Τα δύο είδη παιχνιδιών που ανθίζουν τα τελευταιά χρόνια στην αγορά δεν είναι άλλα από τα souls-like και roguelite. Υπάρχουν 2 συνιστώσεις που οι developers κατευθύνονται σε αυτή τη κατεύθυνση. Είτε για να μεγαλώσουν τη διάρκεια και το replayability του τίτλου, είτε γιατί μέσα από αυτά έχουμε δει τους καλύτερους τίτλους όσο αναφορά το gameplay. Το Absolum έρχεται με μία νέα ιδέα, συνδυάζοντας τα παραδοσιακά beat-em-ups με το roguelite στοιχείο. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε άλλο ένα παιχνίδι που πέραν ότι είναι ένας εκπληκτικός τίτλος στο σύνολο, καταφέρνει και παραμένει διασκεδαστικό καθόλη τη διάρκεια.
Το παιχνίδι διαδραματίζεται στον φανταστικό κόσμο της Talamh, ο οποίος έχει υποστεί μια καταστροφή (cataclysm), όπου οδήγησε σε ένα κύμα φόβου προς τη μαγεία και τα όντα που τη χρησιμοποιούν. Ο Sun King Azra εκμεταλλεύτηκε το χάος και την καχυποψία του λαού προς τη μαγεία για να ενισχύσει την εξουσία του και έθεσε υπό έλεγχο τις πηγές μαγείας, καταστέλλοντας τους μάγους. Αυτοί που αντιστάθηκαν είτε εξοντώθηκαν είτε υποτάχτηκαν. Οι 4 ήρωες μας Galandra, Karl, Cider και Brome είναι η τελευταία ελπίδα να υποτάξουν το βασιλιά και να επανέλθει η κανονικότητα στο βασίλειο. Επειδή όμως ο δρόμος μας δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και ο θάνατος είναι συχνό φαινόμενο, εδώ έρχεται η βοήθεια της Uchawi, μια οντότητας που μας επαναφέρει στη ζωή.
Μπορεί να φαίνεται κλασσική ιστορία και δεν θα διαφωνήσω, όμως οι δημιουργοί έχουν φτιάξει ένα κόσμο μοναδικό, όπου δεν είναι απαραίτητο ότι οι επαναστάτες έχουν δίκιο και φαίνεται πως κανένας δεν ξέρει τι θα απογίνει όταν απελευθερωθεί η μαγεία. Δεν υπάρχει το βάθος και η πολυπλοκότητα σε σχέση με άλλα του είδους, αλλά όποιος επενδύσει χρόνο θα ανταμειφθεί με μία στιβαρή ιστορία με ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Σε αυτό βοηθάει και η χρήση των quest, όπου σε κάθε run ο παίκτης έχει την επιλογή να ολοκληρώσει μικρότερες ιστορίες του παιχνιδιού με αλλαγές και ανταμοιβές για το επόμενο run. Κάθε run είναι μοναδικό, με διαφορετικά μονοπάτια να ακολουθήσουμε και διαφορετικά bosses να πολεμήσουμε.
Ως προς του μηχανισμούς, οι βετεράνοι πλέον στην Guard Crush Games από το Street of Rage 4 έχουν φτιάξει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Η ισορροποία στη δυσκολία είναι υποδειγματική, με προσεκτική χρήση των δυνάμεων μας να είναι επιτακτική. Όποιος μπει με τη λογική στο παιχνίδι σπαμάρω την επίθεση συνεχόμενα, θα φάει πολύ γρήγορα τα μούτρα του. Τα dodge και reflect είναι απαραίτητα και χρειάζονται εξοικίωση στην αρχή από τον παίκτη. Το combo meter ανταμείβει τις διαφορετικές επιθέσεις και δίνει κίνητρο για πειραματισμό. Κατά τ’άλλα, υπάρχουν όλα τα κλασσικά trops των beat em ups, όπως throwables, grabs των αντιπάλων και σημεία που μπορούμε να πετάξουμε τους χαρακτήρες έξω από το χάρτη.
Τα roguelike στοιχεία νομίζω δεν θέλουν πολύ ανάλυση. Κάθε φορά που πεθαίνουμε το xp και τα resourses που μαζέψαμε τα βάζουμε σε ένα skill tree που μας κάνει ολοένα και καλύτερους. Δεν υπάρχει κάτι προτότυπο η μοναδικό σε αυτή τη περίπτωση για να εμβαθύνω. Κάθε run θέλει σωστό building του χαρακτήρα και στα items που θα μαζέψουμε στη διαδρομή. Οι τέσσερις χαρακτήρες έχουν διαφορετικό οπλοστάσιο και κινήσεις, δίνοντας περισσότερο βάθος και σε κάποιον να δοκιμάσει ποιος του αρέσει περισσότερο. Και μέσα σε όλα αυτά έρχεται και το co-op, όπου μπορούμε να παίξουμε με άλλο ένα άτομο είτε τοπικά ή online με κάποιο φίλο. Θα πρότεινα να παίξεται στη αρχή το παιχνίδι μόνοι σας, καθώς έτυχε να παίξω με παίκτη που ήταν εμφανές ότι είχε τερματίσει το παιχνίδι και καθάριζε τους εχθρούς πανεύκολα. Βέβαια αυτό είναι καλό για όποιον θέλει να ανέβει γρηγορότερα και να μην δυσκολέψει τον ευατό του με πολλαπλά runs. Είναι καθαρά θέμα του καθενός.
Τα γραφικά, το art style και τα animations των χαρακτήρων είναι εντυπωσιακά. Πολλές λεπτομέριες στα backgrounds, όμορφα animation των χαρακτήρων και των κινήσεων τους και τα διάφορα εφέ προδίδουν ένα στούντιο με μεγάλο ταλέντο. Κάθε περιοχή έχει το δικό της είδος εχθρού, με την ποικιλία τους να είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Το ίδιο ισχύει και για την ηχητική επένδυση, όπου κάθε γροθιά τη νιώθεις και κάθε κραυγή εχθρού σου δίνει κίνητρο να συνεχίσεις να χτυπάς. Είναι από τις ελάχιστες φορές που προσπαθώ να βρω αρνητικό για παιχνίδι και δεν τα καταφέρνω.
Το Absolum αποτελεί άλλη μία περίπτωση indie που εκπλήσει με το πόσο προσεγμένο και καλοδουλεμένο είναι. Σε κάποιους μπορεί να τους ξενίσει το roguelite, όμως πιστεύω πως είναι από τις περιπτώσεις που ταιριάζει απόλυτα και δεν κουράζει. Είναι ένας τίτλος που προτείνω με κλειστά μάτια, θα συνεχίζω να παίζω για πολύ καιρό ακόμα και είμαι σίγουρος πως θα το λατρέψουν όσοι ασχοληθούν
