Ο Stan εργάζεται για μία γιγαντιαία εταιρεία πετρελαίου σε μία τεχνό-φουτουριστική δεκαετία των 70s. Ο πρωταγωνιστής μας αποφασίζει να αναλάβει το δύσκολο ρόλο της απομόνωσης κάτω από το βυθό της θάλασσας, αφού κάποιος πρέπει να βγάλει το φίδι από την τρύπα και να αναλάβει τη συντήρηση των υποθαλάσσιων εγκαταστάσεων, υπεύθυνων για την εξόρυξη του πετρελαίου. Στην πραγματικότητα όμως, περισσότερο από μία ακόμη δουλειά, η κατάδυση στα βάθη του ωκεανού αποδεικνύεται μία ευκαιρία για τον Stan να αφήσει πίσω τους προσωπικούς του δαίμονες και να ενστερνιστεί πλήρως τη μοναχικότητα που έχει επιλέξει. Είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα;
Το Under the Waves είναι το πρώτο πόνημα της Parallel Studio, υπό την αιγίδα της Quantic Dream (Detroit: Become Human, Heavy Rain etc.). Παρά όμως τις σαφείς επιρροές που έχει από τα μεγάλα παιχνίδια των Γάλλων, εδώ έχουμε να κάνουμε με μία αρκετά διαφορετική περίπτωση. Αρχικά, οι κλασσικές επιλογές που διαμορφώνουν την εξέλιξη του σεναρίου απουσιάζουν εντελώς, εκτός μίας. Έτσι, ξεκινούμε την ιστορία μας με την κατάβαση του Stan στον βυθό, με τον ήρωα μας να περνά τις πρώτες του ημέρες φέρνοντας εις πέρας απλές αποστολές ρουτίνας, που σχετίζονται φυσικά με τη δουλειά του.
Σύντομα γίνεται έκδηλο πως ο Stan “κουβαλά” μαζί του ένα γεγονός που τον έχει βυθίσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στη μοναξιά και την αποξένωση από τη σύζυγο του, Emma. Βλέπετε, ο ωκεανός στον οποίο εξελίσσεται το παιχνίδι μας, εκτός από βασικό setting, αποτελεί και έναν κραυγαλέο παραλληλισμό για τη θλίψη του πρωταγωνιστή, μία θλίψη που, όπως και ο ωκεανός, είναι ικανή να τον πνίξει, εάν δεν βρει τις κατάλληλες ανάσες οξυγόνου. Και παρότι η προέλευση αυτής της θλίψης γίνεται σχεδόν αμέσως εμφανής, ο τίτλος μας δίνει τις απαντήσεις με το σωστό ρυθμό, αξιοποιώντας άψογα τις 7-8 ώρες διάρκειας του.
Όσο προχωρά η ιστορία, βλέπουμε την παράλληλη εξέλιξη των 2 βασικών πυλώνων του σεναρίου. Ο ένας είναι φυσικά η αποκάλυψη του παρελθόντος του Stan και η προσπάθεια του να μη χάσει τα λογικά του στα βάθη του ωκεανού. Οφείλουμε να αναφέρουμε πως κάποιες από τις θεματικές του τίτλου είναι αρκετά ευαίσθητες και ο κόμπος στο στομάχι έρχεται μάλλον αναπόφευκτα. Το παιχνίδι καταφέρνει να ισορροπήσει αυτές τις θεματικές και μέσω αυτών να αφηγηθεί μία πολύ συγκινητική ιστορία, λέγοντας πολλά όταν ουσιαστικά δεν λέει τίποτα.
Βλέπετε, στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, η απόλυτη μοναξιά του πρωταγωνιστή, σε συνδυασμό με το φανταστικά μελαγχολικό soundtrack αρκούν για να περάσουν το απαιτούμενο μήνυμα. Οι στιγμές της απόλυτης νηνεμίας διακόπτονται μόνο από τις συζητήσεις του Stan με την Emma και με τον Tim, τον συνάδελφο του που τον κατευθύνει μέσω της ενδοεπικοινωνίας. Παράλληλα, δεν απουσιάζουν οι στιγμές που ακούμε τον Stan να μονολογεί, αν και ανά περιπτώσεις μάλλον η εν λόγω τακτική τοποθετεί την αφήγηση σε λίγο πιο μελό μονοπάτια και επιτρέψτε μας να προτιμούμε τη σιωπή του βυθού. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο τρόπος που έχουν επιλέξει οι developers να χειριστούν και να αναπτύξουν τον χαρακτήρα του Stan είναι υποδειγματικός. Μέχρι το τέλος, ο παίκτης έχει ενστερνιστεί πλήρως τα προβλήματα του πρωταγωνιστή, έχοντας πλέον πλήρη εικόνα για τα όσα τον ταλανίζουν.
Η άλλη πλευρά του σεναρίου αφορά το οικολογικό μήνυμα που προσπαθεί να επικοινωνήσει η Parallel Studio. Το παιχνίδι έχει αναπτυχθεί σε συνεργασία με τη Surfrider Foundation, ενός μη κερδοσκοπικού περιβαλλοντικού οργανισμού που εργάζεται για την προστασία και τη διατήρηση των ωκεανών και των παραλιών του κόσμου. Η Surfrider κάνει έντονη εμφάνιση, από το μήνυμα της στο μενού του παιχνιδιού, έως την παρουσία των logos της κατά τη διάρκεια αυτού. Μπορεί όμως να πει κάποιος πως ενοχλείται από την υπέρ-προβολή μίας οργάνωσης που παλεύει να σώσει ό,τι έχει απομείνει από την ανθρώπινη λαίλαπα; Κάθε άλλο.
Το Under the Waves παίρνει ξεκάθαρη θέση απέναντι στην ανθρώπινη παρουσία που λυμαίνει τους ωκεανούς, διαλύοντας τις οικολογικές ισορροπίες. Το παιχνίδι κάνει καλή δουλειά στην πρόκληση της ενσυναίσθησης του παίκτη, αφήνοντας τον Stan να θαυμάζει τη ζωή στο βυθό, είτε αυτή είναι κάποια φάλαινα που σαν να ίπταται πάνω από το κεφάλι του όπως κολυμπά με χάρη, είτε κοπάδια από χελώνες που περιφέρονται γύρω από τη βάση επιχειρήσεων. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει λόγος να ζητάμε έναν πιο διακριτικό σχολιασμό. Άλλωστε, η συγκεκριμένη αλήθεια αντιμετωπίζεται μόνο κατά μέτωπο και χωρίς εκπτώσεις.
Διπλή είναι η φύση του παιχνιδιού και σε ό,τι αφορά το gameplay κομμάτι του. Αφενός, μιλάμε για ένα γραμμικό σενάριο, με δεδομένη αρχή, μέση και τέλος. Όπως ήδη αναφέραμε, τα γεγονότα είναι προκαθορισμένα και θα φέρουν τον Stan αντιμέτωπο με διάφορες αποστολές, από τον καθαρισμό του βυθού από τα πλαστικά απορρίματα, έως την κατάδυση σε τεράστιες εγκαταστάσεις και το χειρισμό πολύπλοκων μηχανημάτων, τα οποία μπορούν να τινάξουν στον αέρα τα σχέδια της εταιρείας πετρελαίου. Βεβαίως, δεν υπάρχει κάποιος ουσιαστικός κίνδυνος, αφού βασικό μέλημα του παιχνιδιού είναι να διηγηθεί μία ιστορία και όχι να δοκιμάσει τις ικανότητες του παίκτη. Υπάρχει πάντως τρόπος να δείτε την οθόνη του game over, που δεν είναι άλλη από την έλλειψη οξυγόνου, το οποίο αναπληρώνεται μέσω oxygen sticks, τα οποία βρίσκονται άπλετα στον κόσμο, αλλά και μπορούν να κατασκευαστούν μέσω ενός πολύ βασικού συστήματος crafting.
Εκτός από τις απαραίτητες γραμμικές αποστολές, ο καταπληκτικός ανοιχτός κόσμος του παιχνιδιού σας προκαλεί να τον εξερευνήσετε απ’ άκρη σ’ άκρη. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε κολυμπώντας, είτε με τη χρήση του Moon, ενός σκάφανδρου, που απαιτεί βεβαίως βενζίνη, αλλά είναι και η πιο λογική μέθοδος μετακίνησης. Παρότι η οδηγική του συμπεριφορά δεν είναι η ιδανική, ιδίως στους πιο κλειστούς χώρους που πρωταγωνιστούν στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού, η υποθαλάσσια πραγματικότητα του Under the Waves κρύβει πολλά μυστικά και εκπλήξεις, από collectibles που “έχουν ιστορίες να πούνε”, έως ναυάγια και πεσμένα αεροσκάφη, με το σχολιασμό του Stan να δίνει το απαραίτητο υπόβαθρο για ό,τι βλέπουμε επί της οθόνης.
Η ισορροπία ανάμεσα στην ομορφιά της παρουσίασης ενός ρεαλιστικού ωκεάνιου κόσμου και του εφιάλτη της θλίψης είναι υποδειγματική. Οι developers αξιοποιούν ζώα που μπορούν να σας βοηθήσουν να ανακαλύψετε τα σημεία ενδιαφέροντος, όπως ένα χταπόδι που σας οδηγεί σε μια σπηλιά ή μια φιλική φώκια που ζει κοντά στη βάση σας και σας καθοδηγεί πίσω στο μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσετε. Αρχίζετε να χτίζετε μια στενή σχέση με τον ωκεανό και γίνεστε μέρος του, καθώς εξοικειώνεστε με αυτόν μέρα με τη μέρα. Είναι σαφές ότι η Parallel έχει άπλετη αγάπη για τον φυσικό κόσμο και ζητά από τον παίκτη να αναπτύξει τις ίδιες ευαισθησίες, καταφέρνοντας τα περίφημα.
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πολύ όμορφα, κυρίως χάρις στο ξεχωριστό εικαστικό που έχει επιλεχθεί, αντιλαμβανόμενοι και τις δυσκολίες που ενέχει η απόδοση ενός αποκλειστικά υποθαλάσσιου κόσμου. Εννοείται φυσικά πως κρατάμε πάντα υπ’ όψιν πως έχουμε να κάνουμε με μία indie παραγωγή, έτσι τα τυχόν ατοπήματα συγχωρούνται, όπως παραδείγματος χάριν το ανύπαρκτο lip-syncing. Ο τίτλος δεν αποφεύγει τελείως την παρουσία των bugs, αφού βιώσαμε 2 crashes, καθώς και ένα παράξενο μήνυμα που αναφερόταν σε corrupt saves, χωρίς όμως να ισχύει κάτι τέτοιο. Στα θετικά σίγουρα δεν μπορούμε να παραλέιψουμε την ενσωμάτωση των ελληνικών υποτίτλων, κάτι που δεν περιμέναμε να συναντήσουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η δουλειά που έχει γίνει, αξίζει μία δοκιμή.
Το Under the Waves είναι αφηγηματική μαγεία. Η ομορφιά του ωκεανού σε συνδυασμό με τον πανέμορφο και καθηλωτικό ηχητικό σχεδιασμό, που αποτυπώνει τους ήχους του περιβάλλοντος χωρίς να διακόπτει μια φοβερά ατμοσφαιρική μουσική επένδυση, είναι ένα είδος δυναμικής που οφείλετε να βιώσετε με ακουστικά ή με την πιο δυνατή ηχόμπαρα. Το παιχνίδι είναι μια πολυεπίπεδη οπτική εμπειρία που ολοένα και αναπτύσσεται καθώς εξερευνάτε, φωτογραφίζετε την άγρια φύση και βουτάτε σε σπηλιές, ενώ σε όλη την απεραντοσύνη του ωκεανού, δεν χάνετε ποτέ τον Stan ως “άγκυρα” της αφήγησης. Συνδυάστε τα παραπάνω με μία πολύ έντιμη προσπάθεια να επικοινωνήσει το ζήτημα της καταστροφικής επίδρασης του ανθρώπινου παράγοντα στη θαλάσσια ζωή και έχετε ένα από τα καλύτερα indies της χρονιάς.
Το ψηφιακό αντίτυπο μας παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
