Πως θα νιώθαμε αν γνωρίζαμε ότι κάθε κίνηση μας παρακολουθείται από κάμερες της κυβέρνησης; Ότι κάθε βήμα που κάνουμε ίσως και να αποβεί μοιραίο για το μέλλον μας αλλά και της οικογένειας μας; Θα λέγαμε πως αυτό φαντάζει ως μια ταινία επιστημονικής φαντασίας/τρόμου, που κανένας μας δεν θα ήθελε να βιώσει. Όσο περισσότερο αναπτύσσεται η τεχνολογία, τόσο είμαστε και πιο κοντά σε έναν απρόσωπο κόσμο όπου οι σχέσεις των ανθρώπων όλο και πιο πολύ θα κλονίζονται. Μαζί με αυτές, το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο όπως και για τον ίδιο μας τον εαυτό, θολώνει σιγά-σιγά και σταματάμε να γνωρίζουμε ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Δυστυχώς το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού δεν θα βοηθήσει έναν απροστάτευτο πολίτη την ώρα μιας κλοπής, άσχετα αν αυτό μπορεί να επηρεάσει και τους ίδιους μετέπειτα. Με μια προσπάθεια προειδοποίησης για το μέλλον πάνω στον τομέα της ελευθερίας και της ηθικής, οι Atomic Wolf δημιούργησαν το Liberated και κατ’ επέκταση το Liberated: Enhanced Edition.
To Liberated: Enhanced Edition είναι η έκδοση του παιχνιδιού που κυκλοφόρησε για τις κονσόλες και είχε επιπλέον 2 κεφάλαια μαζί με αυτά του original τίτλου. Πρόκειται για ένα side scroller, adventure shooter παιχνίδι, του οποίου οι χρωματισμοί έχουν το ύφος του noir. Το ιδιαίτερο στοιχείο που κάνει το Liberated να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα του είδους, είναι η απόδοση αυτού μέσω πολλαπλών τευχών comic. Κάθε κεφάλαιο είναι και από ένα τεύχος στο οποίο, αν εξαιρέσουμε τα cutscenes, ο παίκτης χειρίζεται τον χαρακτήρα μέσω των panel.
Το δυνατό σημείο του τίτλου είναι η ιστορία αν και κάνει λίγο χρόνο να πάρει τα “πάνω της”. Γίνεται εμφανές από τα πρώτα κιόλας λεπτά, ότι κάθε κίνηση μέσα στην πόλη καταγράφεται από αμέτρητες κάμερες, κάτι για το όποιο ευθύνεται η κυβέρνηση. Ο πρόεδρος του κράτους έχει χτίσει ένα έξυπνο AI -ή αλλιώς artificial intelligence- όπου μέσω αυτού βαθμολογούνται οι πολίτες και κάθε παράνομη κίνηση τους σημειώνεται εις βάρος τους. Όλα αυτά γίνονται με σκοπό την προστασία των ανθρώπων κατά των “ανερχόμενων εγκληματιών”, οι οποίοι σύμφωνα με το σύστημα και τους πόντους, μπορεί να μην έχουν πληρώσει εισιτήριο για τα ΜΜΜ ή ακόμα και να μην ανεβάζουν συχνά φωτογραφίες τους στα social media. Όπως καταλαβαίνουμε, υπάρχει μεγάλη πίεση της κυβέρνησης προς τους κατοίκους, οι οποίοι μπορεί να συλληφθούν από στιγμή σε στιγμή.
Φαίνεται πως έχει γίνει συνήθεια για τους περισσότερους το συγκεκριμένο καθεστώς και η κυβέρνηση έχει το πάνω χέρι. Μέσα στο πλήθος βρίσκεται και ο πρωταγωνιστής μας, ο οποίος θα έρθει σε επαφή με ένα επαναστατικό κίνημα ενάντια σε όλα αυτά. Η γενική εικόνα της ιστορίας αφορά τους επαναστάτες και την μάχη που θα δώσουν για την ελευθερία.
Βλέποντας σφαιρικά το concept της ιστορίας είναι αρκετά ενδιαφέρον θέτοντας σοβαρά ερωτήματα για το σήμερα, σε σημείο που μπορεί κάποιος να παρατηρήσει πολλές ομοιότητες. Δυστυχώς το pacing είναι ανισόρροπο σε μερικά σημεία, κυρίως στην αρχή, με αποτέλεσμα ο παίκτης να χάνει το ενδιαφέρον του. Από την μέση και έπειτα, είναι το σημείο που θα μπορούσαμε να πούμε ότι το παιχνίδι λάμπει και αποκτά πραγματικό ενδιαφέρον. Οι χαρακτήρες από την άλλη δεν λάμπουν ποτέ, με 1-2 εξαιρέσεις να κάνουν την διαφορά, ενώ οι υπόλοιποι είναι εντελώς αδιάφοροι. Οι συζητήσεις που έχουν μεταξύ τους συχνά θέλουν να δείξουν την ωμή “αμερικάνικη” γλώσσα, και το πολύ “fuck” αποκτά ένα εκνευριστικό ψευδό-edgy ύφος αντί του κλασικού Noir που άξιζε να επιτευχθεί.
Τελειώνοντας με την ιστορία, η διάρκεια του παιχνιδιού για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα είναι αρκετά μικρή με αποτέλεσμα το τέλος του να γίνεται πολύ βιαστικά. Αφήνοντας πολλά κενά που ούτε τα 2 bonus τεύχη δεν γεμίζουν – κάθε άλλο αφήνουν περισσότερα ερωτήματα – ο τίτλος τελειώνει πάνω που ξεκίνησε να γίνεται εθιστικά ενδιαφέρον. Αξιοσημείωτο είναι το περιεχόμενο του ενός από τα δύο επιπρόσθετα chapter, όπου δεν υπάρχει καθόλου gameplay παρά μόνο ιστορία. Αν και ενδιαφέρον add-on στο χτήσιμο της κατάστασης που βρίσκεται η πολιτεία, θα μπορούσε τουλάχιστον να προσφέρει μερικά λεπτά gameplay.
Όσο αφορά το gameplay, πρόκειται για πολύ straightforward μηχανισμούς. Ξεκινώντας με το shooting, όπως με κάθε side scroller έτσι και με αυτό, παραδίδει τίμια αυτό που αναζητάμε. Το satisfying headshot με ragdoll προγραμματισμό στον κάθε εχθρό είναι ό,τι πρέπει για να ικανοποιήσει τον οποιοδήποτε, όπως και οι stealth μηχανισμοί αν και απλοϊκοί, “κανουν την δουλειά τους”. Ενδιάμεσα από αυτά, υπάρχουν μερικοί γρίφοι που θυμίζουν το αγαπημένο από πολλούς Android/iOS παιχνίδι Infinite Loop.
Όσο satisfying και να είναι το shooting, μετά από λίγη ώρα γίνεται επαναλαμβανόμενο και δυστυχώς η κατάσταση δεν καλυτερεύει ποτέ. Ο παίκτης θα βρει τον εαυτό του να τρέχει είτε δεξιά είτε αριστερά μέχρι να τελειώσει το fighting sequence και να εμφανιστούν ξανά οι διάλογοι. Σε μια γενική εικόνα, με μερικές εξαιρέσεις, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το gameplay και ως επιφανειακό.
Προχορώντας στον τομέα της μουσικής, δεν υπήρξε ιδιαίτερη βάση σε αυτή με αποτέλεσμα να περάσει απαρατήρητη από τα αυτιά του παίκτη. Θα ήταν εξαιρετική επιλογή καθ’όλη την διάρκεια των συζητήσεων να υπήρχε ηλεκτρική κιθάρα, σαξόφωνο και ντραμς, ίσως και τρομπέτα, να “τζαμάρουν” σιγανά στο background. Μια χαμένη ευκαιρία που θα μπορούσαν να την εκμεταλλευτούν για να ταιριάξουν το noir στυλίστικό κομμάτι του παιχνιδιού.
Δεν διακρύθηκε κάποιο ιδιαίτερο λάθος στον τεχνικό τομέα, παρα μόνο ένα visual bug. Εκτός αυτού το παιχνίδι έτρεχε κυρίως στα 30 FPS προκαλώντας το αίσθημα του “ξύλινου” χειρισμού, αλλά παρ’όλα αυτά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν μια σχεδόν smooth εμπειρία.
Συνοψίζοντας, το Liberated: Enhanced Edition είναι ένα αρκετά “rough” παιχνίδι. Αν και έχει πολύ καλές προοπτικές με το concept της ιστορίας του, δυστυχώς δεν της δίνει τον χρόνο που της αξίζει να ανθίσει. Οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι αρκετά ρηχοί ή τουλάχιστον δεν τους εκμεταλλεύεται λόγω του ελάχιστου χρόνου, κάτι που και αυτό είναι εις βάρος της γενικής εικόνας. Το gameplay ακολουθεί την πιστή συνταγή του side-scroller shooter, κάτι που θα χαροποιήσει τον παίκτη, μέχρι τουλάχιστον να καταντήσει επαναλαμβανόμενο. Θα μπορούσε να γίνει επίσης καλύτερη δουλειά στην μουσική για να καταφέρει να βελτιώσει το noir ύφος που ήθελε να χτίσει.