμε τον “κεντρικό χαρακτήρα” μας ο οποίος θα είναι από τους πρώτους που θα ενταχθούν στην DeadSec και συνήθως κατέχει την δικιά του, “μοναδική” ικανότητα που επηρεάζει τον gameplay τομέα, στον οποίο θα επεκταθούμε σε λιγάκι. Δυστυχώς εκτός της αρχικής υπόσχεσης, δεν υπάρχει οποιουδήποτε ίχνους character development για τους “ήρωες μας, το οποίο σε συνδυασμό με την προαναφερθείσα απογοητευτική γραφη και το πώς αυτή είναι καθόλα αδιάφορη, οδηγεί σε μια σχεδόν εξολοκλήρου ρηχή εμπειρία, που πραγματικά δεν αξίζει να βιώσετε, τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Επιπροσθέτως, η εναλλαγή μεταξύ των ποικίλων χαρακτήρων, εκτός των πρώτων ωρών, καταντάει κουραστική και αδιάφορη λόγω έλλειψης ιδιαιτερότητας μεταξύ των προσεγγίσεων των αποστολών.
Σε παρόμοια καθοδική πορειά παρουσιάζεται ο σχεδιασμός του open-world περιβάλλοντος, στην παρούσα κατάσταση το φουτουριστικό Λονδίνο, καθώς και η δομή των εκνευριστικά επαναλαμβανόμενων αποστολών. Για ακόμη μια φορά η Ubisoft επιτυγχάνει στην δημιουργία ενός οπτικά εντυπωσιακού sandbox, αποτυγχάνοντας ωστόσο σε οποιονδήποτε άλλο σχεδιαστικό τομέα. Με πρωτοποριακές κυκλοφορίες για το είδος που έχουν επαναπροσδιορίζει την σημασία του open-world concept (Breath of the Wild), είναι ανεπίτρεπτο για παιχνίδι του 2020 να είναι σχεδιασμένο όπως το Watch Dogs: Legion, θυμίζοντας αρχικές απόπειρες που θα συναντούσαμε σε ένα PS3. Τα κύρια παράπονα προέρχονται από τα ατελείωτα εικονάκια που εμφανίζονται ανά κάθε δεύτερο τετραγωνικό μέτρο, ένα φαινόμενο το οποίο δεν επιτρέπει τον παίκτη/θεατή να ηρεμήσει και να απολαύσει το περιβάλλον που έχει κατασκευάσει η Ubisoft, ενώ τα διάφορα bugs και η πολύ φτωχή A.I. καθιστούν το open world πραγματικά αδιάφορο και μη ευχάριστο κατά την εξερεύνηση του.
Παρομοίως, όπως προείπαμε τόσο οι βασικές όσο και οι δευτερεύουσες αποστολές είναι επί το πλείστον αδιάφορες/ρηχές και επαναλαμβανόμενες σε μεγάλο βαθμό. Συνήθως η ροή μιας αποστολής έχει ως εξής: Συνάντηση με έναν πληροφοριοδότη και έπειτα διάρρηξη σε κάποιο πολύπλοκο τεχνολογικό κέντρο χρησιμοποιώντας τις βασικές hacking ικανότητες συμπεριλαμβανομένου τις δυνατότητες που προέρχονται με το class του εκάστοτε NPC. Στο Watch Dogs: Legion συναντάμε 3 διαφορετικά classes, τα Enforcer, Infiltrator και Hacker. Όσοι ανήκουν υπό την αιγίδα του Enforcer class, έχουν ενισχυμένες δυνατότητες κατά την διάρκεια της μάχης και εξαιρετικές γνώσεις όσον αφορά το οπλοστάσιο του παιχνιδιού. Έπειτα, το Infiltrator class επιτρέπει στους παίκτες να προσεγγίσουν ευκολότερα το stealth στοιχείο, καθώς παρουσιάζει την επιλογή ενός αοράτου μανδύα και άλλων εργαλείων που θα αποδειχθούν κρίσιμα για ένα stealth clear. Τέλος, έχουμε τον πιο κλασικό Hacker κλάδο, ο οποίος προσδίδει παρόμοιες δυνατότητες με αυτόν του Infiltrator με την βασική διαφορά να είναι η χρήση ηλεκτρονικών συσκευών για παρενόχληση και εξόντωση των εχθρών, κυρίως μέσω την χρήση του απολαυστικού spiderbot.
Αν και οι επιλογές προσέγγισης των καταστάσεων και αποστολών είναι καλοδεχούμενες, τα προ-δεκαετίας animations και το αντίστοιχα αρχαϊκό σύστημα μάχης, συντελούν σε ένα απογοητευτικό αποτέλεσμα. Μιλώντας για αρχαϊκό σύστημα μάχης, ένα από τα βασικά στοιχεία του τίτλου, το shooting, είναι από τις χειρότερες υλοποιήσεις σίγουρα των τελευταίων 5+ χρόνων. Το ίδιο ισχύει και για το γενικότερο κινησιολόγιο των χαρακτήρων, θυμίζουν δηλαδή χαρακτήρα που ανήκει στην προηγούμενη γενιά. Αυτό συνεχίζει να είναι εμφανές σε μία ακόμη βασική πτυχή της εμπειρίας, την οδήγηση. Το κάθε όχημα είναι δύσχρηστο και απότομο στον χειρισμό του ενώ η εναλλαγή μεταξύ οχημάτων προσφέρει ελάχιστες αλλαγές στην αίσθηση. Ακόμη ένας τομέας που καθιστά το Legion ως ένα από τα πιο βαρετά παιχνίδια των τελευταίων χρόνων.
Τεχνικώς, το Watch Dogs: Legion απογοητεύει στους περισσότερους τομείς του. Στα θετικά έχουμε σίγουρα τους εντυπωσιακούς φωτισμούς και την ώρες-ώρες εντυπωσιακή αρχιτεκτονική του κόσμου. Οι αποδόσεις των fps είναι επίσης ενθαρρυντικές καθώς παραμένουν κλειδωμένες στα 30fps για μεγάλα χρονικά διαστήματα με τα κυριότερα drops να προκύπτουν κατά την διάρκεια της οδήγησης. Η ανάλυση σε ένα PS4 Pro είναι δυναμική με ταβάνι το 1620p. Στα πιο απογοητευτικά στοιχεία του τεχνικού τομέα πρωταγωνιστούν τα συνεχόμενα bugs και crashes που στις μέρες μας συχνάζουν σχεδόν σε κάθε τίτλο της Ubisoft. Στη συνέχεια έχουμε ελλιπείς ή ακόμη και ανύπαρκτα textures, ιδιαίτερα στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών μας. Τα ηχητικά εφέ πολλές φορές κόβονται ενώ η μουσική επένδυση που αποτελείται στο μεγαλύτερο της μέρος από licensed κομμάτια δεν είναι και της καλύτερης δυνατής ποιότητας. Το τελευταίο στοιχείο είναι δυστυχώς και το χειρότερο και αυτό είναι η A.I. που πραγματικά καταστρέφει συνεχόμενα την εμπειρία που προσπαθεί να μεταφέρει η Ubisoft στον παίκτη.
Επιλογικά, το Watch Dogs: Legion κυμαίνεται ανάμεσα στα πιο απογοητευτικά πρότζεκτ της Ubisoft για την τωρινή γενιά. Η έλλειψη ενός καινοτόμου και φρέσκου κόσμου σε συνδυασμό με την τραγική AI, συντελούν σε μια αρκετά επιφανειακή εμπειρία, που οι οπαδοί των πιο μελετημένων και προσεγμένων προσπαθειών του είδους, οφείλουν να αποφύγουν. Μοναδική λύση αποδεικνύεται, για ακόμη μια φορά, η αρετή της υπομονής, η οποία εν τέλει θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στον επόμενο σπουδαίο και πολυπόθητο τίτλο που οφείλει να παραδώσει η Ubisoft.
Review Update: Με την άφιξη της δωρεάν PS5 αναβάθμισης, αρκετές από τις τεχνικές ατέλειες που συναντήσαμε στην PS4 έκδοση, έχουν εξαλειφθεί. Αρχικά έχουμε υψηλότερης ποιότητας textures τόσο στα μοντέλα των χαρακτήρων, όσο και στα διάφορα κτήρια και περιβάλλοντα. Μιλώντας για περιβάλλοντα, οι λεπτομέρειες των διαφόρων τοπίων που θα εξερευνήσετε είναι πιο εμφανείες και τονίζονται όμορφα χάρη στην τίμια υλοποίηση του ray-tracing. Όσον αφορά τα loading times, η διαφορά μεταξύ PS4 και PS5 είναι σίγουρα αισθητή(1:22 vs 0:18), ωστόσο δεν πιάνει τους χρόνους ρεκόρ που έχουμε δει σε πρόσφατα open worlds(Miles Morales). Μετέπειτα, ένα από τα features που λάμπει δια της απουσίας του είναι και η υπόστηριξη για απτική ανάδραση και δυναμικές σκανδάλες μέσω του DualSense, μια έλλειψη που θα βελτίωνε σίγουρα την “στεγνή αίσθηση” του Legion. Η τελευταία αναβάθμιση είναι η υποστήριξη για 4K δυναμική ανάλυση, με το χαμηλότερο όριο να είναι το 2Κ(1440p) και το υψηλότερο το native 4K(2160P) πάντα στα 30FPS, ενώ η επιλογή για χαμηλότερη ανάλυση στα 60 καρέ, είναι δυστυχώς ανύπαρκτη.
Ίσως παιχτεί αργότερα σε κάποιο pricedrop. Κρίμα πάντως γιατί είχα ενθουσιαστεί στην ιδέα να μπορώ να παίξω με όποιον npc βλέπω στην οθόνη. Απορώ πως κατάφεραν να υλοποιήσουν τόσο χάλια μια τόσο ενδιαφέρουσα προσέγγιση…