Στην παιδική ηλικία οι καλοκαιρινοί μήνες φάνταζαν ως κάτι μαγικό, μια αξέχαστη περιπέτεια. Στην ενήλικη ζωή όμως, οι εμπειρίες σταματούν να είναι τόσο αγνές και τη θέση του τότε ενθουσιασμού παίρνει η ανυπομονησία για ένα διάλειμμα από την καθημερινή πίεση. Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο η ανάμνηση ενός περιπετειώδους καλοκαιριού απομακρύνεται. Το κενό αυτό, μπορεί πάντα να καλύψει η ενασχόληση με το gaming καθώς μέσω αυτής, μπορούμε να ανακαλύψουμε κρυφά (και μη) διαμαντάκια, τα οποία θα συμβάλουν, το κάθε ένα ξεχωριστά, σε ένα σύνολο με όμορφες καλοκαιρινές εμπειρίες. Άλλωστε, η εποχή κρύβει πολλά μυστικά, αρκεί να υπάρχει άφθονη διάθεση να εξερευνήσουμε το άγνωστο, αυτό το κάτι διαφορετικό.
Ένα από αυτά τα παιχνίδια είναι και το Cult of the Lamb της Massive Monster. Πρόκειται για μια -όχι και τόσο κρυφή- έκπληξη του φετινού καλοκαιριού που πολλοί θα αγαπήσουν.
Ο τίτλος ακολουθεί ένα ύφος, όπως θα μπορούσαμε καλύτερα να περιγράψουμε με την αγγλική ορολογία, “cute but demented”. Η ιστορία του περιτριγυρίζεται γύρω από αυτό το σκεπτικό και πολλές φορές εκεί που θα “τρομάξει” τον παίκτη, την ίδια στιγμή θα τον κάνει να χαμογελάσει σαν να χαζεύει ένα αξιολάτρευτο κουταβάκι. Ο πρωταγωνιστής μας είναι το τελευταίο ζωντανό πρόβατο και πρόκειται να θυσιαστεί και αυτός στο όνομα των τεσσάρων Θεών. Με την δύναμη και την “ευλογία” του πέμπτου αλυσοδεμένου Θεού, το πρόβατο θα επανέλθει στην ζωή με αδιανόητη δύναμη υπό έναν όρο, να ελευθερώσει αυτόν που θα τον αναστήσει.
Η ιστορία του κόσμου με τους χαρακτήρες του τίτλου, έχουν ένα αρκετά ικανοποιητικό υπόβαθρο αλληλοσύνδεσης. Μέσω των χαρακτήρων μαθαίνουμε διάφορα μυστικά για τον κόσμο στον οποίο βρισκόμαστε, κάτι που βοηθάει στο χτίσιμο ενός άρρωστου, σατανικού κλίματος το οποίο ώρες ώρες φέρει μια “λάμψη ελπίδας”. Το χαριτωμένο ύφος του σχεδιασμού των χαρακτήρων και των κινήσεων τους είναι κατάλληλο ώστε να το ισοσταθμίσει με την “σαπίλα” του κόσμου, έτσι ο παίκτης δεν θα νιώσει ποτέ ότι πνίγεται από το σκοτεινό setting. Κάθε άλλο, ο τρόπος που όλα προβάλλονται είναι αρκετά διασκεδαστικός και συχνά αστείος. Το κοινό ίσως διχαστεί λόγω των σατανικών συμβόλων, όμως το κλίμα μπορεί να αλλάξει από το ένα λεπτό στο άλλο με αποτέλεσμα να θυμίζει ένα πιο ενήλικο Animal Crossing.
Στα του gameplay, είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού το ζευγάρωμα ενός rogue-like dungeon crawler με το management sim. Από την μια πλευρά υπάρχει ένας εξαιρετικός rogue-like μηχανισμός όπου με τους συνδυασμούς και την βοήθεια της αίρεσης στο υπόβαθρο θυμίζει αριστουργήματα όπως το Binding of Isaac και το Hades. Άλλωστε, δεν είναι ντροπή και οι ίδιοι δημιουργοί δεν φοβούνται να δείξουν ότι το παιχνίδι τους είχε σοβαρή επιρροή στο ύφος αλλά και στα αντικείμενα από το Binding of Isaac. Όποιος είναι λάτρης των rogue-like βιντεοπαιχνιδιών, σίγουρα θα εκτιμήσει την εξαιρετική προσπάθεια και θα μπορέσει να το ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα του είδους.
Η περιήγηση στον 2.5D κόσμο είναι αξιοζήλευτη από όλες τις απόψεις. Ο παίκτης νιώθει ότι συνεχώς έχει έλεγχο του χαρακτήρα του, κάτι πολύ σημαντικό ιδιαίτερα στην μάχη, δίχως να τον μπερδεύει η θέση των αντικειμένων ή εχθρών. Η αποφυγή ανούσιου contact damage εκτός από εχθρούς που έχουν καρφιά και άλλων ειδών δυνάμεις που μπορούν να σε βλάψουν, είναι πολύ σημαντική. Με αυτόν τον τρόπο οι developers, πρόσθεσαν πολλές δημιουργικές επιθέσεις, προτιμότερες από αυτές που ο εχθρός τρέχει επάνω στον παίκτη και κάνει ζημιά. Αν και η μάχη είναι αρκετά ικανοποιητική, θα επιθυμούσαμε μεγαλύτερη ποικιλία όπλων και curses (ειδικών δυνάμεων). Το ίδιο ισχύει και για τα δωμάτια με τους εχθρούς, καθώς αν και τα τέρατα είχαν ικανοποιητική ποικιλία, τα δωμάτια που βρισκόντουσαν δεν είχαν ιδιαίτερες διαφορές. Ευτυχώς οι δημιουργοί πρόσθεσαν special rooms που διαφέρουν από αυτά των εχθρών, έτσι η μονοτονία “σπάει” και το ενδιαφέρον μας δεν κλονίζεται.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε την εμφανή επιρροή εξαιρετικών management sim παιχνιδιών, όπως το This War of Mine, Frostpunk και επίπεδα αυτοματισμού της “βάσης” όπως αυτά του Minecraft και Terraria. Στη διάρκεια 15 ωρών μέχρι τον τερματισμό, κατά το ήμισυ και λίγο παραπάνω, ο παίκτης θα βρει τον εαυτό του να ασχολείται με την διαχείριση της βάσης του, ή αλλιώς της αίρεσης. Η διαχείριση των τροφίμων, η πίστη των ακόλουθων, οι αποφάσεις μεταξύ της θυσίας ενός αρρώστου ή της περίθαλψης του, είναι μερικές από τις πολλές δυσκολίες που θα χρειαστεί να διαχειριστούμε σοφά.
Εκτός των άλλων, καλό θα ήταν να λάβουμε υπόψιν και την παρουσία των side quests. Αν και τα περισσότερα είναι fetch quests, κατά την ολοκλήρωση τους μαθαίνουμε περισσότερα για τον κόσμο όπως και το character development των NPC.
Μια μεγάλη ανησυχία που πηγάζει από το σύνολο των παικτών, λόγω και της ιδιαιτερότητας του genre, είναι ο βαθμός δυσκολίας και πολυπλοκότητας των συστημάτων. Η απάντηση ευτυχώς θα σας καθησυχάσει, διότι εκτός από την επιλογή difficulty που μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή, οι απαιτήσεις της εμπειρίας στο κομμάτι του rogue-like και του management sim αντίστοιχα, δεν είναι μεγάλες. Το παιχνίδι μπορεί να προσεγγισθεί εύκολα, διότι εκτός από τις μέτριες απαιτήσεις που έχει, ο ρυθμός εκμάθησης μέσω tutorial είναι αργός και σταθερός δίχως να μπερδεύει με πολλές πληροφορίες. Στο γενικό σύνολο βοηθάει επίσης και το έξυπνο AI των ακόλουθων της αίρεσης μας. Πολλές φορές θα τους δούμε να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, όπως το κόψιμο δέντρων ή τον καθαρισμό ακαθαρσιών, δίχως να χρειάζεται καθοδήγηση σε κάθε τους κίνηση. Ο παίκτης ίσως νιώσει ότι έχει να διαχειριστεί μια πραγματική ομάδα ανθρώπων καθώς οι ενέργειες τους μερικές φορές γίνονται απρόβλεπτες. Κάποιοι μπορεί να επαναστατήσουν ενάντια στην αίρεση μας, άλλοι μπορεί να ζητήσουν ένα διάλειμμα από την δουλειά και άλλα πολλά. Όλα αυτά συμβάλλουν σε μια ξεχωριστή εμπειρία σε ένα γενικώς ικανοποιητικό σύνολο.
Δυστυχώς ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για το μεγάλο αγκάθι του παιχνιδιού, τον τεχνικό τομέα. Καθ’ όλη την διάρκεια της ενασχόλησης μας παρατηρήθηκαν διάφορα bugs μικρής και μεγάλης κλίμακας. Από περιπτώσεις όπου δεν μπορείς να ανοίξεις ένα σεντούκι μέχρι και να εξαφανίζεται κάποιος εχθρός την ώρα της μάχης και να είναι αδύνατο να συνεχίσεις το run. Χρειάστηκε τουλάχιστον τρείς φορές να γυρίσουμε στο main menu και να φορτώσουμε ξανά στο save για να ξεκολλήσει το παιχνίδι. Τουλάχιστον χάρις το συχνό save system δεν υπήρξε μεγάλη αποχή μεταξύ προόδου και του save file. Επίσης όσο αφορά τα FPS, αν και στην αρχή έτρεχε σταθερά στα 60 στο PS5, όσο αυξήθηκαν οι ακόλουθοι παρατηρήθηκαν πολλά drops. Αξιοσημείωτο προς τους trophy hunters είναι ότι ένα τρόπαιο (Full Herd) έχει bug -μέχρι και την στιγμή που γράφεται αυτό το review- και το καθιστά αδύνατο να το κερδίσουμε μετά από το δεύτερο bossfight. Σύμφωνα με την κοινότητα, θα διορθωθεί γρήγορα στο επόμενο update από τους δημιουργούς. Δημιουργημένο από μια μικρή ομάδα ανθρώπων και φυσικά μέρος των indie βιντεοπαιχνιδιών μπορούμε να το προσεγγίσουμε με επιείκεια, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψιν τα δωρεάν update και dlc που θα ερθουν στο μέλλον.
Επιπρόσθετα, θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε το OST του παιχνιδιού το οποίο μας συντροφεύει καθ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού μας. Σίγουρα μερικά από τα κομμάτια αφήνουν την δική τους σφραγίδα στον τίτλο και όταν θα τα ακούμε θα γνωρίζουμε κατευθείαν από που προέρχονται.
Συνοψίζοντας, το Cult of the Lamb είναι ένα από τα καλύτερα indie βιντεοπαιχνίδια του 2022. Ο συνδυασμός του rogue-like και του management sim είναι αξιοθαύμαστος και είναι ο λόγος που θα αφήσει το δικό του στίγμα στην τρέχουσα χρονιά. Ο τίτλος είναι εύκολα προσεγγίσιμος για όλο το κοινό, hardcore και μη. Έχει χώρο για βελτίωση κυρίως στους τομείς που αφορούν την ποικιλία του και ευελπιστούμε οι δημιουργοί να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που θα τους δοθεί στα διάφορα updates/DLCs. Δυστυχώς έχει αρκετά bugs και μερικά frame drops, αλλά αυτά με την πάροδο του χρόνου μπορούν να διορθωθούν. Ελπίζουμε να το δούμε υποψήφιο ως το καλύτερο indie της χρονιάς.
Ευχαριστούμε τη Devolver Digital για τη διάθεση κωδικού ως προς τις ανάγκες του review.
