Η επαναφορά κλασικών franchises εποχών 8 και 16 bit είναι κάτι που βλέπουμε συχνά τα τελευταία χρόνια. Χτυπάνε στο συναίσθημα της νοσταλγίας, απευθύνονται κυρίως στους 40+ που έχουν μείνει στο χώρο και γενικώς είχαμε αρκετά και καλές κυκλοφορίες. Το Flashback είναι ένα κλασικό παιχνίδι των 16 bit που ξεκίνησε από την Amiga το 1992 και μεταφέρθηκε στις κονσόλες, ενώ έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα καλύτερα action adventure της εποχής. Με ένα εξαιρετικό art style, πρωτότυπα cinematics και ένα καλό 2D platforming, το Flashback ήταν μπροστά από την εποχή του. Η συνέχεια με την ονομασία Fade to Black κυκλοφόρησε στη γενιά του PS1 και ήταν ένα 3D παιχνίδι που ξεχάστηκε γρήγορα. 31 χρόνια μετά ο δημιουργός του αρχικού παιχνιδιού, Paul Cuisset, επιστρέφει με το απευθείας sequel του Flashback. Καταφέρνει το Flashback 2 να δώσει συνέχεια στο κλασικό αρχικό παιχνίδι ή είναι τελείως αχρείαστο; Για να τα δούμε παρακάτω…
Η ιστορία μας βάζει και πάλι στα παπούτσια του Conrad B. Hart στον 22ο αιώνα και προσπαθείτε και πάλι εξωγήινους που προσπαθούν να καταλάβουν τον πλανήτη. Η δομή ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό το αρχικό παιχνίδι, όπως για παράδειγμα όταν θα ξεκινήσουμε και θα πρέπει να βρούμε δουλειές και να μαζέψουμε χρήμα για να αποκτήσουμε ένα mech. Η προχειροδουλειά και το μειωμένο budget του τίτλου φαίνεται από το κακό voice acting, τους κακογραμμένους διαλόγους και την εξιστόρηση με εικόνες και παράθυρα. Και όλα αυτά λες θα μπορούσαμε να τα συγχωρέσουμε αν υπήρχε τουλάχιστον ένα καλό gameplay. Και εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα…
Το παιχνίδι δεν είναι πλέον ένα 2D side scrolling action adventure που θα βόλευε και θα ακολουθούσε τα χνάρια του προκατόχου του, αλλά είναι 2,5D που μας επιτρέπει να κινούμαστε στο χώρο. Το μας επιτρέπει βέβαια είναι σχετικό, καθώς η κάμερα είναι απαράδεκτη, πολλές φορές δεν βλεπουμε καν που βρισκόμαστε και χανόμαστε πίσω από αντικείμενα. Ο χαρακτήρας μας και o companion στο επίπεδο της ζούγκλας κολλάνε συνεχώς σε διάφορα σημεία, από σκάλες, ασανσέρ σε σημείο εκνευριστικό, θυμίζοντας στην καλύτερη μέτρια PS1 παιχνίδια. Το platforming επίσης σχεδόν απουσιάζει, καθώς μας επιτρέπεται μόνο να κάνουμε άλματα σε συγκεκριμένα σημεία, αφού εμφανίζεται ένδειξη για να πατήσουμε το X και πολλές φορές δεν ανταποκρίνεται κιόλας. Η stealth προσέγγιση σε κάποια σημεία είναι επίσης ανούσια, με τους εχθρούς ξαφνικά να έχουν και στην πλάτη μάτια.
Η μάχη βρίσκεται σε ακόμα χειρότερη φάση. Με τον δεξί αναλογικό σημαδεύουμε τους generic μηδενικής AI αντιπάλους ρομπότ και με το R2 πυροβάλαμε. Κλασική συνταγή δηλαδή ενός top down twin stick shooter. Έλα όμως που εδώ το αυτόματο σύστημα στόχευσης τις περισσότερες φορές δε λειτουργεί και τα πυρά μας βρίσκουν αέρα, ενώ οι αντίπαλοι μας πετυχαίνουν. Πιο εκνευριστική κατάσταση σε shooter δεν θυμάμαι να έχω ξαναπαίξει… Υπάρχουν κάτι ασπίδες, πλήκτρο dash και αρκετά health packs για να ανταπεξέλθουμε, αλλά η κατάσταση δε σώζεται. Το θετικό της υπόθεσης, που σε ένα normal παιχνίδι θα ήταν αρνητικό, είναι όταν χάνουμε ξαναξεκινάμε ακριβώς από το ίδιο σημείο της μάχης με φουλ μπάρα ζωής. Με αυτόν τον τρόπο το παιχνίδι γίνεται ευκολότερο και αυτό δε θα χαλάσει κανέναν ήρωα που θα θέλει να ασχοληθεί.
Αστεία είναι και η μεταφορά από πόλη σε πόλη με μια φουτουριστική μηχανή με οδήγηση χωρίς κανένα ενδιαφέρον και με άφθονα glitches, όπως και σε όλο το παιχνίδι. Highlight είναι η εντελώς (ευτυχώς μικρή σε διάρκεια) μάχη με τα mechs στις αρχές. Βάλτε σε όλα τα παραπάνω τα μεγάλα loading times, τα ατελείωτα bugs και glitches με τα απαράδεκτα frame rate drops, που σε κάνουν να απορείς πως ένα τέτοιο παιχνίδι κυκλοφόρησε εν έτει 2023…
Από τα λίγα υποφερτά στοιχεία είναι η επίλυση εύκολων γρίφων για να ανοίξουμε πόρτες, ο σχετικά καλός σχεδιασμός των επιπέδων και τα συμπαθητικά γραφικά με διάφορες εναλλαγές τοπίων από τις φουτουριστικές σκοτεινές πόλεις στη ζούγκλα. Η διάρκεια (ευτυχώς) δεν είναι μεγάλη και αρκούν περίπου 10 ώρες μαζί με όλα τα προβλήματα που θα συναντήσετε. Δυστυχώς στην κατάσταση που βρίσκεται το παιχνίδι δεν επάρκουν όσα updates και να γίνουν για να λυθούν τα τεράστια προβλήματα του. Μπορεί να βελτιωθούν κάποια πράγματα, αλλά καλό παιχνίδι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.
https://www.youtube.com/watch?v=KrUkYCYJQ0s
Σε μια χρονιά με τεράστιες κυκλοφορίες, αλλά και μεγάλες απογοητεύσεις, το Flashback 2 εύκολα συγκαταλέγεται στη δεύτερη κατηγορία. Μπορεί το πρώτο παιχνίδι να ήταν πρωτοπωριακό και εξαιρετικό το 1992, το sequel όμως είναι μια τεράστια απογοήτευση. Πάσχει σχεδόν σε όλους τους τομείς και δεν μπορεί να πατήσει ούτε στη νοσταλγία. Ακόμα και αν υπάρχει κάποιος φανατικός του πρώτου παιχνιδιού και θέλει οπωσδήποτε να το δοκιμάσει καλά θα κάνει να περιμένει μια γενναία πτώση τιμής. Οι υπόλοιποι απλά αποφύγεται ένα παιχνίδι που σίγουρα θα φιγουράρει στη λίστα με τα χειρότερα παιχνίδια του 2023. Κρίμα και για τον ίδιο τον δημιουργό, που χαλάει τη φήμη του και το όνομα που είχα δημιουργήσει με το κλασικό πρώτο Flashback…
Ευχαριστούμε την Enarxis Dynamic Media για την παροχή του κωδικού
