Η σειρά Alex Kidd έκανε την εμφάνισή της στο Master System και ο ομότιτλος χαρακτήρας του παιχνιδιού ήταν αρχικά η ανεπίσημη μασκότ της Sega στα μέσα της δεκαετίας του 80, η οποία όμως δεν είχε τότε κάποιο πλάνο για την προώθηση ενός χαρακτήρα που θα εκπροσωπούσε το brand name. Πρόκειται για ένα action platformer το οποίο σχεδιάστηκε από τον Kotaro Hayashida, γνωστός και ως Ossale Kohta, ο οποίος απέρριψε τότε την Bandai Namco για λογαριασμό της Sega όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια μέχρι πρότινος και ο οποίος είχε τότε στο ξεκίνημα της καριέρας του την φιλοδοξία να δημιουργήσει έναν ανταγωνιστή της σειράς Mario της Nintendo.
Εν τέλει ο νεαρός τότε Hayashida (ή Kohta αν προτιμάτε), κατάφερε να δημιουργήσει έναν σημαντικό τίτλο για την εταιρία, ο οποίος δεν κατάφερε να ανταγωνιστεί τον αντίστοιχο τίτλο της Nintendo, ενώ στην συνέχεια έχασε και την δόξα του από τον δημοφιλή μπλε σκαντζόχοιρο. Θα μπορούσαμε παρόλα αυτά εύκολα να συγκαταλέξουμε το Alex Kidd in Miracle World στους πιο νοσταλγικούς τίτλους και στους πιο σημαντικούς που κυκλοφόρησαν στο Master System. Το Alex Kidd ταυτίζεται γενικά με την κονσόλα αυτή και παρόλο που αρχικά ο τίτλος κυκλοφόρησε σε cartridge, στη συνέχεια ήταν ενσωματωμένος στη μνήμη των κόνσολών Master System και Master System II που κυκλοφόρησαν αργότερα.
Ο Alex Kidd είναι ο κεντρικός χαρακτήρας του παιχνιδιού. Πρόκειται για ένα αγόρι που μοιάζει με μαϊμού και η μεγάλη γροθιά του επιτρέπει να βγάζει knock out τους αντιπάλους του. Τα γεγονότα του παιχνιδιού διαδραματίζονται στον κόσμο Radaxian την περίοδο ενός διαπλανητικού πολέμου, όπου θα πρέπει να σώσετε τον αδερφό του ο οποίος απήχθη από τον Μεγάλο Janken. Το gameplay γενικά ομοιάζει με το Super Mario Bros, με την διαφορά ότι ο Alex Kidd μπορεί να γρονθοκοπήσει στα πλάγια, ενώ αντιθέτως ο Mario προς τα πάνω, με τα βασικά κουμπιά για το άλμα και το χτύπημα να είναι αντίστροφα, κάτι το οποίο δεν βόλευε τόσο τους παίκτες εκείνη την εποχή.
Ο χειρισμός γενικά είναι δύσκολος και θα υποπέσετε σε αρκετά λάθη λόγω του sliding του χαρακτήρα. Οπότε αντιλαμβάνεστε ότι και σε αυτό το platformer επικρατεί η trial and error εκδοχή, η οποία είναι τόσο έντονη που μπορεί να φτάσει ορισμένους παίκτες στα όρια του εκνευρισμού, ακόμη και να τα ξεπεράσει. Στο παιχνίδι ξεκινάτε με το παλιό κλασσικό σύστημα με τις τρείς ζωές, με την ελπίδα να βρείτε και άλλες κρυμμένες ζωές σε κάθε πίστα.
Ευτυχώς στο αρχικό μενού του remake, θα βρείτε και μια επιλογή για άπειρες ζωές, η οποία όμως έχει αντίκτυπο στην διεκδίκηση της πλατίνας εφόσον την ενεργοποιήσετε. Όμως επιλογή αυτή, μου έδωσε την ευκαιρία να προχωρήσω με ιδιαίτερη ευκολία παρακάτω και να ανακαλύψω και τα δεκαέξι επίπεδα του τίτλου ενώ κάποτε είχα φτάσει μέχρι το δεύτερο επίπεδο πράγμα λογικό γιατί το παιχνίδι στην αρχική του έκδοση δεν υποστήριζε save system. Όσο παράλογο και να σας ακούγεται, στην έκδοση του Master System δεν υπήρχε δυνατότητα φόρτωσης από το σημείο που είχατε σταματήσει και θα έπρεπε να κρατήσετε στο αρχικό μενού πατημένο το πάνω κουμπί του gamepad και να πατήσετε οκτώ φορές το πλήκτρο B. Γεγονός που σήμερα μπορεί να ακούγεται περίεργο, όμως η αποθήκευση της προόδου των παιχνιδιών ήταν ένα μεγάλο ζήτημα τότε. Ένα αντίστοιχο ζήτημα που απαιτεί προσοχή στο remake, είναι ότι δεν μπορείτε να αποθηκεύσετε σε διαφορετικό αρχείο την πρόοδο σας, οπότε θα χαθεί οριστικά εφόσον ξεκινήσετε ένα νέο παιχνίδι.
Τα επίπεδα είναι μικρά και οι τοποθεσίες ποικίλουν. Στο ταξίδι σας θα βρεθείτε σε δάση, σε ερήμους, σε σπηλιές και σε διάφορα άλλα μέρη. Ακόμα και σε βυθό θα καταδυθείτε όπου η αντίσταση θα σας τραβάει προς τα πάνω. Στις διάφορες πίστες θα βρείτε και θα συλλέξετε νομίσματα με τα οποία θα μπορέσετε να αγοράσετε εξοπλισμό που θα σας χρησιμεύσει για να βοηθηθείτε στην συνέχεια. Ο εξοπλισμός μαζί με τις έξτρα ζωές εμφανίζεται και τυχαία μέσα στα επίπεδα, μέσα σε τουβλάκια που έχουν ένα ερωτηματικό τα οποία θα πρέπει να σπάσετε. Καμιά φορά από τα τουβλάκια αυτά μπορεί να εμφανιστεί ένα φάντασμα να σας κυνηγά με αποτέλεσμα να σας οδηγήσει αρκετές φορές σε επιπόλαιες κινήσεις και να σας στερήσουν μια από τις ζωές σας. Επίσης, θα οδηγήσετε, θα πετάξετε και θα καταδυθείτε με διάφορα οχήματα με τα οποία θα μπορέσετε να διανύσετε εύκολα και γρήγορα μια μεγάλη απόσταση και να συλλέξετε χρήματα τα οποία υπάρχουν σε σημεία που δεν θα μπορούσατε χωρίς αυτά να είχατε πρόσβαση.
Στο δρόμο σας θα βρεθούν φιγούρες που θα σας προκαλέσουν για μάχη έτσι ώστε να σας επιτρέψουν να προχωρήσετε παρακάτω και η μονοτονία σε εκείνα τα σημεία κάπως σπάει καθώς όλοι οι περισσότεροι εχθροί μέσα στο παιχνίδι αντιμετωπίζονται με ένα χτύπημα. Η μάχη με τα bosses όμως έχει διαφορετική λογική, καθώς θα πρέπει έως τα μέσα περίπου του παιχνιδιού να παίζετε μαζί τους το παιχνίδι πέτρα-μολύβι-χαρτί και δεν θα χρειαστεί να έρθετε αντιμέτωποι μαζί τους σώμα με σώμα. Ακόμα και ένα ξόρκι μπορείτε να βρείτε το οποίο διαβάζει την σκέψη τους και σας μαρτυρά την επόμενη τους κίνηση, όμως αντιλαμβάνεστε ότι αυτό το minigame λειτουργεί γενικά ως αρνητικός παράγοντας στον τίτλο και αυτό γιατί είμαστε πλέον μαθημένοι σε επικές μάχες με τα “μεγάλα αφεντικά” στα περισσότερα video games. Στη συνέχεια ευτυχώς, ακολουθούν και πιο action μονομαχίες.
Το classic mode switcher ευτυχώς είναι διαθέσιμο από την αρχή του παιχνιδιού. Με το R2 μπορείτε να μεταβείτε σε πραγματικό χρόνο από το remake στο κλασσικό παιχνίδι και να δείτε τις βελτιώσεις που υπέστη ο τίτλος στο remake, αλλά και να πάρετε παράλληλα δόσεις νοσταλγίας από την αρχική του έκδοση. Οι διαφορές στον οπτικοακουστικό τομέα ανάμεσα στο κλασσικό παιχνίδι και στο remake είναι τεράστιες όμως η τεχνολογία τότε δεν επέτρεπε στους προγραμματιστές να ζωγραφίσουν το παιχνίδι τους με το χέρι και να μεταφέρουν τα σχέδια τους, όπως ούτε να χρησιμοποιήσουν όσα θέλουν κανάλια με ξεχωριστά μουσικά εικονικά όργανα και να μπορέσει όλα αυτά μαζί να τα αναπαράγει το hardware.
Υπήρχαν γενικά πολλά πράγματα που δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν τότε οι προγραμματιστές όπως για παράδειγμα να αποτυπώσουν με αληθοφάνεια την κίνηση ενός χταποδιού, επειδή τότε ήταν ανέφικτο να σχεδιαστούν τα μικρότερα sprites με όση λεπτομέρεια θα ήθελε ο Kotaro Hayashida και φυσικά ο κάθε developer όπως είχα διαβάσει σε κάποια συνέντευξή του, με αποτέλεσμα το χταπόδι να είχε στο αρχικό παιχνίδι μόνο ένα πλοκάμι που μπορούσε να εκτείνεται και τα υπόλοιπα πλοκάμια να μένουν ακίνητα. Όμως και στο remake δεν θα δείτε βελτιώσεις και αλλαγές στα animation που να επηρεάζουν και το gameplay με αποτέλεσμα τα πάντα να εκτελούνται στην οθόνη μας ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Πρακτικά και σε αυτό το remake, τα backgrounds και η μουσική είναι τα στοιχεία που δίνουν φρεσκάδα στον τίτλο.
Επιπλέον στοιχεία που έχουν ενσωματωθεί στο remake, είναι κάποια επίπεδα και δύο νέα modes τα οποία μπορείτε να ξεκλειδώσετε εφόσον ολοκληρώσετε το παιχνίδι. Το πρώτο είναι το Classic mode, όπου μεταφέρεστε εξαρχής στον κλασσικό τίτλο και το δεύτερο είναι Bosh Rush όπου αντιμετωπίζετε διαδοχικά όλους τους μεγάλους αρχηγούς.
Το Alex Kidd in Miracle World DX είναι ένα αξιοθαύμαστο remake που κουβαλάει όλα τα αρνητικά στοιχεία του παρελθόντος. Οι όποιες προσθήκες που περιλαμβάνει, μαζί με τις βελτιώσεις που έχουν γίνει στον οπτικοακουστικό τομέα, δεν αρκούν έτσι ώστε να καταφέρει ο τίτλος να ξεχωρίσει. Το αποτέλεσμα δείχνει ξεκάθαρα ότι η πρόθεση των προγραμματιστών ήταν να μας προσφέρουν δόσεις νοσταλγίας, όμως περιμέναμε περισσότερα.