Το 4ο παιχνίδι μιας μικρής ομάδας ονόματι Space Lizard Studio με βάση την Αγγλία, είναι το Paper Cut Mansion. Ένα, τουλάχιστον από πλευράς εικαστικού, πολύ ιδιαίτερο rogue-like. Σε αυτό, ο πρωταγωνιστής μας Toby βρίσκεται παγιδευμένος σε μια έπαυλη και σκοπός του είναι ανακαλύψει μέσα στους ορόφους της τον λόγο που βρίσκεται εκεί, και να λύσει κάποια υπαρξιακά του ζητήματα.
Το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς στον τίτλο είναι η σχεδιαστική επιλογή των δημιουργών. Πρόκειται για έναν κόσμο φτιαγμένο εξ’ολοκλήρου από χαρτί με ιδιαίτερη λεπτομέρια και πολύ ζωντανά χρώματα. Έστω και αν αρχικά αυτό ακούγεται πολύ παιδικό, το ενδιαφέρον είναι πως δεν στερεί τίποτα από την horror ατμόσφαιρα του τίτλου. Συνδυαστικά, η jazz μουσική με κάποια cut-scenes εμφανώς επηρεασμένα από το ταινίες όπως “Ο Εφιάλτης μετά τα Χριστούγεννα”, δημιουργούν μια πολύ θετική πρώτη εντύπωση.
Αρχικά όπως αναφέραμε, το Paper Cut Mansion είναι ένας rogue-like τίτλος. Αυτό στην περίπτωση μας μεταφράζεται σε 6 ορόφους της έπαυλης και σκοπός του Toby είναι να σε κάθε έναν από αυτούς, να βρει την καταπακτή περνόντας από κλειδωμένες πόρτες και λύνοντας γρίφους. Αν φυσικά ο Toby χάσει τη ζωή του στην πορεία αυτή, τότε θα επιστρέψει στον αρχικό όροφο ξεκινώντας από την αρχή και με τα δωμάτια πλέον αλλαγμένα. Η ιδιαίτερη πινελιά βρίσκεται στις τρείς εναλλακτικές πραγματικότητες στις οποίες μπορεί να ταξιδέψει ο χαρακτήρας. Την Reptilian Ζone όπου είναι και το μοναδικό μέρος που υπάρχει ένα υποτυπώδες “shooting” και θα σας χαρίσει νομίσματα και κάποια key items. Το Limbic System όπου χρειάζεται να κινηθείτε γρήγορα καθώς η πολύ χαμηλή θερμοκρασία μπορεί εύκολα να σας σκοτώσει αλλά η περιήγηση είναι απαραίτητη ώστε να βρείτε κάποια memorabilia. Και τέλος το Neo Cortex όπου είναι η πιο ρεαλιστική version του κόσμου και είναι εκεί που θα πρέπει το λογικό μέρος του εγκεφάλου σας να πάρει το τιμόνι.
Στα του gameplay τώρα, τα πράγματα δεν είναι τόσο ενθαρρυντικά. Ο τίτλος αρχίζει να επαναλαμβάνεται σε επικίνδυνο βαθμό ακόμα και ενώ μιλάμε για μια επαναληψιμότητα η οποία δικαιολογείται για το είδος του. Οι γρίφοι του παιχνιδιού ενώ έχουν ένα άρωμα από τα παλιά, με κρυμμένα σύμβολα και ακολουθίες που πρέπει να θυμάστε, είναι ουσιαστικά 2-3 στο σύνολο τους, με διαφορετικό κάθε φορά περίβλημα. Παρόμοια είναι και η περίπτωση με τους NPCs όπου ενώ παρουσιάζουν ένα αρχικό ενδιαφέρον εικαστικά και ως πρώτη επαφή, στην πορεία καταλήγουν απλά fetch quests, κάποια από τα οποία χρειάζεται να ολοκληρώσετε και κάποια τα οποία μπορείτε προαιρετικά να ακολουθήσετε αν θέλετε να αναβαθμιστείτε για το run σας.
Και εφόσον μιλάμε για αναβαθμίσεις, υπάρχει και εκεί μια minimum προσπάθεια προκειμένου να έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον η κάθε προσπάθεια σας. Ανοίγοντας σεντούκια, ολοκληρώνοντας αποστολές και αγοράζοντας κάρτες από έναν φιλοχρήματο δικηγόρο, μπορείτε να αυξήσετε την άμυνα και το dexterity σας ή να αποκτήσετε μια έξτρα κίνηση επίθεσης.
Οι δημιουργοί αποφάσισαν να διαιρέσουν τους πόρους και την δημιουργικότητα τους σε ένα shooting περιβάλλον, το οποίο δεν προσθέτει κάτι νέο ούτε εξελίσει το παιχνίδι, ενώ ο ο ίδιος ο χειρισμός του όπλου (κάτι σε twin-stick) είναι αρκετά κακός ή τουλάχιστον χοντροκομμένος. Αποφάσισαν να προσθέσουν ένα survival στοιχείο στο Limbic System, προσπαθώντας να αγχώσουν τον παίκτη με τον κίνδυνο του να παγώσει μέχρι θανάτου. Αν αυτός ο χρόνος και ο σχεδιασμός είχε αφιερωθεί στο να υπάρξει μια μεγαλύτερη ποικιλία στους γρίφους ή τα κομμάτια αυτά είχαν ενσωματωθεί πιο ομαλά στον “βασικό” κόσμο τότε η άποψη μας θα ήταν μάλλον διαφορετική.
Το Paper Cut Mansion έχει κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες, προσπαθεί να δεί το είδος των rogue-like με μια άλλη ματιά αλλά δυστυχώς μένει στο “προσπαθεί” και όχι στο “καταφέρνει”. Το μέλλον ωστόσο του στούντιο ενδέχεται να αξίζει την προσοχή μας.
