Τα 25 καλύτερα νέα IPs της γενιάς

Καλά τα remakes, καλά τα sequels αλλά κάθε γενιά κονσολών σημαδεύεται σε μεγάλο βαθμό από κάθε τί καινούριο, που έχουν να προσφέρουν οι αγαπημένες μας εταιρίες, δείχνοντάς μας πως η βιομηχανία παραμένει ένας ζωντανός οργανισμός. Ας δούμε λοιπόν τις αγαπημένες μας από τις φορές που ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μας στην γενιά που αποχαιρετούμε! Οι τίτλοι έχουν τοποθετηθεί με χρονολογική σειρά, ενώ υπολογίστηκαν κανονικά κι εκείνες οι περιπτώσεις που ουσιαστικά γνωρίζουμε πως δεν πρόκειται να αποτελέσουν μέρος ενός ευρύτερου franchise. Εκτός έμειναν παιχνίδια που βασίζονται σε ήδη υπάρχοντα franchises, όπως το Alien Isolation και το Jedi: Fallen Order.

Jump to section

5. 5-1

Days Gone

Μπορεί κατά τη γνώμη μας το Days Gone να μη συγκαταλέγεται στα κορυφαία αποκλειστικά του PlayStation 4, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν παραμένει ένα αρκετά καλό παιχνίδι. Η Bend Studio έκανε την έκπληξη και από το πουθενά παρέδωσε ένα υπερπλήρες post-apocalyptic παιχνίδι ανοιχτού κόσμου, το οποίο ναι μεν δεν εφευρίσκει τον τροχό, αποτελεί όμως μία γνήσια single player εμπειρία, από αυτές που μας έχει συνηθίσει η Sony. Αναμφίβολα, το franchise έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε χρυσωρυχείο για το PlayStation, εάν φυσικά η Sony αποφασίσει να επενδύσει χρόνο και πόρους σε αυτό.

A Plague’s Tale: Innocence

Το παιχνίδι που κανείς δεν περίμενε να βγει τόσο τίμιο και ποιοτικό σε αυτά που προσπάθησε να κάνει και με το χαμηλό budget που διέθετε. Πλοκή, αφήγηση, γραφικά, μουσική υψηλού επιπέδου μαζί με το δουλεμένο, αν και ελαφρώς παλιομοδίτικο gameplay, προσέφεραν μια εξαιρετική, αγνή, παραδοσιακή single player εμπειρία αφήνοντας μάλιστα στο τέλος ανοιχτό το ενδεχόμενο συνέχισης, που σίγουρα όσοι το έπαιξαν θα αναμένουν.

Control

H Remedy επέστρεψε. Μετά το προβληματικό Quantum Break, επέστρεψε στα standards που η ίδια έθεσε με το Alan Wake. Άριστο σε όλα, σχεδιασμός, level design, γραφικά, ατμόσφαιρα, ιστορία και ένα gameplay, ορισμό του απολαυστικού. Μοναδικό ίσως πρόβλημα ο τρόπος που επιλέγει να αφηγηθεί, με τα ατελείωτα files για διάβασμα, αλλά φαντάζει αμελητέο μπροστά στο σύνολο.

Death Stranding

Η μεγάλη επιστροφή του Kojima, μετά το διαζύγιο με την Konami και τα Metal Gear. Αφιέρωσε χρόνια στη σύλληψη και στην υλοποίηση αυτού του, ομολογουμένως, πολύ υψηλού concept και εν τέλει με τις πλάτες της Sony και του τεράστιου budget που του παρείχε, το κυκλοφόρησε προκαλώντας τον απόλυτο διχασμό. Ιδιαίτερο, περίπλοκο story, βαθύ gameplay με φρέσκιες ιδέες αλλά σίγουρα ένα παιχνίδι που είτε απολαμβάνει κανείς, είτε μισεί. Παιχνίδι, όμως, που αξίζει να δοκιμαστεί από όποιον αγαπά τα videogames.

Ghost of Tsushima

Το τελευταίο μεγάλο αποκλειστικό του PlayStation 4 έμελλε να αποτελέσει ένα από τα πιο ευρέως αποδεκτά παιχνίδια της γενιάς, αφού έπεισε τόσο τους κριτικούς, όσο και το κοινό. Παρά τα ελαττώματα του, ο πανέμορφος τίτλος ουσιαστικά εδραιώνει τη Sucker Punch ως ένα από τα σημαντικότερα studios της Sony, αφού έδειξε πως το studio έχει δυνατότητες που δεν περιορίζονται στο InFamous. Η υποδειγματική του, post-launch υποστήριξη απλώς έκανε το πακέτο ακόμη πιο ελκυστικό. Περιττό να αναφέρουμε με πόση ανυπομονησία αναμένουμε το αναπόφευκτο sequel.

Αυτά ήταν πολλά από τα νέα IPs που αγαπήσαμε αυτή τη γενιά. Αφήσαμε κάποια εκτός του αφιερώματος και σίγουρα ξεχάσαμε ακόμα περισσότερα. Με την ελπίδα να συνεχίσει η νέα γενιά σε ακόμα πιο φρενήρεις ρυθμούς, όσον αφορά νέες δημιουργίες αλλά και γενικότερα, σας αφήνουμε να προσθέσετε στα σχόλια τις δικές σας προτιμήσεις.