To Iris and the Giant συνδυάζει το deck building με το rogue-like είδος, και η αλήθεια είναι πως το κάνει με έναν πολύ ενδιαφέρον τρόπο.
Κεντρική ηρωίδα είναι ένα κορίτσι με το όνομα Iris και η εισαγωγή μας μεταφέρει πολύ άμεσα ένα μουντό και αρκετά βαρύ συναίσθημα σχετικά με τη ψυχολογία της πρωταγωνίστριας μας. Χωρίς περιττές αφηγήσεις λοιπόν ο παίκτης βουτάει σε ένα φανταστικό κόσμο όπου θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει όλα αυτά που φοβίζουν και κατατρέχουν την Iris με σκοπό εκείνη να βγει από την “άλλη πλευρά” αλώβητη.
Tο παιχνίδι ξεκινάει με κάποιες βασικές αλλά άκρως κατατοπιστικές οδηγίες και δίνοντας σας μια χούφτα κάρτες σας αφήνει να ανακαλύψετε τα υπόλοιπα μόνοι σας. Οι κάρτες αρχικά είναι λίγες και αδύναμες, όσο προχωράτε όμως θα προσθέσετε στο deck σας περισσότερες και ισχυρότερες. Ο περιορισμένος αριθμός καρτών ωστόσο δίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα τροπή στο παιχνίδι, καθώς θα χρειαστεί να σκεφτείτε αν θέλετε να “καθαρίσετε” κάθε level από τους εχθρούς, θυσιάζοντας κάρτες αλλά με την ελπίδα πως θα ανακαλύψετε κάποιο πέρασμα ή νέα όπλα, ή αν θα κατευθυνθείτε όσο πιο γρήγορα γίνεται και με λιγότερες κινήσεις προς το επόμενο δωμάτιο.
Τόσο το να ξεμείνετε από κάρτες βέβαια, όσο και το να αποφασίσετε να προχωρήσετε παρακάτω χωρίς έξτρα εφόδια με κίνδυνο να χάσετε, οδηγεί και στις δύο περιπτώσεις σε game over. Και αυτό το game over οδηγεί ξανά στο πρώτο επίπεδο ανεξαρτήτως προόδου. Εδώ έρχεται και να προστεθεί και το στοιχείο του rogue-like. Με κάθε game over που θα δείτε, θα σας δοθούν κάποιες διευκολύνσεις άλλες μόνιμες και άλλες μόνο για το επόμενο run σας. Όσο περισσότερες αναμνήσεις τις μικρής Iris μαζέψετε τόσο πιο πολλά perks μπορείτε να έχετε ενεργά ενώ ξεκλειδώνοντας “φανταστικούς φίλους” έχετε ακόμα ένα πλεονέκτημα στις μάχες σας.
Είναι αρκετά εντυπωσιακό πως ένα μικρό παιχνίδι προσφέρει τόση ποικιλία σε διάφορα aspects, και αν όλα αυτά σας φαίνονται ανούσια και περιττά, είναι γιατί ακόμα δεν έχουμε αναφέρει τους εχθρούς που θα βρείτε στον δρόμο σας. Εδώ τα πράγματα ξεκινάνε απλά με εχθρούς που εξαφανίζονται με ένα μόνο hit και δεν σας ανησυχούν όταν επιτίθενται. Το παιχνίδι όμως και πάλι εξελίσεται συνεχώς καθώς νέες κατηγορίες εχθρων εμφανίζονται οι οποίοι δεν είναι απλά πιο δυνατοί. Κάποιοι από αυτούς θα κλέψουν τις κάρτες σας, άλλοι θα πετάνε παγίδες ενώ κάποιοι τρίτοι θα κάνουν protect στους διπλανούς τους, καθιστώντας τους “αθάνατους”.
Κάπου εδώ και αφού έχετε πλέον καταλάβει πως οι ποικιλία και από τις δύο πλευρές είναι τεράστια, βρίσκεται και ο πυρήνας το παιχνιδιού. Θα πρέπει να σχεδιάσετε τις επίθέσεις σας προσεκτικά, να βρείτε συνδυασμούς καρτών που θα σας βοηθήσουν ενάντια σε μια συγκεκριμένη κατηγορία εχθρών ενώ παράλληλα έχετε πάντα στο νου σας την ποσότητα των καρτών που σας απομένει και πού θα είναι το επόμενο σεντούκι που θα μπορέσετε να προσθέσετε μερικές. Όλα αυτά μαζί κάνουν κάθε run ξεχωριστό,κάνουν τον παίκτη να αναθεωρήσει την προσέγγιση του, να επιλέξει άλλα perks για τον επόμενο γύρο και να δοκιμάσει συνδυασμούς που ίσως αυτή τη φορά τον κάνουν να πάει λίγο παρακάτω.
Κάνει όμως το Iris and The Giant τα πάντα σωστά? Η απάντηση είναι φυσικά και όχι. Αρχικά η θεματολογία του παιχνιδιού η οποία αρχικά εμφανίζεται βαριά δεν είναι και τόσο διακριτική στην παρουσίαση της. Αναφέρεται φυσικά σε ζητήματα ψυχικής υγείας και συγκεκριμένα στην κατάθλιψη, ωστόσο πέρα από κάποια τύπου cut-scenes, το θέμα δεν αναλύεται παραπάνω, ούτε παρουσιάζει κάποια πτυχή που δεν έχουμε δει. Αντιθέτως γίνεται μια μικρή επίκληση στο συναίσθημα η οποία πολλές φορές έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Κάτι το οποίο επίσης θα μπορούσε να βελτιωθεί είναι το κομμάτι των πληροφοριών που δίνονται στον παίκτη. Και ενώ είναι πάντα ευπρόσδεκτη μια ελευθερία λόγω της ποικιλίας των εχθρών και του πως αυτοί συμπεριφέρονται θα ήταν πολύ χρήσιμη η προσθήκη ενός “bestiary” ώστε μετά την πρώτη συνάντηση ο παίκτης να μπορεί να μάθει πληροφορίες και να προετοιμαστεί αναλόγως.
Το Iris and The Giant είναι δημιούργημα ενός και μόνο ανθρώπου και δεδομένου του υλικού το οποίο προσφέρει το παιχνίδι η προσπάθεια αυτή είναι αξιότιμη! Είναι ένας τίτλος τον οποίο μπορείτε εύκολα να πιάσετε και να αφήσετε μέσα στην ημέρα, ενώ το γεγονός πως μπορεί να γίνει και μια πιο στρατηγική προσέγγιση στο gameplay του έρχεται να υποστηρίξει την ποικιλία την οποία προσφέρει σε όλα του τα επίπεδα!
Αλλωστε εντάξει, ένα run ακόμα θα κάνω…και το κλείνω.
