Το Just Die Already δημιουργήθηκε από τους σχεδιαστές του Goat Simulator, οπότε και θεωρητικά ήταν αναμενόμενο πως και αυτό το παιχνίδι θα αποτελούταν από ένα εξίσου ασυνήθιστο σενάριο. Στο παιχνίδι αυτό αναλαμβάνουμε τον έλεγχο ενός ηλικιωμένου συνταξιούχου στο κοντινό μέλλον όπου οι άνθρωποι δεν έχουν παιδιά και η ανθρωπότητα δεν είναι ικανή να καλύψει το κόστος διαβίωσης για τις συντάξεις, με αποτέλεσμα όλοι οι ηλικιωμένοι να προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα κόσμο που δεν τους θέλει ζωντανούς. Οπότε, η γερουσία αναγκάζεται να μάχεται να επιβιώσει σε ένα κόσμο γεμάτο από θανατηφόρες παγίδες.
Το παιχνίδι αναφέρεται ως ένα sandbox mayhem στο οποίο χειριζόμαστε έναν ηλικιωμένο και αρχικά καλούμαστε να αναστατώσουμε το γηροκομείο όπου βρισκόμαστε για να μπορέσουμε να το σκάσουμε και να πάρει σειρά ο έξω κόσμος. Ο σκοπός σας στο παιχνίδι είναι να αναζητήσετε τα ειδικά εισιτήρια συνταξιοδότησης τα οποία βρίσκονται κρυμμένα στην πόλη και μπορείτε να αποκτήσετε ολοκληρώνοντας διάφορες αιματηρές προκλήσεις.
Ξεκινώντας από το γηροκομείο, το παιχνίδι άρχισε να μου σχηματίζει αρνητική εντύπωση, όποτε η εμπειρία της αρχικής ενασχόλησης μαζί του, θα έλεγα ότι ήταν κάκιστη. Με τα L1 και R1 μπορείτε να βουτήξετε με το αντίστοιχο χέρι του χαρακτήρα που χειρίζεστε όποιο αντικείμενο βρεθεί στο διάβα σας και μπορείτε να το αφήσετε εφόσον ξαναπατήσετε το αντίστοιχο πλήκτρο, με αποτέλεσμα ο χειρισμός γενικά να μπερδεύει και να εκνευρίζει ταυτόχρονα. Σε συνδυασμό με τον ατσούμπαλο ρυθμό που πιάνει ο χαρακτήρας μας και την κάμερα να μας χάνει συχνά, τα διάφορα glitches και τα απογοητευτικά physics, το ξεκίνημα του παιχνιδιού στον κλειστό χώρο του γηροκομείου θα ήταν προτιμότερο να το αφήσουν οι προγραμματιστές για την αφήγηση του τίτλου.
Όμως και πάλι όταν βγείτε στον έξω κόσμο τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλύτερα, απλώς η όλη ελευθερία και η δυνατότητα για εξερεύνηση, δίνει μια παράταση στο παιχνίδι προτού χαθεί εντελώς το ενδιαφέρον. Μπορείτε γενικά να βρεθείτε σε διάφορα μέρη και να αλληλοεπιδράσετε με διάφορα αντικείμενα για να ολοκληρώσετε διάφορα challenges, καθώς και να εξερευνήσετε κάθε περιοχή ψάχνοντας παράλληλα τα εισιτήρια συνταξιοδότησης. Για παράδειγμα, θα μπορέσετε να βρεθείτε σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου το οποίο έχει στημένες νάρκες και θα πρέπει να προσπαθήσετε να σκοράρετε, όπως επίσης μπορείτε να κλέψετε ένα τραμπολίνο για να το στήσετε σε κάποιο σημείο που δεν θα μπορούσατε χωρίς αυτό να έχετε πρόσβαση. Μπορείτε να μπείτε σε διάφορα καταστήματα για να αναζητήσετε τροφή και διάφορα χρήσιμα αντικείμενα, μέχρι και στεροειδή θα βρείτε τα οποία θα σας “φουσκώσουν” για να πάτε στη συνέχεια να τα βάλετε με τους νταήδες. Υπάρχουν διάφορες αμέτρητες περιπτώσεις σαν αυτές που προανέφερα, οι οποίες θα σας εκπλήσουν και γενικά δίνουν νόημα στην κυκλοφορία του τίτλου.
Καθώς κινούμαστε στον χώρο, ανά πάσα στιγμή μπορεί ο χαρακτήρας μας να σκοντάψει ακόμη και στο ίσιωμα και να χάσει μάλιστα και διάφορα μέλη του σώματός του, όμως όσο η καρδιά του χτυπά, μπορείτε να συνεχίσετε ακάθεκτοι παρακάτω ή να πατήσετε το triangle button για άμεσο respawn και να επανέλθετε ολόκληρος για ολοκληρώσετε την προσπάθεια σας. Σχεδόν τα πάντα μέσα στο παιχνίδι είναι καταστρεπτικά και μπορείτε εύκολα να σκοτωθείτε με μυριάδες διαφορετικούς τρόπους.
Δυστυχώς όμως ο κακός χειρισμός του παιχνιδιού σε συνδυασμό με τα απογοητευτικά physics μπορούν άνετα να καταστρέψουν αρκετά από όσα θα επιχειρήσετε να πετύχετε. Όταν αρπάζετε κάποιο αντικείμενο, η στόχευση είναι σχεδόν αδύνατη και έτσι το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας στο παιχνίδι οφείλεται στην “χαζή” τύχη. Υπάρχει και η δυνατότητα να συνδυάσετε κάθε άλμα του χαρακτήρα με μια κίνηση ragdoll πατώντας το square button και το αποτέλεσμα της ενέργειας ενδέχεται να πυροδοτήσει μια συνταγή για καταστροφή. Ενώ όντως στην πραγματικότητα κάποιες κινήσεις μπορεί να είναι δυσκολότερες για τους ηλικιωμένους, στο παιχνίδι αυτό η τρίτη ηλικία περιλαμβάνει γενικά αδέξιους και γκαφατζήδες χαρακτήρες.
Ο τίτλος απεικονίζει ένα καρτουνίστικο περιβάλλον με έντονους χρωματισμούς οι οποίοι τον πλουτίζουν οπτικά, όμως από τα textures μέχρι τα animations αγγίζουν στο σύνολό τους την μετριότητα, ενώ τα ήχος το μόνο που προσπαθεί να πετύχει είναι να κάνει τον παίκτη να γελάσει με επαναλαμβανόμενα ηχητικά εφέ σε ένα γενικά μουγκό περιβάλλον. Ο οπτικοακουστικός τομέας και γενικά το ύφος του παιχνιδιού, ξυπνάει αναμνήσεις από το Pain που είχε κυκλοφορήσει στο Playstation 3, με την διαφορά ότι το Just Die Already είναι ένα open world splatter. Ολοκληρώνοντας, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο τίτλος υποστηρίζει και διαδικτυακό παιχνίδι καθώς και cross play για να επιχειρήσετε με παρέα να βγάλετε μερικά από τα challenges, ειδικά εκείνα που θα σας δυσκολέψουν περισσότερο να τα ολοκληρώσετε μόνοι σας.
Γενικά το Just Die Already είναι ένα παιχνίδι που ενδέχεται να χάσει γρήγορα το ενδιαφέρον του κυρίως λόγω του χειρισμού του και αφήνει την εντύπωση ότι έχει υλοποιηθεί με προχειρότητα στους περισσότερους τομείς. Το συνεργατικό παιχνίδι σε συνδυασμό με το μακάβριο χιούμορ του μπορεί να μαγνητίσει κάποιους και να τους διασκεδάσει. Τα έντονα στοιχεία του, σίγουρα είναι οι διάφοροι τρόποι αλληλεπίδρασης και η ποικιλία του κίνδυνου που παραμονεύει σε κάθε σημείο μέσα στο παιχνίδι. Τα στοιχεία αυτά γενικώς δεν αρκούν για να σώσουν την κατάσταση, όπως και δεν αρκούν οι δεξιότητες σας στο παιχνίδι για να καταφέρετε να σώσετε στις περισσότερες περιπτώσεις τον χαρακτήρα σας.