Μετά από ακόμη 4(!) μήνες αναμονής το Life is Strange 2 επιστρέφει με το τρίτο του επεισόδιο, Wastelands. Μετά το ενθουσιώδες ξεκίνημα του Roads και τη – σχετική – νηνεμία του Rules ( τα reviews των οποίων μπορείτε να βρείτε κάνοντας κλικ στο αντίστοιχο επεισόδιο ) η ιστορία των αδερφών Diaz συνεχίζεται και η Dontnod επιδιώκει φυσικά να κρατήσει το ενδιαφέρον, για μία σεζόν που ξεκίνησε τον περασμένο Οκτώβριο και θα ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο(!), αμείωτο. Για ακόμη μία φορά να τονίσω πως το παρόν κείμενο απευθύνεται μόνο σε όσους έχουν ήδη ολοκληρώσει τα 2 προηγούμενα επεισόδια, καθώς περιέχει κάποια spoilers.
Η ιστορία ξεκινάει 2 περίπου μήνες μετά τα γεγονότα του δευτέρου επεισοδίου, με τα 2 αδέρφια να έχουν αφήσει πίσω τους τη θαλπωρή και τη ζεστασιά του σπιτιού των παππούδων τους και να ζούνε πλέον σε έναν καταυλισμό, μία κατασκήνωση αν θέλετε. Στον ίδιο καταυλισμό ζουν κάποιοι χαρακτήρες που γνωρίσαμε στο Rules, συγκεκριμένα η Cassidy και η παρέα της, οι οποίοι μαζί με τα αδέρφια εργάζονται σε μία φάρμα στην οποία καλλιεργείται παράνομα χόρτο, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην, με τον Sean να μαζεύει φυσικά τα χρήματα έτσι ώστε να μπορέσουν αυτός και ο Daniel να ταξιδέψουν στη γενέτειρα του πατέρα τους, το Μεξικό. Η Dontnod αφήνει για ακόμη μία φορά την ιστορία να αναπνεύσει και προσφέρει λίγες ουσιαστικές συγκινήσεις προς το τέλος του επεισοδίου. Κάποιοι θα θεωρήσουν πως η συγκεκριμένη επιλογή για δεύτερο σερί επεισόδιο είναι εσφαλμένη, αλλά η αλήθεια είναι πως το studio κάνει πολύ καλή δουλειά στην εξέλιξη της δυναμικής μεταξύ των 2 αδερφών, αλλά κυρίως μεταξύ αυτών και των υπόλοιπων κατοίκων της κατασκήνωσης. Φυσικά, οι – για ακόμη μία φορά – καλογραμμένοι διάλογοι συνεισφέρουν τα μέγιστα στην ανάπτυξη των σχέσεων του καταυλισμού, αφού αμέσως αμέσως ο παίκτης νιώθει πως ενδιαφέρεται να μάθει το background των παιδιών της κατασκήνωσης και για το πως έφτασαν εκεί.
Φυσικά, η αλληλεπίδραση με τόσους δευτερεύοντες χαρακτήρες επιφέρει αλλαγές στη σχέση των αδερφών Diaz. Ο μικρός Daniel, ο οποίος δεν έχει μάθει ακόμα να κατευνάζει τις δυνάμεις του, αλλά και την ίδια του την παιδική φύση, βλέποντας τον αδερφό του να απομακρύνεται από αυτόν, αντιδρά και αποζητά την ανεξαρτησία του. Η αλήθεια είναι πως αυθορμήτως και με αφέλεια προσπάθησα να συνάψω σχέσεις με συνομίληκους του Sean, να τον κάνω να δεθεί, να ανοιχτεί και να αφήσει για λίγο στην άκρη τα προβλήματα που τον κυνηγούν, οθώντας έτσι τον – ώρες ώρες ανυπόφορο – Daniel να είναι αρνητικά προδιατεθειμένος απέναντι στον αδερφό του. Μάλιστα, από ένα σημείο και μετά ένιωθα, παρά τις προσπάθειες μου, ανήμπορος να αλλάξω τη ροή της ιστορίας, κάτι που όμως ήταν αντίθετο στις επιλογές που έκανα. Κατατάσσω το συγκεκριμένο στα αρνητικά, καθώς σε ένα παιχνίδι που διαμορφώνει την ίδια του την ιστορία μέσα από τις επιλογές του παίκτη, ένιωσα πως αρκετές φορές μου δινόταν μόνο η ψευδαίσθηση της επιλογής και δεν ήμουν ικανός να αλλάξω τα τεκταινόμενα. Ευτυχώς, ορισμένες επιλογές οδηγούν σε πραγματικά δυνατές σεναριακές στιγμές και κορυφώνουν σε ένα κλασσικό φινάλε επεισοδίου Life is Strange, που σε κάνει να αδημονείς για τη συνέχεια.
Κάπου εδώ όμως θα ήθελα για μία ακόμη φορά να απονείμω τα εύσημα στην Dontnod, για τον τρόπο που χειρίζεται ευαίσθητα ζητήματα, όπως η εφηβική σεξουαλικότητα, η οποία αφήνει έντονο το στίγμα της στον Sean, κατ’ επιλογή του παίκτη φυσικά. Δεν θα ήθελα να πω περισσότερα που ίσως αποτελέσουν spoiler, αλλά είναι ξεκάθαρη η ωριμότητα του studio στην ενσωμάτωση τέτοιων ζητημάτων στον πυρήνα της ιστορίας. Μην ξεχνάμε άλλωστε τα ξεκάθαρα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα που η Dontnod κατάφερε να περάσει διακριτικά στο πρώτο επεισόδιο, ενώ από τότε και τα επόμενα 2 επεισόδια φρόντισαν να καταπιαστούν με ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα, όπως η οικογένεια, η εφηβεία και η σεξουαλικότητα. Η εταιρεία δεν φοβάται να “ακουμπήσει” πάνω σε ιδιαίτερες καταστάσεις και να πείσει τον παίκτη να επενδύσει συναισθηματικά σε αυτές. Μακάρι κι άλλα studios να ακολουθήσουν το παράδειγμα και να ασχοληθούν με τέτοια ευαίσθητα ζητήματα με αντίστοιχη λεπτότητα.
Μπορεί το ένα συναίσθημα που ένιωσα μετά το τέλος του επεισοδίου να ήταν η προσμονή για το τέταρτο επεισόδιο, κυρίως εξαιτιάς του σοκαριστικού φινάλε, το άλλο όμως συναίσθημα συνοψίζεται σε 3 μόλις λέξεις. “Αυτό ήταν όλο;”. Με την Dontnod να έχει επιλέξει τετράμηνα κενά ανάμεσα στα επεισόδια, είναι δύσκολο να ικανοποιηθεί η δίψα του παίκτη με ένα επεισόδιο όπως το Wastelands. Η ουσιαστική του διάρκεια είναι αρκετά μικρή, με τις αλληλεπιδράσεις με τους δευτερεύοντες χαρακτήρες και το περιβάλλον να είναι αυτές που φέρνουν τη διάρκεια σε φυσιολογικά επίπεδα. Φυσικά, οι περισσότεροι που θα ασχοληθούν με το παιχνίδι θα προβούν στις εν λόγω αλληλεπιδράσεις, αλλά μιλάμε για κάτι τελείως προαιρετικό, που δεν συνεισφέρει και κάτι στην ιστορία. Παράλληλα, το gameplay του επεισοδίου είναι στην πράξη ελάχιστο, με μεγάλο μέρος του να ξοδεύεται, φέρνοντας εις πέρα θελήματα στον καταυλισμό και τη δουλειά, που μόνο διασκεδαστικά δεν τα λες. Σίγουρα, σε παιχνίδια της φύσεως του Life is Strange κάνουμε τα στραβά μάτια όταν το gameplay δεν είναι στο επίκεντρο, αλλά στο Wastelands το ουσιαστικό gameplay είναι ελάχιστο.
Τεχνικά, το Wastelands δεν διαφέρει από ένα συνηθισμένο επεισόδιο Life is Strange. Περιβάλλεται από το συνηθισμένο όμορφο, πολύχρωμο εικαστικό, περιέχει κάποια λεπτομερή περιβάλλοντα, έχοντας φυσικά τα γνωστά θεματάκια με τα textures και τα pop-ups, αλλά όχι κάτι που χαλά την εμπειρία, όπως συνέβαινε με τον ήχο στο Rules. Το soundtrack του παιχνιδιού είναι για ακόμη μία φορά εξαιρετικό και ξεχωρίζει στις σκηνές που του δίνεται η ευκαιρία.
Συνοψίζοντας, το Wastelands είναι το δεύτερο σερί, σχετικά ήρεμο από εξελίξεις, επεισόδιο. Η επένδυση στους χαρακτήρες και η σχέση των αδερφών Diaz βρίσκονται και πάλι στο προσκήνιο, ενώ το φινάλε προμηνύει δραστικές εξελίξεις στο επόμενο επεισόδιο. Η Dontnod καταπιάνεται με ένα ακόμη ευαίσθητο ζήτημα και το κάνει με χαρακτηριστική κομψότητα, αλλά η αλήθεια είναι πως το επόμενο επεισόδιο ( κυκλοφορεί στις 22 Αυγούστου ) οφείλει να είναι λίγο πιο πλούσιο σε εξελίξεις και ουσιαστικό gameplay. Φυσικά, ο σωστός απολογισμός θα γίνει μετά την κυκλοφορία και των 5 επεισοδίων, με το κάθε κομμάτι της ιστορία να προσθέτει και το δικό του λιθαράκι στην περιπέτεια του Sean και του Daniel.
