Το φετινό Call of Duty το ακούγαμε εδώ και χρόνια μέσω φημών, για επιστροφή στις ρίζες της Black Ops σειράς, για παιχνίδι στο Vietnam και για απομάκρυνση από την φουτουριστική ενασχόληση των τελευταίων τίτλων. Όντως, με μπροστάρη τις Raven/Treyarch και με βοηθούς όλα τα studios της Activision, φέτος μας προσεδαφίστηκε το (λιτά ονομασμένο) Call of Duty: Black Ops Cold War και περιέχει όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα. Για να δούμε αναλυτικότερα τι μας φέρνει η φετινή κυκλοφορία.
Αρχικά, μιλάμε για ένα cross gen Call of Duty, με το προηγούμενο να είναι το CoD Ghosts. Στα χέρια μας είχαμε την cross gen έκδοση και το review μας βασίζεται στην PS5 έκδοση του παιχνιδιού. Αυτό που αναμφισβήτητα υπάρχει σε σχεδόν κάθε Call of Duty τίτλο, είναι το πλήθος του περιεχομένου του, πάνω στο οποίο βασίζει και την ετήσια κυκλοφορία του. Έτσι και εδώ, σε κάτι που έχει γίνει πλέον βάση, έχουμε το Campaign, το multiplayer κομμάτι και το Zombies Mode. Φυσικά, ενσωματώνεται και το Warfare, το battle royale mode του franchise, αλλά αυτό απλά συνυπάρχει ως ένα σημείο και προσφέρεται εξάλλου και δωρεάν ως stand alone περιεχόμενο.
Ξεκινώντας από το campaign, το βρήκα ενδιαφέρον, τολμηρό, με νεοτερισμούς και πειραματισμούς, αλλά στην τελική σύντομο και μέτριο. Βρισκόμαστε στα 80s και καταμεσής του Ψυχρού Πολέμου, όπου κατάσκοποι και μυστικές υπηρεσίες κάνουν πάρτι. Εμείς καλούμαστε να σώσουμε τον κόσμο από τη μεριά της Αμερικής, κυνηγώντας ένα Φάντασμα που ακούει στο όνομα Περσέας και απειλεί να τινάξει τις δύο υπερδυνάμεις στον αέρα. Παλιοί γνώριμοι της υπο-σειράς Black Ops είναι εκεί (βρισκόμαστε μεταξύ Black Ops 1 και 2) όπως οι Woods, Mason και Hudson, ενώ σημαντικότερο ρόλο παίζουν οι νεοεισερχόμενοι στη σειρά όπως οι Adler, Park, Lazar, Sims και φυσικά ο χαρακτήρας μας με το όνομα Bell. Το σενάριο είναι καλό μεν αλλά δεν ξεφεύγει από τα τετριμμένα. Προσπαθεί να ρίξει μερικά plot twists τα οποία έχουμε ξαναδεί σε ταινίες του είδους αλλά και παιχνίδια, ενώ υποψιασμένος ήμουν ήδη λόγω του twist στο Black Ops 1. Ακόμα και η βάση του “κακού που είναι εξαφανισμένος και κανείς δεν έχει δει” παραείναι κλισέ. Ωστόσο, το τελικό κομμάτι της ιστορίας μας παραμένει σκεπτόμενο, ενώ προσθέτει και τρία διαφορετικά τέλη, δίνοντας επιλογές και replayability στον παίκτη. Όπως και να χει, η ιστορία προσπαθεί και θεωρώ φέρνει εις πέρας την αποστολή της. Από τα 80s έως τις ζούγκλες του Βιετνάμ τέλη του 60, από μυστικές αποστολές σε βάσεις των εχθρών έως κανονικές μάχες, το παιχνίδι προσφέρει την απαιτούμενη ποικιλία και με μερικά πολύ ωραία settings, ωστόσο λείπει η κλίμακα του πολέμου που έχουμε δει σε άλλα παιχνίδια της σειράς, κάτι που εν μέρη δικαιολογείται από το κλίμα του Cold War. Τουλάχιστον, έτσι όπως το έλαβα εγώ, βάζει την αμφιβολία στον παίκτη για τους “καλούς” Αμερικάνους, κάτι που κορυφώνεται με το “κακό”/ανατρεπτικό τέλος, που σας προτρέπω να το δείτε.
Εκεί που επιτυγχάνει περισσότερα και με κέρδισε το campaign, είναι ότι δοκίμασε να ανακατέψει λίγο τη φόρμουλα και πειραματίστηκε με νέους μηχανισμούς στη σειρά. Για αρχή, χτίζεται μόνος σας τον χαρακτήρα σας επιλέγοντας υπηρεσία και ικανότητες, πράγμα που σας δίνει ορισμένα perks πχ επιλέγουμε σαν χαρακτηριστικό του χαρακτήρα μας lone wolf οπότε είναι πιο ήσυχος στις κινήσεις του κτλ, πρωτότυπο μεν, χωρίς να επηρεάζει ουσιαστικά το gameplay και το campaign δε. Το κρησφύγετο σας αποτελεί το hub για την επιλογή αποστολών, ενώ υπάρχουν side missions τα οποία ξεκλειδώνονται συλλέγοντας πληροφορίες στα main missions του παιχνιδιού. Υπάρχουν ορισμένα puzzles, επιλογές διαλόγων, που κορυφώνονται με τις επιλογές για τρία διαφορετικά τέλη του παιχνιδιού. Πολύ ωραία και πρωτότυπη για τη σειρά, undercover αποστολή στο αρχηγείο της KGB, όπου υπάρχουν objectives που εκπληρώνονται με διαφορετικές προσεγγίσεις και δένουν πολύ με το κλίμα της εποχής. Γενικά, αναφέρω ξανά πως το campaign δοκιμάζει διάφορα που μου άρεσαν αλλά στο σύνολο του δύσκολα ξεχωρίζει εκτός από 2-3 πολύ καλές στιγμές, ενώ παραμένει ένα από τα μικρότερα της σειράς με διάρκεια γύρω στις 5 ώρες και άντε να φάτε άλλη μία όσοι θέλετε να δείτε τα άλλα 2 endings.
Τεχνικά πάντως το παιχνίδι δείχνει πολύ καλό. Όχι άριστο ή πραγματικό next gen, αλλά καλοδουλεμένο, όμορφο ειδικά στα περιβάλλοντα, με πολύ καλά εφέ και ray tracing φωτοσκιάσεις. Φωτισμοί neon και σκιές ειδικότερα δείχνουν εξαιρετικά στο PS5 με ray tracing και περνάνε πολύ καλά στον παίκτη το κλίμα της εποχής. Στο PS5 ο τίτλος τρέχει σε dynamic 4Κ στα 60fps ακατέβατα με ray tracing σκιές, με μόνο μελανό σημείο ορισμένα πρόσωπα από δευτερεύοντες χαρακτήρες στο gameplay, ενώ κάνει και πολύ καλή χρήση του DualSense που ενισχύει την εμπειρία. Τόσο τα haptics που φέρνουν δονήσεις στο χειριστήριο ανάλογα τις κινήσεις σας, αλλά κυρίως τα adaptive triggers όπου κάθε όπλο έχει το δικό του προφίλ για τις σκανδάλες και κλωτσάνε διαφορετικά είναι εντυπωσιακό. Αν σας κουράσει ή δεν το θέλετε στο multiplayer απενεργοποιείται κανονικά. Υπάρχει επιλογή και για 120fps για όσους έχετε το κατάλληλο monitor/οθόνη, κάτι που βολεύει περισσότερο στο multiplayer. Στο ήχο βρισκόμαστε επίσης σε ένα δυνατό επίπεδο με τα ηχητικά εφέ και τα voice actings να είναι άριστα.
Και περνάμε στο multiplayer, κάτι μόνο για το οποίο αγοράζουν πολλοί κάθε χρόνο το CoD. Το multiplayer κομμάτι λοιπόν παραμένει διασκεδαστικό προσφέροντας κλασσικές συγκινήσεις όπως τα Team Deathmatch, Hard Point, Domination modes κ.α. αλλά και νέες προσθήκες όπως τα VIP Escort, Dirty Bomb και Combined Arms. Το Fireteam Dirt Bomb είναι μια μικρογραφία battle royale όπου 10 ομάδες των 4 παικτών κινούνται σε χάρτη μαζεύοντας uranium με σκοπό να πυροδοτήσουν βόμβες και να μαζέψουν πόντους. Αν έχετε φίλους ή γνωστούς και επικοινωνείτε με μικρόφωνα τότε αυτό το mode είναι για εσάς, αν είστε χύμα τότε δεν θα περάσετε και πολύ καλά, ενώ οι περισσότεροι θα παίζουν απλά λες και είμαστε σε team deathmatch. Στο Combined Arms Assault ή Domination είστε 12 εναντίων 12 και προσπαθείτε να κερδίσετε τις αντίπαλες ζώνες ή σημεία του χάρτη, με μια μικρή τάση στη χρήση οχημάτων.
Για όσους είστε της ολιγόλεπτης μοναχικής διασκέδασης με σκοπό το level up, τότε σας συστήνω τα κλασσικά modes που συνεχίζουν να υπάρχουν. Ενδιαφέρον φυσικά και η ύπαρξη του Gunsmith για την παραμετροποίηση των όπλων σας καθώς και η λειτουργία των killstreaks που παραμένουν ακόμα και αν πεθάνετε. Το progression σας παραμένει με ranks στο χαρακτήρα σας αλλά και με levels στο κάθε όπλο που χρησιμοποιείται, δίνοντας συνολικά πολλά εφόδια για την παραμετροποίηση του χαρακτήρα σας και των loadout σας. Γενικά, περνάω πολύ καλά με το multiplayer του Cold War. Παίζω κάθε χρόνο το εκάστοτε Call of Duty, χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου εξπέρ αλλά καταλαβαίνω πως ευχαριστιέμαι το φετινό, τόσο στα modes του και progression του, οι χάρτες του είναι καλοί. αν και ο χρόνος θα δείξει αν θα κατασταλάξουν μέσα μας ως αγαπημένοι (πρόσθεσαν πρόσφατα και την αγαπημένη μου NukeTown), για το δε gun play του φυσικά παραμένει κορυφαίο, στην κορυφή των προτιμήσεων μου και μου θύμισε εποχές Black Ops 1. Φυσικά, τα online games έχουν αλλάξει και έτσι το Cold War θα έχει seasons με δωρεάν νέο περιεχόμενο, με την Season 1 να ξεκινά στις 10 Δεκεμβρίου προσθέτοντας νέα modes, νέους χάρτες (ακούγεται για επιστροφή της Raid), 2vs2 gunfight, χιονισμένη Nuketown και λοιπά καλούδια.
Τέλος έχουμε το Zombies mode, το horde wave mode ουσιαστικά του παιχνιδιού, που αγαπήθηκε από πολλούς εδώ και χρόνια και υποστηρίζει σθεναρά το δικό του lore. Παραμένει διασκεδαστικό, ειδικά με φίλους, αλλά προσωπικά δεν είμαι για παραπάνω από μερικούς γύρους, καθώς το βαριέμαι εύκολα. Το φετινό δεν προσφέρει κάτι καινούριο, εκτός του ότι μπορείτε να φέρετε το δικό σας loadout στο παιχνίδι, με τη δυνατότητα φυσικά να αγοράζετε όπλα στο χάρτη, power ups και juggernog buffs να παραμένουν. Αποκλειστικά στο PS4/PS5 για ένα χρόνο, είναι το Onslaught, το οποίο αποτελεί ένα μικρότερης κλίμακας zombies mode για 1-2 παίκτες, όπου η αίσθηση επανάληψης βέβαια έρχεται γρηγορότερα, ενώ υπάρχει και το Dead Ops Arcade 3, το easter egg που έγινε μόνιμο και αποτελεί ένα top down twin stick shooter mode θα λέγαμε με απλά ελληνικά, που θυμίζει παιχνίδια του παρελθόντος και ρυθμούς arcade. Καλές προσθήκες, σίγουρα θα εκτιμηθούν από αρκετούς, σίγουρα θα προσπεραστούν ή δε θα δοκιμαστούν καν επίσης από αρκετούς.
Στο σύνολο του το Call of Duty Black Ops Cold War αποτελεί μια ασφαλής και ολοκληρωμένη επιλογή. Όσοι τα παίζετε κάθε χρόνο, θα περάσετε καλά και αυτή τη φορά, το ίδιο και οι νεοεισερχόμενοι. Πληρέστατο πακέτο με ένα ικανοποιητικό campaign που δεν ξεχωρίζει μεν αλλά φέρνει ταυτόχρονα διάφορους νεοτερισμούς, ένα γνωστό αγαπητό Multiplayer που εμπλουτίζεται συνέχεια αν και για αρχή έχει λίγους και καλούς χάρτες και το Zombies mode με τα εξτραδάκια του. Είμαι σίγουρος πως σε λίγους μήνες θα μιλάμε για άλλο τόσο πρόσθετο περιεχόμενο που θα εμπλουτίσει το παιχνίδι και δεν λαμβάνω υπόψη το Warfare που αναμένεται θα ανανεωθεί στα πρότυπα του Cold War ενώ θα προστεθούν και καινούρια κομμάτια στον χάρτη, όπως ακούγεται το Alcatraz από το battle royale mode του Black Ops 4. Comfort food για άλλη μια χρονιά.
Είδα στο YouTube, ότι το παιχνίδι κρασάρει ή ακόμα και μπρικαρει κονσόλες και υπολογιστές. Ξέρετε κάτι σχετικό;
Φίλε μου μετά από δεκάδες ώρες χρήσης σε Ps5 δεν είχα θέμα κανένα.
OK. Ευχαριστώ!