Βασισμένο στην αισθητική των Another World και Prince of Persia, το Olija καταφθάνει με σκοπό να μας μεταφέρει σε μία πρωτόγνωρη εποχή για το gaming. Παρά την αποπνικτική ατμόσφαιρα, τα ρεαλιστικά animations του συστήματος μάχης και τη ταιριαστή μουσική υπόκρουση, θα καταφέρει η Skeleton Crew Studio να αποδώσει ιδανικά το όραμα για έναν από τους πιο υποσχόμενους φανταστικούς κόσμους των τελευταίων ετών;Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Τα γεγονότα της 2D οδύσσειας βρίσκουν τον πρωταγωνιστή Faraday να ξεβράζεται σε μία απόμακρη ακτή της αχαρτογράφητης γης, Terraphage. Κύριος στόχος της περιπέτειας του αποτελεί η απόδραση από τον υπερφυσικό αυτό τόπο, με τον οποίο παρουσιάζει μία απρόσμενη σύνδεση. Αυτό οφείλεται στην ψυχική του σύνδεση με το μυθολογικό harpoon το οποίο μόνο ο ίδιος μπορεί να ελέγξει. Κατά την απόκτηση του όμως, όλα θα αλλάξουν…
Παρότι τα αρχικά λεπτά του τίτλου θέτουν στιβαρά “world-building” θεμέλια, η τοποθέτηση τους καταρρέει σχεδόν άμεσα. Η εκμετάλλευση των επί το πλείστο, εκθαμβωτικών τοπίων για ενίσχυση της μυθολογίας είναι δυστυχώς ανύπαρκτη. Έτσι επηρεάζεται έντονα η επιθυμητή ατμόσφαιρα, που με τόσο μεράκι δημιούργησε ο Thomas Olsson κατά την διάρκεια των τριών περασμένων ετών. Επιπροσθέτως, η υπερβολικά απλοϊκή δομή της κάθε περιοχής αναδεικνύει σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό την ρηχότητα του κόσμου, ειδικά εάν παραδειγματιστούμε από τις συνεχόμενες εναλλαγές που παρουσίασε το Messenger, ένας indie τίτλος παρομοίου βεληνεκούς. Το μοναδικό θετικό πρόσημο στην οργανική ανάπτυξη του κόσμου, κατέχει το κεντρικό hub, στο οποίο προστίθενται σημαντικοί πωλητές καθώς και διάφορα μέλη από το πλήρωμα του Faraday, εφόσον φυσικά ανακαλύψετε τις τοποθεσίες τους στον χάρτη.
Ρηχότητα συναντάμε και στην εξιστόρηση του Olija. Όπως και με την δομή του κόσμου έτσι και η δομή της πλοκής δεν οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα όσον αφορά την εξέλιξη των βασικών χαρακτήρων(η οποία είναι δυστυχώς ανύπαρκτη). Ακόμη, το υπερφυσικό στοιχείο που αναδιπλώνεται σταδιακά κατά την διάρκεια του ταξιδιού, δεν έχει νόημα ύπαρξης αλλά ούτε και αποτελεί σοβαρή ανταγωνιστική ισχύ, καθώς το αίσθημα κινδύνου απουσιάζει πλήρως. Παρομοίως, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες του Olija, εκτός των αναμενόμενων one-liners, είναι πρακτικά άγνωστοι του Faraday. Μερικές επιπλέον σκηνές με εστίαση στις προσωπικότητες τους, θα βοηθούσαν σημαντικά στην κατανόηση των συνταξιδιωτών.
Αδιαμφισβήτητα ο τομέας που μας εξέπληξε περισσότερο, ήταν αυτός της μάχης. Σαν ένας άλλος Noctis (FFXV), ο Faraday κατέχει την δυνατότητα της αστραπιαίας μεταφοράς στο σημείο που βρίσκεται το πρωτεύον του όπλο, το Harpoon. Η ικανότητα αυτή ανοίγει διάφορα μονοπάτια είτε αυτό αφορά το σύστημα μάχης είτε το platforming. Οι όποιες κινήσεις του Harpoon μπορούν να χρησιμοποιηθούν συνδυαστικά με το δευτερεύον όπλο του Faraday, το οποίο εναλλάσσεται από περιοχή σε περιοχή. Στον κορμό του, το σύστημα μάχης αποτελείται από ένα μοτίβο τριών χτυπημάτων, τα animations και η χρησιμότητα των οποίων διαφέρουν με βάση την κατεύθυνσή του αριστερού μοχλού. Με την συμπλήρωση τεσσάρων χτυπημάτων σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, γίνεται διαθέσιμη μία πανίσχυρη τελειωτική κίνηση. Η εκτέλεση όλων των παραπάνω είναι άμεση τόσο αισθητικά όσο και οπτικά, χάρη στα προηγμένα animations, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για τίτλο τέτοιου σκέλους.
Αναφορικά, οι επιλογές αναβάθμισης του Faraday περιορίζονται σε δύο είδη. Αρχικά, με την εύρεση πόρων και χρημάτων ο Faraday αποκτά πρόσβαση σε μία πληθώρα από headwears τα οποία προσδίδουν συγκεκριμένες παθητικές και ενεργητικές ικανότητες. Για παράδειγμα, το καπέλο σωματοφύλακα επιτρέπει την χρήση πολλαπλών harpoons ενάντια των εχθρών, ενώ το πράσινο snapback καπέλο δίνει την δυνατότητα για απορρόφηση ζωής έπειτα από επιτυχημένα, συνεχόμενα χτυπήματα. Η δεύτερη και κυριότερη επιλογή αναβάθμισης, αφορά τους πόντους ζωής. Εδώ, ο Faraday θα χρειαστεί να ανταλλάξει ένα αρκετά υψηλό ποσό χρημάτων σε έναν από τους χωρικούς, ώστε να αποκτήσει +10 πόντους ζωής. Ο συγκεκριμένος τρόπος αναβάθμισης παρότι δεν είναι λανθασμένος, θα μπορούσε να υλοποιηθεί με μία διαφορετική αλλά ταυτοχρόνως πιο ενδιαφέρουσα μέθοδο. Φυσικά, αναφερόμαστε στην διασκόρπιση των αναβαθμίσεων στον κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο, ίσως να παρατηρούσαμε μία αύξηση στο ενδιαφέρον των παικτών για εξερεύνηση.
Αφού αναβαθμιστείτε λοιπόν, είσαστε έτοιμοι για την αντιμετώπιση τόσο των mobs όσων και των bosses του παιχνιδιού, η ποικιλία των οποίων είναι ικανοποιητική. Το κάθε νησί που θα εξερευνήσετε, κατοικείται από μία μείξη εχθρικών κατοίκων και υπερφυσικών πλασμάτων. Μάλιστα κατά την άφιξη σας στα τελευταία στάδια, η αύξηση της δυσκολίας γίνεται ιδιαίτερα αισθητή και αυτό οφείλεται στην σταδιακή εξέλιξη της A.I. η οποία είναι εμφανέστατα πιο δουλεμένη στις μάχες με τους τέσσερις αρχηγούς.
Τεχνικά, το Olija δεν παρουσιάζει κάποια αξιοσημείωτα σφάλματα, αλλά δεν πρωτοτυπεί και ιδιαίτερα. Ξεκινώντας, από τον ηχητικό τομέα, η Skeleton Crew Studio έλαβε την σωστή απόφαση δημιουργώντας ένα υπερπλήρες ηχητικό soundstage που κολακεύει έντονα την μινιμαλιστική, 8-bit οπτική απεικόνιση, προσδίδοντας σημαντικό βάθος και αφήνοντας την φαντασία του παίκτη να ξεφύγει. Οπτικά, η επιλογή για μία 8-bit αισθητική με ελάχιστη έμφαση στις λεπτομέρειες, αποτελεί δίκοπο μαχαίρι. Από την μία, τα cutscenes και γενικότερα οι ήρεμες σκηνές, είναι άριστα δοσμένες. Από την άλλη, κάθε φορά που θα βρεθείτε ενάντια σε μία μάζα από εχθρούς, θα δυσκολευτείτε να συνειδητοποιήσετε τι ακριβώς συμβαίνει στην οθόνη σας. Τώρα, στα της ανάλυσης έχουμε κλασσικά μία native 4K ανάλυση, λόγω των χαμηλών απαιτήσεων του τίτλου ενώ το framerate παραμένει, αναμενόμενα, κλειδωμένο, στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο.
Συνοψίζοντας, το νεότερο δημιούργημα της Skeleton Crew Studio αποτελεί μία δήλωση στασιμότητας για το στούντιο. Παρότι παρουσιάζει μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία, δεν καταφέρνει να ξεφύγει από το niche του είδους, αλλά ούτε και να κοιτάξει ισάξια τις βασικές πηγές έμπνευσης του. Αυτό, σε συνδυασμό με την απογοητευτική ιστορία και την ανικανότητα της ομάδας ανάπτυξης να προσφέρει το κάτι παραπάνω στον τομέα του world building, κατατάσσει το Olija ως μία μέτρια κυκλοφορία, σε έναν απέραντο ωκεανό εξαίσιων indie παραγωγών.