Η “μόδα” των company management indie βιντεοπαιχνιδιών ξεκίνησε να χάνεται μετά το 2020. Πριν μερικά χρόνια θα διαβάζαμε τις κυκλοφορίες του μήνα και τίτλοι του προαναφερθέν genre θα βρισκόντουσαν παντού. Ένας λάτρης των management παιχνιδιών —και ειδικά οι PC gamers— κάθε μήνα είχαν μια χούφτα νέους τίτλους να εξερευνήσουν. Αυτή η μόδα έφερε φυσικά και τα αρνητικά της στοιχεία, καθώς τα περισσότερα παιχνίδια του genre ήταν κάτω του μετρίου, όσον αφορά την ποιότητα τους.
Η Two Point Studios είναι μια indie εταιρία 40 ανθρώπων που ειδικεύεται στα παιχνίδια του συγκεκριμένου είδους. Ο πρώτος τίτλος είχε την ονομασία Two Point Hospital και τα πήγε ικανοποιητικά καλά σε βαθμολογίες. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το studio επιστρέφει με το νέο του παιχνίδι Two Point Campus και έχει σκοπό να μας θυμίσει, για ακόμα μια φορά, την “γλύκα” που προσέφερε το genre.
Το παιχνίδι, όπως αναγράφει και ο αγγλικός τίτλος, αφορά την διαχείριση μιας πανεπιστημιούπολης. Ουσιαστικά ο παίκτης μπαίνει στον ρόλο του διαχειριστή των εγκαταστάσεων, των παροχών, του προσωπικού όπως και των φοιτητών ενός Πανεπιστημίου. Το “story mode” του τίτλου είναι διάφορες πίστες από τις οποίες μπορούμε να αντλούμε κάθε φορά νέες γνώσεις και πληροφορίες. Για παράδειγμα στην πρώτη πίστα μας ζητείται να ασχοληθούμε με ένα πανεπιστήμιο που βάση του έχει την επιστήμη —ή αλλιώς επιστημολογία, scientology—.
Ένα πολύ θετικό στοιχείο του παιχνιδιού που γίνεται καθαρά αντιληπτό από τις πρώτες κιόλας ώρες, είναι ότι υπάρχει αρκετή ποικιλία στον τύπο πανεπιστημίων που μπορούμε να χτίσουμε. Από σχολή που αφορά άτομα που θέλουν να ενταχθούν στον κόσμο της επιστήμης και της μαγειρικής σε σχολή που αναφέρεται σε “φοιτητές” που θέλουν να γίνουν ιππότες και μάγοι. Φυσικά το παιχνίδι δεν βάζει ποτέ όρια ως προς τι μπορούμε να χτίσουμε στην πανεπιστημιούπολη μας, οπότε μπορεί να δημιουργηθεί μεγάλη ποικιλία τάξεων. Δυστυχώς, τουλάχιστον όσο αφορά το story mode, ο παίκτης έχει συγκεκριμένο αριθμό οικοπέδων που μπορεί να αγοράσει. Οπότε το συμπέρασμα μας είναι ότι και ο αριθμός των εγκαταστάσεων είναι περιορισμένος.
Ενώ “τερματίζεται” κάθε μια πίστα στα τρία αστέρια, από το πρώτο κιόλας ξεκλειδώνεται η επόμενη πίστα. Για να παρθεί το κάθε αστέρι, υπάρχει ένα σύστημα προκλήσεων που θα χρειαστεί να ολοκληρώσουμε για να προχωρήσουμε. Κάτι που θα κολάκευε παραπάνω τον τίτλο, θα ήταν οι προκλήσεις να συνέχιζαν και μετά τα τρία αστέρια. Όταν ο παίκτης ολοκληρώνει και την τρίτη φάση, φαίνεται πως δεν υπάρχει πλέον κάτι να τον “κρατάει” στον κόσμο που έχτισε με μεράκι.
Όλα τα παιχνίδια του συγκεκριμένου genre, όσα “φρού-φρού και αρώματα” και αν έχουν, δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό στο gameplay. Ο συγκεκριμένος τίτλος έχει πλούσιο υλικό να προσφέρει, με πολλές επιλογές. Παρ’όλα αυτά, μετά από ικανοποιητικά αρκετές ώρες, παρατηρήθηκε ότι τα φαινόμενα ίσως να απατούν.
Αρχικά καλό είναι να μιλήσουμε για την ποικιλία του σε κάθε περιοχή. Το παιχνίδι κάνει εξαιρετική δουλειά να ξεναγήσει τον παίκτη στους μηχανισμούς του. Στην αρχή της πρώτης πίστας μαθαίνουμε τα πιο βασικά στοιχεία και έπειτα στις υπόλοιπες όλα τα επιπρόσθετα. Εκτός από το χτίσιμο μιας τάξης, οι φοιτητές θα πρέπει φυσικά να έχουν έναν χώρο να κοιμούνται, να τρέφονται, να περνάνε καλά. Εκτός από τους φοιτητές υπάρχουν και οι καθηγητές, οι βοηθοί και οι καθαριστές οι οποίοι έχουν και αυτοί τις δικές τους ανάγκες.
Όπως καταλαβαίνουμε ο παίκτης έχει πολλά να διαχειριστεί, όμως το παιχνίδι τα παρουσιάζει με τον κατάλληλο τρόπο για να μην γίνει πολύπλοκο. Στο τέλος η εξοικείωση με όλους τους μηχανισμούς έχει γίνει δίχως βιασύνη και ιδιαίτερο κόπο, σε βαθμό που ο παίκτης θα τα κάνει όλα αυτόματα.
Φτάσαμε όμως στην στιγμή που πρέπει να αναφερθούμε στο ότι το “φαίνεσθαι” είναι διαφορετικό από το “γίγνεσθαι”. Δίχως αμφιβολία, ως managment τίτλος έχει ανταπεξέλθει στις περισσότερες απαιτήσεις ικανοποιώντας τες και με το παραπάνω. Παρ’όλα αυτά, παρατηρήθηκε πως κάθε προσθήκη “νέου τύπου μαθημάτων” ή και κτίσματος, είναι ένα re-skin —μια επανάληψη καμουφλαρισμένη δηλαδή— των προηγούμενων. Η γενική εικόνα δείχνει ένα παιχνίδι που κάθε του προσθήκη είναι ένα απολύτως διαφορετικό gameplay, όμως ένας παίκτης που θα παίξει αρκετές ώρες θα το αντιληφθεί διαφορετικά.
Εκτός από το κλασικό mode, υπάρχει και το sandbox στο οποίο δίνεται η ελευθερία στον παίκτη να χτίσει ό,τι θέλει. Χρησιμοποιώντας γνώσεις που έχουμε λάβει από τις προηγούμενες πίστες στο story mode, έχουμε πλέον την απεριόριστη ελευθερία μας. Καλώς ή κακώς το sandbox είναι κλειδωμένο μέχρι να πάρουμε το πρώτο αστέρι της τέταρτης πίστας, οπότε θα χρειαστεί λίγος χρόνος μέχρι να χτίσουμε την ονειρική μας πανεπιστημιούπολη. Δίχως κάποιον ουσιαστικά σημαντικό λόγο να είναι κλειδωμένο το sandbox, θα προτιμούσαμε να ήταν άμεσα διαθέσιμο.
Η βάση του χειρισμού για τα management βιντεοπαιχνίδια είναι δομημένη έτσι ώστε να εξυπηρετεί την gaming κοινότητα των PC. Όπως καταλαβαίνουμε, οι κονσόλες έρχονται πάντα σε δεύτερη μοίρα και είναι λίγο πιο δύσκολη η συμβατότητα τους. Προς έκπληξη του παίκτη, δεν παρατηρήθηκαν ιδιαίτερα προβλήματα στον χειρισμό του Two Point Campus. Φαίνεται πως οι δημιουργοί σκέφτηκαν καλά την συμβατότητα του παιχνιδιού με τις κονσόλες και έτσι το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό.
Όσο αφορά τον μουσικό και γενικώς ηχητικό τομέα, δεν δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση από την ομάδα. Το OST του παιχνιδιού είναι κυρίως ίδιο σε κάθε πίστα μικρές διαφορές, λόγω του setting του κάθε κόσμου. Βέβαια αξιοσημείωτο είναι ότι ενδιάμεσα από τα κομμάτια μουσικής, ακολουθεί ένας σχολιασμός “στυλ ραδιοφώνου” από διάφορους ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Οι σχολιασμοί έχουν επίκεντρο την θεματολογία του κόσμου που βρίσκεται ο παίκτης και το ύφος τους είναι πάντα χιουμοριστικό. Αν και μετά από λίγες ώρες στην ίδια πίστα επαναλαμβάνονται οι μονόλογοι, είναι μια ξεχωριστή λεπτομέρεια και προσθήκη. Εκτός από το ραδιόφωνο κατά την διάρκεια των OST, υπάρχει μια γυναικεία “ρομποτική” φωνή που διακόπτει το πρόγραμμα για να κάνει μια ανακοίνωση. Σχεδόν όλες οι ανακοινώσεις είναι άβολες με χιουμοριστικό περιεχόμενο και γίνονται επαναλαμβανόμενες πολύ γρήγορα. Υποτίθεται ο ρόλος τους είναι να μιμηθούν τις ανακοινώσεις των σχολών που γίνονται από τα μεγάφωνα αλλά αποτελεσματικά ενοχλούν τον παίκτη.
Με μεγάλη έκπληξη μπορούμε νσ πούμε ότι τα FPS έμεναν κυρίως σταθερά καθόλη την διάρκεια του gameplay. Σε περιπτώσεις που τα NPC έφταναν και ξεπερνούσαν των αριθμό των διακοσίων, αν και υπήρχαν μερικά drops, δεν καθιστούσαν το παιχνίδι “unplayable”.
Συνοψίζοντας, το Two Point Campus είναι ένα ικανοποιητικό company management παιχνίδι. Με σιγουριά θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν ανακαλύπτει τον τροχό, παρόλα αυτά βρίσκεται αναμφίβολα στην κατηγορία των καλών τίτλων για το είδος του. Ίσως μετά από αρκετές ώρες, αφότου ο παίκτης μάθει όλα τα βασικά, το παιχνίδι γίνεται επαναλαμβανόμενο, όμως έχει ένα ικανοποιητικό βάθος. Μπορεί σίγουρα να σας προσφέρει αρκετές ώρες ganeplay και είναι από τα παιχνίδια που θα μπορέσετε να το επισκεφθείτε ξανά μετά από καιρό.
Ευχαριστούμε θερμά την Zegetron για την παραχώρηση κωδικού ως προς τις ανάγκες του review.
