Έχω μια ειδική θέση στην gaming καρδιά μου για “ντεντεκτιβίστικα” παιχνίδια, όντας λάτρης των point and click adventure παιχνιδιών εδώ και δεκαετίες. Έχοντας μάλιστα παίξει τα τελευταία Sherlock Holmes (Crime and Punishment, The Devil’s Daughter και Hercule Poirot (The ABC Murders), δεν γινόταν να μου ξεφύγει το Agatha Christie – Hercule Poirot: The First Cases, το οποίο μας έρχεται δια χειρός Blazin Griffin και με publisher την Microids.
Το First Cases μας βάζει στη θέση ενός νεαρού Poirot, ο οποίος ως νέος αστυνομικός, καλείται από μια υπηρέτρια που τον συναντά στο δρόμο να λύσει μια υπόθεση κλοπής ενός πολύτιμου μπρασελέ της Κυρίας της, η οποίο παράλληλα κατηγορεί ένα δεύτερο μέλος του υπηρετικού προσωπικού. Η πρώτη αυτή υπόθεση δουλεύει κυρίως ως ένα tutorial για να μάθετε τους μηχανισμούς του παιχνιδιού αλλά ταυτόχρονα και ως μια εισαγωγή στην ιστορία μας, αφού αυτή είναι η αφορμή για στροφή στην καριέρας σας ως κανονικός ντέντεκτιβ. Η ίδια υπόθεση βέβαια έρχεται να μας στοιχειώσει, καθώς χρόνια μετά η ίδια πλούσια οικογένεια μας καλεί να διαλευκάνουμε μια υπόθεση εκβιασμών που συμβαίνει στο οικογενειακό περιβάλλον και φτάνουμε πλέον στο τώρα, όπου είμαστε στην έπαυλη της οικογένειας με όλους τους φίλους και γνωστούς, όπου φυσικά προστίθεται και ένα πτώμα.
Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινάει η βασική μας ιστορία οι οποία μοιράζετε σε κεφάλαια, το καθένα με τα δικά του objectives και συνολικά θα σας πάρει ένα τίμιο δεκάωρο για να φτάσετε στη λύση του μυστηρίου, όπου με τον κλασσικό Poirot τρόπο, απευθύνεστε σε όλους ανακοινώνοντας τα στοιχεία και πως αυτά σας οδήγησαν στον ένοχο. Η ιστορία κρίνεται άκρως ικανοποιητική, με το μυστήριο της, τις ανατροπές της και την εξέλιξη της που δεν χωλαίνει πουθενά. Αν είστε λάτρεις των “WHODUNIT” ταινιών/παιχνιδιών τότε σίγουρα το Agatha Christie – Hercule Poirot: The First Cases είναι ότι πρέπει για εσάς.
Στα του gameplay τώρα το παιχνίδι ομολογώ πως με δίχασε. Κινείται στα πιο βατά point and click μονοπάτια, όπου στην ουσία κάνετε pixel hunting σε κάθε οθόνη του παιχνιδιού ώστε να μελετήσετε όλα τα στοιχεία ενδιαφέροντος και να ξεκλειδώσετε πιθανούς διαλόγους. Τίποτα το ιδιαίτερο εδώ, ενώ απουσιάζει η άλα Sherlock BBC παρατήρηση των σωμάτων των υπόπτων για σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους (πχ μαύρους κύκλους άρα ξενύχτησε), κάτι το οποίο υπήρχε στο ABC Murders, το οποίο βέβαια ήταν από άλλο studio με την Microids όμως ξανά στο publishing. Στο δεύτερο κομμάτι λοιπόν της εξερεύνησης έχουμε το Mindmap, το χάρτη του μυαλού μας με τις σκέψεις μας και στοιχεία που συλλέγουμε. Όταν μιλάμε σε ανθρώπους προκύπτουν νέα στοιχεία που εμφανίζονται εδώ και ένα σύμβολο μας ειδοποιεί ότι υπάρχουν συνδέσεις μεταξύ τους. Έτσι συνδέοντας τα προκύπτουν νέες λογικές καταλήξεις που βοηθούν στην εξέλιξη της επίλυσης του μυστηρίου. Ακούγεται απλό μεν και είναι στην επιφάνεια, απλά θέλει πολύ προσοχή από τον παίκτη στο τι λέγεται και γράφεται καθώς και στην περιγραφή των στοιχείων, αν θέλει να κάνει γρήγορα τις συνδέσεις. Σίγουρα, όταν σκεφτείτε κάτι μόνοι σας θα νιώσετε πολύ καλά με τον εαυτό σας, αλλά τις περισσότερες φορές ίσως απλά να καταφύγετε στην trial and error τακτική, κάτι που έκανα και εγώ συνέχεια, σε εκνευριστικό βαθμό πολλές φορές. Παράλληλα το παιχνίδι χτίζει τα προφίλ των χαρακτήρων όσο εξελίσσεται, κάτι που το κάνει εξαιρετικά και δείχνει το πόσο βάθος υπάρχει, καθώς και το πόσο πρέπει να επενδύσει στην προσοχή και διάβασμα ο παίκτης. Υπάρχουν βέβαια και οι ελλείψεις ορισμένων ανέσεων που έχουμε συνηθίσει πολλοί, όπως κάποιο hint system που θα βοηθούσε στο Mind Palace ή κάποιο chapter select κυρίως για τα τρόπαια.
Στα τεχνικά στοιχεία του τίτλου, έχουμε φτωχά πράγματα. Το studio Blazin Griffin μας έχει δώσει ένα παρόμοιο παιχνίδι, το Murder Mystery Machine που μπορείτε να βρείτε στο Apple Arcade και μοιράζεται πολλά στοιχεία με το First Cases και ένα από αυτά είναι η κλίμακα του τεχνικού τομέα. Το παιχνίδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άνετα ως mobile game καθώς το στυλ και το είδος το γραφικών του το ευνοούν. Η κάμερα είναι τοποθετημένη υπό κλίση από πάνω και ζουμάρει μόνο σε κάποια συζήτηση και εκείνο απλά για να εμφανιστούν τα πορτραίτα των χαρακτήρων δεξιά και αριστερά και οι διάλογοι στη μέση. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη λεπτομέρεια στα μοντέλα ούτε κάποιο εξαίρετο animation. Τα πάντα είναι βασικά και θυμίζουν αντίστοιχα παιχνίδια του είδους στην PS3 εποχή, ή όπως προείπα mobile games. Σε καμία περίπτωση τα γραφικά του δεν μπορώ να πω πως είναι άσχημα, καθώς τα περιβάλλοντα και οι χώροι του σπιτιού είναι όμορφα σχεδιασμένοι με αρκετή λεπτομέρεια κ ορισμένους ωραίους φωτισμούς, απλά ως εκεί. Το voice acting είναι πολύ καλό πάντως, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων και σίγουρα δε θα σας κάνει να νιώσετε άβολα με τον τόνο των ηθοποιών. Γενικά θα έλεγα πως ο οπτικοακουστικός τομέας του τίτλου κινείται σε ρηχά επίπεδα και budget friendly μονοπάτια, κάτι που φυσικά γίνεται ξεκάθαρο και από τα trailers του παιχνιδιού.
Καταλήγοντας, το Agatha Christie – Hercule Poirot: The First Cases πρόκειται για ένα αξιόλογο point and click παιχνίδι μυστηρίου που οι φαν του είδους θα περάσουν καλά μαζί του. Απαιτεί αφοσίωση και σκέψη και έχει να πει μια ωραία who dunn it ιστορία 10 ωρών, που σε συνδυασμό με την φιλική τιμή του (~35€ αυτή τη στιγμή στις μηχανές αναζήτησης) αποτελεί μια τίμια πρόταση. Από εκεί και πέρα, το εύρος των δυνατοτήτων του πιάνει ταβάνι με έναν περιορισμένο τεχνικό τομέα, το gameplay του που αλλού είναι βασικό και αλλού ενθουσιάζει και εκνευρίζει αλλά ταυτόχρονα και γενικά την αίσθηση πως το έχουμε ξαναδεί το έργο πολλές φορές και καλύτερα εκτελεσμένο, ακόμα και με τον ίδιο τον Ηρακλή Πουαρό με το ABC Murders λίγα χρόνια πριν.
