Το Arcade Paradise μου τράβηξε από την αρχή το ενδιαφέρον με την πρωτότυπη ιδέα του. Σαν πιτσιρικάς στα 90s (όπως ο γραφών) καλείστε να δουλέψετε για το χαρτζιλίκι σας στο κατάστημα πλυντηρίων του πατέρα σας. Με μισή ψυχή ξεκινάτε την εργασία σας, μαζεύοντας σκουπίδια από το πάτωμα, ξεβουλώνοντας τουαλέτες και κυρίως γεμίζοντας τα πλυντήρια με τα ρούχα των πελατών, αναμένετε να τελειώσουν, να τα πάρετε να τα βάλετε στο στεγνωτήριο, αναμονή και εκεί και έπειτα φρέσκα φρέσκα να τα αφήσετε στον πάγκο για να τα πάρουν οι πελάτες.
Με αυτά πληρώνεστε, τα αποταμιεύετε στο χρηματοκιβώτιο και τελειώνετε τη μέρα σας. Κάπου μέσα σε αυτόν το βάναυσο κύκλο, ανακαλύπτετε πως σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο στο πίσω μέρος του καταστήματος, στεγάζονται μερικά arcade μηχανήματα που, προς ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη σας, βγάζουν περισσότερα χρήματα από όσα βγάζει το πλυντήριο, με τους πελάτες να τρώνε εκεί τις ώρες που περιμένουν τα ρούχα τους. Έτσι μπαίνετε στο τρυπάκι να αγοράζετε και άλλα μηχανήματα από το ebay, να μελετάτε που θα τα τοποθετήσετε, το επίπεδο δυσκολίας τους κ.α. Και κάπως έτσι ξεκινάτε να χτίσετε μια arcade αυτοκρατορία στο μαγαζί του πατέρα σας, να αφήσετε το παρελθόν πίσω και να περάσετε στο ένδοξο παρόν των arcade στοών, όπου φιλίες χτίστηκαν και κατέρρευσαν, όνειρα γεννήθηκαν και σβήστηκαν στα παιδικά κεφάλια μας.
Ο τίτλος καταφέρνει να μεταφέρει πολύ καλά το αίσθημα της εποχής. Καταρχάς, μέσω της επανάληψης των δουλειών του πλυντηρίου, περνάει τέλεια το αίσθημα της απόγνωσης και βαρεμάρας που μπορεί να νιώθει ένα έφηβος και ταυτόχρονα την αίσθηση της ανεμελιάς και ανακάλυψης όταν παίζει τα βιντεοπαιχνίδια. Μιλάμε για περί 35 arcade games, πολλά εκ των οποίων βασισμένα σε ήδη γνωστά παιχνίδια, τα οποία βέβαια είναι λίγο hit & miss, δηλαδή κάποια θα σας αρέσουν και θα ασχοληθείτε και κάποια όχι. Δεν συγκρίνονται με διάφορες ρετρό συλλογές που κυκλοφορούν στο εμπόριο και πολλά μοιάζουν φτηνιάρικα, αλλά γενικά βρίσκονται σε ένα καλό επίπεδο, ενώ αν ασχοληθείτε μαζί τους και πάρετε διάφορα achievements κερδίζετε χρήματα και αυτά δημοφιλία.
Το παιχνίδι βρίθει λεπτομερειών και αγάπης στον σχεδιασμό του και φαίνεται παντού. Από την εισαγωγή του, τα όμορφα και καθαρά γραφικά του, την αισθητική εκείνης της δεκαετίας, τα πλακάκια στο πάτωμα, το ντύσιμο, τα φώτα, οι τηλεοράσεις, οι καμπίνες, το PC που έχετε, το PDA με το πενάκι, όλα όλα μας ταξιδεύουν υπέροχα πίσω. Ο ήχος δε του modem που συνδέεται στο ίντερνετ, ξύπνησε PTSD καταστάσεις, όπου κοβόταν η σύνδεση με το που σήκωνε κάποιος το τηλέφωνο…
Από και πέρα, το Arcade Paradise έχει ένα θέμα με τον ρυθμό του, στην αρχή η ρουτίνα του πλυντηρίου υπερισχύει με τη βαρεμάρα, ενώ αργότερα δεν υπάρχει και ιδιαίτερη εξέλιξη ή βάθος στο management κομμάτι. Αλλά αυτό που κερδίζει τον παίκτη είναι η συνεχόμενη αίσθηση εκείνης της εποχής και η προσοχή στη λεπτομέρεια. Το να βάλετε jukebox θα σας δώσει πρόσβαση σε site με cd μουσικής, δέχεστε emails από πελάτες με προκλήσεις για high scores και AIM μηνύματα από φίλους σας, παίζετε την κλασσική πασιέντζα, να βάλετε μπιλιάρδο και βελάκια, όλα μοιάζουν πολύ cool για ένα 90s teenager.
Το Arcade Paradise είναι μια μίξη arcade games παρωδίες γνωστών παιχνιδιών και εξομοιωτή διαχείρισης ντυμένο με ένα περιτύλιγμα νοσταλγίας. Το sandbox κομμάτι του και η εξέλιξη του μπορεί σε σημεία να φανεί βαρετή αλλά όλο και κάτι θα σας σπρώξει μπροστά με τα πολλά του παιχνίδια και λεπτομέρειες που ενισχύουν την gameplay του λούπα. Αποτελεί όντως μια διαφορετική ιδέα που φέρνει μια ανάσα δροσιάς σε όποιον ασχοληθεί μαζί του και κυρίως, είναι παιδί της γενιάς των 90s.
Πάρα πολύ καλο παιχνίδι το οποιο απογειώνεται με την χρηση του konami code. Παίζεις πιο χαλαρά και το απολαμβάνεις.