Το Fallout 76 μπορούμε να πούμε πως είναι το Multiplayer mode του Fallout 4. Το Fallout 4 είναι ένα single player παιχνίδι που στη βάση του βρίσκετε η αφήγηση και δίνει έμφαση στις επιλογές του παίχτη και πως αυτές επηρεάζουν τη πλοκή και τον κόσμο στον οποίο βρίσκεσαι. Αντίθετα σε ένα multiplayer τίτλο όλα αυτά τα στοιχεία έχουν εξαλειφθεί. Υπάρχει μία πολύ αμυδρή δόση αφήγησης, με την έννοια των story quests, αλλά οι επιλογές των διαλόγων και η δυναμική επικοινωνία με τους NPCs έχει χαθεί. Αυτό μπορεί να κάνει το solo play λίγο μοναχικό για διάφορους λόγους.
Πρώτον, επειδή ο χάρτης είναι μεγάλος. Η περιοχή που διαδραματίζεται το παιχνίδι στη West Virginia είναι τεράστια, γεμάτη από περιοχές να εξερευνήσεις. Αν ξεκινήσεις από τη μια άκρη του χάρτη για να φτάσεις στην άλλη θα πρέπει να ταξιδέψεις για πάνω από μία ώρα σε ευθεία γραμμή.
Δεύτερον, ο αριθμός των ανθρώπων που μπαίνουν στο παιχνίδι είναι περιορισμένος. Αυτό συμβαίνει επειδή η Bethesda έχει βάλει όριο για να αποφύγει τον υπερπληθυσμό. Αλλά ταυτόχρονα σημαίνει πως μπορεί να κυκλοφορείς για ώρες ψάχνοντας άλλους ανθρώπους που μπορεί να παίζουν solo και όταν τους βρεις το πιο πιθανόν είναι να προσπαθήσουν να φύγουν μακρυά από σένα.
Ακόμα και η έξοδός σου από το Vault 76 είναι μία μοναχική εμπειρία. Ο χαρακτήρας σου έχει παρακοιμηθεί εξαιτίας του πάρτι της προηγούμενης μέρας και βγαίνει από το Vault στη wasteland μόνος του. Η μόνη αλληλεπίδραση που είχα ήταν με ένα μήνυμα σε holotape που μου έλεγε το μονοπάτι που θα ακολουθήσω.
Στην αρχή αυτό δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις και περιοχές που μπορείς να επισκεφτείς. Το σύστημα του παιχνιδιού είναι το ίδιο με του Fallout 4 με μικρές παραλλαγές εδώ και εκεί. Το crafting για παράδειγμα δουλεύει με τον ίδιο τρόπο. Καθώς μαζεύεις αντικείμενα από το χάρτη, μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις σε ένα workbench και να κάνεις αναβαθμίσεις σε όπλα και πανοπλίες που μάζεψες στη διαδρομή. Ή μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για να φτιάξεις νέο εξοπλισμό από το μηδέν. Μαζεύοντας ένα όπλο σου επιτρέπει να μαθαίνεις πως να φτιάχνεις καινούρια mod για το όπλο αυτό, δίνοντας σου έναυσμα να μαζεύεις το ίδιο όπλο συνέχεια και να το εξετάζεις στο workbench.
Το οπλοστάσιο σου έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία που θα δεις. Αρχίζοντας θα μπορέσεις να σκοτώσεις τα περιπλανώμενα τέρατα και τους μεταλλαγμένους με απλά ρόπαλα και pipe guns. Αργότερα θα αποκτήσεις εξελιγμένα lazers μέχρι και μικρές πυρηνικές βόμβες.
Όλα τα όπλα έχουν μία ευχάριστη ανάκρουση που δίνει ένα βάρος σε αυτά και είναι υπέροχα στη μάχη. Το ίδιο ισχύει και για τα όπλα μάχης σώμα με σώμα. Το να στριφογυρνάς ένα τσεκούρι ανάμεσα σε μια ορδή από μεταλλαγμένους είναι αρκετά ικανοποιητικό, ειδικά βλέποντας τα μέλη τους να διασκορπίζοντας σε όλα τα μήκη και πλάτη της περιοχής.
Στην αρχή τα quest είναι επίσης διασκεδαστικά. Μέσα σε λίγη ώρα σταμάτησα να κοιτάω τη κεντρική αποστολή και άρχισα να γυρνάω από side quest σε side quest βλέποντας τις νέες περιοχές και ακούγοντας τα μηνύματα που ερχόντουσαν στο Pip Boy μου. Όπως σε προηγούμενα Fallout παιχνίδια, το Pip-Boy είναι αυτό που σε βοηθάει να δεις τα quests σου, να διαχειρίζεσαι τον εξοπλισμό σου και το inventory.
Μέσα από αυτό ειδοποιείσαι και για events όπως αυτά του Destiny που μπορεί να ξεκινήσουν σε ανύποπτο χρόνο σε κάποια random περιοχή. Αυτά τα events ποικίλουν από το να συνοδεύσεις ένα robot από μια περιοχή σε άλλη, έως να καταστρέψεις μία ολόκληρη συγκέντρωση από μεταλλαγμένους.
Ο μηχανισμός του χτισίματος είναι διαθέσιμος σχετικά από την αρχή. Όπως είπα δουλεύει ακριβώς όπως του Fallout 4. Στην ουσία όταν τοποθετήσεις το camp robot σου στο έδαφος τότε ανοίγει το μενού χτισίματος, το οποίο σου επιτρέπει να χτίσεις το δικό σου σπίτι. Μέσα σε αυτό μπορείς να τοποθετήσεις οτιδήποτε από κουτιά αποθήκευσης μέχρι και πάγκους που μπορείς να φτιάξεις τον εξοπλισμό σου. Ίσως από τα πιο διασκεδαστικά κομμάτια του παιχνιδιού.
Μετά από μερικές ώρες ενασχόλησης οι περιορισμοί του παιχνιδιού αρχίζουν να γίνονται διακριτοί. Στην αρχή τα side quest είναι αρκετά διασκεδαστικά, στη συνέχει όμως γίνονται επαναλαμβανόμενα. Στις πρώτες τέσσερις με πέντε ώρες, η αποστολή να “συνοδεύσω το ρομπότ” είχε εμφανιστεί πάνω από δέκα φορές. Όλες οι αποστολές ακολουθούν το ίδιο μοτίβο. Παραπλανιέσαι σε μία περιοχή, πιάνεις το σήμα, παίρνεις το quest πηγαίνεις στη περιοχή, σκοτώνεις κάποια πλάσματα, τραβάς κάποιους διακόπτες και επιστρέφεις πίσω. Όλα τα quest μοιάζουν επαναλαμβανόμενα όπως αυτά που έπαιρνες από τους Minutemen στο Fallout 4. Πολλά δε από αυτά είναι αδύνατο να τα παίξεις και να τα βγάλεις μόνος σου.
Τα κεντρικά quest έχουν την τάση να επαναλαμβάνονται κάνοντας σε να χάσεις την ψευδαίσθηση ότι οι επιλογές σου έχουν κάποιο αντίκτυπο στο κόσμο του παιχνιδιού. Όταν ολοκληρώνεις ένα από αυτά και νομίζεις ότι έχεις κάνει τη διάφορα, θα δεις πως το quest έχει κάνει reset μετά από μία ώρα.
Ακόμα και το χτίσιμο έχει λιγοστό χρόνο ζωής όταν παίζεις μόνος. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί δεν υπάρχει κάποιος να θαυμάσει το έργο σου και γρήγορα καταλήγεις να χτίσεις απλά ένα λειτουργικό σπίτι που θα σε εξυπηρετεί στα βασικά και τίποτα παραπάνω.
Η μονοτονία συνεχίζεται όταν συνειδητοποιείς ότι το Fallout 76 χρησιμοποιεί την ίδια μηχανή γραφικών με το προηγούμενο Fallout και η ηλικία της δε κρύβεται ακόμα και μετά το μικρό λίφτινγκ που της έκαναν.
Ευτυχώς τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα όταν παίζεις με άλλους ανθρώπους στην ομάδα σου. Το να έχει κάποιον δίπλα σου δίνει μια νέα μικρή πνοή στο παιχνίδι. Ο αριθμός των τεράτων αυξάνεται και η πρόκληση είναι μεγαλύτερη. Το παιχνίδι σταματάει να είναι ένα απλό RPG και το αισθάνεσαι πιο στρατηγικό.
Το στρατηγικό στοιχείο σε κάνει να εκμεταλλευτείς το νέο leveling σύστημα του παιχνιδιού. Όπως πριν το παιχνίδι σου επιτρέπει να βάζεις πόντους σε ένα από τα SPECIAL στατιστικά σου. Κάθε φορά που κάνεις level-up διαλέγεις μία κάρτα στη οποία μπορείς να επενδύσεις. Κάθε κάρτα έχει ένα συγκεκριμένο skill. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ίδια κάρτα δύο φορές και παραπάνω για να έχεις το level 2 της ικανότητας αυτης κτλ. Παίζοντας με άλλους παίχτες μπορείτε να διαχωρίσετε ρόλους. Έτσι ο καθένας επενδύει τους πόντους του σε κάτι διαφορετικό και η ομάδα αλληλοσυμπληρώνετε. Οι κάρτες από τη στιγμή που τις χρησιμοποιήσεις δε κλειδώνουν εκεί. Αν τα βρεις σκούρα σε κάποια περίσταση, μπορείς να αλλάζεις τις κάρτες τοποθετώντας τες σε κάποιο άλλο attribute.
Όλα αυτά ακούγονται πολύ ωραία, αλλά το παιχνίδι έχει πολλές ατέλειες. To framerate στο PS4 είναι άθλιο. Τα frame drops είναι συνηθισμένα και ορισμένες φορές μου πόνεσαν τα μάτια από αυτά. Υπάρχουν πολλά bugs που πιστεύω θα διορθωθούν με τον καιρό, αλλά δε παύουν να είναι εκεί και να είναι ενοχλητικά.
Όπως είπα και παραπάνω ο μικρός αριθμός παιχτών είναι ένα θέμα. Το παιχνίδι διαφημίζεται ότι έχει ένα PvE στοιχείο και υπάρχουν πολλά quest που σε οδηγούν σε αυτό. Μέχρι τώρα δεν έχω βρει κάποιον που να θέλει να παίξει έτσι. Στη σπάνια περίπτωση που θα πέσεις σε κάποιο παίχτη θα προσπαθήσει κυρίως να σε βοηθήσει. Είναι αρκετά καλό αυτό για την εξερεύνηση στη wasteland, αλλά αρκετά ενοχλητικό όταν προσπαθείς να τελειώσεις ένα quest που έχει σχεδιαστεί ανταγωνιστικά.
Το Fallout 76 είναι η πρώτη προσπάθεια της Bethesda για multiplayer στο κόσμο του Fallout. Ενώ η ιδέα ακουγόταν ωραία, η συνταγή δε πέτυχε. Το παιχνίδι πάσχει από έλλειψη περιεχομένου (τουλάχιστον στα quests). Είναι σχετικά άδειο, η μηχανή γραφικών δείχνει την ηλικία της και τα bugs σε κάνουν να χάνεις την όρεξη να ανοίξεις τη κονσόλα και να το παίξεις. Δε ξέρω σε τι επίπεδο θα βρίσκεται ο τίτλος σε λίγους μήνες, αλλά στη μορφή που έχει τώρα δε θα το πρότεινα σε όσους αρέσκονται στα MMO.