Δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του Ratchet & Clank Rift Apart και ο τίτλος αποτελεί ακόμα έναν από τους πιο όμορφους οπτικά στο PS5. To μάρκετινγκ του τίτλου βασίστηκε αρκετά στη δύναμη του SSD που έφερε η νέα τότε κονσόλα της Sony κάνοντας μας να πιστέψουμε ότι μια τέτοια κυκλοφορία ήταν αδύνατη στα μηχανήματα της παλαιότερης γενιάς. Με την ανακοίνωση της κυκλοφορίας του παιχνιδιού στα PC ήταν πολύ αυτή που έτρεξαν να κατηγορήσουν την εταιρεία για ψευδείς δηλώσεις θεωρώντας ότι ο τίτλος θα τρέξει εξίσου καλά και στα μηχανήματα που χρησιμοποιούν HDD ως μέσω αποθήκευσης. Που είναι η αλήθεια όμως; Συνήθως βρίσκεται κάπου στη μέση, αφού αφενός μια εταιρεία θέλει να πουλήσει το προϊόν της και αφετέρου, στον υπολογιστή το εκάστοτε προϊόν οφείλει να είναι σε θέση να λειτουργήσει σε ένα πλήθος διαφορετικών συστημάτων. Ισχύει αυτό στην περίπτωση μας;
Το Ratchet & Clank Rift Apart αποτελεί το ξεκίνημα μιας νέας πιθανής τριλογίας στο σύμπαν του Ratchet. Με την πρώτη τριλογία επί εποχές PS2 να στέκεται σαν σάτιρα ενάντια στον καταναλωτισμό και τη δεύτερη -του PS3- να αναλώνεται στο ταξίδι του ήρωα, η τρίτη εξερευνά περισσότερο την ψυχοσύνθεση και την αλληλεπίδραση των χαρακτήρων της μέσα από ένα πλαίσιο που έχει να κάνει με το multiverse, την ύπαρξη δηλαδή διαφορετικών συμπάντων. Εκεί, θα γνωρίσουμε τη δεύτερη χαρακτήρα μας, τη Rivet, ένα ακόμα Lombax (το είδος που ανήκει ο Ratchet) και μαζί θα πρέπει να σταματήσουν τον Dr Nefarius για ακόμα μια φορά από την κατάκτηση του κόσμου. Αυτό που ακολουθεί στη συνέχεια είναι μια ιστορία για τους μικρούς μας κυρίως φίλους, γεμάτη δράση, χιούμορ και σασπένς που ποτέ δεν γίνεται ιδιαίτερα απαιτητική.
Να σημειώσουμε, ότι ο σκοπός της κριτικής δεν είναι πάνω στο περιεχόμενο του τίτλου (την αντίστοιχη κριτική μπορείτε να την διαβάσετε εδώ), αλλά πάνω στην απόδοση του στους υπολογιστές. Έτοιμοι; Ξεκινάμε!
Το PC που χρησιμοποιήσαμε έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
- CPU: AMD Ryzen 5 3600
- GPU: Palit GeForce RTX 3060 12GB
- RAM: G.Skill Aegis 16GB (2×8) 3.000MHz
- SSD: Adata XPG Spectrix 512GB (read: 3.500MB/sec, write: 2.000MB/sec)
- PSU: Corsair CV 650Watt, 80 Plus Bronze
- Monitor: LG 32UK550-B VA HDR Gaming 32″ 4K
Χρησιμοποιώντας τα medium/high settings σε ανάλυση 4K με κλειστό το RTX το αποτέλεσμα μας ήταν ικανοποιητικό. Ο τίτλος έτρεχε μεταξύ 40-50 FPS, ενώ εγκατάσταση του στον SSD απέδωσε πάνω στα γρήγορα edits των cinematics, αλλά μέσα στο gameplay υπήρξαν κάποια frame drops αλλά και παγώματα της οθόνης, στα σημεία όπου τα rifts χρησιμοποιούνταν εκτενέστερα. Για όσους δεν γνωρίζουν, τα rifts (ή ρήγματα) είναι πύλες που μας μεταφέρουν σε σημεία μέσα στην πίστα -σχεδόν στιγμιαία- και συνδυάζονται με τη μάχη, την κίνηση, ή αποτελούν νέες, bonus πίστες. Ο χρόνος φορτώματος στα ρήγματα θεωρείται σχεδόν στιγμιαίος και υπάρχει μια σεκάνς στον τίτλο που μέσω αλλεπάλληλων ρηγμάτων μας επιδεικνύεται η ταχύτητα του SSD του PS5. Τουλάχιστον πριν από δύο χρόνια. Εκεί λοιπόν βασίστηκε και το λεγόμενο μάρκετινγκ του παιχνιδιού. Στο PC μας, ο τίτλος μόλις που πέρασε το τεστ της σεκάνς, αφού σε σημεία είχαμε τον Ratchet να αιωρείται μεταξύ των ρηγμάτων σαν να φορτώνει το επόμενο επίπεδο. Κατά τα άλλα όμως, όλα τα υπόλοιπα κύλησαν τελείως ομαλά. Ακόμα και σε καταστάσεις που η δράση ήταν πολύ έντονη.
Συνεχίζοντας, έπρεπε να δοκιμάσουμε και το Ray Tracing. Κατά την ενεργοποίηση του, ο υπολογιστής μου δεν ήταν έτοιμος για το stress που θα επακολουθήσει και μέσα από το δωμάτιο μου ξεφύτρωσε ένα πυρηνικό μανιτάρι. Έπειτα από το πρώτο σοκ, δοκιμάσαμε να χρησιμοποιήσουμε παράλληλα ένα από τα NVIDIA DLSS, AMD FSR 2.0 και IGTI. Η καλύτερη απόδοση ήταν με το DLSS όλως περιέργως για εμένα, καθώς το FSR αποτελούσε την επιλογή μου για τα προηγούμενα port της Sony. Εδώ όμως, το DLSS έδινε μια μεγάλη ρευστότητα χωρίς να καταλάβουμε έντονα την πτώση της ανάλυσης, κάτι που ήταν πασιφανές με το FSR και άσχημο στο μάτι. Μειώνοντας την ανάλυση στα 2K, το αποτέλεσμα ήταν ακόμα πιο ρευστό και ιδανικό για όποιον θέλει να χτυπήσει τα 60 FPS με ένα αντίστοιχο σύστημα.
Συνεχίζοντας, ο τίτλος στα πέριξ έχει όλα αυτά τα στοιχεία που μας έχει συνηθίσει η Sony στα ΑΑΑ παιχνίδια της. Οι επιλογές προσβασιμότητας είναι υπεραρκετές, όπως επίσης και η υποστήριξη της χρήσης DualSense και η αντίστοιχα πολύ καλή ανταπόκριση για όσους αρέσκονται να παίζουν με πληκτρολόγιο και ποντίκι. Στο Steam, η εφαρμογή ανοίγει πρώτα ένα έξτρα παράθυρο με επιλογές, χρήσιμο για όσους θέλουν να πειραματιστούν πριν μπουν στα βασικά μενού, ή για όσους έχουν κάνει την γκάφα να ανεβάσουν τις ρυθμίσεις σε πιο αδύναμα συστήματα. Η έλλειψη benchmark μας ενοχλεί λιγάκι, καθώς θα ήταν άκρως βοηθητικό αλλά δεν μπορούμε να έχουμε τα πάντα. Δυστυχώς, ένα μεγάλο μειονέκτημα αποτελούν τα αλλεπάλληλα crashes ιδιαίτερα μετά τις πρώτες ενημερώσεις για το εν λόγω σύστημα κάτι που μου έκανε εντύπωση. Το πρόβλημα δεν λύθηκε, ακόμα και όταν κατεβάσαμε τις ρυθμίσεις στο ελάχιστο.
Κλείνοντας, το Ratchet & Clank Rift Apart είναι ένα ακόμη πολυπόθητο port στα PC, που όμως καταφέρνει και αναδεικνύει ένα πρόβλημα. Τα native παιχνίδια του PS5 απαιτούν μεγαλύτερο χρόνο ανάπτυξης αντίστοιχων port στα PC. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι το The Last of Us Part I ήταν ένα ατυχές παράδειγμα, παιχνίδια όπως το Returnal αποδεικνύουν ότι λίγο παραπάνω χρόνος θα ήταν ωφέλιμος. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο τίτλος μας είναι καθόλα διασκεδαστικός και αξίζει η επένδυση του σε όσους δεν το έχουν δοκιμάσει.
Ευχαριστούμε την PlayStation Greece για τη διάθεση του τίτλου, για τις ανάγκες της κριτικής.
