Η σειρά Dynasty Warriors δεν χρειάζεται συστάσεις. Η πρώτη κυκλοφορία του τίτλου, το 1997, ήταν ένα fighting game βασισμένο στην περίοδο του Romance of the Three Kingdoms, η οποία χρονολογείται μεταξύ των 169 – 280 μΧ. Η πραγματική άνοδος της σειράς επήλθε με την άφιξη του Dynasty Warriors 2 για το PS2. Ο τίτλος ήταν ένα πρωτότυπο και εθιστικό Hack n’ Slash, όπου παίρναμε τον έλεγχο ενός officer και συμμετείχαμε σε εθιστικές αναμετρήσεις στη μέση ενός πεδίου μάχης. Ο αριθμός των εχθρών στην οθόνη μας ήταν ακραίος για την εποχή και έμελλε να είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της σειράς, παρέα με τις υπερβολικές κινήσεις των χαρακτήρων (τα λεγόμενα Musou Attacks). Έκτοτε, η σειρά έχει έναν αμέτρητο αριθμό τίτλων στο ρεζουμέ της, από επανεκδόσεις (Xtreme Legendes, Empires) έως και spin off (πχ, Samurai Warriors). Το Dynasty Warriors 9 Empires είναι η επανέκδοση του απογοητευτικού Dynasty Warriors 9 και η ευκαιρία να επανορθώσει για τα λάθη του 2018. Θα τα καταφέρει; Θα μάθουμε στη συνέχεια.
Το πρώτο και βασικότερο στοιχείο που απέβαλλε από πάνω του το DW9 Empires είναι ο χάρτης ανοιχτού κόσμου. Πλέον, δεν υπάρχει αυτή η ελευθερία στην περιήγηση και την εύρεση αποστολών, πέρα από κάποιες πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις που θα αναφέρουμε παρακάτω. Η έμφαση λοιπόν έχει δοθεί στο στρατηγικό κομμάτι του τίτλου, μέσω του Conquest mode, που αποτελεί και την μοναδική μας επιλογή για παιχνίδι. Σε αυτό, θα διαλέξουμε ένα από τα campaigns που αντιστοιχούν σε κάθε μια από τις φατρίες και θα προβούμε στο να κατακτήσουμε όλο τον χάρτη της Κίνας και να φέρουμε την ειρήνη στη χώρα. Το Conquest mode χωρίζεται σε δύο διακριτά μέρη, αυτό της στρατηγικής και αυτό της μάχης, το κάθε ένα με τους δικούς του gameplay μηχανισμούς.
Πρώτα, θα ξεκινήσουμε με το κομμάτι της στρατηγικής, το οποίο παραδόξως αποτελεί και αυτό που θα ξοδέψουμε την περισσότερη ώρα. Μια εικόνα με το κέντρο επιχειρήσεων συνοδεύει το μενού στο οποίο θα λάβουμε αποφάσεις που σκοπό έχουν την οικονομική, πολεμική, ή κοινωνική ανάπτυξη των περιοχών μας. Κάθε φατρία αποσκοπεί σε διαφορετικά πράγματα, απαιτώντας από εμάς να είμαστε πολυμήχανοι. Το παιχνίδι ξεκινά δίνοντας μας τους στόχους που πρέπει να επιτύχουμε μέσα σε ένα εξάμηνο και κάθε γύρος προχωράει το ρολόι κατά ένα μήνα. Δυστυχώς, ο γύρος περιορίζεται μόνο σε μια πράξη/κίνηση, άρα θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε αυτές. Στο τέλος του εξαμήνου κερδίζουμε εύνοια και resource, ανάλογα με το πόσο καλά τα πήγαμε, αλλά και τίτλους που επηρεάζουν τις διαφορετικές δομές της μέλλουσας αυτοκρατορίας μας. Αν είμαστε παραδείγματος χάρη ειρηνικοί, θα μας αγαπάνε οι χωρικοί, αλλά όχι ο στρατός, ενώ αν θεωρούμε τη διπλωματία μια καλή λύση, θα έχουμε το μέρος των πολιτικών και ούτω κάθε εξής. Οι επιλογές που μας δίνονται είναι πολλές, ενώ η πληθώρα των υποσυστημάτων του τίτλου δεν εξηγείται ποτέ, οπότε οι αποφάσεις μας αναλώνονται στις απλούστερες αυτών.
Ας αναλύσουμε όμως λίγο παραπάνω τις επιλογές μας. Οι “κινήσεις” μας κυμαίνονται, από το να ασχοληθούμε με το εμπόριο (αγορά αγαθών), να εκπαιδεύσουμε τον στρατό μας, να θωρακίσουμε τις άμυνες μας, να ψάξουμε και να δωροδοκήσουμε αντίπαλους officers, ή και να κάνουμε βόλτα στον χάρτη. Η λίστα είναι πραγματικά τεράστια. Όσον αφορά τις βόλτες στον χάρτη, αυτές χρησιμοποιούν assets από το Dynasty Warriors 9 και δεν είναι παρά μόνο τεράστιες αχανείς εκτάσεις, αδιάφορες οπτικά, που μας δίνουν την δυνατότητα να συναναστραφούμε και να αναπτύξουμε σχέσεις με τους στρατιώτες μας. Ένα από τα μεγαλύτερα αρνητικά του τίτλου πηγάζουν από το κομμάτι των επιλογών, καθώς η εκμάθηση του θέλει αρκετή ώρα. Σε αυτό συνυπολογίζουμε και το γεγονός ότι για κάθε μας απόφαση υπάρχουν χρόνοι φορτώματος, οι οποίοι δεν φαίνονται να εξυπηρετούν κάποιο ουσιαστικό λόγο και καταλαβαίνεται ότι η υπομονή χάνεται εν ριπή οφθαλμού. Σε καμία στιγμή του conquest mode δεν είχαμε αδιάκοπο gameplay για πάνω από 5 λεπτά, με εξαίρεση τις μάχες. Σκεφτείτε μόνο, ότι κάθε φορά που μιλάτε σε κάποιον, υπάρχει χρόνος φορτώματος για να μεταβούμε σε μια δεύτερη σκηνή και χρόνος φορτώματος εξίσου για να βγούμε από αυτήν. Τώρα, πολλαπλασιάστε το επί 4 φορές που είναι όσες μπορούμε να μιλήσουμε για να προσλάβουμε, ή να αναπτύξουμε σχέσεις με τον στρατό.
Συνεχίζοντας, αυτό που απορεί σίγουρα η πλειοψηφία είναι, το αν όντως μιλάμε για έναν τίτλο Dynasty Warriors. H σειρά χαρακτηρίζεται για τον hack n’ slash χαρακτήρα της άλλωστε. Το κομμάτι αυτό είναι εδώ και πλήρως αναδιαμορφωμένο σε σχέση με τους προηγούμενους τίτλους. Πλέον, αντί των τεράστιων πεδίων μάχης με τα πολλαπλά objective, έχουμε μόνο την επίθεση, ή υπεράσπιση σε φρούριο. Οι διαφοροποιήσεις μεταξύ των δύο είναι ελάχιστες, όπως ελάχιστη είναι και η προσπάθεια που φαίνεται ότι κατέβαλλαν για το αναπτύξουν. Για να μην γινόμαστε άδικοι, το roster των χαρακτήρων είναι μεγάλο, με όλους τους γνωστούς αγαπημένους μας ήρωες να επιστρέφουν και ο χειρισμός είναι άμεσος και εθιστικός. Υπάρχει μια τεράστια ικανοποίηση όταν βλέπεις ότι τα έχεις βάλει με δύο, τρεις, ή ακόμα και τέσσερις χιλιάδες αντιπάλους και βγήκες νικητής. Επίσης, η μάχη δημιουργεί ένα αίσθημα επιτακτικότητας που έλειπε από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι παρά μόνο η σταγόνα σε έναν ωκεανό που περιέχει επαναλαμβανόμενα assets, αποστολές και μουσική και μετά από ένα τρίωρο νιώθουμε ότι τα έχουμε δει όλα. Ακόμα και η δυνατότητα να εξοπλίσουμε όπλα άλλου είδους στον ήρωα μας, πέρα από αυτό που τον χαρακτηρίζει κάνει μια τρύπα στο νερό, αφού το κινησιολόγιο του παραμένει ίδιο και λόγω χαμηλού affinity με το όπλο, κάνουμε μικρότερη ζημιά. Για ένα βήμα μπρος, τρία και τέσσερα πίσω.
Περνώντας στον τεχνικό τομέα, τα πράγματα είναι μακριά από ρόδινα. Η έκδοση που παίξαμε ήταν του PS5 με δύο επιλογές γραφικών, την Action (60fps, dynamic resolution) και Movie (30fps, 4k resolution). Η ποιότητα των γραφικών είναι εποχής PS3, τόσο στα textures, όσο και στα μοντέλα των χαρακτήρων που δεν έχουν τη λεπτομέρεια που θα μπορούσαν. Ο οπτικός τομέας σφύζει από προβλήματα, όπως το να μην φορτώνουν τα texture στην ώρα τους, οι πολλαπλοί χρόνοι φορτώματος, συχνές πτώσεις στο frame rate σε σκηνές που δεν είναι φαινομενικά απαιτητικές, screen tearing, pop ups και η λίστα δεν συμμαζεύεται. Για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, ακόμα και τα FMV του τίτλου δεν είναι upscale στα 4k, αλλά παίζουν θολά στα 1080p. Στο κομμάτι της μουσικής έχουμε τη χαρά να σας πούμε ότι είναι ποιοτική, με δυνατά metal σημεία που δίνουν αυτή την έξτρα ώθηση στο gameplay και ορχηστρική μουσική για να συνοδεύει τις εξορμήσεις μας στον κόσμο. Το soundtrack δεν είναι μεγάλο, με αποτέλεσμα να ακούμε πολλά κομμάτια ξανά και ξανά.
Κλείνοντας, το Dynasty Warriors 9 Empires δεν στέκεται επάξια απέναντι στο κοινό που έχει χτίσει το όνομα του. Πρόκειται για ένα προϊόν που εξ’ αρχής δεν είχε καλές βάσεις κάτι που φαίνεται ακόμα περισσότερο, αφού μιλάμε για ένα κόψε-ράψε του DW9. Είναι απορίας άξιο, το πως έχει δοθεί η βάση σε όλα τα λάθος σημεία του τίτλου, ενώ ο πυρήνας των Dynasty Warriors ασφυκτιά κάπου εκεί μέσα να φανεί. Η Koei Tecmo πρέπει τάχιστα να αναθεωρήσει το franchise της, χτίζοντας πάνω στις δυνάμεις της σειράς και αφήνοντας απ’ έξω νεωτερισμούς που δεν εξυπηρετούν παρά μόνο τάσεις της μόδας. Ως έχει, είναι ένα τεράστιο όχι.
