4 μήνες αναμονής ήταν πολλοί. Μετά το εξαιρετικό Roads, το Life is Strange 2 συνεχίζεται με το δεύτερο επεισόδιο, εν ονόματι Rules, με την Dontnod να θέλει να συνεχίσει στο μονοπάτι της επιτυχίας, έχοντας για άλλη μία φορά ως πρώτο γνώμονα τη διατήρηση του υψηλού αφηγηματικού επιπέδου που διέπει τα παιχνίδια της. Πάμε να δούμε τι καταφέρνει και σε τι αποτυγχάνει το Rules. Φυσικά, το παρόν κείμενο ενδείκνυται κυρίως για όσους έχουν ήδη ασχοληθεί με το πρώτο επεισόδιο του παιχνιδιού.
Η ιστορία ξεκινάει κάποιες εβδομάδες μετά το τέλος του Roads, με το σκηνικό να έχει αλλάξει και το τοπίο να είναι πλέον άκρως χειμωνιάτικο, με τα Χριστούγεννα προ των πυλών. Τα 2 αδέρφια, Sean και Daniel, προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους, με τον Sean να προσπαθεί να διδάξει τον μικρό Daniel να τιθασεύσει τις τηλεκινητικές του δυνάμεις. Τα 2 παιδιά αποφασίζουν να επισκεφτούν το σπίτι των γονιών της μητέρας τους, θέλοντας έτσι να βρούνε ένα καταφύγιο από το κρύο, αλλά και από τους διώκτες τους. Φυσικά, όταν φτάνουν εκεί τα πράγματα παίρνουν απροσδόκητη τροπή και οι Diaz βρίσκονται αντιμέτωποι με πιο δύσκολες καταστάσεις από το χιόνι και τον αέρα. Όπως είνα φυσικό, το Rules ρίχνει τους ρυθμούς, αφού οι εξελίξεις του προηγούμενου επεισοδίου ήταν τόσο καταιγιστικές, που μία ανάλογη πληθώρα εξελίξεων ίσως να εκτροχίαζαν τη σεζόν. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, είναι ξεκάθαρη η επιδίωξη της Dontnod να πάρει για λίγο το πόδι από το γκάζι και να επικεντρωθεί περισσότερο στην εξέλιξη της σχέσης των 2 αδερφών, κάτι που φυσικά αποτελεί “βούτυρο στο ψωμί της”. Η αλήθεια είναι στην προκειμένη περίπτωση ο ρυθμός αφήγησης είναι κάτι παραπάνω από αργός και παρότι προσωπικά δεν ενοχλήθηκα, είναι κάτι που θα ξενίσει αρκετούς. Παράλληλα, οι ουσιαστικές εξελίξεις, που πηγαίνουν την ιστορία κάποια βήματα πιο πέρα, είναι μετρημένες και κάποια segments τραβάνε περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε. Και μπορεί όπως τόνισα οι ουσιαστικές εξελίξεις να είναι λίγες, παρόλα αυτά η ιστορία παραμένει βουτηγμένη στο συναίσθημα και στην παιδική νοσταλγία, ενώ προσφέρει και 2 από τις πιο δυνατές και “δύσπεπτες” στιγμές του franchise έως τώρα. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η επανεμφάνιση του Captain Spirit από το spin-off The Awesome Adventures of Captain Spirit, με το οποίο θα συνιστούσα σε κάποιον να ασχοληθεί, πριν πέσει με τα μούτρα στο Rules, αφού σε γενικές γραμμές συνεισφέρει στην εμπειρία.
Η Dontnod κρατάει την ίδια συνταγή και στα του gameplay. Το κάθε αντικείμενο με το οποίο αλληλεπιδρά ο παίκτης φανερώνει και μία καινούρια ιστορία, η κάθε προαιρετική συζήτηση που επιλέγει κανείς να λάβει χώρα μεταξύ των 2 αγοριών δίνει βάθος στη μεταξύ τους σχέση και γενικότερα ενθαρρύνεται έντονα η περιήγηση στα περιβάλλοντα του παιχνιδιού. Σε αντίθεση με το πρώτο επεισόδιο, στο Rules τα πράγματα είναι κομματάκι διαφορετικά, αφού αυτή τη φορά τα παιδιά δεν βρίσκονται τόσο συχνά σε κίνδυνο κι έτσι ο παίκτης έχει στη διάθεση του άπλετο χρόνο να δώσει στην ιστορία τη δυνατότητα να ξεδιπλωθεί μπροστά του, χωρίς ανησυχία. Επιπλέον, η γνωστή λήψη αποφάσεων που επηρεάζουν την ιστορία, από πλευράς του παίκτη κάνει και πάλι την εμφάνιση της, μόνο που αυτή τη φορά το αντίκτυπό τους εμφανίζεται κυρίως στη σχέση μεταξύ των Sean και Daniel. Οι αποφάσεις αυτές σχετίζονται κυρίως με τον έλεγχο των δυνάμεων του Daniel και δοκιμάζουν την ηθική και την ευαισθησία του παίκτη. Γενικότερα θα μπορούσαμε να πούμε πως οι επιλογές στο συγκεκριμένο επεισόδιο έχουν σημαντικό αντίκτυπο, το οποίο όμως πρόκειται να πυροδοτήσει περισσότερες σοβαρές εξελίξεις στη συνέχεια της σεζόν, με τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματά τους να μην είναι τόσο εμφανή με την πρώτη ματιά.
Αν και συνήθως ο τεχνικός τομέας του Life is Strange δεν μας δίνει κάποιο ιδιαίτερο έναυσμα για σχόλια, είτε αρνητικά, είτε θετικά, αυτή τη φορά τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Παρά την τετράμηνη αναμονή μεταξύ των επεισοδίων, το Rules μας έρχεται συνοδευόμενο από κάποια τεχνικά προβλήματα, τα οποία δεν περίμενα να συναντήσω. Τα περισσότερα από αυτά αφορούν την ηχητική επιμέλεια, αφού παρατήρησα κάποιες στιγμές κατά τις οποίες ο ήχος λάμπει διά της απουσίας του, παρότι που τα όσα διαδραματίζονται στην οθόνη δεν συνάδουν με την απουσία αυτή. Παράλληλα, χωρίς να περιμένουμε θαύματα από πλευράς Dontnod, το lip-sync έκανε μπαμ πως δεν είχε δουλευτεί αρκετά και κάποιες φορές μου προκάλεσε μία σχετική ενόχληση. Κατά τ’ άλλα, το γνωστό, όμορφο εικαστικό των Life is Strange, καθώς και τα προσεγμένα και λεπτομερή περιβάλλοντα δίνουν για ακόμη μία φορά μία ιδιαίτερη ομορφιά στο παιχνίδι, ενώ γενικότερα τα χιονισμένα – κατά κύριο λόγο – τοπία αποτελούν τον ιδανικό καμβά για το πινέλο της Dontnod. Όσον αφορά τη μουσική, αυτή έχει μία πιο διακριτική παρουσία αυτή τη φορά, αλλά στις περιπτώσεις που απαιτείται, καταφέρνει να αφήνει το στίγμα της και να κορυφώνει το συναίσθημα.
Συνοψίζοντας, το Rules αποτελεί μία λογική συνέχεια του πρώτου επεισοδίου. Οι ρυθμοί πέφτουν και η έμφαση μεταφέρεται στη σχέση που τα 2 αδέρφια αναπτύσσουν μεταξύ τους, αλλά και με τους ανθρώπους που περιβάλλουν την περιπέτεια τους. Φυσικά, το συναίσθημα παίζει για μία ακόμη φορά πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ το Rules προσφέρει κάποιες πραγματικά έντονες στιγμές. Ο αρκετά αργός ρυθμός της αφήγησης, σε συνδυασμό με τις λίγες ουσιαστικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα, ίσως ξενίσει αρκετούς, όμως στο σύνολο του το επεισόδιο πετυχαίνει διάνα το σκοπό του. Ευελπιστούμε να μη χρειαστεί νέα, τετράμηνη αναμονή εν’ όψει του επόμενου επεισοδίου.
