Τα παιχνίδια τρόμου είναι ένα μεγάλο έδαφος πειραματισμού. Η πληθώρα που τα χαρακτηρίζει, απαιτεί συνεχώς από το είδος να εξελίσσεται καθώς οι κρυμμένοι άσοι στα μανίκια των επιτυχημένων τίτλων δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν δεύτερη φορά. Για αυτό και στις συνέχειες των παιχνιδιών τρόμου, βλέπουμε μια έφεση σε περισσότερη δράση, πολυπλοκότερο σενάριο, ή/και μεγαλύτερη κλίμακα και διάρκεια στο σύνολο. Παρόλα αυτά, αν ένα είδος επωφελείται στο να μπαίνει σε μικρά μπουκάλια, είναι αυτό ακριβώς το είδος. Γιατί ο τρόμος απαιτεί από τον παίκτη την φαντασία του. Το Tormented Souls ήταν ένα παιχνίδι που το κατάφερε αρκετά καλά σε έναν βαθμό. Τόσο καλά, που σήμερα μπορούμε να μιλήσουμε για τη συνέχεια του, το Tormented Souls 2.
H ιστορία μας ξεκινά εκεί ακριβώς που τελείωσε το πρώτο παιχνίδι. Η ηρωίδα μας, Caroline Walker, έσωσε την μικρή αδερφή της Άννα και τώρα ζουν μαζί στον Καναδά. Η Άννα, τραυματισμένη από τα γεγονότα του πρώτου τίτλου χρειάζεται βοήθεια κι έτσι η Caroline αναλαμβάνει να την πάει στην Villa Hess μια κωμόπολη, όπου θα την αναλάβουν ψυχοθεραπευτικά οι καλόγριες του εκεί μοναστηριού (δεν πιστεύω ότι γράφω αυτές τις γραμμές). Τα πράγματα φυσικά και δεν είναι όπως φάινονται, οπότε εμείς καταλήγουμε να χάνουμε την αδερφή μας και να πρέπει να τη σώσουμε από το κακό που πάει να τη βρει.
Το σενάριο δεν λαμβάνει δάφνες πρωτοτυπίας. Είναι όμως καλά δομημένο κι χρησιμοποιεί έξυπνα το περιβάλλον για να εμβαθύνει στη γενικότερη ιστορία και τα γεγονότα που -μοιραία- οδήγησαν το δίδυμο μας στην Villa Hess. Υπάρχουν αρκετές αναφορές σε παλιούς και καινούργιους χαρακτήρες, δημιουργώντας ένα παζλ του οποίου τα κομμάτια θα πρέπει να συνθέσουμε εμείς. Η αφήγηση έχει επιροές από b-movies κάτι που ταιριάζει με τη συνολικότερη ατμόσφαιρα, ενώ οι διάλογοι έχουν τον απαραίτητο ερασιτεχνισμό, τόσο στη γραφή όσο και στις ομιλίες, για να ενισχύσουν το αντίστοιχο αποτέλεσμα.
Αυτό που κάνει αρκετά καλά ο τίτλος, είναι να μας δώσει την αίσθηση του ότι βρισκόμαστε σε ένα ξένο και αφιλόξενο περιβάλλον. Αρχικά, το Tormented Souls 2 είναι ένας τίτλος βαθύτατα επηρεασμένος από τα παιχνίδια τρόμου της εποχής του PS1. Αυτό φαίνεται σε κάθε πτυχή του. Από τους γρίφους, την σταθερή κάμερα, το σύστημα μάχης, την διαχείρηση των αντικειμένων, όλα είναι παρμένα από εκείνη την εποχή. Μέχρι και το σύστημα αποθήκευσης, που μας ζητά να χρησιμοποιήσουμε αναλώσιμα αντικείμενα που βρίσκουμε, άρα να σκεφτούμε δυο φορές το που θα αποθηκεύσουμε την πρόοδο μας. Η Caroline Walker θα μετακινηθεί σε κλειστοφοβικά περιβάλλονται, με κινδύνους να εγκυμονούν σε κάθε γωνία.
Σε αυτό το σημείο έρχεται η καλλιτεχνική διεύθυνση να πάρει τα ηνία. Όλα τα περιβάλλοντα είναι στατικά, υπερλεπτομερή, με την κάμερα να κρύβει τους ενδεχομένους κινδύνους και να μας προκαλεί να κάνουμε το έξτρα βήμα. Αφανής ήρωας σε όλα αυτά είναι ο φωτισμός. Στη διάθεση μας έχουμε έναν αναπτύρα που μας κατευθύνει στους τρομακτικούς διαδρόμους και λαμβάνει στα χέρια τη θέση κάτι πιο σημαντικού, όπως πχ ενός όπλου για να πολεμήσουμε τα τέρατα που έρχονται στο διάβα μας. Βλέπετε, η παρουσία του φωτός είναι σημαντική. Όπου υπάρχει σκοτάδι, δεν μπορούμε να παλέψουμε και ξεκινά μια αντίστροφη μέτρηση που θα οδηγήσει στον βέβαιο θάνατο μας.
Αυτή η πίεση για μια πηγή φωτός είναι μόνιμη στα περισσότερα δωμάτια και αποτελεί σκοπό. Είτε βρίσκοντας διακόπτες, είτε ανάβοντας κεριά, η ανακούφιση που βιώνουμε είναι μεγάλη. Η επαγρύπνηση όμως δεν σταματά εδώ. Θα πρέπει να χτενίσουμε το πολλές φορές γκροτέσκο περιβάλλον για στοιχεία στο πως να πορευθούμε. Οι γρίφοι με τους οποίους θα έρθουμε αντιμέτωποι, είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής του παιχνιδιού κυρίως λόγω της πολυπλοκότητας τους. Όλοι τους φαινομενικά απλοί στη σύλληψη, αλλά στην εκτέλεση απαιτούν από τον παίχτη σκέψη, παρατηρητικότητα και αντίληψη. Μια ευχάριστη αλλαγή από τα τελευταία δείγματα του είδους, πολλές φορές ένιωσα ότι είμαι σε ένα escape room (τα τρομακτικά, δηλαδή αυτά που δεν πατάω σχεδόν ποτέ).
Την ίδια νοοτροπία ακολουθεί το Tormented Souls 2 και στις μάχες του. Οι εχθροί αν και ανακυκλώνονται από το πρώτο παιχνίδι, είναι περισσότεροι σε ποικιλία. Όλοι τους πεθαίνουν έπειτα από έναν ικανοποιητικό αριθμό από σφαίρες, αλλά αν κάθε αναμέτρηση αντιμετωπιστεί σαν ένας περιβαλλοντικός γρίφος θα γλιτώσουμε χρόνο και σφαίρες. Σφαίρες που είναι πολύτιμες κυρίως στις αναμετρήσεις με τα μεγάλα “αφεντικά”. Εντυπωσιακά στον σχεδιασμό του, όλα τους παρουσιάζουν μια αναμέτρηση στην οποία είμαστε σε μειονεκτική θέση και θα πρέπει γρήγορα να πάρουμε το πάνω χέρι. Είναι όλα τους εντυπωσιακά, γιατί δεν αποτελούν κινούμενους στόχους, αλλά προσεκτικά σχεδιασμένες αναμετρήσεις που δοκιμάζουν το τι μάθαμε.
Η αποτελεσματικότητα του Tormented Souls 2 είναι στο γεγονός ότι ξέρει πως χτίζεται η ένταση και ο φόβος. Το παιχνίδι γνωρίζει πότε πρέπει να μας αναγκάσει να προχωρήσουμε ευάλωτοι, όπως γνωρίζει ότι κάθε επιλογή μας, πρέπει να παρουσιάζεται ως αυτή. Άρα, το αποτέλεσμα μπροστά μας είναι μια αποπνηκτική ατμόσφαιρα, όπου τα πάντα είναι εν δυνάμει εχθρικά και που δεν είναι πάντα η βία η μόνη λύση. Γνωρίζοντας ότι αυτό θα αποθαρρύνει αρκετούς παίχτες από το να δοκιμάσουν το παιχνίδι, οι σχεδιαστές μας έδωσαν εξαιρετικές λύσεις ως επίπεδα δυσκολίας, τα οποία δεν αλλοιώνουν τον πυρήνα του τίτλου. Στο εύκολο επίπεδο λοιπόν, το παιχνίδι κάνει autosave σε κάθε δωμάτιο που μπαίνουμε και επαναφέρει ένα ποσοστό από τη ζωή μας, πότε όμως πάνω από το caution. Αντίστοιχα, στα δύο επόμενα επίπεδα έχουμε μείωση των αντικειμένων για save και καθόλου autosave, όπως επίσης και λιγότερα πυρομαχικά.
Παρόλα αυτά, δεν λείπουν και οι όποιες αστοχίες με σημαντικότερη τον ρυθμό του Τormented Souls 2. O τίτλος ανοίγει αποτελεσματικά με μια περιοχή που είναι πολύ καλά δομημένη και καταλλήγει στην πρώτη μας “ανατροπή”. Έπειτα, ξεκινάει η πραγματική εξερεύνηση και το πράγμα περιπλέκεται λίγο. Ο τίτλος όμως δεν μας αφήνει ποτέ έτσι και στην πραγματικότητα κάνει καλή δουλειά στο να καθοδηγεί. Πολύ σύντομα όμως, σπάει η ψευδαίσθηση της δομής και δίνεται η εντύπωση ότι ο τίτλος θα μπορούσε να τελειώσει είτε νωρίτερα, είτε δίχως την ενδιάμεση αναμονή. Αυτό οφείλεται πρωτίστως στον γραμμικού τύπου σχεδιασμό του παιχνιδιού.
Εν κατακλείδι, το Tormented Souls 2 επιτυγχάνει να είναι μια πολύ καλή συνέχεια, μιας ήδη πρώτης αξιέπενης προσπάθειας. Κατανοεί το πως πρέπει να αποδόσει τον τρόμο και την ατμόσφαιρα και δεν δειλιάζει στο να πάρει αποφάσεις που ναι μεν φαίνονται αναχρονιστικές, εξυπηρετούν δε τον τίτλο αυτόν καθ’ αυτόν. Διότι, ένας τίτλος τρόμου επιτυγχάνει τον σκοπό του από τη στιγμή που -για μια στιγμή- θα διστάσουμε να πατήσουμε το play. Εκεί που θα αναλογιστούμε αν η ένταση που θα βιώσουμε με τον τίτλο, αξίζει το απόγευμα μας. Η απάντηση μας εδώ, είναι ναι!
Ευχαριστούμε την εκδότρια εταιρεία για την παροχή του ψηφιακού αντιτύπου για τις ανάγκες της κριτικής!
