Χρειάζεται συστάσεις το Witcher III; Μάλλον όχι. Σίγουρα όχι. Θα ήταν τουλάχιστον περιττό να αναφέρουμε πως κυκλοφόρησε από την CD Projekt RED πίσω στο 2015 για κονσόλες που πλέον είναι περασμένης γενιάς. Σχεδόν τόσο περιττό όσο να αναφέρουμε πως αγαπήθηκε αμέσως από τους πάντες, και τι νόημα έχει να γράψουμε πάλι για τα αναρίθμητα βραβεία που κέρδισε από κάθε μέσο που ασχολείται με τα βιντεοπαιχνίδια;
Όλα αυτά τα ξέρετε, τα ξέρουμε, δεν χρειάζονται επανάληψη. Το τρίτο Witcher είναι ένας τίτλος-ορόσημο τόσο για την εταιρία που το έφτιαξε, όσο και για το ίδιο μέσο. Σήμερα, λίγες ημέρες πριν την κυκλοφορία του Cyberpunk 2077, αποφασίζουμε να περπατήσουμε πάλι στο Μονοπάτι που περπάτησε ο Geralt και να θυμηθούμε δέκα περιπέτειες που μας έμειναν στο μυαλό.
Πριν ξεκινήσουμε όμως, μία μικρή σημείωση. Το The Witcher III: The Wild Hunt είναι ένα τεράστιο παιχνίδι με κυριολεκτικά εκατοντάδες αποστολές. Εδώ δεν προσπαθούμε να κάνουμε κάποιου είδους top 10, αυτή η αποστολή θα ήταν δυσκολότερη και από το να σταματήσουμε το White Frost. Πρόκειται απλώς για μια αθώα αφορμή να επιστρέψουμε στον βίαιο αλλά και υπέροχο κόσμο του Witcher.
Bloody Baron
Θα ξεκινήσουμε με μία προφανή επιλογή, αν και για να το κάνουμε αυτό, θα χρειαστεί να κλέψουμε και λίγο. Και αυτό γιατί δεν αναφερόμαστε μόνο στην ομότιτλη αποστολή, όπου και γνωρίζουμε για πρώτη φορά από κοντά τον Ματωμένο Βαρόνο, αλλά σε όλη του την ιστορία που επεκτείνεται σε αρκετές αποστολές μέχρι να φτάσει στο τέλος. Ο κόσμος του Geralt είναι γεμάτος γκρίζες επιλογές και χαρακτήρες που δεν ξέρεις αν πρέπει να συμπαθήσεις ή να αντιπαθήσεις και μάλλον κανείς δεν αντιπροσωπεύει καλύτερα την οπτική αυτή, από τον Βαρόνο. Πολλά έχουν γραφτεί για τον συγκεκριμένο χαρακτήρα και την ιστορία του, εμείς όμως θα παραθέσουμε ένα πρόσφατο βίντεο στο οποίο τα λένε πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε, οι άνθρωποι που σχεδίασαν και έφεραν στην ζωή τον Βαρόνο.
A Towerful of Mice
Ο Geralt, λόγω επαγγέλματος, αναγκάζεται πολύ συχνά να ασχοληθεί με τους νεκρούς. Σε μία από αυτές τις περιπτώσεις, και για χάρη της μάγισσας Keira Metz, ο δρόμος του τον βγάζει στον πύργο του Fyke Isle. Εκεί, με την βοήθεια μιας μαγικής λάμπας, θα παρατηρήσει τις τελευταίες στιγμές μίας μικρής κοινότητας και τον χαμό της Anabelle, κόρης του άρχοντα του νησιού. Οι νεκροί θα μιλήσουν και θα αποκαλύψουν ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την μοίρα του νησιού, ενώ θα πέσει στις πλάτες του Geralt η ευθύνη για την τελική απόφαση.
The Lord of Undvik
Στην Skellige είναι έτοιμοι να υποδεχθούν τον νέο τους βασιλιά ή την νέα τους βασίλισσα. Για να συμβεί αυτό όμως, ο κάθε “διαγωνιζόμενος”, πρέπει να αποδείξει την αξία του. Ο Hjalmar en Craite, γιος του βασιλιά, σάλπαρε για το Undvik, όπου ένας πελώριος ice giant έκανε την εμφάνισή του και έσπειρε την καταστροφή. Εκεί, η αποστολή του είναι να εξοντώσει τον γίγαντα, ώστε να αποδείξει πως είναι κατάλληλος για να βασιλεύσει. Ο Geralt θα φτάσει λίγο αργότερα και θα ακολουθήσει τα ίχνη για να βοηθήσει τον γενναίο, αλλά και υπερόπτη γιο του Crach an Craite.
The Last Wish
Η σχέση του Geralt με την Yennefer είναι σίγουρα ιδιαίτερη. Τους δένουν πολλά πράγματα, μα σημαντικότερο απ’όλα φαίνεται να είναι η μαγεία. Πολλά χρόνια πριν, οι δυο τους συμφώνησαν σε ένα ξόρκι, που έλεγε πως ό,τι και να γίνει, όσες διαφορές και να έχουν, δεν θα μπορέσουν ποτέ να ζήσουν χωριστά. Θα μπορούσε αυτό να σημαίνει πως όποια συναισθήματα τρέφουν ο ένας για τον άλλον, είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων ψευδαισθήσεις; Αυτό αναρωτιέται η Yennefer και ζητά την βοήθεια του Geralt για να σπάσει το ξόρκι και να ανακαλύψει αν αυτό που νιώθει είναι αληθινό ή μια ανάμνηση που αξίζει να χαθεί στον αέρα.
No Place Like Home
Όλοι λατρεύουν μία καλή μάχη, ειδικά αν οδεύουμε προς αυτήν για τουλάχιστον 50-60 ώρες. Αυτό που δίνει βαρύτητα όμως σε τέτοιες καταστάσεις, δεν είναι τα σπαθιά και οι ασπίδες που θα σπάσουν στο πεδίο της μάχης, αλλά τα πρόσωπα που φοβόμαστε πως θα χάσουμε. Αν δεν γίνει σωστή δουλειά σε αυτό το κομμάτι, τότε η εμπειρία ενδέχεται να είναι κενή και αδιάφορη. Οι σεναριογράφοι του παιχνιδιού όμως το ξέρουν αυτό πολύ καλά, γι’αυτό και αφιερώνουν αρκετή ώρα στην ηρεμία πριν την καταιγίδα, όπου παλιοί φίλοι απολαμβάνουν λίγες στιγμές μαζί, μοιράζοντας ιστορίες και παίζοντας drinking games, λίγο πριν την σημαντικότερη μάχη της ζωής τους.
