Το ιαπωνικό folk horror έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό στην κοινότητα του κινηματογράφου αλλά και του gaming. Αναμενόμενα, θα μπορούσαμε να πούμε, καθώς οι ιστορίες τρόμου της ιαπωνικής κουλτούρας αποτελούν το απόλυτο setting, που είναι αξιοζήλευτο και από τις μεγάλες παραγωγές του Hollywood. Μέσα από αυτές τις ιστορίες, τρόμου και μη, παρατηρούμε ένα ευρύ φάσμα περιγραφής του ανεξήγητου. Περιγραφές σαν και αυτές, μας βοηθούν να καταλάβουμε την κουλτούρα, τα ήθη και τα έθιμα της τότε εποχής, που χρονολογείται από την φεουδαρχική Ιαπωνία και πριν. Το IKAI είναι ένα παιχνίδι που ως βάση του έχει, ή έστω προσπαθεί να έχει, τον ιαπωνικό τρόμο.
Ξεκινώντας από την ιστορία, ο τίτλος λαμβάνει χώρα σε έναν ορεινό ναό, βαθιά μέσα στο πυκνό δάσος. Εκεί ζει ένας ιερέας και η μαθητευόμενη του, οι οποίοι έχουν και συγγενική σχέση ως θείος και ανιψιά. Όπως προβλέπεται οι δύο τους προσεύχονται και ζούνε μια ασκητική ζωή, με την πρωταγωνίστρια μας την Naoko, να ακούει πιστά τις οδηγίες του θείου της. Αυτές οι οδηγίες μπορεί να είναι από απλές όπως το σκούπισμα του ναού μέχρι και πιο σύνθετες, όπως μια σωστή καλλιγραφία ενός φυλαχτού για το κακό. Από την πρώτη στιγμή που έχουμε έλεγχο του χαρακτήρα μας μπορούμε να “διαισθανθούμε” ότι ο τόπος είναι ιερός και κυβερνάται από πνεύματα, είτε φιλικά είτε εχθρικά. Η ζωή της Naoko σύντομα θα αλλάξει, αφού μετά από ένα γεγονός, τα εχθρικά πνεύματα θα καταλάβουν όλη την περιοχή. Με την ξαφνική εξαφάνιση του θείου, καλούμαστε να προστατέψουμε τον ναό εξορκίζοντας μία-μία τις πηγές του κακού. Φυσικά πρέπει να υπάρχει ιδιαίτερη προσοχή στις κινήσεις μας, διότι τα πνεύματα ψάχνουν για φρέσκο αίμα.
Συνήθως σε παιχνίδια ιαπωνικής φύσεως συνηθίζεται η επιλογή του ιαπωνικού voice acting, όπως έγινε και στο ΙΚΑΙ. Εννοείται πως η υποκριτική ικανότητα των Ιαπώνων δεν απογοήτευσε ποτέ, οπότε για ακόμα μια φορά το αποτέλεσμα ήταν ιδανικό. Σίγουρα θα μπορούσε να γίνει λίγο καλύτερη δουλειά πάνω στον συγχρονισμό των υποτίτλων, κάτι που φυσικά φτιάχνει εύκολα με ένα day-one patch.
Η ιστορία διήρκησε περίπου 5 ώρες και είναι αρκετά επιφανειακή μέχρι πριν τον τερματισμό. Με την δικαιολογία του indie horror δεν έχει δοθεί η απαραίτητη βάση στην γραφή του και δεν ντρέπεται να το δείξει. Αν και η πλοκή εξέπληξε θετικά στο τέλος του παιχνιδιού, θα μπορούσε να γίνει καλύτερη δουλειά πάνω στην γενική της εικόνα. Ο τρόπος που ξεκίνησαν τα παραφυσικά γεγονότα έγινε αρκετά βιαστικά, δείχνοντας στον παίκτη ότι δεν υπήρξε ποτέ θέληση να χτιστεί σιγά-σιγά κάτι αξιόλογο. Έπειτα ο κάθε εξορκισμός ήταν πιο γρήγορος από τον προηγούμενο δημιουργώντας θέματα με το pacing ή αλλιώς την εξέλιξη της ιστορίας. Παρατηρείται ότι από την μέση και μετά υπήρξε αρκετή βιασύνη να τελειώσει ο τίτλος.
Μεγάλο βάρος στην αντίληψη των γεγονότων και των συνθηκών της ιστορίας είχαν, καλώς ή κακώς, τα 2 είδη collectables. Το ένα αφορά τα Yokai, ή αλλιώς τα διάφορα είδη πνευμάτων, και το άλλο αντικείμενα από καθημερινές συνήθειες ή το παρελθόν της Naoko. Η σύντομη περιγραφή τους και η σύνδεση αρκετών με τα γεγονότα του ναού, γοητεύουν τον παίκτη να επιχειρήσει την ανακάλυψη όσων περισσοτέρων γίνεται. Σίγουρα κάποια στιγμή πρέπει οι developers να σταματήσουν την κακή συνήθεια των collectables, παρ’ όλα αυτά στον συγκεκριμένο τίτλο δεν ενοχλούν τον παίκτη.
Το IKAI είναι ένα puzzle/survival horror παιχνίδι με έμφαση στο stealth. Δυστυχώς το στοιχείο του τρόμου δεν είναι τόσο εμφανές όσο θα το θέλαμε. Μετά από μερικά low-budget jumpscares γίνεται συνήθεια και δεν τρομάζουμε παρά μόνο γελάμε. Βέβαια μία πρωτότυπη και ιδιαίτερη πινελιά στο κομμάτι του τρόμου είναι η δημιουργία των φυλαχτών. Σε αυτή ζητείται από τον παίκτη να χρησιμοποιήσει το DualSense για να ζωγραφίσει ο ίδιος το σύμβολο. Η στιγμή που σχεδιάζουμε το φυλαχτό όσο πιο γρήγορα μπορούμε χωρίς να κάνουμε κάποιο λάθος, ενώ ταυτόχρονα ακούμε βήματα να μας πλησιάζουν όλο και πιο πολύ, ίσως είναι το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού.
Όσο αφορά τους γρίφους που αντιμετωπίζουμε, είναι εμφανέστατα περισσότεροι από τον τρόμο που έχει να μας προσφέρει ο τίτλος. Μερικοί από αυτούς ήταν αρκετά εύκολοι ενώ κάποιοι άλλοι δυσνόητοι. Πολλές φορές ο παίκτης θα έρθει σε επαφή με γρίφους που θα πρέπει ο νους του να “πάει” κατευθείαν στην επίλυση τους. Δυστυχώς δεν υπάρχει επαρκής εξήγηση αυτών των γρίφων είτε από την πρωταγωνίστρια είτε από το περιβάλλον με αποτέλεσμα ο παίκτης να πρέπει να μαντέψει τις κινήσεις του.
Ο χειρισμός του χαρακτήρα είναι αρκετά απλός με μόνο τρείς παραπάνω κινήσεις, το τρέξιμο, το σκύψιμο και την “αλληλεπίδραση”. Όπως προαναφέρθηκε, το ΙΚΑΙ βασίζεται και στον stealth μηχανισμό για να περάσει ο χαρακτήρας όσο πιο απαρατήρητος γίνεται. Πολλές φορές ο παίκτης θα χρειαστεί να σκύψει για να μην κάνει θόρυβο με τα βήματα του και ακουστεί. Βέβαια το σκύψιμο συνήθως φαντάζει σαν μια μεγάλη ασπίδα προστασίας για την Naoko, καθώς το AI των πνευμάτων δεν είναι και το πιο έξυπνο. Όσο αφορά την αλληλεπίδραση, ο παίκτης έχει την δυνατότητα να μετακινήσει, να ελέγξει ή ακόμα και να φυλάξει διάφορα αντικείμενα. Μερικές φορές δεν εμφανίζεται η ένδειξη και κάποια αντικείμενα δεν γίνονται αντιληπτά. Ως αποτέλεσμα, ο παίκτης κάνει κύκλους στο δωμάτιο μέχρι να “αποφασίσει” η ένδειξη να εμφανιστεί.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέραμε τον τομέα των ηχητικών εφέ. Για έναν indie τίτλο, δίχως πολλές προσδοκίες, το παιχνίδι έχει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Εννοείται πως θα προτείναμε την χρήση headset ακουστικών, λόγω του surround ήχου που περιβάλλει την Naoko. Ο παίκτης θα ακούει ψιθύρους, βήματα σε ξύλινο δάπεδο, όπως και άλλα ανατριχιαστικά εφέ που κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Μετά από λίγη ώρα παρατηρείται ότι αρκετοί ήχοι είναι κυρίως ambient και όχι κάποιος κίνδυνος που μας πλησιάζει.
Τέλος, τα γραφικά του παιχνιδιού είναι μια γλυκόπικρη εμπειρία. Από την μια πλευρά θυμίζουν τα old-school horror παιχνίδια των 5-10€ που παίζαμε στους υπολογιστές μας και από την άλλη φαίνεται σαν μια αποτυχημένη προσπάθεια για κάτι μεγαλύτερο. Πολλές φορές θα αναδειχθεί η ανατριχιαστική ομορφιά των παλιών horror βιντεοπαιχνιδιών, που σε συνδυασμό με τα ηχητικά εφέ του περιβάλλοντος, δημιουργούν την επιθυμητή εμπειρία. Άλλες φορές όμως θα φαίνονται υπερβολικά τετραγωνισμένα με αποτέλεσμα να χαθεί ό,τι immersion είχε χτιστεί. Τα μοντέλα των πνευμάτων είναι επί εποχής PlayStation 2 και όλος ο τρόμος για το άγνωστο, καταρρέει από την πρώτη μας συμπλοκή μαζί τους.
Συνοψίζοντας, το ΙΚΑΙ είναι ένα αρκετά μέτριο παιχνίδι με μερικά καλά στοιχεία. Η ιστορία του δεν εκπλήσσει και η εξέλιξη της, αν και αρκετά σταθερή στην αρχή, φαίνεται να κάνει μια καμπύλη από την μέση. Ο μηχανισμός σχεδιασμού του φυλαχτού το κάνει να ξεχωρίζει αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να κρύψει τον ελέφαντα από το δωμάτιο, τους γρίφους και το κάθε αυτού horror. Τα μοντέλα των Yokai είναι αρκετά τετραγωνισμένα θυμίζοντας εποχές 2010 και πίσω. Για παιχνίδι των 35€, των 5 ωρών και αυτών που προσφέρει, καλό θα ήταν να το αποφύγετε μέχρι στιγμής. Όταν η τιμή πέσει τουλάχιστον στο μισό της τότε ίσως μιλάμε για κάτι πιο αξιόλογο.
