[Ένας χρόνος PS5]: Τα καλύτερα PlayStation 5 αποκλειστικά

Το PlayStation 5 κλείνει πλέον έναν ολόκληρο χρόνο στην αγορά, όσο πρόσφατο κι αν φαίνεται στην μνήμη πολλών. Με τις δυσκολίες γύρω από την απόκτηση μιας next-gen κονσόλας, εξαιτίας μεγάλων ελλείψεων από τις εταιρείες παραγωγής, δεν είναι λίγοι αυτοί που νιώθουν πως η γενιά δεν έχει αλλάξει ακόμα. Μάλιστα αυτό το συναίσθημα ενισχύεται όταν μεγάλο μέρος της βαρύτητας των PlayStation Studios εντοπίζεται σε κυκλοφορίες cross-gen και Remastered τίτλων, αντίθετα με τις αρχικές δηλώσεις, πράγμα που θα λέγαμε πως είναι ωστόσο ένα αναγκαίο κακό με τις δεδομένες συνθήκες. Παρόλα αυτά, είτε πρόκειται για αποκλειστικά PS5 παιχνίδια, βλέπε Returnal, είτε για παιχνίδια των οποίων τις ιδανικότερες εκδοχές τους θα τις βρείτε στο PS5, όπως το Death Stranding: Director’s Cut, το 2021 αποτέλεσε μια γεμάτη χρονιά με ποιοτικά αποκλειστικά παιχνίδια. Με την αλλαγή της γενιάς άρχισαν να ξεπηδούν οι γνωστοί πλέον εντυπωσιακοί όροι όπως Ray Tracing, SSD και γρήγορη φόρτωση, 4K 60FPS κτλπ (διαβάστε εδώ το σχετικό αφιέρωμα). Το κατά πόσο και αν το περιεχόμενο κατά το πρώτο διάστημα ανταποκρίνεται στους μεγαλεπήβολους τεχνικούς όρους είναι μια άλλη ιστορία και εξετάζεται κατά περίπτωση. Ο σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να κάνουμε μια ανασκόπηση στα εν λόγω παιχνίδια, κυρίως σαν πρωτεύον περιεχόμενο και δευτερευόντως τεχνικά. Ας δούμε, λοιπόν, τα πιο σημαντικά. Να τονίσουμε πως τα παρακάτω παιχνίδια δεν έχουν τοποθετηθεί σε κάποιας μορφής κατάταξη.

Διαβάστε επίσης: [Ένας χρόνος PS5]: Οι 10 πιο απογοητευτικές κυκλοφορίες της κονσόλας

Τα καλύτερα αποκλειστικά παιχνίδια του PlayStation

Astro’s Playroom

Δεν υπάρχει ιδανικότερο παιχνίδι για να ξεκινήσει μια λίστα όπως αυτή από το μικρό γλυκό διαμαντάκι που ακούει στον τίτλο Astro’s Playroom. Το ενσωματωμένο με το PS5 “tech demo” κατά πολλούς, αδικείται από τον όρο αυτό, καθώς αν και πιο ταπεινό σε κλίμακα, με διάρκεια μόλις 4 με 5 ωρών, καταφέρνει να προσφέρει μια άκρως νοσταλγική και γιορτινή εμπειρία, ανακαλώντας ολόκληρη την ιστορία του PlayStation από τις απαρχές του με το PS1 το μακρινό 1995 έως και σήμερα με το PS5. Παράλληλα, καταφέρνει να είναι ένα πολύ διασκεδαστικό mascot platformer που αν και μηχανικά δεν κάνει κάτι πολύ πρωτότυπο, έχει δικό του χαρακτήρα και διακατέχεται από μια πολύ σφιχτή συνοχή και δομή, ενώ έθεσε και τα στάνταρ όσον αφορά την αλληλεπίδραση του παίκτη με το παιχνίδι μέσα από το χειριστήριο. Αρκετά παιχνίδια αργότερα ίσως ακόμα να μην έχει ξεπεραστεί όσον αφορά την υλοποίηση των δυνατοτήτων του DualSense με τις προσαρμοστικές σκανδάλες και την απτική ανάδραση. Είναι το ιδανικό παιχνίδι για να δείξετε σε φίλους είτε για να ερωτευτούν άμεσα με τις αντιδράσεις του μικρού ρομπότ είτε για να καταλάβουν τι εστί PS5. Το Astrobot μελλοντικά θα μπορούσε άνετα να γίνει για την Sony ό,τι ο Mario για την Nintendo.

Ratchet & Clank: Rift Apart

Ακολουθώντας παρόμοιο τόνο, αλλά προσθέτοντας λίγο space drama στο mix ακολουθεί το Ratchet & Clank: Rift Apart, επίσης ένα παιχνίδι το οποίο είχε να αποδείξει πολλά όντας η πρώτη επίσημη αποκλειστική κυκλοφορία από ιστορικό Franchise της Sony στο PS5. Στην marketing καμπάνια του συγκεκριμένου παιχνιδιού είχε προωθηθεί ως η ιδανική περίπτωση αξιοποίησης της ταχύτητας φόρτωσης που προσδίδει ο SSD. Τα Ratchet παιχνίδια δεν χρειάζονται συστάσεις, αποτελούν ένα από τα μακροβιότερα και με πολυάριθμες κυκλοφορίες ip του PlayStation, ενώ παράλληλα είναι πολύ ποιοτικά action-platformers με κάποιες φορές απροσδόκητο βάθος στο σύμπαν και τους χαρακτήρες τους, αλλά και κάποια παραπατήματα. Το Ratchet & Clank: Rift Apart προσφέρει μια γνώριμη gameplay λούπα με κάποιες ευπρόσδεκτες προσθήκες, πάντα διασκεδαστικό, εντυπωσιακό και ενίοτε συγκινητικό ανάλογα και με το ιστορικό του καθενός με την σειρά. Ωστόσο, το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού, που βρίσκεται εξάλλου και στον τίτλο, είναι τα λεγόμενα Rifts, πύλες οι οποίες σε μεταφέρουν και φορτώνουν έναν ολόκληρο διαφορετικό κόσμο σε κλάσματα δευτερολέπτων. Παρά το ότι είναι αναμφισβήτητα εντυπωσιακό, δεν μπορούμε να θυμηθούμε παρά μια περίπτωση που δίνεται παραπάνω έμφαση στον συγκεκριμένο μηχανισμό, δένοντάς τον άρρηκτα με την gameplay δομή. Στις υπόλοιπες των περιπτώσεων χρησιμοποιείται περισσότερο σαν gimmick με αποτέλεσμα το Ratchet & Clank: Rift Apart να καταλήγει περισσότερο “tech demo” από το Astro’s Playroom.

Demon’s Souls

Από τα γλυκά platformers στα βάναυσα, σκληροπυρηνικά παιχνίδια. Το σίγουρο είναι πως το PlayStation έχει να προσφέρει εμπειρίες για ποικίλα γούστα και προτιμήσεις. Την αξία της η BluePoint την είχε ήδη αποδείξει με το εμβληματικό Remake του Shadow of the Colossus το 2018, κρατώντας απαράλλαχτη την ουσία του παιχνιδιού ενώ το φρέσκαρε τεχνικά, δημιουργώντας όλο το παιχνίδι από την αρχή για να ισοδυναμεί με τα στάνταρ της σύγχρονης βιομηχανίας. Το ίδιο αξιοσημείωτη δουλειά πραγματοποίησε και για το Remake του Demon’s Souls, ενός αποκλειστικού ξεχασμένου στο PS3 για πολλά χρόνια. Η αξία του ωστόσο είναι πολύ σημαντική, καθώς μπορεί το Dark Souls να έκανε δημοφιλή τη σειρά και να παραμένει το καλύτερο δομικά, όμως στο Demon’s Souls μπορεί να εντοπίσει κανείς τα θεμέλια της επιτυχίας που αργότερα έμελλε να κάνει η FromSoftware. Αν ξεπεράσει κανείς τον ακόμη πιο ακατέργαστο σχεδιαστικά trial and error χαρακτήρα του παιχνιδιού, θα ζήσει μια άκρως συγκλονιστική εμπειρία. Ειδικά με τη φρέσκια μπογιά που προσέδωσε η BluePoint, αυτή τη στιγμή πρόκειται για τον πιο όμορφο οπτικά Souls τίτλο με τα γνωστά επικά boss battles να ξεχωρίζουν. Αξίζει να σημειωθεί πως, αν αρέσκεστε στο ποιοτικό level design, σίγουρα θα μείνετε ικανοποιημένοι με μερικά από τα levels του Demon’s Souls… Latria, εσένα κοιτάμε…

Returnal

Επιστρέφοντας για άλλη μια φορά στις σκληροπυρηνικές εμπειρίες, (το PlayStation το παράκανε φέτος με αυτές), έχουμε το Returnal. Με τον ίδιο τρόπο που τα Souls κουβαλάνε τις αξίες παλαιότερων παιχνιδιών στο Design τους, όπως πχ τα Zelda, έτσι και το Returnal υιοθετεί μια χαρακτηριστική δομή από το παρελθόν που τελευταία ανθίζει με την αναβίωση της στην indie σκηνή, αυτή των Roguelike. Το DNA του Returnal σε μεγάλο βαθμό παραπέμπει σε μια indie εμπειρία, ενώ παράλληλα έχει την στήριξη της Sony με την ποιότητα που μπορεί να περιμένει κανείς σε όλους τους τομείς. Από το ιδιαίτερο art direction μέχρι τον εμβυθιστικό ήχο, πρόκειται για μια ποιοτικότατη πρόταση. Η νεοαποκτηθείσα Housemarque με έναν καθαρά ρετρολάγνο χαρακτήρα και τις καταβολές της σε arcade παιχνίδια, κατάφερε να συνδυάσει το παλιό με το σύγχρονο, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο συνονθύλευμα. Μια προκλητική εμπειρία με ομαλότατο, εθιστικό, δίκαιο gameplay, κεντημένο στα δάκτυλα του παίκτη, έναν συνεχώς εναλλασσόμενο sci-fi κόσμο, μια μυστηριώδη και συναισθηματικά φορτισμένη ιστορία. Ακόμα κι αν εντοπίζονται ελαττώματα, είναι μια πολύ τίμια προσπάθεια από την Housemarque να προσεγγίσει το blockbuster είδος. Παράλληλα, ξεχωρίζουν ξανά οι λειτουργίες του DualSense και αυτή τη φορά σε μεγάλο βαθμό το 3D Audio. Έχει γίνει εξαιρετική λεπτοδουλειά στον ήχο και το παιχνίδι προτείνεται να παιχτεί με την χρήση ακουστικών. Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσε να προσάψει κανείς στο παιχνίδι είναι το κόστος του κατά την κυκλοφορία, καθώς, παρ’ ότι ακολουθεί μια πιο ταπεινή δομή, είναι αρκετά υψηλό.

Final Fantasy VII Remake Intergrade

Η ήδη εξαιρετική μεταφορά ενός από τα πιο ιστορικά JRPGS και σίγουρα το σημαντικότερο στην ιστορία της πλατφόρμας του PlayStation δέχθηκε μια τεχνική αναβάθμιση για το PS5, η οποία ήταν σχεδόν απαραίτητη. Παρά το γεγονός ότι επρόκειτο για ένα πολύ καλά σχεδιασμένο παιχνίδι, αν εξαιρέσει κανείς τα “περίφημα” sidequests, ζημιωνόταν ωστόσο από έντονα τεχνικά προβλήματα, όπως pop-in και πολύ χαμηλής ανάλυσης textures. Τα προβλήματα αυτά ευθύνονταν σε ένα βαθμό στη δυσκολία να τρέξει το φιλόδοξο Remake σε παλιό hardware. Πλέον στο PS5 το FF7 βρίσκεται διαθέσιμο στην ιδανικότερη εκδοχή του, ενώ παράλληλα προσφέρεται και το αποκλειστικό επεισόδιο, INTERmission της Yuffie.  Πρόκειται για μια προσθήκη στην ιστορία του παιχνιδιού παράλληλη με τα γεγονότα του original, αποτελούμενη από 2 κεφάλαια, τα οποία επιτυγχάνουν σε σύντομη διάρκεια περίπου 4 ωρών  τόσο να συστήσουν τη συμπαθέστατη Yuffie, όσο και να κεντρίσουν το ενδιαφέρον με νέες ιδέες και mechanics γύρω από το combat, ενώ προστίθεται κι ένα νέο mini game στρατηγικής, το Fort Condor.

Spider-Man Remastered/ Miles Morales

Κάπου εδώ αρχίζει η σύγχυση της Sony όσον αφορά τον χειρισμό των Remastered εκδόσεων των PS4 παιχνιδιών. Το Spider-Man μαζί με το Miles Morales παραμένει σαν πρόταση η πιο αντικαταναλωτική μέχρι σήμερα. Φυσικά δεν μιλάμε για την ποιότητα των παιχνιδιών αυτών καθαυτών, αφού έχουμε να κάνουμε και στις δύο περιπτώσεις με δυο καταπληκτικά και άκρως διασκεδαστικά παιχνίδια. Ωστόσο, έχοντας κυκλοφορήσει και στο PS4, δεν υπάρχουν πολλά να προσθέσουμε και αν εξαιρέσουμε τα τεχνικά, η αλλαγή στο μοντέλο του facial-capture για τον Peter Parker παραμένει η μόνη “περίεργη” αποκλειστικότητα των PS5 κατόχων. Για όσους βέβαια δεν έχουν ασχοληθεί ή επιθυμούν να παίξουν ένα αναβαθμισμένο τεχνικά Spider-Man, προφανώς είναι μονόδρομος.

Death Stranding: Director’s Cut

Ναι, με αυτή την περίεργη ονομασία η Sony αποφάσισε να κυκλοφορήσει την αποκλειστική για το PS5 επέκταση περιεχομένου. Παρά το γεγονός ότι ο τίτλος μας προϊδεάζει για την προσθήκη κάποιου κομμένου υλικού που θυμίζει τον κινηματογράφο, εδώ πρόκειται για νέο περιεχόμενο. Με την επιλογή αυτή ένιωσε άβολα ακόμα και ο ίδιος ο Hideo Kojima, σκηνοθέτης του τίτλου. Προσπερνώντας όμως τη συνθήκη αυτή, όσον αφορά το παιχνίδι, έχουμε να κάνουμε με μια πολύ μικρή επέκταση στην ιστορία, λίγες παραπάνω αποστολές και κάποιες διασκεδαστικές προσθήκες, όπως πίστες αυτοκινητιστικών αγώνων και αρένα σκοποβολής. Υποδειγματική, ωστόσο, είναι η υλοποίηση των δυνατοτήτων του DualSense, πράγμα στο οποίο η Sony γίνεται όλο και καλύτερη. Το Death Stranding όπως και το Returnal κουβαλάει στη δομή του το DNA ενός indie παιχνιδιού. Παρά το μεγάλο budget, δηλαδή, και την πίεση που έχει ένα τέτοιο παιχνίδι να πετύχει, του δόθηκε αρκετή δημιουργική ελευθερία, ώστε να είναι ταγμένο πλήρως στην ιδιαίτερη του ταυτότητα, δημιουργώντας μια ευρηματική και ξεχωριστή σε σχέση με οτιδήποτε άλλο δομή. Το Death Stranding: Director’s Cut με τις όποιες βελτιώσεις του είναι η ιδανική ευκαιρία να ασχοληθείτε.

Cross-gen τίτλοι

Αυστηρά μιλώντας, κάπου εδώ τελειώνει το αποκλειστικό περιεχόμενο του PS5 και μάλιστα έχοντας αναφέρει και περιπτώσεις όπου μιλάμε για επιπρόσθετο αποκλειστικό “περιεχόμενο” και οχι  παιχνίδια, καθώς μερικά εξ’αυτών υπάρχουν ήδη στο PS4. Επομένως, καταλαβαίνετε ότι η λίστα με τα πραγματικά αποκλειστικά του PS5 είναι ακόμα μικρότερη. Αυτό για όσους αγχώνονται για την αγορά μιας νέας γενιάς κονσόλας το συντομότερο δυνατόν… Παρ ‘όλα αυτά η λίστα αυτή θα συνεχιστεί και με τις cross-gen κυκλοφορίες που τρέχουν καλύτερα στο PS5 χάριν του επετειακού/ανασκοπικού χαρακτήρα του παρόντος άρθρου.

Sackboy: A Big Adventure

Η χαριτωμένη πλεκτή μασκότ είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ιστορία του PlayStation και συγκεκριμένα του PS3. Έχοντας μια τριλογία από εξαιρετικά και ευρηματικά platformers στο όνομα του με μεγάλη έμφαση στον κοινωνικό παράγοντα, η επιστροφή του Sackboy έπρεπε να κοιτάξει στα μάτια την σημαντική κληρονομιά του. Με το Sackboy: A Big Adventure αν και η Sumo Digital έφτιαξε ένα πιο παραδοσιακό platformer στα πρότυπα του Mario με ωραίες ιδέες και χωρίς να ξεφεύγει καθόλου από τον χαρακτήρα της σειράς, δεν πάυει να είναι μια απολαυστική εμπειρία η οποία ενδείκνυται και σχεδόν επιβάλλεται για να αντλήσει κανείς τα μέγιστα, να παιχτεί σε couch co-op με κάποιον φίλο ή σύντροφο.

Bugsnax

Το Bugsnax από την αποκάλυψη του στο PlayStation 5 Showcase δεν είχε πείσει πολλούς, ωστόσο αποδείχθηκε ένα πολύ καλό παιχνίδι. Είναι από τις περιπτώσεις των παιχνιδιών που αποτελούν μια ανάπαυλα και σπάνε τον ρυθμό ανάμεσα στις άλλες κυκλοφορίες. Ένα adventure παιχνίδι στο οποίο μπορείς να χαθείς, να ζήσεις, να συζητήσεις με τους Npcs και να περάσεις ξέγνοιαστα τον χρόνο σου εγείροντας ένα συναίσθημα άνεσης και ασφάλειας παρόμοιο με αυτό του Animal Crossing. Ένα αξιολάτρευτο, εθιστικό ταξίδι πυροδοτούμενο μονάχα από την περιέργεια του παίκτη.

Deathloop

Μετά από πολλές, πολλές φορές που είδαμε το Deathloop σε trailers, ακόμα αρκετοί έχουν απορίες σχετικά με την δομή του… Αυτό που δυσκολεύτηκε τόσο πολύ να αποσαφηνιστεί από το προωθητικό περιεχόμενο, γίνεται πολύ πιο απλό παίζοντας τις πρώτες ώρες του παιχνιδιού, σε τέτοιον βαθμό μάλιστα που ίσως να χάνει και την μαγεία του. Το αποτέλεσμα είναι μια μίξη των immersive-sim για τα οποία δικαίως έγινε γνωστή η Arcane με τη δυνατότητα πλέον να ακολουθήσει κανείς μια πιο επιθετική, κατά μέτωπο προσέγγιση και ένα level design με συγκεκριμένους στόχους και ευκαιρίες που θυμίζουν τα Hitman. Αν προσθέσετε στο μείγμα αυτό και ένα roguelike στοιχείο το οποίο δεν αγκαλιάζει πλήρως, έχετε μια πλήρη εικόνα για το Deathloop. Πρόκειται για ένα λούνα παρκ δράσης, με σενάριο που σε κρατάει μεν, αλλά δεν ενθουσιάζει δε.

Kena: Bridge of Spirits

Μια από τις εκπλήξεις του PS5 Showcase ήταν το Kena: Bridge of Spirits από ένα animation στούντιο με έκδηλη αγάπη για την σειρά Zelda. Με μια συμπαθητική πρωταγωνίστρια αλλά και τους αξιολάτρευτους συνοδοιπόρους της, τα Rot, το Kena κατάφερε να κερδίσει την αγάπη του κόσμου, ενώ παράλληλα αποτέλεσε ένα αρκετά ευχάριστο παιχνίδι στο action-platformer είδος. Ασφαλές σε μεγάλο βαθμό και με μερικά προβλήματα, ωστόσο άκρως γοητευτικό, με μια μαγική παραμυθένια ατμόσφαιρα και ενίοτε βαθύ σε νοήματα. Μια σύντομη εμπειρία, ιδανική για Σαββατοκύριακο, περίπου 9-10 ωρών από αυτές που ψάχνεις με το κιάλι να βρεις. Αξίζει να σημειωθεί το πανέμορφο Soundtrack και η αρτιότητα των κινηματογραφικών σκηνών που φανερώνουν την εμπειρία του στούντιο.

Ghost of Tsushima: Director’s Cut

Άλλο ένα Director’s Cut, ένας όρος που φαίνεται πως άρεσε στην Sony. Αυτή την φορά έχουμε να κάνουμε με μια πιο πλούσια προσθήκη στο Ghost of Tsushima σε σχέση με αυτή του Death Stranding, καθώς το επιπρόσθετο περιεχόμενο φθάνει περίπου τις 10 ώρες αν ασχοληθεί κανείς και με τις δευτερεύουσες δραστηριότητες. Αν σας άρεσε το Ghost of Tsushima, τότε κατά πάσα πιθανότητα το Iki Island expansion που εμπεριέχεται στο Director’s Cut, αλλά υφίσταται και σαν μεμονωμένη κυκλοφορία, αξίζει τον χρόνο σας. Το σημαντικό της υπόθεσης είναι πως φαίνεται ότι το συγκεκριμένο DLC έχει να προσφέρει και μια καλοδεχούμενη προσθήκη όσον αφορά την ιστορία του παιχνιδιού για τον χαρακτήρα του Jin, έναν όχι απαραίτητα μελανό, αλλά διεκπεραιωτικό τομέα του original τίτλου.

Κάπως έτσι φθάσαμε στο τέλος του αφιερώματος για τα αποκλειστικά παιχνίδια κατά τον πρώτο χρόνο του PS5. Παρατηρώντας τα όσα προαναφέρθηκαν, μπορεί κανείς να συμπεράνει πως υπάρχει πληθώρα παιχνιδιών για όλα τα γούστα και οι περιπτώσεις των αυστηρά αποκλειστικών παιχνιδιών στο PS5 είναι μετρημένες στα δάκτυλα. Παράλληλα οι νέες τεχνολογίες δεν επιβάλουν κάποιο αναγκαστικό άλμα και κατά περίπτωση απλά εντυπωσιάζουν παρά προσφέρουν ουσιαστικά. Το μικρό για την ώρα δείγμα βέβαια που έχουμε δίνει ελπίδα για το μέλλον, καθώς η Sony συνεχίζει να υποστηρίζει και τα ασφαλή blockbusters, αλλά και τις πιο ιδιαίτερες εμπειρίες, ενώ συγχρόνως έχει υγιείς σχέσεις με third-parties. Φυσικά με παιχνίδια στο άμεσο μέλλον όπως το Horizon: Forbidden West και το God of War: Ragnarok, αν και cross-gen, αλλά και με τα ακόμα πιο μακρινά αποκλειστικά PS5: Spider-Man 2 και Wolverine, αυτή είναι μονάχα η αρχή…