Το Lost Sphear είναι ένα turn based J-RPG στα χνάρια των παλιών κλασικών τίτλων του είδους που αγαπήσαμε σε προηγούμενες εποχές. Το studio πίσω από το Lost Sphear δεν είναι άλλο από το σχετικά νέο studio της Squeare Enix, Tokio RPG Factory. Μετά την επιτυχία του πρώτου τους τίτλου I am Setsuna ήταν φυσικό να συνεχίσουν την παραγωγή τίτλων με το ίδιο στυλ και μοτίβο. Στο παιχνίδι ακολουθούμε έναν νέο με το όνομα Kanata καθώς αυτός και η παρέα του πρέπει να λύσουν το μυστήριο με τα αντικείμενα στο κόσμο του που γίνονται “Lost”(χάνονται). Μια μέρα σαν όλες της άλλες ξεκινάει στη πόλη του Kanata την Elgarthe που θα καταλήξει να είναι και η πιο περίεργη απ’ όλες. Ξαφνικά ένα φαινόμενο απλώνεται στην πόλη. Ο ήρωας μας και η παρέα του ανακαλύπτουν ότι μέρη και αντικείμενα χάνονται και παίρνουν τη μορφή λευκής ομίχλης. Έτσι ξεκινάει η περιπέτεια τους να σώσουν τον κόσμο που εξαφανίζεται σταδιακά. Από άποψης σεναρίου δεν έχουμε κάτι το ιδιαίτερο. Η ιστορία είναι απλά ενδιαφέρουσα όσο χρειάζεται για να προχωρήσει η δράση. Δεν με καθήλωσε αλλά δεν με άφησε και αδιάφορο.
Όπως ανέφερα ο τίτλος είναι ένα turn based RPG οπότε το σύστημα μάχης είναι ένα από τα στοιχεία που πρέπει να πετύχει. Αυτή τη φορά σε αντίθεση με το I am Setsuna είναι πιο action και σου δίνει τη δυνατότητα να κινήσεις τον χαρακτήρα κατά τη διάρκεια της μάχης όταν είναι η σειρά σου να επιτεθείς. Με αυτό τον τρόπο το παιχνίδι σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς, όχι μόνο τη κίνηση με την οποία επιτεθείς αλλά και τη στρατηγική που θα ακολουθήσεις. Υπάρχουν πολλές επιθέσεις που ο τρόπος που θα στηθείς παίζει καθοριστικό ρόλο στο ζημιά που θα προκαλέσεις σε έναν ή πολλαπλούς αντιπάλους.
Κατά τη διάρκεια της μάχης χειρίζεται όλο το party που έχεις στη διάθεση σου και πρέπει να μάθεις τις κινήσεις και τις ιδιαιτερότητες τους ώστε να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η δυσκολία στη μάχη είναι σε φυσιολογικά επίπεδα και ίσως της πρώτες ώρες ενασχόλησης φανεί πολύ εύκολη και βαρετή. Να είστε σίγουροι όμως πως όσο προχωράει το παιχνίδι οι εχθροί γίνονται όλο και περισσότερο δύσκολοι οπότε πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Το παιχνίδι σας επιτρέπει να προσπεράσετε τους διαλόγους σε fast forward και δε χρειάζεται να βλέπετε τα ίδια και τα ίδια, ειδικά όταν προσπαθήσετε μια μάχη αρκετές φορές. Υπάρχει και ένα απλό σύστημα party chat μεταξύ των χαρακτήρων που σας βοηθάει μέσα από έξυπνους διαλόγους να θυμηθείς το επόμενο σου objective.
Τα γραφικά του παιχνιδιού δεν έχουν να μας πουν κάτι το ιδιαίτερο. Η παλέτα χρωμάτων είναι αρκετά έντονη και ο κόσμος του φαίνεται ζωντανός. Φυσικά ο σκοπός των δημιουργών ήταν να χτυπήσουν το retro συναίσθημα κάτι που το πετυχαίνουν και με το παραπάνω. Τα πάντα θυμίζουν RPG των 90s. To top down view της δράσης ή μουσική και οι ήχοι του παραπέμπουν σε μια ωραία ξέγνοιαστη εποχή των video games. Η ατμόσφαιρα του σε συνεπαίρνει και οι μελωδίες του αρκετά ατμοσφαιρικές, αν και σε αρκετά σημεία είναι λίγο ενοχλητικές. Ειδικά όταν βρίσκεσαι σε μία περιοχή για αρκετή ώρα και το μουσικό θέμα παίζει στο repeat αισθάνεσαι σαν σε “Ιαπωνικό βασανιστήριο”. Ταξιδεύοντας στο κόσμο του παιχνιδιού μέσα από το χάρτη παρατηρείς ότι δεν υπάρχουν μάχες σε αυτον. Το μόνο που βρίσκεις είναι κάποια αντικείμενα που μπορείς να συλλέξεις. Οι πόλεις φαίνονται παρόμοιες τα καταστήματα είναι όλα ίδια με λίγες παραλλαγές στα χρώματα. Ενώ τα dungeons είναι γραμμικά και περιέχουν στοιχειώδη παζλ κάτι που τα καθιστά μονότονα. Θα ήθελα να υπάρχουν περισσότερα για εξερεύνηση. Ο κόσμος του μοιάζει άδειος και δε σε προκαλεί να τον εξερευνήσεις καθόλου.
Παρόλο που η εξερεύνηση δεν παίζει τεράστιο ρόλο, το να χάσεις τον δρόμο σου στο κόσμο του παιχνιδιού είναι πολύ συνηθισμένο. Ειδικά αν αφήσεις το παιχνίδι και το πιάσεις μετά από ώρες δε γίνεται να θυμάσαι που πρέπει να πας. Δεν υπάρχει κανένα log για το επόμενο objective σου. Ούτε στον χάρτη σου δείχνει το σημείο ενδιαφέροντος. Το μόνο που ελπίζεις είναι να συζητήσεις με το party σου και ίσως βγάλεις άκρη από τα συμφραζόμενα αλλά δεν είναι πάντα σαφές. Κάτι που παρατήρησα τις πρώτες ώρες της ενασχόλησης μου είναι η απουσία side quest. Ναι θα βρεθείς αρκετές φορές να κάνεις αποστολές που δεν έχουν σχέση με το κύριο κορμό του σεναρίου αλλά δεν τις δίνει σαν επιλογή και τις ενσωματώνει στο main quest.
Γενικά το Lost Sphear υποφέρει από την ίδια του τη μετριότητα. Είναι ένας καλός τίτλος που όμως δε προσφέρει τίποτα το ξεχωριστό. Είναι μία πολυχρησιμοποιημένη συνταγή που εκτελέστηκε μέτρια. Αν είχε ένα καλύτερο σενάριο και κατάφερνε να ξεπεράσει τα προβλήματα που προανέφερα θα μιλούσαμε για έναν instant classic τίτλο.
