Όταν έμαθα πως η Gun Interactive αναπτύσσει παιχνίδι βασισμένο στο franchise του The Texas Chainsaw Massacre (TCM), ήξερα πως έπρεπε να το δοκιμάσω. Άλλωστε, η πρώτη θρυλική ταινία του 1974, πέραν του οτι αποτελεί μία από τις δικές μου αγαπημένες ταινίες τρόμου όλων των εποχών, επηρέασε το είδος όσο ελάχιστες. Χωρίς την ιστορία του Leatherface και της οικογένειας του, πιθανότατα τα ονόματα Michael Myers και Jason Voorhees δεν θα σήμαιναν τίποτα στις μέρες μας. Φυσικά, με την Gun Interactive να έχει την προϊστορία του αδικοχαμένου Friday the 13th, διατηρούσα τις επιφυλάξεις μου για τη νέα της απόπειρα. Επιφυλάξεις που μάλλον κάμφθηκαν σε σημαντικό βαθμό μετά την ενασχόληση μου με τον τίτλο.
Παρότι προφανώς και η πρωτότυπη ταινία του Tobe Hooper αποτελεί τη βασική έμπνευση για το παιχνίδι, ένα σύντομο κείμενο πριν το βασικό μενού μας ενημερώνει πως αυτό που θα παίξουμε βασίζεται σε μία ξεχωριστή ιστορία. Όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά στην περίπτωση μας η Maria Flores αγνοείται και η αδερφή της, Ana, μαζί με 4 ακόμη φίλους της, ξεκινά να τη βρει. Όπως αναμένεται, η αναζήτηση τους οδηγεί στο Τέξας και στα μέρη του Leatherface και της φαμίλιας του. Εννοείται πως το παραπάνω αποτελεί απλώς αφορμή για την εισαγωγή των νέων χαρακτήρων ή ίσως και μία δικαιολογία για την αποφυγή της απόκτησης δικαιωμάτων από παλιούς ηθοποιούς του franchise.
Αξίζει βεβαίως να σημειωθεί πως ο Kane Hodder, ο οποίος έχει ενσαρκώσει στο παρελθόν, τόσο τον Leatherface, όσο και τον Jason Voorhees, δανείζει τα ταλέντα του στον εμβληματικό φονιά, το μοντέλο του οποίου προκαλεί τρόμο και μόνο στη θέα του. Παράλληλα, ο Edwin Neal επιστρέφει στο ρόλο του Hitchhiker, 50 σχεδόν χρόνια μετά, ενώ στην πλευρά της Family, συναντούμε ακόμα τον The Cook, καθώς και 2 νέους χαρακτήρες, τον Johny και τη Sissy. Μένει να δούμε εάν στην πορεία θα συναντήσουμε κι άλλους παλιούς γνώριμους από το παρελθόν της σειράς.
Σε περίπτωση που δεν έχετε καμία επαφή με τέτοιου τύπου παιχνίδια, οι παίκτες χωρίζονται σε 2 ομάδες. Οι “victims” προσπαθούν να αποδράσουν από το μέρος όπου τους έχει απαγάγει και φυλακίσει όσοι ελέγχουν τη “Family”, τους villains δηλαδή της υπόθεσης. Στη συγκεκριμένη δε περίπτωση, έχουμε μία ιδιαιτερότητα, αφού σε αντίθεση με περιπτώσεις όπως του Dead by Daylight ή του Friday the 13th, τα θύματα είναι 4 και οι φονιάδες 3, αντί για ένας. Η εν λόγω επιλογή κρίνεται ως τρομερά εύστοχη, αφού η πλάστιγγα γέρνει σαφώς υπέρ της πλευράς των killers, κάτι που συνάδει απόλυτα με ό,τι έχουμε συνηθίσει από τη συγκεκριμένη σειρά ταινιών.
Κάποιοι θα θεωρήσουν το προβάδισμα της Family άδικο, αλλά σε προσωπικό επίπεδο βρίσκω πολύ πετυχημένη την αλλαγή στη συνταγή, αφού κάνει το TCM να είναι ό,τι πιο τρομακτικό μας έχει προσφέρει έως τώρα το genre, ανεβάζοντας φυσικά και την πρόκληση στα ύψη. Σίγουρα βέβαια παίζουν ρόλο εξ’ αρχής οι πιο horror καταβολές ολόκληρου του franchise, σε σχέση με τις πιο “ανάλαφρες” παραλλαγές του είδους που έχουμε δει έως τώρα. Εδώ, τη μία στιγμή αποφεύγετε τον έναν δολοφόνο και την επόμενη μπορεί ήδη να σας κυνηγάει άλλος. Είναι σαφές πως το παιχνίδι επιχειρεί να δημιουργήσει αποπνικτικές και ταυτόχρονα χαώδεις καταστάσεις και μάλλον βρήκε τον κατάλληλο τρόπο να το πετύχει.
Tutorial δεν υφίσταται, πέρα από μερικά βαρετά βιντεάκια, κάτι που ίσως κάνει τους νεοφερμένους να πελαγώσουν. Έτσι λοιπόν, οι 7 παίκτες χωρίζονται στα 2 στρατόπεδα, και το μακελειό ξεκινά…συνήθως. Βλέπετε, το matchmaking του παιχνιδιού δεν είναι ακόμη ιδανικό, με την παραμονή στα lobbies να τρώει σημαντικό κομμάτι του χρόνου ενασχόλησής σας, ιδίως εάν επιθυμείτε να παίξετε ως Family. Βεβαίως, μετά το επίσημο launch του τίτλου, η κατάσταση βελτιώθηκε και αναμένουμε να βελτιωθεί κι άλλο με τα απαιτούμενα patches. Όταν λοιπόν προσπεράσετε τον βραχνά των lobbies, διαλέγετε την πλευρά σας και ρίχνεστε στη μάχη. Οι αγώνες λαμβάνουν χώρα σε 3 τοποθεσίες, με την καθεμία να έχει τόσο ημερήσια, όσο και νυχτερινή εκδοχή.
Την παράσταση κλέβει φυσικά το σπίτι της οικογένειας, το οποίο έχει μεταφερθεί με τρομερή ακρίβεια και προκαλεί δέος. Γενικότερα, το authenticity σε κάθε πτυχή του τίτλου είναι έκδηλο και σίγουρα οι μυημένοι θα το εκτιμήσουν δεόντως. Πέρα από το μυθικό σπίτι, οι άλλες 2 πίστες είναι το βενζινάδικο και το σφαγείο. Όσοι έχουν δει τις ταινίες, ξέρουν τι ρόλο βαράνε και αυτά τα κτίρια. Και οι 3 περιοχές είναι σχεδιασμένες με τρομερή λεπτομέρεια, με την εκμάθηση των βασικών σημείων ενδιαφέροντος τους να μην είναι απλή διαδικασία, αλλά να κρίνεται επιβεβλημένη, ενώ προφανώς έχουν επιμηκυνθεί για να “χωρέσουν” τη δράση.
Οι developers έχουν πετύχει την τέλεια ισορροπία στη δημιουργία των επιπέδων, προσφέροντάς τους τη δέουσα πολυπλοκότητα και συνδυάζοντάς τη με ενδιαφέρουσες σχεδιαστικές πινελιές. Εάν παραδείγματος χάριν καταφέρετε να βρείτε διέξοδο από τα δαιδαλώδη και αποπνικτικά υπόγεια, από τα οποία ξεκινούν τα θύματα, θα δείτε τις πρώτες αχτίδες του ήλιου να λούζουν τη σκάλα που ανεβαίνετε και θα νιώσετε πράγματι πως η σωτηρία είναι εφικτή. Βεβαίως, πολλές φορές, η θέα των αχτίδων συνοδεύεται από τον ήχο του ηλεκτρικού πριονιού του Leatherface, ο οποίος βρίσκεται ανάμεσα σε εσάς και τη σωτηρία, κάνοντας ξεκάθαρο πως μάλλον έχετε δουλειά ακόμα.
Προφανώς, όλα τα παραπάνω δεν θα λειτουργούσαν όπως χρειάζεται, εάν το παιχνίδι δεν παρουσίαζε μεγάλες οπτικοακουστικές βελτιώσεις σε σχέση με το Friday the 13th. Τα γραφικά είναι σαφώς αναβαθμισμένα, έχοντας βεβαίως και κάποιες μεταπτώσεις ανά σημεία, αφού δεν έχουμε να κάνουμε μία AAA παραγωγή, αλλά την παράσταση κλέβει ο ήχος. Η σωστή αντίληψη του ήχου και της προέλευσής του αποτελεί το βασικό όπλο του παίκτη, ανεξαρτήτως της πλευράς που εκπροσωπεί, με κάμποσα ανατριχιαστικά ηχητικά εφέ να δίνουν τον παλμό.
Είναι μάλλον περιττό να αναφέρουμε πως πολλοί από τους πόρους του τίτλου έχουν ξοδευτεί στην αναπαράσταση των αποτρόπαιων εγκλημάτων που θα διαπράξετε. Δεν χωρά αμφιβολία πως το TCM είναι ένα υπερβολικά βίαιο παιχνίδι, όπως άλλωστε είθισται, κάτι που γίνετε πιο ξεκάθαρο από ποτέ όταν κάποιο θύμα πέσει στα χέρια της Οικογένειας. Θα δείτε ανθρώπους να μαχαιρώνονται επανειλημμένα από τον Hitchhiker, να κόβονται στα 2 ή να γίνονται κομμάτια από την οργή του Leatherface και γενικώς εάν δεν αντέχετε το αίμα, μάλλον θα πρέπει να απορήσετε γιατί διαβάζετε ακόμη το παρόν κείμενο.
Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, οι 2 ομάδες έχουν έναν και βασικό στόχο η καθεμία. Στην πλευρά της Family, η εξολόθρευση των θυμάτων είναι μονόδρομος. Ένας παίκτης οφείλει να ελέγχει τον Leatherface, ενώ οι άλλοι 2 επιλέγουν κατά βούληση. Ο θηριώδης πρωταγωνιστής της σειράς βρίσκεται φυσικά στο επίκεντρο, με το πριόνι του να προκαλεί τρομακτικά μεγάλη ζημιά στους αντιπάλους. Μη γελιέστε όμως, καθώς και ο χειρισμός των υπόλοιπων μελών της οικογένειας παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, με τον καθένα να έχει τα προτερήματα και τις αδυναμίες του. Άλλος ειδικεύεται στο stealth, άλλος τρέχει πιο γρήγορα και άλλος, ο Leatherface δηλαδή, προκαλεί τη μεγαλύτερη ζημιά και ανοίγει δρόμους, διαλύοντας τα πάντα με το chainsaw.
Πέρα από τα βασικά τους όπλα, οι χαρακτήρες έχουν και κάποιες ειδικές ικανότητες, οι οποίες γέρνουν την πλάστιγγα υπέρ τους, ενώ ο παράγοντας Χ είναι ο παππούς της οικογενείας. Όντας καθηλωμένος σε μία καρέκλα, ο συνταξιοδοτημένος serial killer χρειάζεται τη φροντίδα των συγγενών του, οι οποίοι φροντίζουν να τον ποτίζουν αίμα, που βρίσκουν σε κουβάδες ή κλέβουν από τα θύματά τους. Με τη σειρά του, όσο περισσότερο αίμα καταναλώνει, τόσο συχνότερα “ρουφιανεύει” την τοποθεσία των άμοιρων θυμάτων στο χάρτη. Λες και δεν είχαν ήδη αρκετά προβλήματα…
Εκτός από προβλήματα, τα υποψήφια θύματα έχουν και αρκετούς τρόπους διαφυγής σε κάθε επίπεδο. Κάποιοι είναι πιο ευθείς, με ήδη ανοιχτές πόρτες, αρκεί φυσικά να ξεπεράσετε την οικογένεια κανίβαλων για να φτάσετε εκεί, ενώ άλλοι απαιτούν την εύρεση συγκεκριμένων αντικειμένων για τη δημιουργία διόδων που οδηγούν μακριά από τον κίνδυνο. Η εύρεση των αντικειμένων δεν είναι το δύσκολο κομμάτι της εμπειρίας, σε αντίθεση με το σύνολο του χρόνου που απαιτεί η απόκτησή, η χρήση τους και η διαδρομή που πρέπει ο παίκτης να διανύσει στο ενδιάμεσο. Ταυτόχρονα, πέρα από τους προαναφερθέντες κινδύνους, ο παίκτης δεν έχει άπλετη ώρα στη διάθεση του, αφού έχει ήδη απαχθεί και βασανιστεί, με την υγεία του να καταρρέει με την πάροδο του χρόνου, αν και μπορεί να την αναπληρώνει με τα διάσπαρτα potions στον χάρτη.
Γενικότερα, το υψηλό επίπεδο πρόκλησης για τους απαχθέντες απαιτεί και υψηλό επίπεδο συνεργασίας μεταξύ τους. Η διαδικασία απλοποιείται ιδιαίτερα εάν ο συντονισμός μεταξύ των παικτών πετύχει και ο καθένας αναλάβει διαφορετικό ρόλο στην αποστολή τους. Για την ακρίβεια, εάν ο συντονισμός αυτός δεν υπάρξει, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα βρεθείτε τεμαχισμένοι από τους χαριτωμένους ενοίκους της περιοχής. Φυσικά και μπορείτε να επιδιώξετε τη γνωριμία και συνεργασία με αγνώστους, εάν το επιθυμείτε, αν και σε αυτό θα πρέπει να σας ευχηθούμε “καλή τύχη”. Έτσι, εάν έχετε παρέα, ανεξαρτήτως πλατφόρμας, αφού υφίσταται η δυνατότητα cross-play, καλό θα ήταν να την αξιοποιήσετε.
Θα αναρωτηθεί κανείς πόσες ώρες μπορεί να επενδύσει σε ένα παιχνίδι που προσφέρει ένα mode σε 3 μόλις χάρτες. Η αλήθεια είναι πως τα παιχνίδια τέτοιου τύπου ζουν και πεθαίνουν βάσει της υποστήριξης που θα δεχτούν στο επόμενο διάστημα, κάτι που ισχύει και στην περίπτωση μας. Παρότι το υπάρχον υλικό είναι ικανό από μόνο του να κρατήσει το ενδιαφέρον κάποιου για αρκετό διάστημα, ειδικά με τους πολλαπλούς αστάθμητους παράγοντες που οι developers έχουν εντάξει στη διαδικασία, σίγουρα σύντομα θα χρειαστεί “ενέσεις” περιεχομένου, κάτι που θα εξασφαλίσει τη μακρά βιωσιμότητά του. Υπάρχει η δυνατότητα και για custom matches με την παρέα σας, αλλά και η ενασχόληση με αυτά δεν θεωρούμε πως θα διαρκέσει ιδιαίτερα.
Κάτι που σίγουρα βοηθά προς το παρόν είναι το άπλετο customization που έχει τεθεί στη διάθεση του παίκτη. Οι παραμετροποιήσεις αυτές δεν περιορίζονται σε κοσμητικά αντικείμενα, αλλά έχουν και πραγματικό νόημα “παικτικά”. Όσο αποκτάτε xp, τόσο ανεβαίνει το level σας και τόσο περισσότερες δυνατότητες ξεκλειδώνονται για τον κάθε χαρακτήρα. Είτε μιλάμε για απλές βελτιώσεις στατιστικών, όπως η αντοχή και το damage, είτε για ολοκαίνουριες, διαφορετικές δυνάμεις, κάθε παίκτης μπορεί να “χτίσει” τον χαρακτήρα της επιλογής του, όπως επιθυμεί. Όταν βρείτε τα πατήματά σας, θα διαπιστώσετε πως η επιλογή του σωστού build είναι καθοριστική για κυνηγούς και κυνηγημένους.
Τελικά, το The Texas Chainsaw Massacre είναι ένα ιδανικό love letter για τους fans του franchise. Η Gun Interactive κατάφερε να ενσωματώσει στο παιχνίδι της όλα τα στοιχεία που κάνουν τις ιστορίες του Σχιζοφρενή Δολοφόνου, μοναδικές. Παράλληλα, πέτυχε την κατασκευή ενός άκρως διασκεδαστικού τίτλου, που μάλλον είναι και ό,τι πιο προσεγμένο έχουμε δει έως σήμερα στο είδος του ασύμμετρου multiplayer, παρά τα όποια ελαττώματά του. Με μία σωστή υποστήριξη, τόσο από πλευράς υλικού, όσο και από την επιτακτική βελτίωση του matchmaking και των lobbies, το παιχνίδι θα τα πάει περίφημα.
Το ψηφιακό αντίτυπο μας διατέθηκε από την εταιρεία διανομής για τις ανάγκες του review.
