Η TeamKill Media είναι ένα οικογενειακό αμερικάνικο studio. Τέσσερα αδέρφια από το 2016 αποφάσισαν να αναπτύξουν διάφορα είδη παιχνιδιών, που δεν κατάφεραν να αναδειχθούν. Τα τελευταία 4 σχεδόν χρόνια ετοιμάζουν το μεγαλύτερο κατ’ αυτούς project, το Quantum Error. Ήδη έχουν προαποφασίσει μια τριλογία και μια prequel ταινία για το σύμπαν δημιουργημένα με την Unreal Engine 5. Η τελευταία τους αυτή επιλογή αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος το λιγότερο ατυχής.
Ξεκινώντας από την ιστορία, στο κοντινό μέλλον, ένα artifact από τον Δία, βρίσκει τον δρόμο του στη Γη και πέφτει στα χέρια του κολοσσού ερευνών και τεχνολογίας, Monad, που έχει επιβάλει ουσιαστικά στον πλανήτη την χρήση της τεχνικής νοημοσύνης, Argus, για τον έλεγχο της καθημερινότητας των ανθρώπων. Λίγα χρόνια μετά, το έτος 2109 ο κεντρικός πρωταγωνιστής, Jacob Thomas, πρώην στρατιωτικός και νυν πυροσβέστης θα κληθεί να επιληφθεί σε συμβάν στις εγκαταστάσεις της Monad στην Καλιφόρνια. Στην ίδια εγκατάσταση φυλάσσεται και το εξωγήινο artifact.
Έτσι μια ιστορία με πυροσβέστες, μισθοφόρους, επιστήμονες και την τρομοκρατική οργάνωση Medusa εξελίσσεται. Στο επίκεντρο αυτής το artifact, Kθούλου οντότητες, τεχνητή νοημοσύνη και πύλες που οδηγούν σε άλλους κόσμους και πλανήτες.
Όλα επιχειρεί να τα χωρέσει η ιστορία του Quantum Error η οποία εξελίσσεται σε σχετικά καλά επίπεδα με κάποιους vilain κυρίως να προσελκύουν το ενδιαφέρον. Στην πράξη όμως η αναπαράστασή της σε τεχνικό επίπεδο καταστρέφει σχεδόν την συνολική εμπειρία. Τα περιβάλλοντα, τα εφέ, τα animation, τα αντικείμενα και οι εχθροί είναι κακοσχεδιασμένα και δεν αξιοποιούν σε καμία περίπτωση την Unreal Engine 5. Συγκεκριμένα, φωτιές, καπνοί και νερό απεικονίζονται με μια χάρτινη σχεδόν υφή. Σε όλα τα σημεία textures τρεμοπαίζουν και ο φωτισμός των χώρων και αντικειμένων είναι ανακριβής. Μάλιστα δεν υπάρχουν πουθενά αντανακλάσεις, ιδιώς σε καθρέφτες.
Κάπως η κατάσταση βελτιώνεται σε κλειστούς χώρους της Monad όπου θα περάσετε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού. Αλλά και εκεί στο σύνολό της είναι απογοητευτική. Ίδιοι διάδρομοι, ίδια δωμάτια και ίδια αντικείμενα επαναλαμβάνονται συνεχώς σε σημείο που αποπροσανατολίζουν. Loading Screens δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως πόρτες που ανοίγουν απελπιστικά αργά και ανελκυστήρες που κινούνται ακόμη πιο αργά, προφανώς γιατί στο background γίνεται loading των υπόλοιπων assets.
Η realtime εναλλαγή ανάμεσα σε gameplay και cutsenses είναι επίσης προβληματική. Κατά την διάρκεια των τελευταίων, το lip syncing απουσιάζει εντελώς ενώ τα πρόσωπα των χαρακτήρων θολώνουν και ξεθολώνουν αναίτια με τις εκφράσεις τους να μην έχουν καμία σχέση με τα σκηνικά που εξελίσσονται. Οι εχθροί, είτε αυτοί έχουν ανθρώπινη υπόσταση είτε όχι είναι παντελώς αδιάφοροι. Σε καμία περίπτωση δε προκαλούν δέος ή τρόμο καθόσον μοιάζει να ξεπετάχτηκαν από το χρονοντούλαπο της gaming ιστορίας με εμφανή ακόμη και τετραγωνισμένα textures πάνω τους και με αντίστοιχο ξύλινο animation.
Και εάν για όλα τα ανωτέρω μπορούμε να δεχτούμε έστω με δυσκολία, την δικαιολογία ότι το παιχνίδι δημιουργήθηκε από ολιγομελή ομάδα που θέλησε να δώσει μια b-movie ή cult αισθητική, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στα άπειρα glitches και bugs του παιχνιδιού. Αρκετά bugs είναι διαφορετικά σε κάθε game session ωστόσο θα αναφερθούμε στα πιο επαναλαμβανόμενα που μας ανάγκασαν να επανεκκινήσουμε το παιχνίδι. Έτσι σε διάφορα σημεία όπου βρισκόταν μια πέτρα ή ένα αντικείμενο στο έδαφος δεν μπορούσαμε να περάσουμε πάνω από αυτό. Το παιχνίδι το αναγνώριζε σαν ένα τεράστιο εμπόδιο και έπρεπε να κάνουμε ξανά load με την ελπίδα να μας επιτραπεί η διέλευση. Σε άλλες περιπτώσεις δεν εμφανίζονταν εχθροί αλλά δεχόμασταν χτυπήματα και ακούγαμε τον ήχο τους. Έτσι, οδηγούμαστε στον άδικο θάνατο του πρωταγωνιστή. Θάνατος ήρθε και σε σημεία όπου δεν υπήρχε τίποτα εχθρικό γύρω μας.
Μάλιστα μετά από ένα μεγάλο session και μια επίπονη μάχη, με πλήρη ενέργεια είδαμε την οθόνη του gameover. Το μόνο που μπορέσαμε να υποθέσουμε είναι επαφή με κάποιο αντικείμενο στο χώρο που αναγνωρίστηκε λανθασμένα σαν θανατηφόρο hit. Πολύ συχνά επίσης υπήρχαν σημεία που περνούσαμε μέσα από τοίχους ή προσπαθούσαμε ανεπιτυχώς να πιάσουμε αντικείμενα που ήταν μπροστά μας. Τέλος ένα άλλο σοβαρό bug ήταν αυτό κατά το οποίο είχαμε μια μάνικα πυρόσβεσης στα χέρια μας και δε μπορούσαμε άνευ λόγου να την αφήσουμε για να συνεχίσουμε. Έτσι ξεκινούσαμε ξανά το παιχνίδι. Η TeamKill Media μόλις χθες ανάρτησε σχετική φόρμα για την απογραφή και αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων αναγνωρίζοντας εμμέσως τα προβλήματα.
Στα του gameplay η κατάσταση αν όχι χειρότερη, είναι ίδια. Αρχικώς, είναι πραγματικά ωραία η ιδέα ο πρωταγωνιστής να μπορεί να χειρίζεται τον εξοπλισμό του πυροσβέστη και ταυτόχρονα τον βασικό οπλισμό ενός στρατιώτη. Θα έχετε έτσι στη κατοχή σας από τσεκούρι, κόφτες και μάσκες οξυγόνου έως πιστόλι, shotgun και χειροβομβίδες. Θα κληθείτε να λύσετε περιβαλλοντικούς γρίφους με πυροσβεστικά μέσα αλλά και να δώσετε το φιλί της ζωής σε επιζώντες που θα διασώζετε.
Αλλά και εδώ υπάρχουν σχεδιαστικές επιλογές που κουράζουν τον παίκτη. Αρχικά δεν υπάρχει γρήγορη εναλλαγή μεταξύ των αντικειμένων-όπλων. Θα πρέπει να πατήσετε 3 με 4 τουλάχιστον διαφορετικά κουμπιά στο DualSense για να χρησιμοποιήσετε ένα αντικείμενο που έχετε πάνω σας. Επίσης η αλλαγή γεμιστήρα είναι εξαιρετικά αργή ενώ κάποια από τα αντικείμενα ακόμη και ελαφριά, μπορείτε να τα κρατάτε μόνο όταν είστε εντελώς όρθιοι. Ως αποτέλεσμα, οι μάχες είναι άδικες, μπερδεύουν και αποπροσανατολίζουν τον παίκτη. Το παιχνίδι είναι κατ’ εξοχήν first person με δυνατότητα εναλλαγής σε third person που φάνηκε πιο εύχρηστη κατά την διάρκεια της εξερεύνησης.
Η έλλειψη χάρτη (παρά μόνο σε ορισμένα στατικά σημεία) και τα επαναλαμβανόμενα σκηνικά δυσχεραίνουν την κατάσταση. Υπάρχουν δωμάτια για αναβάθμιση εξοπλισμού και abilities που πρέπει να τα αναζητήσετε και είναι ωραία ιδέα το γεγονός ότι σε άλλα δωμάτια αναβαθμίζεις πυροσβεστικό εξοπλισμό και σε άλλα τον στρατιωτικό. Σε ότι αφορά το σύστημα των save, υπάρχει ένα κεντρικό Hub αλλά και συγκεκριμένα δωμάτια που μπορείτε να σώσετε το παιχνίδι σας. Σε διάφορα σημεία γίνεται Auto Save αλλά και αυτά είναι αραιά. Το αποτέλεσμα όταν χάνετε και μάλιστα άδικα όπως προαναφέρθηκε να πρέπει να διανύσετε μεγάλες αποστάσεις και να περιμένετε τις βραδυκίνητες πόρτες και ασανσέρ να σας επιτρέψουν την πρόσβαση.
Στα του DualSense επίσης έχουμε να κάνουμε ίσως με μια από τις χειρότερες υλοποιήσεις των δυνατοτήτων του. Πραγματικά ήταν από τις λίγες φορές που σκεφτήκαμε να απενεργοποιήσουμε τις δυνατότητές του για να προστατεύσουμε τις σκανδάλες. Σε καμία πάντως περίπτωση δε μας μετέφερε την αίσθηση στοιχείων του περιβάλλοντος, πέρα από αυτό της αίσθησης του ανέμου της φλόγας. Το πολυδιαφημιζόμενο γεγονός ότι θα πρέπει να φυσήξουμε στο μικρόφωνο για να δώσουμε το φιλί της ζωής καλοδεχούμενο αλλά μέχρι εκεί.
Στα του ήχου τέλος, μπορούμε να πούμε ότι το voice acting βρίσκεται σε καλά επίπεδα. Το ίδιο και η μουσική επένδυση που αν και επαναλαμβανόμενη, μερικές φορές παραπέμπει στο απόκοσμο κλίμα που επιχειρεί η TeamKill να δημιουργήσει. Τα υπόλοιπα ηχητικά εφέ αντικειμένων, βημάτων, όπλων και εχθρών είναι απλώς λειτουργικά. Δεν εντοπίσαμε πουθενά 3D Audio παρόλο που στα χαρτιά διαφημίζεται.
Γενικά το Quantum Error βασίζεται σε καλές ιδέες. Ιδέες που ο τεχνικός τομέας δεν επιτρέπει να μεταφραστούν σε μια έστω μέτρια εμπειρία για τον παίκτη. Ιδέες που ο δύστροπος χειρισμός, οι σχεδιαστικές επιλογές και τα bugs δημιουργούν μια πραγματικά δυσάρεστη εμπειρία για τον παίκτη που αν αντέξει ένα 14ωρο playthrough θα δει μια ενδιαφέρουσα ιστορία χωρίς όμως να την βιώσει όπως πρέπει.
Ευχαριστούμε την TeamKill Media για την χορήγηση του review κωδικού.
Το Quantum Error το φοβόμουν εξ αρχής!
Τελικά επαληθεύεται ότι είχα δίκαιο, και άρα το Game απορρίπτεται ασυζητητί!!