Η 26η Απριλίου 1986 έχει καταγραφεί στην ιστορία ως μία από τις πιο μαύρες σελίδες της ανθρωπότητας. Ήταν η μέρα που αντιληφθήκαμε με τον χειρότερο τρόπο πως μία ανεξέλεγκτη αντίδραση πυρηνικού αντιδραστήρα μπορεί να επηρεάσει τη ζωή τουλάχιστον 2 γενεών και δεκάδων χιλιάδων ατόμων. Το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ έκρουσε για τα καλά τον κώδωνα του κινδύνου όσον αφορά την τιθάσευση τέτοιου τύπου ενέργειας. Εκείνη η μέρα ενέπνευσε πληθώρα δημιουργών στον κινηματογράφο και την τηλεόραση και φυσικά “γέννησε” εμπειρίες όπως αυτή του θρυλικού S.T.A.L.K.E.R., το sequel του οποίου αναμένεται το 2022. Η Πολωνική The Farm 51, ορμώμενη από το ίδιο ατύχημα, κατέφυγε στην ανάπτυξη του Chernobylite, ενός τίτλου που λαμβάνει χώρα στα πέριξ του πυρηνικού εργοστασίου και φέρει πολύ μεγαλύτερες φιλοδοξίες από τα προηγούμενα projects του studio.
Ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο του Igor, 30 ολόκληρα χρόνια μετά το ατύχημα στον Πυρηνικό Σταθμό Παραγωγής Ενέργειας. Ο πρωταγωνιστής μας, όντας φυσικός επιστήμονας κατά την περίοδο της καταστροφής, λαμβάνει μία φωτογραφία που απεικονίζει την πρώην αγαπημένη του, Τατιάνα, η οποία είχε εξαφανιστεί το βράδυ πριν το ατύχημα. Ο Igor αποφασίζει μεμιάς να ταξιδέψει στην αποκλεισμένη ζώνη γύρω από το εργοστάσιο, αναζητώντας απαντήσεις για την εξαφάνιση της. Φυσικά, εκεί πλέον δρα η NAR, μία στρατιωτική οργάνωση που βρίσκεται στην περιοχή με σκοπό τη μελέτη και την εκμετάλλευση ενός κρυστάλλου, του chernobylite, που σχηματίστηκε εκεί χάρις στη μόνιμη παρουσία υψηλών ποσών ραδιενέργειας. Ο μυστηριώδης κρύσταλλος, εκτός από τους στρατιωτικούς, έχει προσελκύσει και κάποια μυστήρια πλάσματα, που φυσικά θα βρεθούν στο δρόμο του ήρωα μας.
Το σενάριο του τίτλου ξεκινά με ενδιαφέρον και το κρατά αμείωτο ως το τέλος, κυρίως χάρις στο μυστήριο που περιβάλλει την 12-15ωρη ιστορία. Ο συνδυασμός των πραγματικών γεγονότων με τη σφαίρα του φανταστικού έχει πραγματοποιηθεί με ιδιαίτερη επιτυχία και δεν απουσιάζουν οι ανατροπές και οι έντονες στιγμές. Δεν πρόκειται για κάτι εντελώς πρωτότυπο, όμως οι διάφορες ιδέες που διέπουν το παιχνίδι προσφέρουν την απαιτούμενη φρεσκάδα που χρειάζεται για να ξεχωρίσει. Η αφήγηση μπορεί να είναι απλώς διεκπεραιωτική, χωρίς να ξεχωρίζει, όμως το Α και το Ω της όλης εμπειρίας είναι η απόκοσμη αισθητική που δεν αφήνει τον παίκτη να κάνει βήμα χωρίς να νιώθει οτι κινδυνεύει ή πως τον παρακολουθούν. Μπορεί να μην πρόκειται για ένα αμιγώς horror παιχνίδι, όμως οι εγκαταλελειμμένες περιοχές του Τσερνόμπιλ αποτελούν το τέλειο, αφιλόξενο setting για μία μοναχική εξόρμηση όπως αυτή του Igor.
Το gameplay του παιχνιδιού χωρίζεται σε αρκετούς βασικούς πυλώνες. Αρχικά, έχουμε στα χέρια μας ένα FPS, με αρκετές horror πινελιές, το οποίο θα μπορούσε να συγκριθεί με τη σειρά Metro φερ’ ειπείν. Η βασική λούπα του gameplay περιλαμβάνει τη μάχη με 3 βασικά όπλα, περίστροφο, καραμπίνα και αυτόματο, καθώς και το stealth, στο οποίο και θα πρέπει να βασιστεί κάποιος εάν θέλει να τη βγάλει καθαρή. Το shooting, καθώς και το stealth λειτουργούν, αλλά σε τελείως βασικά επίπεδα και δεν εντυπωσιάζουν. Η αίσθηση των όπλων είναι απλώς OK, κάτι που ισχύει και για την τεχνητή νοημοσύνη, η οποία εύκολα ξεγελιέται. Κατά την περιήγηση του ο παίκτης συλλέγει χρήσιμες πρώτες ύλες, που χρησιμοποιεί για να κατασκευάσει σφαίρες, healing αντικείμενα, το απαραίτητο για την πνευματική του κατάσταση αλκοόλ, καθώς και αντικείμενα που τον προστατεύουν από τη ραδιενέργεια. Εννοείται πως ολόκληρα κομμάτια περιοχών είναι τίγκα στη ραδιενέργεια και πιθανότατα θα αργήσετε πολύ να τα επισκεφτείτε. Το σύστημα crafting on-the-go είναι ιδιαιτέρως απλό και προσφέρει μόνο τα απαραίτητα. Δεν είναι, πάντως, το μόνο crafting που θα χρειαστεί να κάνετε…
Στο Chernobylite, τα πάντα ξεκινούν από την καλή προετοιμασία. Ο παίκτης, μένει σε μία παλιά αποθήκη, που αποτελεί εν ολίγοις το κεντρικό hub του παιχνιδιού. Εκεί, δεν μένει μόνος, αφού συναντά και στρατολογεί μία ομάδα χαρακτήρων, οι οποίοι φυσικά απαιτούν καλές συνθήκες διαβίωσης. Έτσι, στο παιχνίδι μπαίνει ένα αξιόλογο base building σύστημα, που ίσως αποτελέσει και το μεγαλύτερο μέρος της ενασχόλησης σας με τον τίτλο. Ο παίκτης, στο τέλος της ημέρας, πρέπει να φροντίζει για τη σίτιση και την υγεία, ψυχική και σωματική, της ομάδας του. Συγκεκριμένα, θα χρειαστεί να κατασκευάσει κρεβάτια και καναπέδες, να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες, φτιάχνοντας γεννήτριες ηλεκτρικής ενέργειας και μηχανές που καθαρίζουν τον αέρα της αποθήκης, ενώ θα πρέπει να φροντίσει και για την ψυχαγωγία τους, φτιάχνοντας κάποιο ραδιόφωνο, μία τηλεόραση ή διακοσμώντας τον χώρο με όμορφα φυτά. Όλα τα παραπάνω χρειάζονται πρώτες ύλες, οι οποίες συλλέγονται κατά τη διάρκεια των αποστολών, τις οποίες ο παίκτης λαμβάνει κάθε πρωί, πριν τις εξορμήσεις του.
Γιατί όμως να νοιαστεί κάποιος για τους συντρόφους του, όταν μπορεί να παίξει απλώς την κυρίως ιστορία και να τερματίσει το παιχνίδι; Η απάντηση είναι απλή και μας έρχεται απευθείας από το Suicide Mission του Mass Effect 2. Με λίγα λόγια, όλα τα μέλη της ομάδας πρέπει να φτάσουν έως το τέλος σώα και αβλαβή, εάν θέλετε να βελτιστοποιήσετε τις πιθανότητες να ξετυλίξετε το κουβάρι του μυστηρίου. Έτσι, θα χρειαστεί να κάνετε σωστό διαμοιρασμό των προμηθειών και να μην αδικήσετε κάποιον, διαλύοντας τη μεταξύ σας σχέση. Παράλληλα, εάν η υγεία τους είναι σε καλά επίπεδα, ο Igor μπορεί να τους στέλνει σε δευτερεύουσες αποστολές και αυτοί να επιστρέφουν με πίσω με πυρομαχικά, φαγητό ή πολύτιμες προμήθειες. Από την άλλη, ένας πιθανός τραυματισμός θα πλήξει σοβαρά το ηθικό της ομάδας. Βεβαίως, η ψυχική υγεία των companions εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από τις επιλογές του ίδιου του Igor, κατά τη διάρκεια του σεναρίου.
Η κατάρριψη ενός ελικοπτέρου με αγνώστους επιβαίνοντες, η απελευθέρωση ενός νεαρού αγοριού, η καταστροφή πολύτιμων εγγράφων είναι δύσκολες αποφάσεις που θα πρέπει να λάβει ο πρωταγωνιστής μας. Άλλοτε θα επιδράσουν ευεργετικά στο κλίμα της ομάδας και άλλοτε θα σοκάρουν τους συντρόφους, έχοντας άκρως αρνητικές επιπτώσεις. Από την άλλη, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες εν τέλει δεν αναπτύσσονται όσο θα θέλαμε και δεν δημιουργείται κανένας συναισθηματικός δεσμός μεταξύ των μελών της ομάδας. Έτσι, το ενδιαφέρον για αυτούς θα παραμείνει καθαρά σε πρακτικό επίπεδο, πράγμα που δεν μας εμπόδισε να καλύψουμε όντως όποια ανάγκη προέκυπτε. Όπως και να χει, οι επιλογές του παίκτη έχουν τεράστιο βάρος και επηρεάζουν άμεσα και την κατάληξη της ιστορίας. Εύκολα παρατηρεί κανείς πως τα πολλαπλά συστήματα του παιχνιδιού είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και ο συνδυασμός των αυτούσιων ιδεών συνθέτει ένα εξαιρετικό σύνολο.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονιστεί πως σε αντίθεση με άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, στο Chernobylite μας δίνεται η επιλογή να αλλάξουμε κάποιες από τις επιλογές που έχουμε κάνει. Όταν ο παίκτης πεθαίνει και προτού επιστρέψει στο κυρίως παιχνίδι, μεταφέρεται στο μεσοδιάστημα υλικού και φανταστικού κόσμου. Εκεί, βλέπει όλες τις επιλογές του που έχουν επηρεάσει την ιστορία και τις σχέσεις με την υπόλοιπη ομάδα και χρησιμοποιώντας chernobylite μπορεί να τις αλλάξει. Ο κρύσταλλος βρίσκεται σε ορισμένα σημεία των αποστολών και φυσικά δεν είναι άπλετος, οπότε επιλέξτε σωστά πως θα τον ξοδέψετε. Αυτό το στοιχείο έρχεται να προστεθεί στη γενικότερη έλλειψη γραμμικότητας που διακατέχει τον τίτλο, αφού η σειρά των αποστολών, πέραν των πρώτων και των τελευταίων, είναι ουσιαστικά τυχαία και εξαρτάται από τη σειρά με την οποία ο παίκτης θα στρατολογήσει τους συντρόφους του. Αυτή είναι όμως μία από τις ελάχιστες φορές που το παιχνίδι προσφέρει την ελευθερία της επιλογής…
Δυστυχώς, οι περιορισμοί στο budget κρατούν αρκετές από τις ιδέες του παιχνιδιού πίσω, κάτι που γίνεται έκδηλο σε διάφορους τομείς του. Κάθε μέρα στο Chernobylite αποτελεί μία πολύ τυποποιημένη διαδικασία και ίσως από ένα σημείο κι έπειτα η λούπα να σας κουράσει. Το πρωινό ξύπνημα ακολουθείται από ανάθεση αποστολών στον Igor και την υπόλοιπη ομάδα. Σειρά έχει η ίδια η αποστολή και έπειτα έρχεται η επιστροφή στη βάση, ο διαμοιρασμός του φαγητού και η βελτίωση των υποδομών. Την επόμενη μέρα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο και πάει λέγοντας. Παράλληλα, ο κόσμος του παιχνιδιού δεν είναι ενιαίος και αποτελείται από μικρές αυτούσιες περιοχές, τις οποίες ο παίκτης θα επισκεφτεί ξανά και ξανά. Θα βρεθεί να περιπλανιέται στα ίδια κτήρια, να φέρνει εις πέρας objectives στα ακριβώς ίδια σημεία, να τα βάζει με τις ίδιες περιπόλους και γενικότερα να κάνει πολλές πανομοιότυπες ενέργειες. Είναι εμφανές πως το όραμα της ομάδας χωλαίνει κάτω από τους διάφορους οικονομικούς και σχεδιαστικούς περιορισμούς, αφού είναι βέβαιο πως δεν υπάρχει η δυνατότητα μεγαλύτερης ελευθερίας για τον παίκτη.
Ο σχεδιασμός του κόσμου του τίτλου είναι μάλλον το μεγαλύτερο επίτευγμα των Πολωνών, αφού είναι φοβερά αληθοφανής και τα επίπεδα του εξίσου πλούσια σε λεπτομέρεια και ομορφιά. Θα περιηγηθείτε σε αποψιλωμένα δάση και άδειες πεδιάδες, σε λιμνούλες και πυκνή βλάστηση, ακόμη και σε καλοδιατηρημένα από το χρόνο κτίρια και μπουντρούμια. Παρότι η ενασχόληση μας αφορά μόνο την PS4 έκδοση, καθώς αυτή του PS5 δεν έχει γίνει ακόμη διαθέσιμη, ο κόσμος του Chernobylite “λάμπει” ακόμη και στα 1080p. Δυστυχώς, έως ότου κυκλοφορήσει αυτή του PS5, το παιχνίδι δεν εκμεταλλεύεται την ιπποδύναμη της νέας κονσόλας της Sony και μαστίζεται από γιγαντιαία loading times. Ένα ακόμη μεγάλο αγκάθι εντοπίζεται στα κλειδωμένα 30 fps, τα οποία εν έτει 2021 και έχοντας περάσει στη νέα γενιά κονσολών, φαντάζουν ανήκουστα. Πιθανότατα η κατάσταση θα ήταν καλύτερη εάν οι developers έδιναν επιλογή για ξεκλείδωτο framerate, όμως αυτό δεν συνέβη. Η Unreal Engine 4 βάζει τα δυνατά της και εάν εξαιρέσουμε τα textures που κάπου-κάπου αργούν να φορτώσουν, το τελικό αποτέλεσμα είναι άκρως ικανοποιητικό. Το ίδιο ισχύει για τον ήχο και τη μουσική επένδυση, με τα ακουστικά να είναι μία πολύ καλή επιλογή για το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Δεν χωρά αμφιβολία πως το Chernobylite κουβαλά αρκετές αρετές. Εάν θέλετε να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό στο genre του τρόμου, τότε ένα τέτοιο, Σοβιετικό horror παιχνίδι είναι για εσάς. Η απόκοσμη αισθητική του, καθώς και τα διάφορα συστήματα που συνδυάζει αρμονικά συνθέτουν μία αξιέπαινη προσπάθεια, δια χειρός ενός μίας μικρής Πολωνικής ομάδας. Σίγουρα, οι περιορισμοί στο budget γίνονται εμφανείς σε αρκετά σημεία της εμπειρίας και η καθυστέρηση της PS5 έκδοσης μας αποτρέπει από το να θεωρούμε επιτακτική την αγορά του τίτλου τη δεδομένη χρονική στιγμή. Συνολικά όμως έχουμε στα χέρια μας ένα πολύ καλό παιχνίδι, που απλώς χρειάζεται λίγο ακόμη χρόνο για να λάμψει. Οι Πολωνοί πέτυχαν διάνα.
