Το Destruction AllStars αποτελεί την πρώτη προσπάθεια της Lucid Games στο PS5 για λογαριασμό της Sony και μπορούμε να πούμε πως είχε μια αρκετά ελλιπής πορεία έως να το πιάσουμε για review. Αρχικά, ποτέ δεν είδαμε αρκετό και καθαρό gameplay από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το παιχνίδι, έως και λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του. Μια κυκλοφορία που συνοδεύτηκε από μια αναβολή και την παράλληλη ανακοίνωση πως ο τίτλος θα διατεθεί στα πλαίσια του PS Plus για τους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο. Θεωρώ πως ξεκάθαρα η Sony γνώριζε τι έχει στα χέρια της και έπραξε αναλόγως, ώστε, κακά τα ψέματα, να μη θαφτεί το παιχνίδι μια και καλή κάτω από το βάρος της τιμολογιακής πολιτικής που το ήθελε κοστολογημένα στα 80€.
Για το Destruction AllStars είναι απλά τα πράγματα. Αποτελεί ένα πανέμορφο τεχνικά παιχνίδι που προσφέρει απλόχερα διασκέδαση, αλλά λυγίζει κάτω από το βάρος της έλλειψης περιεχομένου. Η σαφέστατα έξυπνη κίνηση της Sony να δοθεί στο PS Plus έδωσε την ευκαιρία να παιχτεί αβίαστα από πολύ κόσμο εύκολα και “δωρεάν” και φυσικά να μην υπάρχουν αντιδράσεις για την έλλειψη περιεχομένου. Ίσως το σχέδιο της studio και της Sony να ήταν διαφορετικό και να μην πρόλαβαν να υλοποιηθεί και έτσι επέλεξαν αυτή την οδό. Μια οδό (του PS Plus) που ακολούθησαν παιχνίδια όπως τα Rocket League και Fall Guys και έγιναν insta success stories. Για το Destruction AllStars δε φαίνονται έτσι πάντως τα πράγματα. Προς ευχαρίστηση μας, το στούντιο αναφέρει πως έχει ήδη καταστρώσει σχέδιο για προσθήκη περιεχομένου για τουλάχιστον ένα χρόνο από την κυκλοφορία, μένει φυσικά να δούμε τι είναι αυτό.
Περνώντας στο παιχνίδι, το Destruction AllStars αποτελεί μια μίξη, θα λέγαμε, των Destruction Derby-Rocket League-Twisted Metal, η οποία ως ένα βαθμό τους βγήκε πολύ καλά. Η καρδιά του Destruction AllStars χτυπά δυνατά και δείχνει πως υπάρχει κάτι καλό εδώ. Η ξέγνοιαστη και εύκολη διασκέδαση που προσφέρει είναι το selling point του παιχνιδιού μαζί με τον άρτιο τεχνικό τομέα. Ξεκινώντας από τα γραφικά, το παιχνίδι λάμπει σε 4Κ/60fps και δείχνει άμεσα την ποιότητα του. Καλογυαλισμένα πεντακάθαρα γραφικά, ωραία εφέ, πίστες και minimal UI συνοδεύονται από καλαίσθητα ηχητικά που προσομοιάζουν ένα TV Show, θυμίζοντας μου το Buzz του PS3. Τα ελληνικά που διαθέτει ο τίτλος χρήζουν σίγουρα επαίνου για την συνεχή υποστήριξη της ελληνικής αγοράς από τη Sony, ενώ ταιριάζουν τέλεια στο παιχνίδι. Οι προσφωνήσεις, οι διάλογοι, οι πανηγυρισμοί έχουν προσαρμοστεί επιτυχώς στο ελληνικό χιούμορ κάτι που αποτελεί επιτυχία. Μας τα χαλάει λίγο στη μουσική βέβαια, καθώς ενώ τα ηχητικά εφέ είναι σούπερ, υπάρχει μηδέν μουσικό χαλί στους αγώνες.
Τα προβλήματα ξεκινάνε στο περιεχόμενο του παιχνιδιού. Υπάρχει ένα practice mode, ένα arcade mode που σας αφήνει να επιλέξετε πίστα, δυσκολία και mode για να αγωνιστείτε απέναντι σε bots και το Challenge Series mode. Στο τελευταίο υπάρχει ένα ενδιαφέρον αλλά δυστυχώς δεν πάρει παρακάτω. Αποτελεί ένα mini story mode με τύπου “πρωταθλήματα” θα λέγαμε, όπου αντιπαλότητες χαρακτήρων εξελίσσονται μέσα από modes και challenges, ξεκλειδώνοντας παράλληλα collectibles. Υπάρχουν τρία τέτοια πρωταθλήματα και ένα 4ο ξεκλειδώνεται σε λίγες μέρες, με σκοπό να προστεθούν και άλλα. Αποτελούν ωραίες ευκαιρίες για offline gaming με μερικές εξαιρετικές ιδέες ως challenges τα οποία θα ήθελα να δω να εξελίσσονται σε modes, πχ το taxi challenge. Το θέμα είναι πως δυστυχώς υπάρχει για κάποιο “ανεξήγητο” λόγο PAYWALL μετά το πρώτο πρωτάθλημα, καθώς απαιτούν Destruction Points για να ξεκλειδώσουν, τα οποία αγοράζονται μόνο με αληθινά λεφτά μέσω του PlayStation Store, για παράδειγμα 500DP για 3.99€, 1000DP για 7.99€ και 2000DP για 15.99€. Ουσιαστικά, η εταιρία επέλεξε να κλειδώσει αυτό το υποτυπώδες story mode πίσω από microtransactions, αφήνοντας ένα από τα καλύτερα ατού του τίτλου να χρειάζεται χρήμα για να παιχτεί. Το καταλαβαίνω πως το Destruction AllStars κυκλοφόρησε πλέον ως ένα free to play παιχνίδι και από κάπου πρέπει να βγουν τα χρήματα, αλλά θα βόλευε εδώ πάρα πολύ η υιοθέτηση ενός τύπου Battle Pass συστήματος και όχι αυτό. Τα microtransactions βέβαια δεν περιορίζονται εδώ, αλλά επεκτείνονται και στα (συνηθισμένα πλέον) cosmetics. Εδώ υπάρχουν για μερικά και in game points με τους οποίους μπορείτε να τα αγοράσετε και μερικά αποκλειστικά με DP με κανονικά λεφτά. Φυσικά τα cosmetics δεν ενοχλούν κανέναν και μπορούν να έχουν όσα microtransactions θέλουν αφού δεν επηρεάζουν το gameplay ούτε αφαιρούν από την εμπειρία. Εδώ όμως είναι το πρόβλημα πως και όλα τα cosmetics είναι ανέμπνευστα, ακόμα και τα δωρεάν που ξεκλειδώνουμε παίζοντας. Αδιάφορα avatars και banners με χρώματα, κάτι emotes και μετά πάμε απλά σε skins οχημάτων που απλά αλλάζουν την παλέτα των χρωμάτων. Δεν ξέρω καν αν αξίζει κάποιο να ξοδέψει έξτρα χρήματα κάποιος για να το αποκτήσει.
Και πάμε στο κεντρικό θέμα του παιχνιδιού, που δεν είναι άλλο από το καθαρό multiplayer. Εδώ έχουμε μόλις 4 modes που για αρχή θα λέγαμε πως οριακά αρκούν. Και τα 4 είναι για 16 παίκτες, με τα δύο να είναι solo και τα άλλα δύο να χωρίζεστε σε ομάδες των 8. Το Mayhem είναι το free for all mode του παιχνιδιού όπου ο καθένας είναι για τον εαυτό του και κερδίζετε πόντους χτυπώντας και καταστρέφοντας τα οχήματα των αντιπάλων. To Gridfall αφαιρεί εξάγωνα κομμάτια από το δάπεδο της πίστας, αφήνοντας σας μικρά περιθώρια να κινηθείτε όσο μάχεστε. Στα ομαδικά έχουμε τα Carnado και Stockpile, όπου στο πρώτο μαζεύετε γρανάζια αντί για πόντους και τα αποθηκεύετε καταστρέφοντας το αυτοκίνητο σας στον κυκλώνα στο κέντρο της πίστας, ενώ στο δεύτερο η διαφορά είναι πως τα γρανάζια τα μαζεύετε από το δάπεδο και τα αποθηκεύετε πεζός σε πλατφόρμες που λειτουργούν ως τράπεζες. Και τα τέσσερα modes είναι διασκεδαστικά, θα περάσετε πολύ καλά με φρενήρη δράση, ταχύτητα και αγωνία και εκεί θα νιώσετε την καρδία του Destruction All Stars να χτυπά.
Το πρόβλημα είναι πως μετά τις πρώτες ώρες/μέρες τι θα είναι αυτό που θα σε κάνει να επιστρέψεις στον τίτλο. Εκεί οι ελλείψεις είναι ακόμα πιο εμφανείς, κερδίζουμε levels μεν αλλά τα cosmetics είναι αδιάφορα, ranking mode επίσης δεν υπάρχει. Οι ανισορροπίες στο gameplay γίνονται επίσης πιο εμφανείς, καθώς την εξαιρετική αίσθηση οδήγησης και καταστροφής, ειδικά και με τα hero cars, υποδέχεται η εκ διαμέτρου αντίθετη αίσθηση του on foot gameplay. Όντας πεζός τα πράγματα που μπορείτε να κάνετε είναι λίγα, τα passive power ups που έχετε είναι αδιάφορα τις περισσότερες φορές, όπλα δεν υπάρχουν, παγίδες δεν μπορείτε να στήσετε, το wall running δεν είναι και ότι καλύτερο, άντε αν κλέψετε κάποιο όχημα στην καλύτερη. Τρομερά ανεκμετάλλευτο το on foot gameplay καθώς θα μπορούσε να είναι άλλο ένα παιχνίδι από μόνο του, ενώ οι χαρακτήρες, παρόλο που έχουν ευφάνταστη ποικιλία, δεν διαθέτουν κάποιου τύπου στατιστικά που θα έκαναν τη διαφόρα. Τα οχήματα ναι είναι εξαιρετικά, το να τα χρησιμοποιείς ως όπλα και να τα αλλάζεις συνέχεια είναι κάτι το διασκεδαστικό, ενώ όταν βγάζεις το hero car σου, το καθένα με το ability του (και εδώ μερικά είναι αδύναμα και άλλα OP) είναι απόλαυση. Αλλά τα modes είναι λίγα, οι πίστες λίγες (3-4) και πανομοιότυπες, ενώ συνέχεια σκεφτόμουν πόσο θα ήθελα ένα racing mode παράλληλα με την καταστροφή.
Το μέλλον θα δείξει πως θα κριθεί ουσιαστικά το Destruction AllStars, καθώς πρόκειται για ένα live game. Η Lucid Games με τη Sony θα πρέπει να έχουν σκοπό να στηρίξουν το παιχνίδι, που έχει τα φόντα να μεγαλώσει σε κάτι πολύ πολύ καλό. Πρέπει να βρει την ταυτότητα του, καθώς ακόμα δεν ξέρει αν θέλει να είναι free to play ή ολοκληρωμένος τίτλος, που και για τα δύο κρίνεται ανεπαρκές. Απαιτείται προσθήκη νέου περιεχομένου, κατάργηση paywall από το story mode και υιοθέτηση Battle Pass και seasonal events που θα του πήγαιναν πολύ. Περισσότερη ποικιλία σε collectibles, συλλεκτικά skins από αυτοκίνητα άλλων παιχνιδιών/ταινιών κτλ, οι ιδέες είναι αμέτρητες αλλά σίγουρα χρειάζεται χρόνος. Προς το παρόν, έχουμε μια πολύ καλή ιδέα και μια πρώτη δυνατή σπίθα η οποία θα φανεί αν θα εξελιχθεί σε φωτιά.
