Το τρίτο παιχνίδι της σειράς από τη Nacon είναι γεγονός, εμπνευσμένο από τους αληθινούς αγώνες στο νησί Man. Στη χώρα μας είναι γνωστοί κυρίως σε μια μερίδα από λάτρεις των δικύκλων, αλλά στη Βρετανία αποτελούν παράδοση που συμβαίνει κάθε χρόνο με αναβάτες από όλον τον κόσμο. Όσοι δεν το γνώριζαν αξίζει σίγουρα να ρίξουν μία ματιά καθώς είναι κάτι αρκετά ιδιαίτερο. Οι ξέφρενοι ρυθμοί μέσα στο τοπικό δίκτυο με στενούς δρόμους, σπίτια και άλλες προκλήσεις για τους οδηγούς είναι κάτι το οποίο ενισχύει την αδρεναλίνη αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ ριψοκίνδυνο.
Με το ξεκίνημα της επιλογής καριέρας, ο παίκτης καλείται να επιλέξει μεταξύ των Supersport και Superbikes όπου οι δεύτερες μηχανές είναι υψηλότερων κυβικών (1000+) ειδικά σχεδιασμένες για να πιάνουν τις υψηλότερες δυνατές αποδόσεις.
Πολύ ευχάριστη η προσθήκη των πληροφοριών για τον Νήσο του Μαν όπου μαθαίνεις την ιστορία του, κάτι το οποίο είναι αρκετά ενδιαφέρον. Μαθαίνεις πληροφορίες για αληθινούς οδηγούς που ξεκλειδώνεις αλλά και για το ίδιο το παιχνίδι σαν tutorial.
Το πιο εντυπωσιακό εξ αρχής είναι ότι πλέον το παιχνίδι είναι ανοικτού κόσμου όπου μπορείς να εξερευνήσεις όλα τα μέρη του. Επιπλέον υπάρχουν διάφορες ανεπίσημες δοκιμασίες και αγώνες όπου μπορείτε να συμμετέχετε και θα σας βοηθήσουν να εξοικειωθείτε με το παιχνίδι πριν ξεκινήσετε τους επίσημους αγώνες.
Η φυσική του παιχνιδιού και η αίσθηση του gameplay είναι αρκετά smooth και φαίνεται ότι την έχουν φτάσει σε ένα αρκετά καλό επίπεδο. Σίγουρα ο προσομοιωτής που έχουν φτιάξει αποτελεί έναν από τους καλύτερους όσον αφορά τα δίτροχα που υπάρχουν εκεί έξω. Όσον αφορά την εκμετάλλευση του dualsense φαίνεται κυρίως όταν βγαίνεις εκτός δρόμου, σε κάποια επαφή ή πτώση. Το ηχειάκι συμβάλει και αυτό σε ορισμένα σημεία όπως το γλίστρημα των ελαστικών ή στις συγκρούσεις.
Με τις πρώτες πτώσεις φαίνεται η βελτίωση στις σκηνές αυτών, ιδίως όταν η σύγκρουση γίνεται σε αστικό περιβάλλον η μηχανή και ο αναβάτης πετάγονται αριστερά δεξιά και μιας και δεν απειλείται στην πραγματικότητα κάποια ανθρώπινη ζωή, πολλές φορές μπορούμε να πούμε ότι τα crashes έχουν την πλάκα τους.
Αν και το παιχνίδι ίσως αποθαρρύνει κάποιους να ασχοληθούν λόγω της αρχικής φύσης της δυσκολίας του, με το που συνηθίσεις τον χειρισμό και βελτιώσεις την αντίληψή σου η όλη εμπειρία βγάζει ένα αίσθημα ικανοποίησης. Οι ιλιγγειώδεις ταχύτητες μεσα στους τοπικούς δρόμους είναι κάτι εντυπωσιακό που σου εκτοξεύει την αδρεναλίνη. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τους bike racing τίτλους δε θα έχουν ιδιαίτερο θέμα και θα προσαρμοστούν γρήγορα, αλλά και για έναν αρχάριο ειδικά ο φετινός τίτλος με τον ανοιχτό του κόσμο είναι πιο φιλικός. Θα μπορούσαν να έχουν ξεκλείδωτη την επί της εκατό ικανότητα της τεχνητής νοημοσύνης ώστε να αγκαλιάζει περισσότερο τους αρχάριους καθώς γενικότερα το είδος του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι αρκετά απαιτητικό από τη φύση του.
Αν και ίσως οι developers δεν το μικραίνουν εσκεμμένα (το κατώτατο είναι 30) ώστε να σε αναγκάσουν να γίνεις καλύτερος και να μην αισθάνεσαι λες και κλέβεις παγκάρι από εκκλησία. Ένα κοινό μυστικό είναι ότι δε χρειάζεται να εξαναγκάζεται τον εαυτό σας να αποδόσει καλύτερα και πιο γρήγορα γιατί έτσι εν τέλει χάνετε χρόνο παρά κερδίζετε και καταστρέφεται ο αγώνας σας. Σιγά σιγά όσο πιο μαλακές και συνετές είναι οι κινήσεις τόσο θα έρχονται και οι επιτυχίες. Βέβαια όσα ωραία, εύκολα και λογικά ακούγονται όλα αυτά στη θεωρία, μέχρι να τα τελειοποιήσεις και να βγαίνουν φυσικά απαιτείται χρόνος και υπομονή ανάλογα και το επίπεδο του καθενός αντίστοιχα. Εννοείται ότι υπάρχουν βοηθήματα στο gameplay και εννοείται η γνωστή racing line που σου κάνει τη ζωή αρκετά πιο εύκολη. Όσο πιο ρεαλιστική και απαιτητική βέβαια θέλει κάποιος να είναι η εμπειρία του, μπορεί να αλλάζει τις παραμέτρους.
Όσον αφορά τον τεχνικό τομέα όπου υπήρχε η μεγαλύτερη περιέργεια ως προς το αν πήγαν βήματα παρακάτω και αν ο τίτλος θυμίζει έναν σύγχρονο τίτλο. Κατευθείαν παρατηρεί κάποιος την εξέλιξη από το πιο απλό, όπως το πώς απεικονίζεται ρεαλιστικά ο οδηγός μπροστά σου, η μηχανή, το ποσό smooth είναι γενικότερα τα γραφικά στις κινήσεις κάτι το οποίο βοηθάει αρκετά ειδικά για ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι. Όμως η εμπειρία της απόδοσης του τεχνικού τομέα διχάζει, καθώς ανά διαστήματα ειδικά κατά τη βροχόπτωση η απόδοση των fps πέφτει έντονα. Πάντως οφείλουμε να τονίσουμε ότι τα loading times στην PS5 έκδοση όπου είναι και η πρώτη κυκλοφορία της σειράς στη γενιά, είναι αστραπιαία είτε μετά τα respawn είτε κατά τα fast travel points.
Από εκεί και πέρα παραμένουν δυνατό χαρτί του franchise τα πανέμορφα φυσικά τοπία του βρετανικού νήσου μέσα στη βόρεια ιρλανδική θάλασσα αλλά και τα χωριουδάκια που συναντάς. Η εξερεύνηση του νησιού είτε με free roam είτε καθώς ολοκληρώνεις events είναι σίγουρα από τα πιο απολαυστικά πράγματα.
Δυστυχώς το μελανό σημείο του παιχνιδιού όσοι το περιμένετε, είναι το online multiplayer. Τα lobbies δεν έχουν επαρκή άτομα μέσα για να υποστηριχτούν, οπότε καλό θα ήταν να μην ποντάρετε σε αυτό το κομμάτι. Το ακουστικό μέρος είναι κάτι το οποίο περνάει αδιάφορο επί το πλείστον. Πέραν των κινητήρων όπου κλέβουν την παράσταση, η μουσική της rock instrumental υπόκρουσης είναι ναι μεν ενεργητική και ταιριάζει, αλλά κινείται σε χαμηλά επίπεδα σαν να θέλουν απλά να παίζει κάτι στο background για να μην είναι αρκετά σκέτη η όλη εμπειρία και κινούνται σε μία μετριότητα. Σίγουρα μπορείτε να παραμετροποιήσετε ό,τι δε σας αρέσει από τις ρυθμίσεις. Η μουσική του μενού επίσης δεν έχει κάτι το σπουδαίο, καθώς επαναλαμβάνεται.
Το ΤT Isle of Man: Ride on the Edge 3, είναι ένα βελτιωμένο παιχνίδι και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι έχει γίνει αξιοπρεπής δουλειά. Αυτά που περιμένει κάποιος να κάνει, τα κάνει αρκετά καλά και οι καινούργιες προσθήκες έχουν δώσει ενδιαφέρον. Το παιχνίδι καταφέρνει να σε κρατήσει και να σου δώσει κίνητρο να γίνεις καλύτερος και να απολαύσεις αυτόν τον καταπληκτικό προσομοιωτή μηχανοκίνητης οδήγησης μέσα στα πανέμορφα τοπία. Φυσικά υπάρχουν ψεγάδια τα οποία αναλύθηκαν, αλλά η όλη εμπειρία έχει σαφώς θετικό πρόσημο.
