Πριν 3 εβδομάδες είχαμε την πρώτη ευκαιρία να τα πούμε για το Kingdom Come: Deliverance II. Οι αργές πρώτες ώρες του τίτλου μας είχαν θορυβήσει, αναδεικνύοντας περισσότερες παραξενιές από αρετές. Από τότε, οι δεκάδες ώρες που που αφιερώσαμε στο πολύ-αναμενόμενο sequel ήταν αρκετές για να κάμψουν τις ανησυχίες μας και να φέρουν στην επιφάνεια τα προτερήματά του μεσαιωνικού RPG. Βεβαίως, όπως κάθε τριαντάφυλλο, έτσι και το Kingdom Come 2 έχει τα αγκαθάκια του, τα οποία όμως αφορούν κυρίως την κατάσταση του στις 4 Φεβρουαρίου, όταν και κυκλοφορεί. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Ο παίκτης αναλαμβάνει, φυσικά, το ρόλο του Henry, περίπου εκεί που τον άφησε στο τέλος του πρώτου μέρους. Ο πρωταγωνιστής μας, πάντα στο πλευρό του Hans Capon, αναλαμβάνει να μεταφέρει ένα μήνυμα στον άρχοντα Von Bergow. Όμως, στη διαδρομή, οι 2 άντρες και οι σύντροφοί τους πέφτουν θύμα ενέδρας και ο Henry τραυματίζεται βαριά. Εννοείται πως αυτή είναι η αρχή μόνο των βασάνων του νεαρού πρώην σιδηρουργού, αφού από εκεί και πέρα θα βρεθούμε μάρτυρες ενός συγκλονιστικού σεναρίου, που θα φέρει τον Henry αντιμέτωπο με κάθε λογής δυσχέρεια. Με τη χώρα να βρίσκεται χωρισμένη ανάμεσα σε επίδοξους ηγέτες και όντας στα πρόθυρα μίας ανοιχτής εμφύλιας σύρραξης, έχουμε εξ’ αρχής να κάνουμε με ένα sequel με πολύ περισσότερες φιλοδοξίες από τον προκάτοχό του. Πολυήμερες πολιορκίες, πολιτικές μηχανορραφίες, θρησκευτικοί αλληλοσπαραγμοί, αλλά και άπλετες δόσεις χιούμορ από ένα cast πληθωρικών και αξιομνημόνευτων προσωπικοτήτων συνθέτουν ένα καθ’ όλα ελκυστικό RPG, με τη βασική του μόνο ιστορία να διαρκεί 40 και πλέον ώρες!
Μη γελιέστε, κανείς δεν θα δει credits σε μόλις 40 ώρες, αφού εκτός βασικής ιστορίας έχουμε να κάνουμε με ένα γιγαντιαίο παράπλευρο υλικό, που εκτοξεύει τη διάρκεια ακόμη και στις 100 ώρες. Και εδώ τα νέα είναι άκρως ευχάριστα, αφού τα περισσότερα side quests του τίτλου είναι εκπληκτικά, έχοντας να διηγηθούν δεκάδες μικρές, αλλά τεράστιου ενδιαφέροντος, ιστορίες. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως ο τρόπος που είναι στημένες οι δευτερεύουσες αποστολές, έχοντας και άρρηκτη σύνδεση με το κεντρικό σενάριο, μας φέρνουν στο μυαλό τιτάνες του είδους, όπως το The Witcher III: Wild Hunt. Ο κόσμος του Kingdom Come: Deliverance δεν ξεχνά, έτσι κάθε ενέργεια του Henry επηρεάζει την εικόνα του σε αυτόν. Έχουμε να κάνουμε με ένα σκληροπυρηνικό RPG, που κάθε επιλογή του παίκτη μπορεί να παίξει τεράστιο ρόλο στη συνέχεια, κάτι που πολλές φορές διαπιστώσαμε με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Μία απλή επιλογή σας μπορεί να παρακάμψει ολόκληρα main quests, να οδηγήσει στο χαμό βασικών χαρακτήρων ή να σας αναγκάσει να προβείτε σε όχι και τόσο αξιότιμες ενέργειες για να τα βγάλετε πέρα. Θα πούμε απλώς πως το δίπτυχο του save-load έγινε ο καλύτερος μας φίλος σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Δυστυχώς, δεν είναι όλα ρόδινα, αφού μάλλον ανήκουμε στους άτυχους που βρεθήκαμε αντιμέτωποι με bugs σε σημαντικές αποστολές, που αναμενόμενα αποτέλεσαν εμπόδιο για την πρόοδο μας. Προς αποφυγή spoilers, θα αναφέρουμε απλώς πως ακόμη και στην επικοινωνία μας με τους ίδιους τους developers, δεν είχαν απάντηση για κάποια από τα αναπάντεχα ζητήματα που αντιμετωπίσαμε. Φανταζόμαστε πως η περίπτωση του δικού μας playthrough δεν ήταν μεμονωμένη και ελπίζουμε πως η Warhorse, που ήδη έχει κυκλοφορήσει μεγάλα patches, θα επιληφθεί της κατάστασης όσο πιο σύντομα γίνεται. Για να καταλάβετε, το πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε επηρέασε κάποιες εξελίξεις και μας έβαλε σε ένα δρόμο που αποφεύγαμε για ώρες, επηρεάζοντας αναπόφευκτα και τις επιλογές που χρειάστηκε να κάνουμε στη συνέχεια για να διορθώσουμε την κατάσταση. Μάλιστα, σε bug θα πρέπει να αποδώσουμε και την ξαφνική κυκλοθυμία των NPCs, αφού τη μία στιγμή είχαμε μία άψογη σχέση μαζί τους και την επόμενη μας έβριζαν και μας έδιωχναν από το σπίτι τους. Φυσικά και μιλάμε για πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, απλώς το αντίκτυπο των εν λόγω ζητημάτων μπορεί να είναι καθοριστικό για τη συνέχεια.
Όπως άλλωστε περιμένουν όσοι έχουν ασχοληθεί με το πρώτο παιχνίδι, η Warhorse έχει αναπτύξει ένα βαθύτατο role-playing σύστημα, που σας δίνει μυριάδες τρόπους να προσεγγίσετε καταστάσεις. Μπορείτε να επιλέξετε να κάνετε το θέλημα κάποιου ανωτέρου σας για να αποκτήσετε πρόσβαση σε έναν χώρο, μπορείτε όμως και να βασιστείτε στις ικανότητές σας στο stealth. Σας δίνεται η δυνατότητα να φτιάξετε κάποιο φίλτρο για να θεραπεύσετε έναν φρουρό και να κερδίσετε την εύνοια του, μπορείτε όμως κάλλιστα να τον πνίξετε στον ύπνο του. Δραστικό, αλλά δουλεύει. Με τον ρεαλισμό στο επίκεντρο όλων των ενεργειών του Henry, θα χρειαστεί να κάνετε μπάνιο, να βρίσκετε φαγητό, να κοιμάστε, να ακονίζετε ή να επιδιορθώνετε τα όπλα και την πανοπλία σας και ούτω καθ’ εξής, με το Kingdom Come να ξεφεύγει συχνά – πυκνά από την έννοια του video game και να πλησιάζει επικίνδυνα έναν μεσαιωνικό εξομοιωτή. Θεωρούμε πως το κλειδί στην υπόθεση είναι πως τις περισσότερες φορές ο παίκτης θα πρέπει να σκεφτεί όπως θα έπραττε στην πραγματικότητα, αντί να βασιστεί στην videogame λογική που γνωρίζουμε.
Το sequel κουβαλά μαζί του συστήματα, μερικά βελτιωμένα σε σχέση με το πρώτο μέρος, ενώ άλλα έχουν μεταφερθεί αυτούσια. Η μάχη, παραδείγματος χάριν, παρότι έχει την ίδια λογική, έχει απλοποιηθεί ελάχιστα, έχει γίνει πιο ρευστή, ενώ και οι ίδιες οι μάχες που θα συμμετέχει ο Henry είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες. Βεβαίως πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με έναν πρωταγωνιστή που δεν έχει πιάσει ποτέ σπαθί στη ζωή του. Από την άλλη, τα δύστροπα συστήματα του lockpicking και του pickpocketing παραμένουν μάλλον ανούσια περίπλοκα. Ο παίκτης μπορεί να διευκολύνει τη ζωή του, αφού όσο περισσότερο εξασκείται σε κάτι, τόσο αυξάνονται οι ικανότητές του στον συγκεκριμένο τομέα. Δεν σας κρύβουμε όμως πως όσο περισσότερο παίζαμε, τόσο περισσότερο τα accessibility options έλαμπαν διά της απουσίας τους. Ναι μεν το παιχνίδι επιθυμεί να κινείται στα όρια της εξομοίωσης, δεν θεωρούμε όμως απαραίτητο να “πετάει εκτός” όσους θέλουν να βιώσουν την ιστορία του, χωρίς να πρέπει πρώτα να ανοίξουν 50 κλειδωμένα μπαούλα για να τα καταφέρουν.
Η CryEngine παραδίδει ένα οπτικό αποτέλεσμα που σίγουρα είναι πολύ ανώτερο από αυτό που είχαμε συναντήσει στο πρώτο παιχνίδι, χωρίς να μιλάμε για κάτι στην αιχμή της τεχνολογίας. Μπορεί να μη ρίχνει σαγόνια με την παραδοσιακή έννοια, όμως ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται για έναν τίτλο με 2(!) ανοιχτούς κόσμους, αφού σεναριακά το παιχνίδι μας πηγαίνει αλλού στο δεύτερο μισό του. Τρομερή είναι η έμφαση στη λεπτομέρεια και τον γεωμετρικό σχεδιασμό, ιδίως όταν η δράση μεταφέρεται στις μεγάλες, πολυπληθείς πόλεις. Εκεί είναι που παρατηρούνται και κάποια τεχνικά ζητήματα, με αρκετό pop-in, με NPCs που ξαφνικά…διακτινίζονται, ακόμη και με κτήρια που εξαφανίζονται, αφήνοντας πίσω μόνο το περίγραμμά τους και απαιτώντας reload για να στρώσει η κατάσταση. Και πάλι, αυτές οι περιπτώσεις είναι η συντριπτική μειοψηφία, με το PS5 Pro να βοηθά πολύ στην εμπειρία που βιώσαμε. Ο τίτλος “τρέχει” σε 4K ανάλυση στα 60 fps, με το framerate να χωλαίνει σπανίως εν μέσω εκτεταμένων μαχών.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, το Kingdom Come: Deliverance II έχει κλειδώσει από τώρα τη θέση του στις πιο αξιόλογες κυκλοφορίες του 2025. Πρόκειται για ένα RPG με τεράστιο βάθος, με δεκάδες καλογραμμένα side quests και μία συναρπαστική βασική ιστορία, γεμάτη από πολιτικές ίντριγκες, πολεμικές συρράξεις και θρησκευτικές συγκρούσεις. Το μόνο που έχει να κάνει η Warhorse Studios είναι να διορθώσει τα κακώς κείμενα που συναντήσαμε κατά την ενασχόλησή μας και είναι ικανά να “χαλάσουν” το playthrough αρκετών, ιδίως σε ό,τι αφορά τα bugs που παρακωλύουν την πρόοδο σε ορισμένα quests. Κατά τ’ άλλα, ίσως το τέλειο sequel.