Ένα “κλασικό” visual novel χρειάζεται να έχει ελάχιστα προσόντα για να ικανοποιήσει τον μέσο λάτρη του genre. Ο τίτλος πρέπει να αποτελείται κυρίως από μια ενδιαφέρουσα ιστορία, που θα μπορεί να κολακεύει τους χαρακτήρες της και προαιρετικά να επιτρέπει στον παίκτη κάποιου είδους αλληλεπίδραση στον κόσμο του παιχνιδιού.
Ο χαρακτηρισμός για το παιχνίδι Aquadine της SoftColors, δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από αυτόν του “κλασικού visual novel”. Οι δημιουργοί έχουν δώσει περισσότερη βάση στην ιστορία, στους χαρακτήρες, όπως και στον κόσμο του τίτλου, παρά στην αλληλεπίδραση μας στα γεγονότα του. Εκτός από μια συγκεκριμένη στιγμή που πρέπει να επιλέξουμε το βασικό μονοπάτι στο οποίο προτιμούμε να συνεχίσουμε, το υπόλοιπο παιχνίδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα εικονογραφημένο βιβλίο με μουσική και ηχητικά εφέ. Καλώς ή κακώς έχουμε καλομάθει από την νέα γενιά visual novels, τα οποία δίνουν περισσότερη ελευθερία στον παίκτη να δράσει και να κάνει τις επιλογές του.
Τα visual novel, όπως και όλα τα υπόλοιπα βιβλία εκεί έξω, έχουν διάφορες θεματολογίες. Στην περίπτωση μας, το Aquadine είναι μια slice of life, ρομαντική ιστορία, με πρωταγωνιστή έναν ξεναγό γονδολιέρη. Η πόλη της Aquadine έχει εμφανή επιρροή από αυτή της Βενετίας της Ιταλίας, καθώς οι μετακινήσεις σε αυτή γίνονται με τις γόνδολες. Προς έκπληξη μας, το βάθος του κόσμου είναι ικανοποιητικά προσεγμένο με αποτέλεσμα ο συνδυασμός αυτού και μιας ιστορίας που το κολακεύει, να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη.
Αν και η ιστορία -όπως προαναφέρθηκε- βοηθάει στο χτίσιμο του κόσμου, θα ήταν καλό οι προσδοκίες μας ως προς το βάθος της να μην είναι μεγάλες. Τα περισσότερα γεγονότα είναι light-hearted δίχως να χτίζουν από πίσω τους μια βαθιά πλοκή. Άλλωστε, πρόκειται για ένα ρομαντικό visual novel όπου σκοπός του είναι περισσότερο η ανάπτυξη των χαρακτήρων και των σχέσεων μεταξύ τους μέσω των γεγονότων, παρά τα συντριπτικά plot twists που θα μας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Ο στόχος του τίτλου είναι να προσφέρει μια ή και περισσότερες χαλαρές καλοκαιρινές βραδιές μέσω μιας απλοϊκής μεν, όμορφης δε, ιστορίας.
Ο κάθε χαρακτήρας στο Aquadine έχει την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα, την οποία μπορούμε να εξερευνήσουμε περισσότερο στην επιλογή των route. Με πρώτη ματιά όλοι οι χαρακτήρες φαίνονται αρκετά generic και καλώς ή κακώς σε μερικές περιπτώσεις αυτό δεν αλλάζει. Παρ’ όλα αυτά, με την βοήθεια της πλοκής, το παιχνίδι σιγά-σιγά καταφέρνει να ξεχωρίσει αρκετούς από το πλήθος και τα στερεότυπα. Αξιοσημείωτες είναι οι στιγμές που περνάμε -ως πρωταγωνιστής- με τον κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά, έτσι ώστε να μάθουμε αρκετές πληροφορίες για την ζωή του και να επιλέξουμε τον κατάλληλο προς το τέλος του παιχνιδιού. Όλο το ταξίδι μας στην Aquadine θα διαρκέσει τουλάχιστον 6 με 7 ώρες, δίχως να συμπεριλάβουμε τα υπόλοιπα τρία routes που θα μας απομένουν.
Το μεγαλύτερο παράπονο που υπάρχει -αναπόφευκτα πλέον- για το Aquadine, είναι φυσικά η συμμετοχή του παίκτη στα γεγονότα. Δυστυχώς. όπως και προαναφέρθηκε, το παιχνίδι δεν δίνει καμία επιλογή στον παίκτη να έχει οποιοδήποτε interaction με τον κόσμο του, εκτός από την επιλογή των τεσσάρων βασικών routes προς το τέλος. Στην περίπτωσή μας, ακόμη και ο όρος “παιχνίδι” είναι πλέον αμφιλεγόμενος καθώς η συγκεκριμένη κριτική θα μπορούσε να γίνει και για ένα βιβλίο. Τα visual novels των τελευταίων ετών έχουν μετατραπεί επιτρέπουν στους παίκτες να έχουν εκτεταμένο έλεγχο στις επιλογές του πρωταγωνιστή, με αποτέλεσμα ο πήχης να βρίσκεται ήδη ψηλά για τις ανερχόμενες νουβέλες με την ετικέτα “παιχνίδι”. Πιστεύουμε ότι με μερικές προσθήκες στη διαδραστικότητα, ο τίτλος θα είχε την ευκαιρία να καταφέρει περισσότερα.
Καλό θα ήταν να μην παραλείψουμε το εξαιρετικό εικαστικό του παιχνιδιού. Αν και κατά γενικές γραμμές ήταν ελλιπές σε ποσότητα, η λεπτομέρεια στο background έκανε όλη τη διαφορά στην αισθητική. Τα ηχητικά εφέ που συνόδευαν την ιστορία, είναι χαμηλής ποιότητας δίνοντας την εντύπωση μιας πρόχειρης και φθηνής δουλειάς, κάτι που γενικώς δεν χαρακτηρίζει τον τίτλο. Όσο αφορά την μουσική, αν και πάντοτε ήταν μια ευπρόσδεκτη παρέα σε αυτό το ταξίδι, η έλλειψη της σε σημαντικό κομμάτι της εμπειρίας, “έβγαζε μάτι”.
Μια ακόμα σημαντική έλλειψη, ήταν αυτή των voice actors σε όλες τις συζητήσεις, αποτελώντας ίσως και το μεγαλύτερο αγκάθι του τίτλου. Η μόνη συμμετοχή των ηθοποιών είναι στην αρχή μερικών φράσεων, λέγοντας διάφορες λέξεις ή κάνοντας κάποιους ήχους που ταιριάζουν στην περίσταση. Για παράδειγμα, όταν ο χαρακτήρας ανησυχεί για κάτι, θα ακουστεί ο αναστεναγμός του ηθοποιού. Έχοντας μονολεκτικές φράσεις των ηθοποιών και όχι voice overs, υπάρχει πάντοτε μια άβολη ησυχία κατά την διάρκεια της ανάγνωσης.
Συνοψίζοντας, το Aquadine είναι ένα χαλαρό, γλυκό και όμορφο καλοκαιρινό ταξίδι. Όσοι θέλετε κάτι παραπάνω από μια εμπειρία ανάγνωσης ενός βιβλίου, καλύτερα να αποφύγετε τον τίτλο. Αν δεν σας ενοχλεί η απουσία των voice actors και της αλληλεπίδρασης σας με την ιστορία, θα απολαύσετε αυτή την ρομαντική νουβέλα. Το στούντιο, SoftColors, το οποίο δημιούργησε το visual novel είναι αρκετά υποσχόμενο και σίγουρα μπορεί να καταφέρει κάτι καλύτερο στο επερχόμενο παιχνίδι του.
Ευχαριστούμε τη Ratalaika Games για τη διάθεση κωδικού ως προς τις ανάγκες του review.
