To franchise των Rabbids έχει βαθιές ρίζες στον χώρο του gaming, με το πρώτο παιχνίδι να έχει κυκλοφορήσει το 2006 για PlayStation 2 και τις υπόλοιπες αντίστοιχες πλατφόρμες. Η πρώτη λάμψη και “εξωτερίκευση” του franchise στο casual κοινό έγινε κυρίως από την κυκλοφορία του πετυχημένου Mario + Rabbids Kingdom Battle και μετά. Με αρκετά παιχνίδια και μια σειρά κινούμενων σχεδίων, τα Rabbids έχουν μια μεγάλη γκάμα στο πορτφόλιο τους για όποιον θέλει να ασχοληθεί.
Μετά από την μικρή “ξενάγηση” στο franchise των τρελο-κούνελων, ήρθε η στιγμή να εμβαθύνουμε στο παιχνίδι που μας ενδιαφέρει, το Rabbids: Party of Legends.
Ξεκινώντας από την ιστορία, το setting του Rabbids: Party of Legends τοποθετείται στην αρχαία Κίνα. Συγκεκριμένα η ιστορία του είναι εμπνευσμένη από το κλασικό Κινέζικο βιβλίο Journey to the West, το οποίο κυκλοφόρησε κατά την διάρκεια της Ming Δυναστείας. Εκεί τα ηρωικά κουνελάκια ξεκινούν το ταξίδι τους να μαζέψουν τα ιερά βιβλία, σε αντάλλαγμα για το αγαπημένο του πλυντήριο. Το Adventure Mode είναι ουσιαστικά το story mode του παιχνιδιού, το οποίο δίχως πολλές εξηγήσεις και λεπτομέρειες μας βάζει κατευθείαν στο “ψητό”, το gameplay. Μια δομημένα καλή και “βαθιά” ιστορία στα party παιχνίδια είναι σχεδόν πάντα αχρείαστη, οπότε εννοείται πως και σε αυτή την περίπτωση οι δημιουργοί δεν χρειάστηκε να ασχοληθούν παραπάνω. Αξίζει να αναφερθούμε στο εξαιρετικό εικαστικό των cutscene, το οποίο πρόσθεσε μια όμορφη πινελιά στο σύνολο του adventure mode.
Όπως προδίδει και το όνομα του παιχνιδιού, όλο το concept με πρώτο και κύριο το gameplay, έχει στηθεί πάνω στα “party” μέχρι και τεσσάρων χρηστών. Αυτό σημαίνει πως ο τίτλος αφορά κυρίως αυτούς που αναζητούν ένα “οικογενειακό” παιχνίδι όπως αυτό που προσφέρουν και τα επιτραπέζια. Δυστυχώς ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που θα το ανέβαζε στα μάτια μας, το online multiplayer, είναι άφαντο στον τίτλο. Το αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης είναι ότι όποιος θέλει να παίξει με φίλους ή οικογένεια, θα μπορεί μόνο αν βρίσκονται όλοι οι παίκτες στο ίδιο δωμάτιο ― κοινώς couch co-op ―. Αν εξαιρέσουμε αυτό το μειονέκτημα, το παιχνίδι θα μας δώσει μια ευχάριστη ενασχόληση με την παρέα μας, για τις πρώτες ώρες τουλάχιστον. Η επιλογή του single-player ευτυχώς υπάρχει, οπότε όλοι μπορούν να δοκιμάσουν για αρχή το παιχνίδι και ας μην υπάρχουν περισσότεροι χρήστες.
Πρoτού περιγράψουμε τα mini-games που έχει το παιχνίδι, θα πρέπει να αναφερθούμε στο Ai των συμπαικτών-αντιπάλων. Όπως ήταν φυσικό και επόμενο, το παιχνίδι έλαμψε περισσότερο όταν παίχτηκε σε co-op παρά σε single-player. Για αυτό τον λόγο θα προτείναμε καλύτερα την αποφυγή του παιχνιδιού εάν προτιμάτε μόνο single-player εμπειρίες. Κατά την διάρκεια του co-op session παρατηρήθηκε πως το αντίπαλο AI, στα πρώτα δύο επίπεδα δυσκολίας, συμπεριφερόταν γενικώς ομαλά όπως άρμοζε στο κάθε ένα ξεχωριστά. Όσο αφορά το τρίτο και πιο δύσκολο επίπεδο, το AI έγινε άδικα ανίκητο, σε σημείο να μην χάνει σχεδόν ποτέ στα παιχνίδια “τύχης”. Το ίδιο παρατηρήθηκε και στο single-player session, με την μικρή διαφορά ότι το AI του συμπαίκτη ήταν πάντα πιο αδύναμο από τα αντίπαλα.
Τα mini-games είναι το κυρίως πιάτο, (ίσως και το μοναδικό πιάτο), του παιχνιδιού τα οποία γενικώς θα τα χαρακτηρίζαμε μέτρια. Τα περισσότερα από αυτά είναι ιδέες επαναχρησιμοποιημένες αμέτρητες φορές από διάφορους τίτλους, τα οποία αν και διασκεδαστικά, μετά από λίγο επαναλαμβάνονται στην δομή τους διαρκώς. Φυσικά υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις στον κανόνα, παρ’ όλα αυτά δεν αρκούν για να γεμίσουν ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι.
Ο τερματισμός της ιστορίας ήρθε σε περίπου 3 ώρες και θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι όσο-όσο για να μην μας κουράσει. Αν και μετά υπάρχει το Party Mode εκ του οποίου μπορούμε να ξαναπαίξουμε ότι παιχνίδι επιλέξουμε δημιουργώντας το δικό μας τουρνουά, θα “κουραστούμε” εύκολα. Η κατάλληλη χρήση του παιχνιδιού είναι να παίξουμε 2 με 3 ώρες με την παρέα μας και να το αφήσουμε. Έπειτα όταν περάσει λίγος καιρός, μπορούμε να το επισκεφθούμε ξανά για ένα ακόμα gaming session δίχως να πάθουμε “burnout”.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι δημιουργοί φαίνεται να είχαν στο επίκεντρο κυρίως τις μικρές ηλικιακές ομάδες, με αποτέλεσμα να κάνουν όλα τα mini-games να είναι εύκολα. Η επεξήγηση του gameplay στην αρχή του κάθε mini-game είναι τις περισσότερες φορές λεπτομερής και ιδανική για να γίνει αντιληπτή από όλους. Αν και κατά μεγάλο βαθμό το πέτυχαν τον σκοπό τους, ελάχιστα mini-games είναι πιο απαιτητικά σε σχέση με τα υπόλοιπα και σίγουρα θα δυσκολέψουν το κοινό στο οποίο απευθύνονται.
Το παιχνίδι εκτός των δύο προαναφερόμενων modes, έχει και τον μηχανισμό των levels. Όταν οι παίκτες τελειώνουν το κάθε mini-game, κερδίζουν πόντους εμπειρίας που προστίθενται στο level του λογαριασμού. Κάθε φορά που ανεβαίνουμε επίπεδο, ξεκλειδώνεται ένα νέο mini-game και γίνεται πλέον διαθέσιμο να το παίξουμε. Αν και είναι καλή σαν ιδέα, ρεαλιστικά το κλείδωμα αρκετών mini-game ακόμα και μετά τον τερματισμό του story mode, δεν αφήνει τον παίκτη να δοκιμάσει αυτά που έχει να προσφέρει ο τίτλος. Καλώς ή κακώς, πρέπει να παίξουμε τις ίδιες πίστες ξανά και ξανά, να κάνουμε level-up και να ξεκλειδώσουμε ένα καινούργιο mini-game ή εμφάνιση Rabbid. Δυστυχώς δίχως κάποια άλλη επιβράβευση από τις 2 προαναφερόμενες, θα ήταν προτιμότερο να υπήρχε currency αντί των levels. Έτσι όταν μαζεύαμε ένα επιθυμητό ποσό, θα επιλέγαμε εμείς ποια πίστα ή skin να ξεκλειδώσουμε και δεν θα στηριζόμασταν στην απόφαση του παιχνιδιού.
Προχωρώντας στον ηχητικό και τεχνικό τομέα, ο τίτλος ηχητικά δεν αποτέλεσε κάτι ιδιαίτερο. Κάθε mini-game είχε το δικό του OST, παρ’ όλα αυτά δεν υπήρξε κάποιο που ξεχώρισε από το πλήθος. Όσο αφορά τα bugs, μετά τον τερματισμό του παιχνιδιού αφότου αποσυνδέθηκε το ένα χειριστήριο στο main menu, το παιχνίδι “κράσαρε” και διέγραψε τον φάκελο save του παίκτη. Ευτυχώς υπήρχε back-up φάκελος από το Cloud και έτσι μπόρεσε να ανακτηθεί η πρόοδος. Αν εξαιρέσουμε το συγκεκριμένο – αλλά πολύ σημαντικό – bug, το παιχνίδι έτρεχε κυρίως σε 60 FPS με μερικά drops κατά την διάρκεια του gameplay.
Συνοψίζοντας, το Rabbids: Party of Legends είναι ένα παιχνίδι που θα το παίξετε καλύτερα με παρέα αλλά έχει εμφανή προβλήματα. Αν και δεν πρόκειται να σας χαρίσει απεριόριστες ώρες διασκέδασης, κυρίως λόγω της επαναλαμβανόμενης δομής των mini-game, θα περάσετε ένα τουλάχιστον βράδυ ευχάριστα. Ο τίτλος μπορεί εύκολα να προσεγγισθεί από οικογένειες με παιδιά, καθώς αναφέρεται σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Όποιοι θέλουν να του δώσουν μια ευκαιρία και να το προσεγγίσουν μόνο για το single-player καλύτερα να το αποφύγουν.
Ευχαριστούμε θερμά την CD Media για την παραχώρηση κωδικού ως προς τις ανάγκες του review.
