Αναπολώντας τις εποχές της παιδικής μου ηλικίας, μου κάνει εντύπωση η πληθώρα των ηρώων που μπορώ να ανακαλέσω να πρωταγωνιστούν σε παιχνίδια πλατφόρμας. Πέρα από τον Crash και τον Spyro (αναφερόμενοι πάντα στις PlayStation εποχές), είχαμε και τους Lomax, Klonoa, Croc, Gex, Fargus και Nikki, αλλά φυσικά και τον Tomba (ή Tombi στην ευρωπαϊκή έκδοση). Ο τελευταίος, συμμετείχε σε δύο εξαιρετικά και πρωτότυπα παιχνίδια, την εποχή που η μετάβαση στις τρεις διαστάσεις ήταν από μόνη της αιτία πειραματισμού. Το Tomba! κυκλοφόρησε το 1997 από την Whoopee Camp και το εξέδωσε η Sony Computer Entertainment. Ο τίτλος τα πήγε αρκετά καλά για να μας δώσει μια συνέχεια, η οποία δυστυχώς -και όχι για λόγους ποιότητας- οδήγησε την εταιρεία στη διάλυση της. Εν έτη 2024, η Limited Run Games αποφασίζει να κάνει μια επανέκδοση του τίτλου για τις κονσόλες νέας γενιάς, υποσχόμενη ένα port που παραμένει όσο το δυνατόν πιο πιστό στο παιχνίδι του 1997. Τα καταφέρνει όμως;
Ο Tomba είναι είναι ένα παιδί με ροζ μαλλιά που η έμπνευση του είναι ένας συνδυασμός του Μόγλη από το Βιβλίο της Ζούγκλας και του Ταρζάν. Όταν του κλέβουν το χρυσό βραχιόλι που είχε σαν δώρο από τον παππού του, ο Tomba αποφασίζει να τα βάλει με τα Εφτά Κακά Γουρουνάκια, να σώσει τους κατοίκους της κοιλάδας και να πάρει το κειμήλιο του πίσω. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα puzzle platformer με στοιχεία metroidvania, όπου θα κληθούμε να βοηθήσουμε όσους πλήττονται από την επήρεια των κακών γουρουνιών, όλα με αρκετές δόσεις χιούμορ.
Το πρώτο πράγμα που προκαλεί εντύπωση είναι η πληθώρα επιλογών που υπάρχει σε αυτήν την επανέκδοση. Έχουμε πλέον την σημαντική δυνατότητα να αποθηκεύουμε την πρόοδο μας όπου θέλουμε, αλλά και να γυρίζουμε πίσω τον χρόνο, έτσι ώστε να μην χάνουμε χρόνο από τα λάθη μας. Βέβαια, αυτό διευκολύνει ένα σχετικά δύσκολο παιχνίδι σε σημαντικό βαθμό, οπότε για τους πιο σκληροπυρηνικούς, ή παραδοσιακούς του είδους, μπορούμε να ακολουθήσουμε την πεπατημένη που είχαν ως σκοπό τότε οι devs. Επιπροσθέτως, η ύπαρξη ιστορικού υλικού από την τότε κυκλοφορία του τίτλου, σε συνδυασμό με την συνέντευξη του δημιουργού Tokuro Fujiwara είναι ευπρόσδεκτες προσθήκες.
Το δίκοπο μαχαίρι της έκδοσης αυτής είναι ο τεχνικός τομέας της. Τα γραφικά δεν έχουν υποστεί καμία αλλαγή, ή αναβάθμιση της ανάλυσης τους με αποτέλεσμα η εικόνα στην οθόνη μας να είναι αρκετά τετραγωνισμένη και χειρότερη από το πως θα έδειχνε σε μια CRT. Υπάρχουν βέβαια οι επιλογές για φίλτρο, προσαρμογή εικόνας και αλλαγής φόντου, αλλά δεν κάνουν καλύτερα τα πράγματα. Το πρόβλημα εδώ έγκειται στο γεγονός ότι δεν φαίνεται να έχει γίνει η προσπάθεια για ένα remaster της εικόνας και προκαλεί επίσης απορία η επιλογή να μην είναι και οι δύο τίτλοι στο ίδιο πακέτο. Θα περίμενε κανείς ότι η επιλογή για κρυστάλλινη εικόνα, ή την πρωτότυπη θα ήταν δεδομένη.
Στον αντίποδα, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την μουσική ένδυση που είναι αναβαθμισμένη και αντικατοπτρίζει μια ξεχασμένη εποχή platform παιχνιδιών. Το soundtrack του Harumi Fujita δημιουργεί μια ευχάριστη διάθεση καθ’ όλη τη διάρκεια του τίτλου, χαρίζοντας μας χαμόγελα αλλά και ατμόσφαιρα στις ποικίλες τοποθεσίες που θα επισκεφτούμε.
Συνεχίζοντας, το gameplay του τίτλου ακολουθεί μια πολύ απλή φόρμουλα. Στη διάθεση μας έχουμε το κλασικό άλμα το γίνεται αρπάζει αντικείμενα, ή εχθρούς όταν προσγειωθούμε πάνω τους. Τα αντικείμενα τα καταναλώνουμε ή τα αποθηκεύουμε, ενώ τους αντιπάλους τους πετάμε. Το δεύτερο είναι σημαντικό γιατί οι αναμετρήσεις μας με τα εφτά (;) κακά γουρουνάκια αποτελούν ένα είδος puzzle, όπου θα πρέπει να συγχρονίσουμε τις επιθέσεις μας έτσι ώστε να καταφέρουμε να τα παιδεύσουμε σε έναν περιστρεφόμενο μαγικό σάκο. Πέρα από αυτές τις αναμετρήσεις που είναι και ο σκοπός κατά μια έννοια, τον υπόλοιπο χρόνο μας θα τον περάσουμε στο να εκπληρώνουμε αποστολές χαρακτήρων και να εξερευνούμε το περιβάλλον. Τις διαδικασίες αυτές ο τίτλος τις ονομάζει events. Υπάρχουν 130 τέτοια και δεν είναι πάντα εύκολο να κατανοήσουμε το πως τα ολοκληρώνουμε. Αν υπάρχει ένα αρνητικό που μπορούμε να προσδώσουμε στην όλη εμπειρία, είναι ότι κάποια από τα events είναι υποχρεωτικά για να προχωρήσουμε την ιστορία, αλλά δεν είναι πάντα εμφανές ποια είναι αυτά.
Βέβαια, πρέπει πάντα να αναλογιστούμε ότι απευθυνόμαστε σε έναν τίτλο του 1997, ο οποίος δεν έχει γεράσει απαραίτητα καλά. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που θα νιώσουμε ότι το παιχνίδι είναι λίγο άδικο προς τα εμάς, ή θα στραβώσουμε με τον χειρισμό που θέλει λίγο συνήθεια ως προς την απόκριση των κινήσεων. Φυσικά, η κυκλοφορία του Tomba! αποσκοπεί στο να μας φέρει σε επαφή με μια άλλη εποχή, ξεχασμένη και να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον μας για τέτοιες επανακυκλοφορίες. Σε αυτό δεν υπάρχει τίποτα κακό.
Εν κατακλείδι, το Tomba! Special Edition είναι αυτό το περίεργο αλλά διασκεδαστικό παιχνίδι που θυμάται το παιδί που έχουμε μέσα μας, αλλά κάποιες αποφάσεις όπως το να μην συμπεριληφθεί η διλογία σε ένα πακέτο προκαλούν απορία. Είναι μια καλή αρχή για εμπλουτίσουμε τη συλλογή μας με τίτλους του παρελθόντος που η εύρεση τους είναι ένα ιερό δισκοπότηρο για τους συλλέκτες. Παράλληλα, οι ελάχιστες εικαστικές επεμβάσεις αφήνουν περιθώρια για βελτιώσεις και περεταίρω επιλογές σε μια μετέπειτα κυκλοφορία. Παρόλα αυτά, ο τίτλος προτείνεται τόσο για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, όσο για το απολαυστικό gameplay του.
Ευχαριστούμε την εταιρεία για την παροχή του τίτλου για τις ανάγκες της κριτικής.
