Πόσο σημαντικό είναι τελικά το backwards compatibility;

Backwards compatibility ορίζεται ως η δυνατότητα μιας νέας έκδοσης ενός προϊόντος να μπορεί να υποστηρίζει προγράμματα και data μιας παλιότερης έκδοσης. Για τις κονσόλες που ως επί το πλείστον χρησιμοποιείται ο όρος, εννοούμε τη δυνατότητα να υποστηρίζουν το software των προηγούμενων εκδόσεων. Η δυνατότητα αυτή δεν είναι κάτι καινούριο και θα δούμε παρακάτω ότι υπάρχει εδώ και πολλές δεκαετίες και γενιές, αλλά οι συζητήσεις έχουν φουντώσει τις τελευταίες μέρες με αφορμή τις επερχόμενες κονσόλες νέας γενιάς. Αλήθεια όμως πόσο σημαντικό είναι το backwards compatibility και πόσους επηρεάζει για την αγορά μιας κονσόλας;

Για να ξεκινήσουμε με κάποια ιστορικά γεγονότα, το backwards compatibility δεν είναι κάτι νέο και μάλιστα είναι τόσο παλιό, που πολλοί δε θα το γνώριζαν καν αν μιλάμε για μικρότερες ηλικίες. 1986 και η Atari κυκλοφορεί το Atari 7800 ProSystem και ήταν η πρώτη κονσόλα που υποστήριζε αυτή τη δυνατότητα παίζοντας τους τίτλους του Atari 2600. Μερικά χρόνια αργότερα η SΕGA έδινε τη δυνατότητα στο Mega Drive να παίζει τους τίτλους του Master System, μέσω ενός περιφερειακού με την ονομασία Master System Converter. Ο άμεσος ανταγωνιστής τότε το Super NES της Nintendo δε κυκλοφόρησε κάτι αντίστοιχο, παρά μόνο ένα περιφερειακό που έπαιζε με χρώμα τα παιχνίδια του Game Boy με την ονομασία Super Game Boy. Όσοι έζησαν εκείνες τις εποχές γνωρίζουν ότι απλά κανείς δεν ενδιαφερόταν για να παίξει στη νέα κονσόλα τα παιχνίδια της παλιότερης γενιάς και ο ειδικός τύπος της εποχής ούτε καν έδινε σημασία.

Για να πάμε σε πιο σύγχρονες εποχές και στη Sony, όλες οι κονσόλες με εξαίρεση φυσικά το PS One, αλλά και το PS4 είχαν υποστήριξη backwards compatibility. To PS2 έπαιζε τα CD του PS One και στην ουσία ήταν η πρώτη φορά που γνωρίζαμε το εν λόγω χαρακτηριστικό, βέβαια ζήτημα να ασχοληθήκαμε 3 ώρες με τίτλους που έμοιαζαν τόσο παλιοί… Τα αρχικά μοντέλα του PS3 έπαιζαν τόσο τα παιχνίδια του PS2, όσο και του PS One, αλλά αργότερα και για να πέσει το κόστος κατασκευής η Sony αφαίρεσε τη δυνατότητα. Η εξήγηση της Sony ήταν ότι μετά από τρία χρόνια κυκλοφορίας του PS3 δε χρειαζόταν πλέον το backwards compatibility με το PS2, καθώς όλοι ήθελαν να παίζουν τους καινούριους τίτλους. Το Xbox 360 από την άλλη δεν υποστήριζε backwards compatibility με το αρχικό Xbox και μετά από κάποιο διάστημα προστέθηκε η δυνατότητα με κάποιους τίτλους που δεν είχαν και την καλύτερη απόδοση με πολλά προβλήματα… Θυμάστε άραγε το ξεκίνημα των δύο κονσολών και ποια είχε επικρατήσει σε πωλήσεις; Το κόστος κατασκευής του PS3 ήταν τεράστιο και η Sony αναγκαζόταν να το πουλήσει στα 600E μπαίνοντας μέσα κιόλας, ενώ το Xbox 360 στη μισή τιμή ξεπουλούσε….

Ακόμα και το PS Vita υποστήριζε ένα ιδιότυπο είδος backwards compatibility με το PSP και επίσης έπαιζε και PS One Classics, καθώς μπορούσες να παίξεις μόνο τα ψηφιακά αντίτυπα των παιχνιδιών PSP που είχες αγορασμένα. Μάλιστα η παρουσία δεύτερου αναλογικού μοχλού ευνόησε κάποια παιχνίδια, όπως τα FPS. Αρκετά φοβερά παιχνίδια του PSP δόθηκαν και στο PS Plus για το PS Vita, όπως τα δύο God of War και τα δύο Grand Theft Auto και είμαι σίγουρος ότι ελάχιστοι μπόρεσαν να τα ολοκληρώσουν παρά την έλλειψη αντίστοιχων τίτλων αποκλειστικών για το PS Vita. Το PS Vita ίσως είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι το backwards compatibility επ ουδενί δεν είναι ένα selling point για οποιαδήποτε κονσόλα….

Στη τρέχουσα γενιά και πίσω στο 2013 καμία από τις δύο κονσόλες δεν υποστήριζε στην αρχή τη δυνατότητα να παίζουμε παλιότερους τίτλους. Η Sony μετά από λίγο διάστημα ανακοίνωσε το PS Now, που είναι μια cloud based συνδρομητική υπηρεσία που επιτρέπει να κάνεις stream τα παλιά της παιχνίδια σε διάφορες συσκευές από τηλεοράσεις Bravia, PS Vita και φυσικά το PS4. Είναι στην ουσία ο μόνος τρόπος για να παίξεις παλιά παιχνίδια στο PS4, πέρα από κάποια παιχνίδια PS2 που κυκλοφόρησαν στο PS Store και μπορείς να τα αγοράσεις. Όλοι έχουμε καταλάβει ότι η πορεία της υπηρεσίας έχει δείξει ότι είναι δύσκολο να πουλήσει προσφέροντας μόνο παλιότερους τίτλους.

Ε3 2015 και η Microsoft ανακοινώνει ότι έρχεται η δυνατότητα backwards compatibility στο Xbox One και χωρίς επιπλέον κόστος και με βελτιώσεις θα μπορούσαμε να παίζουμε επιλεγμένους τίτλους του Xbox 360 και του αρχικού Xbox. Η δουλειά που έχει γίνει είναι αναμφίβολα πολύ καλή και αυτή τη στιγμή περίπου το 1/4 των τίτλων του Xbox 360 είναι διαθέσιμοι (γύρω στους 600) και αρκετά λιγότεροι γύρω στους 40 του αρχικού Xbox. Σίγουρα η Microsoft είναι πολύ μπροστά στον συγκεκριμένο τομέα και η Sony προσπαθεί πλέον να ακολουθήσει. Ακόμα καλύτερα δουλεύει το PR της Microsoft και έχει καταφέρει να επικοινωνήσει πολύ καλά τη συγκεκριμένη δυνατότητα με αποτέλεσμα να έχει πάρει μεγαλύτερη αξία από ότι πραγματικά έχει και με βάση τα όσα έχουμε βιώσει ως gamers τόσα χρόνια και αναλύσαμε παραπάνω.

Η τελευταία πρόταση έχει καταφέρει να γίνει αρκετά επίκαιρη, λόγω των πρόσφατων παρουσιάσεων και των επίσημων πλέον στοιχείων που έχουμε για τις νέες κονσόλες. Το Xbox Series X θα υποστηρίζει backwards compatibility με όλα τα προηγούμενα Xbox, αν και σχεδόν το σύνολο των τίτλων θα αφορά τους τίτλους του Xbox One και για τις δύο πρώτες κονσόλες ισχύουν ότι είδαμε παραπάνω στη προηγούμενη γενιά. Εντυπωσιάζει ότι τίτλοι που δεν έχουν φτιαχτεί με υποστήριξη HDR μπορούν και υποστηρίζουν HDR που δείχνει πόσο ποντάρει και τι δουλειά ρίχνει η Microsoft στο συγκεκριμένο χαρακτηριστικό. Από την άλλη το PlayStation 5 θα υποστηρίζει backwards compatibility και θα έχει τη δυνατότητα να αναπαράγει τη συντριπτική πλειοψηφία των 4000+ παιχνιδιών, ενώ στοχεύει σε καλύτερη απόδοση των εν λόγω παιχνιδιών, τόσο σε framerate όσο και σε ανάλυση. Ξεκάθαρα λοιπόν η Microsoft θα έχει το πάνω χέρι και στη νέα γενιά όσον αφορά το backwards compatibility….

Ένα σημείο κλειδί όμως που θα πρέπει να τονίσουμε όσον αφορά το backwards compatibility και το PS5 είναι στο απόσπασμα που ακολουθεί από την ομιλία του Mark Cerny και αναφέρετε στις παλιές κονσόλες. Για να υπήρχε backwards compatibility με τα PS3, PS2, PS1 μια λύση θα ήταν να τοποθετούσαν το αντίστοιχο chipset της παλιάς κονσόλας μέσα στο PS5, αλλά αυτό θα ήταν εξαιρετικά ακριβό και ανέφερε το παράδειγμα με τα αρχικά PS3 που είχαν μέσα το chipset του PS2. Επομένως πήραν τη λογική απόφαση το PS5 να έχει backwards compatibility μόνο με το PS4, λόγω της παρόμοιας αρχιτεκτονικής και θέλοντας να κρατήσουν το κόστος σε προσιτά επίπεδα.

Η απάντηση λοιπόν για το εάν το backwards compatibility είναι καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή κονσόλας είναι όχι. Σίγουρα είναι στα θετικά να υπάρχει η δυνατότητα να μπορείς να παίξεις τα παλιά σου παιχνίδια και η Microsoft το δουλεύει πολύ καλά τόσο σε επίπεδο υποστήριξης με τίτλους να προστίθενται συχνά, όσο και σε επίπεδο επικοινωνίας και marketing. Για να το δούμε όμως ωμά και ρεαλιστικά πόσα παιχνίδια του PS1 και PS2 είναι playable στις μέρες μας ακόμα και του PS3. Ελάχιστα θα μπορούσαμε να πούμε και μετρημένα στα δάχτυλα. Πόσες ώρες ο μέσος gamer έχει να διαθέσει στη καθημερινότητα του για να μπορεί να παίξει και παλιότερα παιχνίδια; Είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία που διαβάζετε, έχετε ένα backlog από τίτλους του PS4 που δεν έχετε παίξει που αν είστε και συνδρομητές του PS Plus ενδέχεται να ξεπερνάει τους 100 και το πιθανότερο είναι να μην παίξετε ποτέ. Και ας υποθέσουμε ότι κάποιοι θα ήθελαν παρά ταύτα να υπάρχει απαραίτητα backwards compatibility με όλες τις γενιές και το θεωρούν selling point. Είσαστε διατεθειμένοι να πληρώσετε 50 ή 100Ε παραπάνω στη τιμή του PS5 και για παράδειγμα να το πληρώσετε 600 αντί για 500€;

Στο 31ο λεπτό μπορείτε να δείτε την άποψη μας για το backwards compatibility στο GameCast

Εν κατακλείδι, καλό το backwards compatibility και σωστά κάνει η Microsoft και το παρουσιάζει ως μεγάλου ατού σε σχέση με τον ανταγωνισμό, ωστόσο και η Sony πήρε τη σωστή απόφαση για όσα παραπάνω αναφέραμε και θα υποστηρίζει μόνο τους τίτλους του PS4. Άλλωστε στη τελική τη νέα κονσόλα την περιμένουμε για τα νέα God of War, Marvel’s Spider-Man, Horizon Zero Dawn και όσα ακόμα θα έρθουν και όχι για να παίξουμε ξανά το αρχικό God of War ή το Metal Gear κτλ. Εκεί η Sony θα έχει για ακόμα μια φορά το πλεονέκτημα και αυτό θα πρέπει πρωτίστως να είναι το πλάνο για να κυριαρχήσει και στην επόμενη γενιά.