Το Shadows of Doubt κυκλοφορεί εδώ και καιρό σε early access στο PC. Πλέον, οι developers έφτασαν στο κομβικό σημείο όπου μπορούν να κυκλοφορήσουν την έκδοση 1.0 του τίτλου κι έτσι ταυτόχρονα τον φέρνουν και στις κονσόλες. Πρόκειται το δίχως άλλο για ένα πολύ φιλόδοξο project, με μία φύση που αποτελεί δίκοπο μαχαίρι για την εμπειρία που αποκομίζει ο παίκτης. Αλλά ας δούμε αναλυτικά τι έχει να προσφέρει το παιχνίδι.
Το βασικό setting τοποθετείται σε μία δυστοπική εκδοχή των 80s. Πρόκειται για μία procedurally generated εμπειρία, που σημαίνει πως κάθε playthrough είναι διαφορετικό. Στην αρχή κάθε run ο παίκτης θέτει τις παραμέτρους της αρεσκείας του, επηρεάζοντας τη δυσκολία, τη διάρκεια του playthrough και το μέγεθος της πόλης στην οποία θα εξελιχθούν οι υποθέσεις που πρέπει να λύσει ως ντετέκτιβ. Φυσικά υπάρχουν και 3 προκατασκευασμένες πόλεις για να επιλέξετε, εάν θέλετε να ριχτείτε κατευθείαν στην ουσία του τίτλου. Όπως αντιλαμβάνεστε, υπάρχουν άπλετες επιλογές για όλους, πράγμα απολύτως θετικό.
Το πρώτο που παρατηρεί κανείς καθώς ξεκινά το παιχνίδι, είναι η απόλυτα ταιριαστή αισθητική που έχουν προσδώσει οι developers. Ίσως χρειαστεί λίγος χρόνος να συνηθίσετε τα πολύ ιδιαίτερα γραφικά, αλλά η εικαστική προσέγγιση είναι άψογη. Η ασταμάτητη βροχή, τα μουντά χρώματα, το εξαίρετο soundtrack, τα neon φώτα από τις πινακίδες των καταστημάτων, οι ρουτίνες των κατοίκων της πόλης συνθέτουν ένα απόλυτα νουάρ σκηνικό, με λίγο από Se7en, λίγο από Chinatown και πολύ από Blade Runner. Το detective στοιχείο είναι έκδηλο σε κάθε κομμάτι του σχεδιασμού, κάτι που θα εκτιμηθεί δεόντως απ’ όσους έχουν εντρυφήσει στο είδος.
Ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο ενός ντετέκτιβ που θέλει να λύσει κάποιες τελευταίες υποθέσεις ώστε να μπορέσει επιτέλους να αποσυρθεί. Ξεκινώντας από το διαμέρισμά του, το εισαγωγικό και μόνο κομμάτι του παιχνιδιού κάνει ξεκάθαρο πως δεν είναι ένας τίτλος “για όλους”. Πρόκειται για μία βαθιά πολύπλοκη, “ντετεκτιβίστικη” εμπειρία, όπου αναζητείτε πληροφορίες, καταγράφετε τα προφίλ όλων(!) των κατοίκων της πόλης, σημειώνετε τα βασικά στοιχεία για την επίλυση της εκάστοτε υπόθεσης, ανακρίνετε υπόπτους και γενικότερα κάνετε ό,τι θα έκανε ένας ιδιωτικός ερευνητής σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ανάλογα με την υπόθεση που θα “σας τύχει” θα χρειαστεί να κοροϊδέψετε την αστυνομία, να εισέλθετε σε κλειδωμένα δωμάτια, να βρείτε το φονικό όπλο, να διαφύγετε από καταστάσεις συναγερμού, να δωροδοκήσετε πληροφοριοδότες και άλλα πολλά. Το πως διαμορφώνεται η κάθε υπόθεση είναι τυχαίο και εννοείται πως σε κάποιες θα τα βρείτε σκούρα και θα χρειαστεί να τις εγκαταλείψετε, ιδίως σε εκείνες που οι πληροφορίες που σας δίνονται δεν επαρκούν. Το χρώμα των ματιών του θύτη ή το νούμερο των παπουτσιών του δεν είναι αρκετές πληροφορίες σε μία πόλη με δεκάδες κατοίκους και δεκάδες ρουτίνες.
Ακόμη και στις υποθέσεις που θα καταφέρει κάποιος να φέρει εις πέρας, το μόνο σίγουρο είναι οτι θα πρέπει να ματώσει (κάποιες φορές κυριολεκτικά) έως ότου τα καταφέρει. Το παιχνίδι είναι δύσκολο, ακόμη και στο easy, ο όγκος των πληροφοριών είναι τεράστιος και σίγουρα δεν πρόκειται για έναν τίτλο που θα προτείναμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ναι, είναι καλό για ένα παιχνίδι να αφήνει απόλυτη ελευθερία στον παίκτη, αλλά η πλήρης έλλειψη ενδείξεων, hints και διευκολύνσεων θα ζορίσει τους περισσότερους. Αντίστοιχα, η τυχαιότητα της κάθε υπόθεσης σημαίνει πως δεν υπάρχουν patterns να ακολουθήσετε και να βρείτε τα πατήματά σας σχετικά γρήγορα.
Όσον αφορά το procedurally generated του πράγματος, ναι, εάν επιθυμείτε να ασχοληθείτε με το Shadows of Doubt για εκατοντάδες ώρες, λύνοντας αμέτρητες υποθέσεις, μπορείτε να το κάνετε. Η αλήθεια είναι όμως πως μετά από λίγες υποθέσεις τα μοτίβα αρχίζουν να επαναλαμβάνονται και η gameplay λούπα χάνει το στοιχείο της διασκέδασης που έχει αρχικά. Είναι δεδομένο πως το παιχνίδι είναι υπέρ-φιλόδοξο και πως εν τέλει δεν ανταποκρίνεται πλήρως στις προσδοκίες που οι ίδιοι οι devs χτίζουν, κάνοντας μας εν τέλει να αναρωτιόμαστε εάν ο τίτλος χρειαζόταν ένα κανονικό story mode, με κλασσικό άξονα αφήγησης προτού περάσει στην version 1.0.
Την ίδια στιγμή, το ίδιο το gameplay κάποιες φορές δεν θυμίζει ένα ολοκληρωμένο προϊόν, αλλά παραπέμπει περισσότερο στην early access εκδοχή του. Πέραν του οτι ο χειρισμός μοιάζει να ταιριάζει πολύ περισσότερο σε ποντίκι και πληκτρολόγιο αντί σε χειριστήριο, τα button prompts δεν ανταποκρίνονται πάντα όπως θα έπρεπε, κάτι που μας υποψιάζει για την παρουσία bugs που σίγουρα θα έπρεπε να έχουν μείνει στην πρώιμη έκδοση του παιχνιδιού. Δεν μπορούμε να κρίνουμε πολύ αυστηρά μία τόσο μικρή, αλλά και τόσο φιλόδοξη αυτόνομη παραγωγή, αλλά λίγος χρόνος ακόμη πριν την επίσημη κυκλοφορία ίσως να ήταν καθοριστικός.
Συνοπτικά, το Shadows of Doubt είναι μία τρομερά φιλόδοξη απόπειρα, από αυτές που θα πρέπει περισσότεροι developers να επιδιώκουν. Ταυτόχρονα όμως το παιχνίδι μοιάζει ώρες – ώρες να καταρρέει κάτω από το βάρος της ίδιας του της φιλοδοξίας. Πιθανώς, ο τίτλος θα έπρεπε να μείνει λίγο ακόμη σε early access και να κυκλοφορήσει κάπως πιο έτοιμος. Από την άλλη, εάν θέλετε να ασχοληθείτε με μία hardcore detective εμπειρία που θα σας ζορίσει στο έπακρο και θα δοκιμάσει τη σκέψη σας, μάλλον βρήκατε το GOTY σας. Τα πρώτα έσοδα και η post-launch υποστήριξη μπορούν να οδηγήσουν σε κάτι πραγματικά σπουδαίο.
