Gaming: Διασκέδαση ή Άγχος;

Εν έτη 2024 και μετά από πολλές γενιές εξέλιξης στον τομέα των γραφικών, σεναρίου, μηχανών gameplay,  πλέον υπάρχει στην διάθεση του κοινού αστείρευτη πηγή βιντεοπαιχνιδιών, για όλα τα γούστα και όλες τις ηλικίες. Θα έλεγε κανείς ότι ζούμε στην εποχή όπου πλέον  ο μέσος gamer παίζει ό,τι θέλει, όσο θέλει και όποτε θέλει. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Όλα στη ζωή έχουν δύο όψεις, όπως ένα νόμισμα. Έτσι συμβαίνει κατά την ταπεινή μου άποψη και με την βιομηχανία βιντεοπαιχνιδιών. Στις μέρες μας πολύ συχνά ακούμε τον όρο «backlog», που σημαίνει συσσώρευση ανολοκλήρωτων εργασιών και στην περίπτωσή μας εννοούμε τη λίστα παιχνιδιών που θέλουμε να παίξουμε, αλλά για διάφορους λόγους, που θα αναπτύξω παρακάτω, δεν προλαβαίνουμε κι έτσι η λίστα παραμένει και συνήθως μεγαλώνει. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό?

Ένας από τους παράγοντες του ανωτέρω φαινομένου είναι η μαζική παραγωγή βιντεοπαιχνιδιών. Σε αυτό πιστεύω οφείλεται και η περίοδος της καραντίνας από τον Covid-19, καθώς πέρα από τη μεγάλη αύξηση συνδρομητών που παρατηρήθηκε σε τηλεοπτικές πλατφόρμες όπως το Netflix, είδαμε και μεγάλη αύξηση του πληθυσμού που ασχολείται με τα βιντεοπαιχνίδια. Αυτή η άνοδος έδωσε το ερέθισμα στις gaming βιομηχανίες να επιταχύνουν την παραγωγή παιχνιδιών, καθώς η ζήτηση ήταν μεγάλη κι έτσι άρχισε μια άνθιση στον τομέα με πολλούς τίτλους να ανακοινώνονται από όλες τις εταιρείες. Το πρόβλημα εμφανίστηκε μετά την καραντίνα όπου ο κόσμος δεν είχε τόσο χρόνο πια στη διάθεση του ή και πόρους να διαθέσει για τα βιντεοπαιχνίδια, με αποτέλεσμα κάθε μήνα να έχουμε πολλές κυκλοφορίες παιχνιδιών, τα οποία όμως να μην δύναται να παιχτούν όλα. Κάποια μπήκαν σε λίστες backlog, ενώ κάποια άλλα χάθηκαν τελείως, αφού δεν ακούστηκαν καθόλου. Σκεφτείτε ότι το 2023 μόνο στην πλατφόρμα παιχνιδιών Steam κυκλοφόρησαν περισσότερα από 14.000 νέα παιχνίδια.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι απόρροια του πρώτου και οφείλεται στον μεγάλο ανταγωνισμό. Προκειμένου οι εταιρείες να προσελκύσουν το κοινό και να προτιμήσουν τα δικά τους παιχνίδια έναντι των ανταγωνιστών, άρχισαν να δαπανούνται πολλά εκατομμύρια και να επενδύονται σε απίστευτα κινηματογραφικά set pieces, καταπληκτικά voice acting και πρωταγωνιστές γνωστούς ηθοποιούς του Hollywood. Αυτό αύξησε το κόστος παραγωγής και αντίστοιχα το κόστος αγοράς των παιχνιδιών. Ως αντιστάθμισμα, οι εταιρείες προσπάθησαν να αυξήσουν τον χρόνο ολοκλήρωσης των παιχνιδιών με έξτρα περιεχόμενο – πολλές φορές ανούσιο και κουραστικό – ώστε να δικαιολογείται η αύξηση τιμής. Έτσι τα παιχνίδια άρχισαν να απαιτούν για τον κύριο κορμό τους, μέσο όρο 10-12 ώρες (με το νούμερο να αυξάνεται στις 40 ώρες σε παιχνίδια ανοιχτού κόσμου), ενώ για την πλήρη ολοκλήρωση του παιχνιδιού μπορεί να χρειάζεται και πάνω από 100 ώρες. Αποτέλεσμα είναι ο κορεσμός του μέσου παίχτη από το εξογκωμένο περιεχόμενο και σε συνδυασμό με τον περιορισμένο χρόνο και την μεγάλη λίστα παιχνιδιών, είτε θα αναγκαστεί να παίξει λιγότερους τίτλους, είτε θα αναζητήσει μικρότερης διάρκειας παιχνίδια, εξ΄ ου και η άνθιση των «indie» παιχνιδιών. Συνέπεια αυτού είναι και πάλι η αύξηση του backlog, ενώ συχνά παρατηρείται και το φαινόμενο burnout, από την πίεση να παίξει κάποιος όσο το δυνατόν περισσότερους τίτλους.

Επιπρόσθετα, στο φαινόμενο burnout, που ουσιαστικά είναι η εξουθένωση από τα βιντεοπαιχνίδια, έρχεται να προστεθεί μια μεταβλητή που δύναται να επηρεάσει ορισμένους παίχτες και αυτό είναι οι διάφορες λίστες παιχνιδιών που βγαίνουν με τους καλύτερους ή «must play» τίτλους, που πρέπει να παίξει κάποιος. Είναι μεν ένας χρήσιμος τρόπος να πάρει κάποιος μια κατεύθυνση στο τι να παίξει μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα παιχνιδιών, αλλά μπορεί να αποβεί πιεστικό για τον παίχτη που θέλει να παραμείνει ενημερωμένος, στην κοινότητα βιντεοπαιχνιδιών. Αυτό συμβαίνει γιατί πιέζεται στο να παίξει όσον το δυνατόν περισσότερους τίτλους, έτσι ώστε να μπορεί να εκφέρει άποψη.

Τέλος, θα προσθέσω έναν ακόμη παράγοντα, κι αυτός είναι οι συνδρομητικές υπηρεσίες των κόνσολών. Σκοπός της Sony και της Microsoft, δύο εκ των μεγαλύτερων επωνυμιών σε κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών, είναι να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον των συνδρομητών στις υπηρεσίες τους κι αυτό φυσικά γίνεται με την προσθήκη νέων τίτλων κάθε μήνα. Λόγω του περιορισμένου προϋπολογισμού της εκάστοτε εταιρείας όμως, αυτό συμβαίνει εις βάρος άλλων παιχνιδιών, που αναγκαστικά αφαιρούνται από την υπηρεσία. Ωστόσο η εν λόγω κίνηση προκαλεί ασυνείδητα την ανάγκη στον μέσο παίχτη να τα παίξει όσο έχει την ευκαιρία, με αποτέλεσμα να αφήνει τα παιχνίδια που θέλει να παίξει πραγματικά και να μεγαλώνει η λίστα backlog, με την αύξηση της τελευταίας να συνεισφέρει σε ένα επιμένων άγχος μη ολοκλήρωσης.

Σε μια εποχή λοιπόν που η τεχνολογία ευδοκιμεί και ρίχνει σαγόνια με τα κατορθώματά της, συγκεκριμένα στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών, θα έλεγε κανείς ότι ζούμε στην ιδανική περίοδο, όπου ο μέσος παίχτης απολαμβάνει την gaming εμπειρία στο έπακρον. Μπορεί οι ανωτέρω παράγοντες να συνεισφέρουν σε μια πιεστική κατάσταση, που θέλει να επηρεάσει αυτήν την εμπειρία, καλό είναι όμως να θυμόμαστε πως πρόκειται για μια διασκεδαστική και εποικοδομητική ενασχόληση και ως τέτοια θα πρέπει να την διατηρήσουμε.