Το Studio Sai αποτελείται από μια μικρή ομάδα που σκοπός της είναι να δημιουργεί παιχνίδια που αφορούν τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων σε “περίεργους” κόσμους. Έτσι λοιπόν, τα πρώτα βήματα αυτής της indie εταιρείας γίνονται με το Action RPG Eternights.
Αυτόν τον τίτλο τον είχαμε πρωτοδεί σε ένα State of Play και παρουσιάστηκε ως console exclusivity. Όσοι έχουν πιαστεί με το spin-off franchise Persona θα παρατηρήσουν αρκετές ομοιότητες να εμφανίζονται και στο Eternights. Τα Persona ήταν ξεκάθαρα μια τεράστια “έμπνευση” για τον Κορεάτη δημιουργό και αυτό δε φοβάται να το δείξει με κάθε δυνατή ευκαιρία. Από ημερολόγια με deadlines πριν την επερχόμενη καταστροφή, μέχρι και αξιοποίηση του χρόνου για να δυναμώσουμε τη σχέση μας με τους χαρακτήρες. Υπάρχουν ακόμα περισσότερες ομοιότητες, οι οποίες στο τέλος μάλλον γυρνούν μπούμερανγκ και εμποδίζουν το παιχνίδι να αποκτήσει τη δική του ταυτότητα. 
Η ιστορία μας ξεκινά με τον πρωταγωνιστή μας να προσπαθεί να φτιάξει λογαριασμό σε ένα dating app. Μια μέρα μετά, με πολύ συνοπτικές διαδικασίες καταλαβαίνουμε πως κάτι πάει πολύ στραβά και έρχεται το τέλος του κόσμου. Όλοι οι άνθρωποι μεταλλάσσονται σε αιμοβόρα τέρατα, εκτός από εμάς και ορισμένους ακόμη χαρακτήρες. Αφότου μας επιλέξει μια ανωτέρω δύναμη και αποκτήσουμε εξαιρετική ικανότητα για να αντισταθούμε σε αυτά τα τέρατα, σκοπός μας είναι να σώσουμε τον κόσμο. Όπως καταλαβαίνουμε, η πλοκή δε σφύζει από δημιουργικότητα και η κατάσταση δεν καλυτερεύει. Αντ’ αυτού, το γενικό σύνολο περιπλέκεται ανούσια όλο και περισσότερο με αποτέλεσμα να καταλήγει τελείως βιαστικό, ακόμη και στο τέλος που έπρεπε να “ξετυλιχθεί το κουβάρι” της παράνοιας.
Ακόμα και το χτίσιμο των χαρακτήρων καταλήγει να είναι βιαστικό. Αυτό οφείλεται σε δύο κύριους παράγοντες, στη μικρή διάρκεια και στην υπερβολική ταχύτητα που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Με αποτέλεσμα, να μη δίνεται ποτέ η ευκαιρία στους χαρακτήρες για να “ωριμάσουν”.
Ήταν αρκετά ενδιαφέρον που μετά τα credits εμφανίστηκε ένας QR κωδικός. Αυτός έκρυβε μια έκπληξη η οποία βασίστηκε πάνω σε μια σημαντική επιλογή μας. Μια τόσο μικρή λεπτομέρεια αποτέλεσε ένα γλυκό κλείσιμο στο ταξίδι μας στο Eternights.
Προχωρώντας στο gameplay, υπάρχουν δύο φάσεις στον τίτλο. Η μια είναι το dungeon crawling, ενώ η δεύτερη η κοινωνικοποίηση μας. Ας αρχίσουμε να αναλύουμε το σύστημα μάχης. Υπάρχει ένας μηχανισμός στον οποίο έχει στηριχθεί όλο το action και αυτός είναι της αποφυγής. Όταν ο παίκτης αποφύγει μια επίθεση την κατάλληλη στιγμή, τότε ο χρόνος τρέχει πιο αργά για τους υπόλοιπους, με τον χαρακτήρα μας να έχει την ευκαιρία να ρίξει πιο πολλά χτυπήματα. Ο χειρισμός είναι “ξύλινος” οπότε θα χρειαστεί αρκετός χρόνος μέχρι να συνηθίσουμε τη μάχη. Αυτό φυσικά οφείλεται και στο μικρό budget που περιβάλλει όλο το παιχνίδι το οποίο φυσικά είναι και η αιτία του αδιάφορου level design.
Τα dungeons αν και έχουν μερικά puzzles που “σπάνε” την ρουτίνα, δεν είναι αρκετά για να στρέψουμε το βλέμμα μας μακριά από τον κάκιστο σχεδιασμό. Όλες οι περιοχές φαίνονται άδειες στα μάτια του παίκτη, με ατέλειωτους διαδρόμους που φαντάζουν εποχή PlayStation 2.
Έκπληξη μας προκάλεσαν τα boss-fights που ήταν αρκετά προσεγμένα, σε σχέση με τους επαναλαμβανόμενους εχθρούς. Η πρόκληση και ο σχεδιασμός των επιθέσεων για το κάθε boss είναι αξιοσημείωτα, τα οποία έρχονται να δέσουν με το σύστημα της ασπίδας και των κινήσεων.
Όσο εξελισσόμαστε ξεκλειδώνουμε ειδικές και μη κινήσεις με ορισμένες να μπορούν να σπάσουν τις ασπίδες των special εχθρών. Οι ασπίδες δουλεύουν ως μια άτρωτη άμυνα, η οποία σπάει μόνο τον εν λόγω τρόπο. Χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες κινήσεις, καταφέρνουμε να καταστρέψουμε την ασπίδα και να φτάσουμε στο health bar του τέρατος. Αυτά τα συστήματα μάχης έχουν ένα στοιχειώδες ενδιαφέρον το οποίο προφανώς δεν είναι αρκετό για να ισοσταθμιστεί με όλα τα προβλήματα του παιχνιδιού.
Στο δεύτερο μέρος, μπορούμε να περνάμε τον χρόνο με τους χαρακτήρες που μας συντροφεύουν στο ταξίδι. Εκεί, έχουμε και την επιλογή να βγούμε ραντεβού όπου αν επιλέξουμε τις σωστές απαντήσεις προχωράμε πιο γρήγορα τη σχέση μας με τον εκάστοτε χαρακτήρα. Όσο ανεβαίνει το επίπεδο, τόσο περισσότερες κινήσεις και stat-ups μπορούμε να ξεκλειδώσουμε στο skill tree. Όπως προαναφέρθηκε, θεωρούμε πως υπήρξαν αρκετές αστοχίες που προκλήθηκαν από την προσπάθεια μίμησης των Persona αλλά και από την περιορισμένη διάρκεια. Το αποτέλεσμα φυσικά δεν ήταν το επιθυμητό.
Υπήρξαν 2D animation τα οποία αν και πανέμορφα, δόθηκαν με το σταγονόμετρο από τη Maru και Eek animations. Είναι πραγματικά κρίμα, διότι τα trailer χρησιμοποίησαν “bait” που έδειχνε ότι υπήρχαν animations αλλά κανείς δε θα φανταζόταν ότι ήταν μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Στο ακουστικό κομμάτι, το OST ήταν αρκετά περιορισμένο με λίγα κομμάτια να συνθέτουν το γενικό σύνολο. Γνωρίζοντας τη φύση του τίτλου, δεν αποτέλεσε έκπληξη, αν και θα θέλαμε πιο ευφάνταστα soundtracks. Από την άλλη, όλοι οι ηθοποιοί στα ιαπωνικά και στα αγγλικά είχαν αξιοπρεπείς ερμηνείες.
Τελειώνοντας, δεν παρατηρήσαμε ιδιαίτερα προβλήματα στον τεχνικό τομέα κάτι που είναι αξιοθαύμαστο για ένα indie παιχνίδι.
Μπορούμε να βρούμε το παιχνίδι στο PS Store στη τιμή των 29.99€ για PS4/5. Αξιοσημείωτο είναι πως χρειάστηκαν 10 ώρες για τον τερματισμό του.
Συνοψίζοντας, το Eternights είναι δυστυχώς μια αστοχία από το Studio Sai. Το παιχνίδι δεν είναι απαραίτητα κακό, όμως η εμφανής έμπνευση από τα Persona γύρισε εναντίον του καθώς δεν αποκτά ποτέ ταυτότητα ενώ ταυτόχρονα δεν έχει την ίδια “άνεση” χρόνου που έχει το δημοφιλές spin-off franchise. Η βιασύνη που περιβάλλει τον τίτλο έχει αντίκτυπο στην πλοκή και στους χαρακτήρες. Μπορεί τα ενδιαφέροντα bossfights και η μάχη γενικότερα να είναι ένα καλό στοιχείο, αλλά αυτό δεν αρκεί για να καλύψει τα υπόλοιπα λάθη του παιχνιδιού. Προσεγγίστε με επιφύλαξη.
Ο κωδικός μας παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
