To Lumo 2 πρόκειται για ένα τίτλο φόρο τιμής στα παιχνίδια των 80s. Αν και δεν έχω ζήσει αυτή την εποχή, μέσα από την λογική επίλυση γρίφων βρίσκω τον εαυτό μου να γίνεται κομμάτι αυτού του χαμένου είδους παιχνιδιών. Βέβαια δεν μπορώ να παραβλέψω το χειρισμό και την δυστροπία της κάμερας που δεν μπορώ να συνηθίσω με τίποτα. Το δεύτερο παιχνίδι δίνει καλύτερα γραφικά, νέες ικανότητες και πάνω από 100 δωμάτια για να εξερευνήσουμε. Όμως ας δούμε τα δεδομένα.
Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσει όποιος έχει παίξει το πρώτο μέρος είναι ότι υπάρχει αισθητή βελτίωση στα γραφικά. Πλέον έχουμε καλύτερες λεπτομέριες στα περιβάλλοντα με φανερές επιρροές από τα 8-bit παιχνίδια. Τα δωμάτια έχουν ποικιλία ως προς το σχεδιασμό και βλέπουμε και νέα είδη στην εξίσωση όπως side-scrolling shooting σημεία. Γενικότερα υπάρχει μεγάλη ποικιλία αν και δεν μπορώ να πω πως είναι όλα το ίδιο εντυπωσιακά ή καλοδουλεμένα. Δεν υπάρχει το σύγχρονο στοιχείο να καλύψει τις ατέλειες του παρελθόντος και με βρήκε πολλές φορές να απογοητεύομαι.
Τα παζλ μπορεί να είναι αρκετά απλά στο να τα βγάλει κάποιος ή να είναι πιο περίπλοκα και να απαιτούν ακριβή χειρισμό για τη προσγείωση σε πλατφόρμες και εμπόδια. Τεράστιο πρόβλημα σε αυτό είναι η κάμερα που πολλές φορές με έκανε να μην μπορώ να προσανατολιστώ στο χώρο. Γενικότερα ο χειρισμός του παιχνιδιού δεν είναι καλός και ο χαρακτήρας μας είναι πολύ αργός και βαρύς. Το άλμα είναι λίγο υπερβολικά αιωρούμενο και υπάρχει μόνο ένας ελαφρύς υπαινιγμός μιας σκιάς που δείχνει πού μπορεί να προσγειωθείτε, και ακόμη και αυτό δεν είναι πάντα ακριβές.
Το παιχνίδι χωρίζεται σε 3 περιοχές όπου κάθε μία μας προσφέρει μία καινούργια ικανότητα, όπως double jump, αλλαγή της κάμερας στο δωμάτιο και ένα μαγικό ραβδί που ανοίγει νέα μονοπάτια. Κάθε δωμάτιο αποτελείται από ένα αριθμό collectibles και σκοπός είναι να τα μαζέψουμε όλα. Εκτός από αυτά υπάρχουν και κάποια collectibles, όπως τραγούδια και κάποια παπάκια. Όμως κάθε φορά θα πρέπει να ξεπεράσουμε ένα δύσκολο challenge ώστε να τα αποκτήσουμε. Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι γύρω στις 3-4 ώρες και αν αποφασίσεi κάποιος να κάνει τα πάντα θα του πάρει πάνω από 10 ώρες και πολλά σημεία που θα πεθάνει πολλές φορές.
Εν κατακλείδι, το Lumo είναι ένα παιχνίδι που ενώ μου άρεσαν πολύ οι ιδέες του και τα δωμάτια του που θύμιζαν escape rooms, ο δύστροπος χειρισμός στα σημεία platforming με απογοήτευσε και με έφερε στα όρια μου. Υπάρχει το όραμα και οι ιδέες αλλά ο χειρισμός χαλάει την συνολική εμπειρία και καταλήγει να είναι ένα παιχνίδι που αντί να εξελίσει το πρώτο, παραμένει στάσιμο στη δική του εποχή.
