Φαίνεται πως η RGG Studio έχει αποφασίσει πλέον να καθιερώσει την κυκλοφορία κάποιου spin-off τίτλου ανάμεσα στα βασικά κεφάλαια του franchise των πάλαι ποτέ Yakuza. Έτσι, το Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii είναι ένα παιχνίδι που ακολουθεί το περσινό, γιγαντιαίο Infinite Wealth και φυσικά πρόκειται για ένα παιχνίδι πολύ μικρότερης κλίμακας, κάτι σαν το προπέρσινο The Man Who Erased His Name. Παράλληλα, είναι η πρώτη φορά από το εκπληκτικό Yakuza 0 του 2017 που ο “τρελάκιας” Goro Majima αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, με τους Kiryu και Ichiban να παροπλίζονται προς το παρόν. Τα καταφέρνει εξίσου καλά;
Βρισκόμαστε έξι μήνες μετά τα γεγονότα του Infinite Wealth, με τη δράση να παραμένει εκτός Ιαπωνίας. Το παιχνίδι ξεκινά με το κύμα να ξεβράζει τον Majima σε μία παραλία της Χαβάης, με το πρώην αφεντικό της ιαπωνικής μαφίας να έχει πάθει αμνησία. Χωρίς να θυμάται το παρελθόν και πως ή γιατί η μοίρα τον έφερε στη Χαβάη, ο Majima θα πρέπει να βασιστεί στην καλοσύνη του νεαρού Noah για να βρει τα πατήματά του και να ανακαλύψει τον εαυτό του. Σύντομα, ο πρωταγωνιστής μας θα βρεθεί να ηγείται ενός πειρατικού καραβιού και να συλλέγει πλήρωμα προς αναζήτηση ενός μυθικού θησαυρού, με μέλη της Γιάκουζα, αλλά και άλλους πειρατές να μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδιά του. Ναι, δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα, αλλά μάλλον το είχατε υποψιαστεί από τον διόλου διακριτικό τίτλο.
Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι με το διακύβευμα του Infinite Wealth. Όσο φανταχτερά κι αν είναι τα σκηνικά γύρω από το πειρατικό concept του τίτλου, το σενάριό του είναι πολύ μικρότερης κλίμακας και μία αρκετά πιο προσωπική ιστορία του Goro. Μιλάμε για μία βασική ιστορία που διαρκεί το πολύ 15 ώρες και δυστυχώς δεν είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες που μας έχει δώσει η σειρά. Οι πρώτες ώρες του, συγκεκριμένα τα 2 από τα 5 συνολικά κεφάλαια, κυλούν αργά και χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις, ενώ και στη συνέχεια παρατηρούνται συχνές διακοπές της ροής με αχρείαστες, επαναλαμβανόμενες μάχες. Σε ένα παιχνίδι της κλίμακας του Infinite Wealth ίσως να περνούσε απαρατήρητο, εδώ όμως το dragging βγάζει μάτι.
Ευτυχώς, τα πάντα οδηγούν σε ένα καλοζυγισμένο φινάλε, που καταφέρνει ταυτόχρονα να κλείσει εντυπωσιακά το σενάριο του Pirate Yakuza και να δικαιολογήσει τη θέση του σε ολόκληρο το franchise, δίνοντάς μας ενδείξεις και για τη συνέχεια του. Ενδιάμεσα σε όλα αυτά θα έρθουμε σε επαφή με ένα πολυπληθές cast χαρακτήρων, με τους περισσότερους να είναι εντελώς νέοι και με λιγότερους να επιστρέφουν από το (βαθύ) παρελθόν των Yakuza. Το ενδιαφέρον εδώ είναι το μεράκι που έχει δοθεί στα voice-overs, τόσο στην ιαπωνική, όσο και στην αγγλική γλώσσα. Ήταν η πρώτη φορά, κυρίως εξαιτίας του μη ιαπωνικού setting, που βίωσα κάποιες ώρες με ντουμπλάρισμα στις φωνές και ομολογουμένως δεν ήξερα ποια ήταν η καλύτερη επιλογή. Επί προσωπικού, πάντα προτείνω την ιαπωνική γλώσσα στα Like a Dragon, εδώ όμως και τα αγγλικά φαντάζουν να ταιριάζουν…ταμάμ.
Ενδιάμεσα από τη βασική ιστορία προφανώς συναντούμε τα πατροπαράδοτα ποιοτικά substories, 31 τον αριθμό αυτή τη φορά, σαφώς λιγότερα απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει, αν και συμπληρώνονται από άλλες δραστηριότητες που θα αναφέρουμε παρακάτω. Τα substories έχουν κυρίως έναν κωμικό προσανατολισμό, όπως άλλωστε και η βασική ιστορία, ενώ λαμβάνουν όλα χώρα στη Χονολουλού, το βασικό setting δηλαδή και του Infinite Wealth. Παρότι διασκεδαστικά στην πλειοψηφία τους, δεν μπορώ να μην αναφέρω πως υπήρξαν στιγμές που ένιωσα πως το παιχνίδι το παρακάνει με την εμμονή του στην κωμωδία. Εννοείται πως το over-the-top και η υπερβολή είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σειράς, όμως εδώ αυτή η νοοτροπία δεν παύει λεπτό, κάτι που ένιωσα πως με κούρασε ανά σημεία.
Κάτι ακόμη που επανέρχεται είναι το brawler σύστημα μάχης, κάτι που είχαμε δει και στο προηγούμενο spin-off, The Man who Erased his Name. Φαίνεται πως οι ενδιάμεσες κυκλοφορίες θα διατηρήσουν αυτό το ύφος, με τα mainline παιχνίδια να παραμένουν στο turn-based combat. Ο Majima έχει 2 διαφορετικά στυλ μάχης, με το ένα να είναι η κλασσική του εικόνα με το στιλέτο, ενώ το νεοφερμένο Sea Dog στυλ του δίνει 2 σπαθιά (και ένα grapple hook) και σίγουρα απευθύνεται σε μεγάλα πλήθη αντιπάλων. Βρήκα και τα 2 στυλ εξίσου χρήσιμα, ανάλογα την περίσταση, αν και ομολογουμένως το Sea Dog είναι σαφώς πιο διασκεδαστικό. Επιμένω πως οι μισές σχεδόν μάχες του παιχνιδιού θα έπρεπε να έχουν “κοπεί”, τουλάχιστον όμως παραμένουν διασκεδαστικές.
Προφανώς και αυτό που διαχωρίζει τον εν λόγω τίτλο από όσα προηγήθηκαν, είναι η ευκαιρία να γίνουμε καπετάνιοι ενός πειρατικού πλοίου εν ονόματι Goromaru. Ο τομέας αυτός έχει δεχθεί εξαιρετική φροντίδα από την Rya Ga Gotoku, όπως αποδεικνύει η λεπτομέρεια σε όλα τα αντίστοιχα gameplay συστήματα. Όσον αφορά τη μάχη, έχουμε φυσικά μια arcade προσέγγιση, όπου πρώτα θα πρέπει να επικρατήσετε σε ναυμαχίες, αξιοποιώντας τα κανόνια του Goromaru κι έπειτα να πραγματοποιήσετε ρεσάλτο στο αντίπαλο πλοίο και να κατατροπώσετε τους αντιπάλους. Εννοείται πως τα πάντα είναι παραμετροποιήσιμα, από την ποιότητα των κανονιών, μέχρι την ανθεκτικότητα του Goromaru και το πλήθος των μελών του πληρώματος που θα πηδήξει στο αντίπαλο καράβι.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να στρατολογήσετε άτομα για το πλήρωμα, με τον πιο “αναίμακτο” να είναι μάλλον η ολοκλήρωση των substories. Έπειτα, σας δίνετε η δυνατότητα να αναθέσετε ρόλους στους συντρόφους σας, τοποθετώντας τους σε αντίστοιχες κατηγορίες, με τα στατιστικά και το επίπεδο του καθενός να τους καθιστούν λιγότερο ή περισσότερο ταιριαστούς για κάποιο πόστο. Εφόσον το πλήρωμα και το πλοίο φτάσουν στα επιθυμητά επίπεδα, το παιχνίδι προσφέρει διάφορες πειρατικές παράπλευρες δραστηριότητες, όπως το κυνήγι και την εξολόθρευση Pirate Captains ή τη συμμετοχή σε ένα Κολοσσαίο για πειρατές, με μάχες ολοένα αυξανόμενης δυσκολίας. Επιπλέον, ο χάρτης του παιχνιδιού, χωρισμένος σε μικρότερες περιοχές, προσφέρει πρόσβαση σε νησάκια που περιλαμβάνουν θησαυρούς κι άλλα μυστικά για τους completionists.
Μπορεί το Pirate Yakuza in Hawaii να φαντάζει το πιο “skippable” παιχνίδι της σειράς εδώ και καιρό, αυτό όμως δεν το αποτρέπει από το να είναι μία από τις πιο διασκεδαστικές περιπτώσεις της χρονιάς ως τώρα. Σίγουρα όσοι αναζητούν 15-20 ώρες παλιάς καλής δράσης Yakuza θα ικανοποιηθούν, είναι όμως η πρώτη φορά που το σενάριο δεν φαντάζει το δυνατότερο κομμάτι της εμπειρίας. Εκεί είναι που η πειρατική φύση του τίτλου καταφέρνει να λάμψει και προσφέρει, μαζί πάντα με τις ιδιαιτερότητες του Majima, κάποια πολύ ευφάνταστα και αστεία σκηνικά, που αξίζουν την προσοχή σας.
Ευχαριστούμε τη Zegetron για την παροχή του κωδικού για τις ανάγκες του review.
