Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως είναι η αίσθηση του να εφορμάς στις αντίπαλες στρατιές, όπως ο William Wallace στο Braveheart; Πως είναι να ξεπερνάς τον εαυτό σου, βάζοντας τα με 3 και 4 αντιπάλους ταυτόχρονα, όπως ο Maximus Meridius στο Gladiator; Εάν οι μεγάλες κινηματογραφικές ( και μη ) μάχες σας συναρπάζουν, εάν θα θέλατε να βρεθείτε σε μία τέτοια μάχη, από την ασφάλεια του καναπέ σας φυσικά, τότε το Chivalry 2 είναι για εσάς.
Πρόκειται για ένα παιχνίδι πρώτου ή και τρίτου, εάν το επιθυμείτε, προσώπου, το οποίο βασίζεται στη μάχη πρόσωπο-με-πρόσωπο. Ο παίκτης επιλέγει ένα εκ των 4 διαθέσιμων classes, τα οποία φυσικά παρουσιάζουν τις δικές τους διαβαθμίσεις όσο περισσότερο παίζετε και ξεχύνεται στο πεδίο της μάχης. Όλα ξεκινάνε με ένα προαιρετικό, αλλά μάλλον απαραίτητο, tutorial, που μας δείχνει όλους τους βασικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού. Εκ πρώτης όψεως αντιλαμβάνεται κανείς πως ο τίτλος απευθύνεται τόσο σε εκείνους που θέλουν απλώς να πάρουν ένα σπαθί και να πετσοκόψουν αντιπάλους δεξιά και αριστερά, όσο και σε αυτούς που θέλουν να εμβαθύνουν στους μηχανισμούς και να επιλέξουν μία πιο στρατηγική προσέγγιση απέναντι στους αντιπάλους τους. Πρόκειται για μία λεγόμενη easy to learn-hard to master περίπτωση και το πως θα κινηθεί κάποιος εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο.
Η ίδια η μάχη είναι βιαιότατη, όπως άλλωστε θα έπρεπε και ο παίκτης θα βρεθεί να πολεμά με ένα κομμένο χέρι έως ότου καταλήξει από αιμορραγία, να καίγεται ζωντανός ή να αποκεφαλίζει τους αντιπάλους του με σπαθί, τσεκούρι ή δόρυ. Για τους πιο “πηγαίνετε κι έρχομαι” υπάρχει κανονικά class τοξότη, ενώ για εκείνους που χάσουν το όπλο τους, υπάρχει πάντα η επιλογή να επιτεθείτε στον αντίπαλο, κρατώντας πέτρα, ψάρι, λάχανο ή ακόμη και κάποιο ανθρώπινο μέλος πεσμένου στρατιώτη. Το χιούμορ σίγουρα δεν απουσιάζει από το Chivalry 2, αν και κάποιοι ίσως βρούνε τις επαναλαμβανόμενες κραυγές πολέμου κουραστικές και ανούσιες. Όπως και να χει, το παιχνίδι καταφέρνει να επικοινωνήσει εξαιρετικά το χάος που επικρατεί σε μία μεγάλη μάχη και παρότι συνήθως αυτή χωρίζεται σε stages, ποτέ δεν δίνει την αίσθηση του scripted και με κάποιον τρόπο βυθίζει τον παίκτη 100% στην εμπειρία.
Αξίζει να τονίσουμε εδώ αυτό που ίσως έχετε ήδη καταλάβει. Το Chivalry 2 είναι ένα αποκλειστικά multiplayer παιχνίδι, αφού τα λιγοστά single player challenges που περιέχει δεν είναι καν άξια αναφοράς. Έτσι, αν είστε από εκείνους που σκόπευαν να απολαύσουν μία πολεμική ιστορία σε ένα Μεσαιωνικό περιβάλλον, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσετε. Το παιχνίδι βέβαια θέτει αντιμέτωπες 2 παρατάξεις, το Mason Order και τους Agatha Knights, οι οποίοι έχουν λόγους να πολεμούν, μετά τα γεγονότα του πρώτου Chivalry το 2012. Οι λόγοι αυτοί εξιστορούνται σε μία σελίδα που περιέχει το lore, όμως είτε το διαβάσετε, είτε όχι, δεν έχετε κάτι ουσιαστικό να αποκομίσετε. Το καλοστημένο lore μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί να απουσιάζει εντελώς ένα πλήρες single player campaign, αφού ο κόσμος είναι ήδη σεταρισμένος για κάτι τέτοιο.
Τα 3 multiplayer modes που περιέχονται στο launch του τίτλου είναι οι μάχες μεταξύ 64 ή 40 παικτών και το free-for-all, όπου ο καθένας κοιτάει την πάρτη του σε ένα παραδοσιακό deathmatch. Τα άλλα 2 modes χωρίζονται με τη σειρά τους σε 2 κατηγορίες, με το ένα από αυτά να είναι το κλασσικό team deathmatch. “Team” τρόπος του λέγειν, καθώς είναι πολύ εύκολο να κάνετε ζημιά στους συμπολεμιστές σας και παρότι ρεαλιστικό, το σκηνικό συμβαίνει πολύ συχνότερα απ’ ό,τι θα έπρεπε. Πολλές φορές θελήσαμε να βοηθήσουμε έναν συμπαίκτη μας σε μάχη και αντ’ αυτού, σκοτώσαμε τον ίδιο και όχι τον αντίπαλο. Πρόκειται για ένα ζήτημα που μάλλον θα πρέπει να διευθετηθεί και να μειωθούν οι στιγμές που μία κίνηση του σπαθιού βλάπτει φίλο και αντίπαλο ταυτόχρονα.
Στο άλλο και βασικότερο κομμάτι της εμπειρίας, οι 2 αντίπαλες ομάδες χωρίζονται σε επιτιθέμενους και αμυνόμενους. Κάθε ένα από τα 2 αντίπαλα στρατόπεδα έχει να φέρει εις πέρας συγκεκριμένα objectives, τα οποία δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας, δένουν όμως άψογα ως σύνολο. Σπρώξιμο/απώθηση πολιορκητικών κριών, κατάκτηση/κράτηση μίας στρατηγικής θέσης, προστασία/φόνος αιχμαλώτων και άλλα παρόμοια, ανάλογα με το αν βρίσκεστε στη θέση των πολιορκητών ή των πολιορκημένων. Όλα τα παραπάνω φαντάζουν αρκετά balanced και παρότι κάποια objectives ευνοούν άλλοτε τους επιτιθέμενους και άλλοτε τους αμυνόμενους, ποτέ δεν γίνονται άδικα. Από την άλλη, η αλήθεια είναι πως τα modes είναι λίγα και παρότι οι 7 χάρτες εναλλάσσουν αρκετά το σκηνικό, γρήγορα δεν βρίσκαμε κάτι άλλο να δούμε στο παιχνίδι, όσο και εάν το ξεψαχνίσαμε για χάρη του review. Θεωρούμε βέβαιο πως η υποστήριξη του τίτλου γρήγορα θα προσθέσει modes και θα ισορροπήσει την κατάσταση. Τουλάχιστον, το παιχνίδι κυκλοφορεί σε budget τιμή, κόντρα στις επιταγές των καιρών.
Όσον αφορά τις επιλογές που προσφέρει το Chivalry 2 στον παίκτη, τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Τα 4 classes των archer, vanguard, footman και knight έχουν τα δικά τους στατιστικά, για διαφορετικά γούστα. Όσο περισσότερο παίζει κάποιος με ένα class, τόσο ανεβάζει το επίπεδο του συγκεκριμένου class και ξεκλειδώνει διαβαθμίσεις του. Οι διαβαθμίσεις αυτές του επιτρέπουν να κραδαίνει ισχυρότερα όπλα, τα οποία βέβαια παρουσιάζουν προτερήματα και μειονεκτήματα, να κρατά ασπίδα για προστασία κ.α. Το κάθε class έχει και κάποιες ειδικές, θα λέγαμε, ικανότητες, όπως παραδείγματος χάριν το war horn του knight, το οποίο heal-άρει όλους τους κοντινούς συμπαίκτες. Στην αντίπερα όχθη έχουμε το εμφανισιακό customization, με τις διαθέσιμες στολές που ξεκλειδώνονται με τα coins που κερδίζουμε παίζοντας. Microtransactions φυσικά και υπάρχουν, εντύπωση μας έκανε όμως μία προειδοποίηση όταν επιλέξαμε την αγορά νομισμάτων από το PS Store, η οποία τόνιζε πως εάν η οικονομική μας κατάσταση δεν είναι καλή, ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτούμε. Όπως και να χει, αυτό που μπορείτε να διαμορφώσετε χωρίς περιττά έξοδα είναι η αρχική εμφάνιση του χαρακτήρα σας, επιλέγοντας το φύλο, το πρόσωπο ή τη φωνή του, παρότι κάτω από τις χοντροκομμένες πανοπλίες του παιχνιδιού όλοι φαντάζουν ίδιοι.
Ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα του Chivalry 2 είναι οι servers του, οι οποίοι λειτουργούν άψογα, από το launch κιόλας. Το παιχνίδι μας βάζει κατευθείαν από ματς σε ματς, δεν είχαμε κανένα disconnect, ενώ και τα lobbies είναι πάντα γεμάτα ( ίσως και με τη χρήση bots ), όποιο mode και αν επιλέξαμε. Ίσως τα respawns να κρατούν λίγο περισσότερο από το αναμενόμενο, αλλά είναι απαραίτητα για κάποιον που θέλει να προλάβει να αλλάξει class εν μέσω μάχης. Από εκεί και πέρα, το παιχνίδι τρέχει σε 4Κ και 60 fps στο PlayStation 5. Η απόδοση του είναι αξιοπρεπέστατη και οπτικά προσφέρει κάποια πολύ όμορφα σκηνικά, όμως γενικότερα έχουμε στα χέρια μας ένα παιχνίδι, το οποίο θα “σήκωνε” λίγη ακόμη φροντίδα προτού κυκλοφορήσει. Εφόσον όμως δεν μιλάμε για έναν ΑΑΑ τίτλο, τα όποια παραπτώματα του περνούν σε δεύτερη μοίρα. Σίγουρα, τα γραφικά του παιχνιδιού είναι αρκετά χοντροκομμένα και απουσιάζει η λεπτομέρεια, όμως δεν μπορούμε να πούμε οτι επηρεάζει άμεσα ή έμμεσα την εμπειρία.
Συνοψίζοντας, το Chivalry 2 διαπρέπει στο genre που εξυπηρετεί. Πετυχαίνει διάνα στη μεταφορά της αίσθησης μία μάχης με μεγάλο scale, προσφέρει πολύωρη άμυαλη ( ή και όχι άμυαλη ) διασκέδαση και αποτελεί μία εξαιρετική επιλογή για παρέες. Σίγουρα, δεν έχει εξασφαλίσει τη μακρά βιωσιμότητα του, αφού τα λίγα modes του ίσως σύντομα να μη δίνουν επαρκή κίνητρα σε κάποιον να επιστρέψει, ενώ και η έλλειψη single player περιεχομένου ίσως αποτρέψει τους πιο παραδοσιακούς. Παρόλα αυτά, αξίζει εύσημα για την κατάσταση των servers του στο launch, κάτι που συνήθως πλήττει όλα τα multiplayer-only παιχνίδια. Ο τίτλος αποτελεί την πρώτη ευχάριστη έκπληξη του καλοκαιριού και μία εμπειρία που οι φίλοι του είδους δεν επιτρέπεται να προσπεράσουν.
