Η Microids επιστρέφει με το ολικό remake ενός εκ των πιο αγαπημένων και βραβευμένων adventures, το Amerzone The Explorer’s Legacy, του εκλειπόντος πλέον B. Sokal. Σαν τώρα θυμάμαι τους διθυράμβους που έλαβε το συγκεκριμένο παιχνίδι στην εποχή του και το εμβληματικό εξώφυλλο του PC Master και φυσικά review του Τσουρινάκη με 97% , καθιστώντας με το χρόνο τον τίτλο ως ένα classic των point & click adventures. Ήρθε η ώρα λοιπόν, 25 χρόνια αργότερα, να πιάσουμε ξάνα το Amerzone στα χέρια μας και να ξεφύγουμε σε μια ονειρική περιπέτεια στα πέρατα της φανταστικής αυτής χώρας.
Η ιστορία μας έχει ως εξής: Εσείς ως δημοσιογράφος επιχειρείται να καλύψετε με συνέντευξη έναν από τους παλαιά διάσημους εξερευνητές, τον Alexandre Valembois, o οποίος όμως μετά την τελευταία του ανακάλυψη έχει γίνει περίγελος στην επιστημονική κοινότητα και έχει περάσει τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του απομονωμένος σε έναν φάρο. Προς έκπληξη σας, ο αποκομμένος από όλους μυστήριος κ.Alexandre Valembois, δέχεται να σας δει, όπου εκεί, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, σας αποκαλύπτει την αμαρτία της ζωής του. Στην τελευταία του εξερεύνηση στη φανταστική χώρα της Amerzone, είχε κλέψει από τους ιθαγενείς το ιερό τους αβγό, όπου ο μύθος ήθελε μετά από ιεροτελεστία που ήξερε μόνο η φυλή, το αβγό να εκκολάπτεται στην κορυφή ενός ηφαιστείου, όπου γεννιούνται μυθολογικά λευκά πουλιά χωρίς πόδια, τα οποία πετάνε, ζουν, αναπαράγονται και πεθαίνουν στον αέρα, με την ιστορία μας να θέλει πως ακόμα και μετά τον θάνατο τους τα άψυχα κορμιά τους ίπτανται στον αέρα αιώνια, προσφέρνοτας ευημερία στη χώρα. Φυσικά, φέρνοντας το αβγό στον μοντέρνο κόσμο δεν κατάφερε να αποδείξει τους ισχυρισμούς, έγινε περίγελος στην κοινότητα, του επιστράφηκε το αβγό, ενώ η χώρα της Amerzone έπεσε σε σήψη στα χέρια ενός απολυταρχικού καθεστώτος και δικτάτορα. Τώρα, στο τέλος της ζωής του και μετανιωμένος, αποφάσισε να ταξιδέψει πίσω στη χώρα για να επιστρέψει το αβγό, αλλά η ματαιότητα του χρόνου τον προσπέρασε και πριν πεθάνει, αφήνει σε εσάς το κρίμα του και το σχέδιο του για να επιστρέψετε το αβγό στο φυσικό του περιβάλλον. Έτσι, ξεκινάμε το ταξίδι μας, μέσα από την προετοιμασία και τον σχεδιασμό που είχε ήδη γίνει, ώστε να επιστέψουμε στην Amerzone.
Το ταξίδι παραμένει το ίδιο μαγευτικό, ακόμα και μετά από 25 χρόνια. Μέσα από την εξερεύνηση του περιβάλλοντος και των γρίφων, προχωράμε παρακάτω στο ταξίδι μας όπως αυτό σχεδιάστηκε, με διάφορες στάσεις στη διαδρομή μας, μέρη που επισκέφτηκε ο ίδιος ο Valembois και οι φίλοι του, τους οποίους και αναζητούμε μιας και κρατάνε αυτοί τις back up δισκέτες που χρειαζόμαστε να να προχωράμε σε κάθε επόμενη φάση του σχεδίου. Τι δισκέτες είναι αυτές θα μου πείτε και που κολλάνε; Συμπρωταγωνιστής μας σε αυτήν την περιπέτεια είναι ιδιαίτερο σκάφος που έχει φτιάξει ο Valembois, στην ουσία ένα πολυμορφικό σκάφος που αλλάζει λειτουργίες με κάθε δισκέτα και προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του ταξιδιού. Το σκάφος αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού, καθώς είναι αυτό που θα μας πάει έως και λίγο πριν τον προορισμό μας, θα μας βοηθήσει τα μέγιστα να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και θα ασχοληθούμε τις περισσότερες ώρες μαζί του ώστε να βρίσκουμε τις δισκέτες και κατεπέκταση τις νέες του μορφές. Δεν είναι τυχαίο που εμείς δεν εμφανιζόμαστε πουθενά και δε μιλάμε καθόλου, ενώ το Hydraflot, όπως ονομάζεται το σκάφος μας, κυριαρχεί στο παιχνίδι αλλά και στο εξώφυλλο του.
Στα του gameplay, κινούμαστε σε πρώτο πρόσωπο και εξερευνούμε πανοραμικά κάθε πλάνο με τους αναλογικούς. Με κάθε κλικ, κινούμαστε σε προκαθορισμένες πορείες και προχωράμε παρακάτω ή εξερευνούμε το τοπίο. Δεν υπάρχει δηλαδή ελεύθερη τρισδιάστατη περιήγηση, αλλά κρατάμε τον προκαθορισμένο τρόπο κίνησης όπως ήταν αρχικά και παλαιότερα στο είδος, βλέπε Riven, Myst κτλ. Ταυτόχρονα με τον δείκτη μας βρίσκουμε σημεία ενδιαφέροντος και μαζεύουμε αντικείμενα, κάνουμε διάλογο και λύνουμε γρίφους. Το remake κατάφερε να προσαρμόσει όλες τις παθογένειες του είδους και φέρνει στο σήμερα μηχανισμούς του παρελθόντος με τις ανέσεις του σήμερα. Έτσι η προκαθορισμένη κίνηση γίνεται πολύ ομαλά με κίνηση και όχι απότομο transition, με διπλό κλικ μπορούμε να ξεπεράσουμε το transition/κίνηση και να κινηθούμε πιο απότομα για πιο γρήγορη μετάβαση, με τον κύκλο προσπερνάμε cutscenes, ενώ με το τρίγωνο μας φανερώνονται όλα τα σημεία ενδιαφέροντος στο πλάνο μας, σώζοντας μας από ανελέητο pixel hunting. Παράλληλα, έχουμε όλο το ημερολόγιο που κράτησε ο Valembois με το ταξίδι του, αναβαθμισμένο inventory με 3d αντικείμενα για διερεύνηση, το δικό μας ημερολόγιο με hint σύστημα για βοήθεια στην επίλυση γρίφων (πιο ευθύ ή πιο “χαλαρό” ανάλογα την επιλογή μας στα options), καθώς και σύστημα fast travel σε κάθε μεγάλη περιοχή (αφού βρούμε τον χάρτη της). Γενικότερα δηλαδή εξαλείφει όλα τα στραβά του είδους, εκτός ίσως από την ελεύθερη 3D κίνηση.
Το remake δε σταματά εδώ αλλά κάνει βαθύτερες τομές. Το αρχικό παιχνίδι ήθελε περί τις 4 ώρες για πρώτο τερματισμό (έως κάτω του 2ωρου σε γρήγορο δεύτερο playthrough), πράγμα για το οποίο κατακρίθηκε στην κυκλοφορία του. Το remake μου πήρες 8 ώρες για τον τερματισμό, διάρκεια δηλαδή διπλάσια, με νορμάλ εξερεύνηση, παρατήρηση, διάβασμα και όλων των cutscenes. Το remake έχει μέσα του νέο περιεχόμενο, νέους ή εμπλουτισμένους παλιούς γρίφους και έτσι επιμηκύνει την διάρκεια του, ενώ υπάρχουν και τα investigations, υποθέσεις δηλαδή που λύνονται με τα collectibles του παιχνιδιού. Τερματίζοντας το ήμουν στο 70% του παιχνιδιού, ενώ υπάρχει chapter select μετά τον τερματισμό και ένδειξη για το πόσα collectibles έχετε βρει σε κάθε chapter, οπότε υπολογίζω πως με ακόμη 1-2 ώρες μαξ θα είχε και πλατίνα. Όλοι του οι γρίφοι είναι από βατοί έως μέτριας δυσκολίας, με λογική, παρατήρηση ή συνδυασμό αντικειμένων και δύσκολα θα κολλήσετε, αν και χρειάστηκα τα hints σε 2 περιπτώσεις.
Το αρχικό παιχνίδι είχε εξυμνηθεί και για τον τεχνικό του τομέα με τα prerendered φανταστικά γραφικά του, τους ambient ήχους του και τη μουσική του. Είμαι στην χαρούμενη θέση να διαπιστώσω και να σας μεταφέρω πως διατηρεί τις ίδιες εξαιρετικές πτυχές και ακόμα καλύτερα. Τα γραφικά του πλέον μεταφέρονται στην Unity Engine η οποία με εξέπληξε με τις δυνατότητες της, γιατί κακά τα ψέμματα, την έχω συνδέσει με χαμηλότερου budget indie παραγωγές. Εδώ τα γραφικά του τίτλου είναι φανταστικά με φοβερή ζωντάνια και λεπτομέρεια, συγκρινόμενη άνετα με την Unreal Engine 5. Ναι προφανώς δεν έχουμε ελεύθερη κίνηση στο περιβάλλον και εξοικονομούνται πόροι από εκεί, ωστόσο τα περιβάλλοντα μοιάζουν φωτορεαλιστικά και έχουν κίνηση από τον αέρα, τα ζώα ή από το φως που χτυπάει πάνω τους και τους δίνει πνοή, σε αντίθεση πχ με τη RE Engine που προσφέρει λεπτομερέστατα αλλά εμφανώς στατικά περιβάλλοντα. Παράλληλα, διατηρούν αυτήν την ονειρική αίσθηση σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, ειδικότερα όταν φτάσουμε στην Amerzone. Εκεί θα συναντήσουμε ξανά του ambient ήχους της ζούγκλας, όπου η μουσική σταματά και είμαστε πιο κοντά στη φύση. Η ενορχήστρωση επίσης επανέρχεται δριμύτερη, με ένα ολοκαίνουριο soundtrack με τον αρχικό συνθέτη Inon Zur να επιστρέφει στην ορχήστρα παρέα με τον υιό του Ori Zur, προσφέροντας ένα φρέσκο soundtrack (ακούστε το παρακάτω) με ονειρικές και tribal μελωδίες.
Κλείνοντας, έμεινα γοητευμένος από το remake του Amerzone. Κρίνοντας το ως remake, το βρίσκω εξαιρετικό σε όλους τους τομείς, αναδεικνύει, συμπληρώνει και βελτιώνει το αρχικό υλικό προσαρμόζοντας το στις απαιτήσεις του σήμερα. Είναι μία άχαστη εμπειρία για τους λάτρεις του είδους και για όλους τους gamers, ενώ (όπως συνηθίζει η Microids), προσφέρει και μια πολύ όμορφη και προσιτή φυσική έκδοση του παιχνιδιού με ένα συλλεκτικό Media book ως συνοδευτικό.
Ευχαριστούμε την Enarxis Dynamic Media για την παροχή του review code.
