Με τις indie παραγωγές να έχουν εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό με το πέρασμα των χρόνων, τόσο από απλές ιδέες μέχρι και διάφορες πειραματικές κυκλοφορίες, αρκετές εταιρείες ανάπτυξης προσπαθούν να θέσουν νέα σχεδιαστικά όρια στην βιομηχανία. Μια από αυτές είναι και η Bombservice με τον νεότερο τους action τίτλο. Ο λόγος για το Minoria, ένα action-platformer παιχνίδι με light metroidvania στοιχεία. Ως πνευματικός διάδοχος του εξαιρετικού Momodora: Reverie Under the Moonlight, το Minoria προσπάθει να επαναλάβει την επιτυχία του προκατόχου του με κυριότερη αλλαγή αυτή του δισδιάστατου παρουσιαστικού σε 2.5/3D. Ελάτε να δούμε εάν η προσπάθεια του Bombservice εντυπωσιάζει ή απλά αποτελεί έναν ακόμη αδιάφορο metroidvania τίτλο.
Τα γεγονότα του Minoria, διαδραματίζονται το μακρινό 1203, όπου η διεξαγωγή μιας απαγορευμένης τελέτης υπήρξε η αφορμή για την εκκίνηση ενός πολέμου μεταξύ του βασιλείου της Ramezia και των μαγισσών της χώρας. Η πρωταγωνίστρια μας, μοναχή Semelia καλείται από την εκκλησία του βασιλείου για να εξολοθρεύσει τις μάγισσες που έχουν απαγάγει το πολυτιμότερο μέλος της βασιλικής οικογένειας. Στο σύνολο της, η γραφή της ιστορίας παρουσιάζει ελάχιστες αξιοσημείωτες στιγμές και δυστυχώς το σκηνοθετικό κομμάτι δεν βοηθάει στην ενίσχυση της εξιστόρησης. Εκτός αυτού, η ανάπτυξη τόσο των κεντρικών και μη χαρακτήρων όσο και των αρχηγών που θα συναντήσουμε είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα λυπηρό καθώς το gothic setting θα μπορούσε να επωφεληθεί αρκετά από μια ενδιαφέρουσα γραφή και μερικές συγκεκριμένες πινελιές lore που συναντάμε σε τίτλους όπως Hollow Knight.
Παρότι η ιστορία δεν ενθουσίαζει, η εμπειρία του Minoria σώζεται σε μεγάλο βαθμό από τον χειρισμό του. Ως action-platformer τίτλος, τα δύο βασικότερα στοιχεία του έχουν τοποθετηθεί με ακριβεία καθώς η κάθε κίνηση από τις βασικές επιθέσεις, τα parries και τα άλματα πραγματοποιείται απευθείας χωρίς οποιαδήποτε καθυστέρηση. Εκτός αυτού ο έλεγχος της πρωταγωνίστριας τόσο στο έδαφος όσο και εναέρια είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικός με αποτέλεσμα ο κάθε θάνατος να αποτελεί καθαρό λάθος του παίκτη.
Μιλώντας για θανάτους, αρχικά ο τίτλος θα σας φανεί υπερβολικά δύσκολος καθώς δεν θα χρειαστούν παραπάνω από τρία χτυπήματα για να σταλθείτε στο προηγούμενο checkpoint. Η υψηλή δυσκολία ισορροπείται από την άμεση χρήση των health potions, την έλλειψη κάποιας μπάρας αντοχής και την προβλέψιμη συμπεριφορά των εχθρών, η ποικιλία των οποίων είναι ικανοποιητική για την συνολική διάρκεια των 8+ ωρών που προσφέρει ο τίτλος.
Για περαιτέρω εκμετάλλευση των συστημάτων, μπορείτε να αξιοποιήσετε τις διαφορές ενεργητικές και παθητικές ιδιότητες που μπορούν να αγοραστούν από τους 4 διαφορετικούς πωλητές. Αυτές κυμαίνονται από μακρινές επιθέσεις, βελτιώσεις όπλων με την χρήση στοιχείων (φωτιά, πάγο, ηλεκτρισμό) μέχρι και σταδιακή ανάρρωση ζωής ή υψηλότερα ποσοστά εμπειρίας με κάθε εξόντωση. Όπως καταλαβαίνετε, οι συνδιασμοί είναι αμέτρητοι, μια επιλογή από τους developers που εν τέλει λειτουργεί ως δίκοπο μαχαίρι καθώς ναι μεν υπάρχει η δυνατότητα για άφθονο customization αλλά απ’την άλλη εξαφανίζεται οποιουδήποτε είδους πρόκληση.
Συνεχίζοντας, ας μιλήσουμε για τον κόσμο του Minoria, την δομή του και την ατμόσφαιρα του. Ο νεότερος τίτλος του Bombservice studio ακολουθεί την ίδια σχεδιαστική προσέγγιση με τον προκάτοχό του, παρουσιάζει δηλαδή στοιχεία metroidvania. Σε αντίθεση όμως με τίτλους όπως Castlevania: Symphony of the Night, Blasphemous κ.α. πρόκειται για μια πιο light προσπάθεια, καθώς δεν υπάρχει η δυνατότητα για εξερεύνηση πολλαπλών περιοχών ταυτοχρόνως και συνήθως η πρόοδος επιτυγχάνεται μέσω μόνο μιας κατεύθυνσης. Το κεντρικό metroidvania στοιχείο προέρχεται από τις διάφορες κλειδωμένες πόρτες που θα συναντήσετε νωρίς στον τίτλο, οι οποίες δυστυχώς ξεκλειδώνουν μέσω της προόδου της ιστορίας και όχι μέσω κάποιας φυσικής ανακάλυψης στον κόσμο.
Σε χαμηλά επίπεδα κινείται επίσης και ο σχεδιασμός των πιστών. Ένα ποσοστό που ξεπερνάει το 30% αποτελούν μόνο τα επαναλαμβανόμενα δωμάτια με κάποιου είδους αλλαγής skin. Ακόμη, παρότι έχουμε 4 διαφορετικές περιοχές, δεν έχει γίνει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια για διαφοροποίηση τους, εκτός του οπτικού τομέα που ώρες ώρες μπορεί να εντυπωσιάσει. Την ίδια φιλοσοφία ακολουθούν και τα διάφορα collectibles, τα οποία χωρίζονται σε μόλις 2 διαφορετικά είδη και είναι τοποθετημένα στα πιο προβλέψιμα σημεία του χάρτη. Ας μην έφτανε αυτό, λόγω της αδιάφορης δομής, επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό και η θέληση για εξερεύνηση, η οποία εν τέλει δεν έχει να προσφέρει κάτι αξιοσημείωτο.
Το ατμοσφαιρικό κομμάτι είναι με διαφορά ο πιο δυνατός τομέας από το trifecta δομής, σχεδιασμού και ατμόσφαιρας. Αυτό είναι εμφανές από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, κυρίως λόγω της φανταστικής μουσικής υποκρουσης που συνοδεύει την κάθε περιοχή, προσδίδοντας στην κάθε μία από αυτές την δικιά της, μοναδική αίσθηση. Φυσικά, σημαντικό ρόλο κατέχει και ο οπτικός τομέας, από το ιδιαίτερο art style μέχρι και τους μαγευτικούς φωτισμούς που ομορφαίνουν την κάθε γωνιά του βασιλείου.
Στο ίδιο υψηλό βαθμό, τοποθετούνται και τα ποίκιλα animations. Από τις βασικές και δευτερεύουσες κινήσεις της Semelia και τους ιδιόμορφα animated εχθρούς, μέχρι τα κοντινά facial animations κατά την διάρκεια των cutscenes, οι developers του Bombservice studio έχουν πετύχει σίγουρα τον στόχο τους. Επιπλέον έπαινοι αξίζουν στην ομάδα ανάπτυξης, καθώς πρόκειται για την πρώτη 2.5/3D απόπειρά τους. Οι κυριότερες ελλείψεις στον τομέα του animation προέρχονται από την στασιμότητα του background και του foreground. Θα ήταν ενδιαφέρον σε ένα πιθανό σίκουελ, να βλέπαμε περισσότερη κίνηση στα περιβάλλοντα όπως μας έχει συνηθίσει το Ori and the Will of the Wisps.
Έχοντας εξαντλήσει τις περισσότερες πτυχές του τίτλου, έφτασε η στιγμή να να μιλήσουμε για τον τεχνικό τομέα του. Ξεκινώντας από τα βασικά, ο οπτικός τομέας όπως προείπαμε είναι ιδανικός και βοηθάει αρκετά στην ενίσχυση της αποπνικτικής ατμόσφαιρας. Το framerate μένει κλειδωμένο στα 60 καρέ το δδευτερόλεπτο, όπως και είναι λογικό για παιχνίδι τέτοιου βεληνεκούς, ενώ η ανάλυση του προσδίδει κρυστάλλινο αποτέλεσμα τόσο σε ένα απλό PS4 (1080p) όσο σε ένα PS4 Pro (native 4K).
Ο ακουστικός τομέας, εάν εξαιρέσουμε την μουσική επένδυση, υποφέρει σε διάφορα σημεία. Για παράδειγμα τα ηχητικά εφέ φαντάζουν περισσότερο βγαλμένα από έναν 8/16bit τίτλο, πάρα από ένα καλογυαλισμένο 2.5/3D metroidvania. Δεν μιλάμε μόνο για 1-2 ηχητικά εφέ που ενοχλούν αλλά σχεδόν οποιαδήποτε πηγή ήχου, από τις βασικές επιθέσεις, τις χρήσεις αντικειμένων και τους ήχους επιθέσεων των bosses. Όποτε ναι, συνολικά ο τεχνικός τομέας ναι μεν εντυπωσιάζει σε μερικές πτυχές όπως είναι τα γραφικά αλλά σε αυτές που δεν ανταποκρίνεται των προσδοκιών, απογοητεύει σε υψηλό βαθμό.
Επιλογικά, το Minoria δεν αποτελεί το λαμπρότερο metroidvania εκεί έξω. Παρότι, ο οπτικός τομέας, η μουσική υπόκρουση και το σύστημα μάχης είναι τα δυνατότερα χαρτιά του, οι υπόλοιποι τομείς καταλήγουν να παρουσιάζονται ως αρκετά επιφανειακοί και σχεδιαστικά, άστοχοι. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρόκειται για ένα unplayable παιχνίδι, αντιθέτως, η οκτάωρη εμπειρία θα γεμίσει ευχάριστα το πρόγραμμα σας, εφόσον φυσικά είστε πρόθυμοι να προσπεράσετε τα όποια θέματα και δεν αναζητάτε κάτι πιο φιλοσοφημένο στο είδος των metroidvania.
